บ่วงแค้น บ่วงรัก - ตอนที่ 40 ผมจะให้คุณทุกอย่าง

ชมพูนุชหัวเราะออกมาอย่างอำมหิต “ฉันอยากให้แกหิวตายไง ฮ่าๆ ถ้าตอนนั้นฉันทรมานแม่แกจนตายไปได้ คิดดูว่าจะดีขนาดไหน น่าเสียดายที่ฉันทำให้ยายแกตายไปได้แค่คนเดียว……”

ยาหยีไม่เข้าใจความแค้นของผู้ใหญ่ เมื่อหิวจึงได้แต่ร้องไห้ ร้องไห้จนเหนื่อยแล้วก็นอนหมดแรงไปบนพื้น พื้นเย็นเฉียบทำให้เธอฝันร้ายตัวสั่น

คณินตรวจสอบกล้องวงจรปิดทั่วทั้งเมือง รัฐบาลท้องถิ่นใช้กำลังตำรวจทั้งหมดที่มีช่วยกันหาลูกของลูกค้าที่จ่ายภาษีรายใหญ่ของเมืองไอยา

ดังนั้นจึงเห็นชมพูนุชอุ้มเด็กมุ่งหน้าไปยังถนนหนึ่งหทัย แล้วขึ้นรถแท็กซี่ไป ระบบจึงสามารถตรวจสอบช่องทางการติดต่อคนขับแท๊กซี่ได้ทันที จากนั้นจึงค้นหาตำแหน่งลงรถได้

วงจรปิดเปลี่ยนไปฉายภาพตอนที่ชมพูนุชลงจากรถ

เมื่อสืบหาไปเรื่อยๆ สุดท้ายเป้าหมายจึงไปหยุดอยู่ที่โรงงานเก่าแห่งหนึ่งที่ยังไม่ได้ปรับปรุงใหม่ ตำรวจของเมืองไอยากับคนของคณินจึงเข้าไปบุกสำรวจพื้นที่รอบๆ บริเวณนี้

เมื่อได้ยินเสียงยาหยีร้องเรียก ชมพูนุชที่นอนอยู่ด้านหลังก็ลุกพรวดขึ้นมานั่ง เธอรีบคลานมาโอบยาหยีเอาไว้แล้วจ่อมีดไปที่หน้ายาหยี จากนั้นจึงแกว่งมีดไปที่คณินและบอดี้การ์ดกับตำรวจคนอื่นๆ ที่อยู่ด้านหลัง “พวกแกอย่าเข้ามานะ ไม่งั้นฉันจะแทงเด็กสกปรกนี่ให้ตายซะ!”

คณินหลับตาลง เขาพยายามบอกตัวเองให้ใจเย็นลง ยาหยีจะต้องไม่เป็นอะไร

เขาพ่นลมหายใจอย่างหนักหน่วงและยืนนิ่งอยู่กับที่ “ชมพูนุช! วางยาหยีลงซะ”

ชมพูนุชชะเง้อคอขึ้น เมื่อเห็นคณิน เธอจึงเริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมา แต่เธอไม่สนใจอะไรอีกแล้ว เธอเพียงต้องการให้ชมพูแพรตาย บนโลกใบนี้จะได้ไม่มีใครแย่งคณินไปจากเธออีก

“ฉันไม่ปล่อย คุณฆ่าชมพูแพรซะ ฉันถึงจะปล่อยเด็กสกปรกของชมพูแพรไป!”

คำว่าเด็กสกปรกของชมพูนุช ทำให้ในอกของคณินเดือดดาลขึ้นมาอีก แต่เมื่อเห็นมีดที่อยู่ในมือของชมพูนุช เขาจึงทำได้เพียงข่มกลั้นอารมณ์ไว้ “คุณอยากได้อะไรว่ามา ผมจะให้คุณทุกอย่าง!”