บ่วงแค้น บ่วงรัก - ตอนที่ 39 หัวใจสลาย

“เด็กสกปรก! แก้มฉันใช่ที่ที่เด็กสกปรกอย่างแกจะหอมได้หรอ”

ยาหยีนิ่งไปวินาทีหนึ่ง ปฏิกิริยาหลังจากที่โดนแม่ตีคือร้องไห้โฮออกมา “แม่ แม่!”

ชมพูนุชโยนยาหยีเข้าไปในกองผ้าเก่าๆ “ใครเป็นแม่แก ห้ามเรียกฉันแบบนี้ ถ้ายังเรียกอีกฉันจะตัดลิ้นแกทิ้ง จะได้ไม่ต้องพูดมาก!”

ยาหยีตกลงไปอยู่บนกองผ้า ยังดีที่กองผ้านิ่ม เธอจึงไม่เป็นอะไรมาก

เธอเข้าใจว่าการที่แม่ปีนหน้าต่างและไม่ยอมพูดเป็นเพราะต้องการเล่นซ่อนแอบกับเธอ และเข้าใจว่าที่กลิ่นหอมที่ตัวไม่เหมือนเดิม เป็นเพราะวันนี้แม่ต่างจากเดิมไปหน่อย แต่เมื่อได้ยินเสียงของแม่เปลี่ยนไป เธอผวาจนไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร

ยาหยีอายุสองขวบแล้วแต่ยังเดินไม่ได้ ตอนนี้กำลังร้องไห้แทบจะขาดใจพลางตะเกียกตะกายคลานลงมาจากกองผ้าเพื่อจะเข้าไปอ้อนแม่ของตน บางทีแม่อาจจะไม่ได้ตั้งใจตีเธอก็ได้ บางทีแม่เธออาจจะแค่บังเอิญทำเธอหลุดมือลงบนพื้น

ชมพูนุชรู้สึกว่าเด็กคนนี้หน้าเหมือนชมพูแพรมาก จะต้องไม่ใช่ลูกของคณินแน่ๆ แต่พอเป็นอย่างนี้เพราะหน้าเหมือนชมพูแพรแบบนี้ ทุกครั้งที่คณินอุ้มเธอจะรู้สึกสนิทสนมเป็นพิเศษ

หรือว่าทุกคนจะต้องมีหน้าตาเหมือนชมพูแพรทั้งหมด？

ชมพูนุชหยิบมีดออกมาแล้วจ่อเข้าที่หน้าของยาหยี “นังเด็กสกปรก ฉันจะกรีดหน้าแก แค่นี้หน้าแกก็จะไม่เหมือนหน้าแม่แกแล้วใช่ไหมล่ะ”

ยาหยีคลอดก่อนกำหนด พัฒนาการช้ากว่าปกติ และป่วยง่าย เธอเติบโตขึ้นมาภายใต้ความรักความเอาใจใส่ของชมพูแพร ดังนั้นสิ่งของใดที่อันตราย ชมพูแพรจะคอยพร่ำบอกเธออย่างอดทนว่าให้หนีไปห่างๆ

อย่างเช่นปลั๊กไฟ น้ำที่มีควัน หรือว่าของที่คมเหมือนใบมีด

ยาหยีผวาจนหันหน้าหนี เธอไม่อยากเชื่อเลยว่านี่คือแม่ แม่ไม่มีทางต่อว่าเธอ ไม่มีทางโยนเธอทิ้งและไม่มีทางเอามีดมาใกล้ๆ เธอ