บ่วงแค้น บ่วงรัก - ตอนที่ 34 คุณเป็นบ้าไปแล้วหรอ
หลังจากซื้อบ้านเรียบร้อยแล้ว คณินอยากทำให้เด็กน้อยมีความสุขและอยากเอาใจชมพูแพร จึงซื้อสไลเดอร์ ชิงช้าและตัวการ์ตูนดิสนีย์เอามาตั้งไว้ในสวนหย่อมเพื่อให้เด็กน้อยเล่น
แต่ไม่ว่าเขาจะทำอย่างไร ก็ไม่สามารถลดความห่างเหินและเย็นชาของชมพูแพรที่มีต่อเขาได้
พวกเขาทั้งสองต่างรู้อยู่แก่ใจถึงความรักความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นในอดีตแต่เลือกที่จะไม่พูดออกมา
ชมพูแพรรู้สึกว่าความลุ่มหลงและความเจ็บปวดทำให้เธอไม่อยากนึกถึงอดีตอีกต่อไป ส่วนคณินก็ละอายที่จะนึกถึง เขารู้สึกผิดกับความสัมพันธ์ที่ตนเคยมอบให้กับชมพูแพร
ชมพูแพรอยากหนีเพราะการที่เธอเห็นหน้าคณินในทุกๆ วัน ทำให้อาการป่วยของเธอกลับมาอีกครั้ง ความเจ็บปวดตามเธอเข้าไปถึงความฝันในยามค่ำคืน
แต่คณินจัดคนเฝ้าเธอไว้อย่างแน่นหนา แม้เธอมีปีกก็ยังบินหนีไปไม่พ้น
ยิ่งไปกว่านั้นนอกจากเมืองเมืองไอยา เธอไม่รู้ว่าจะไปอยู่ที่ไหนได้
หลายครั้งคณินพยายามจะนอนกอดชมพูแพรเพื่อจะได้หลับไปด้วยกัน แต่สายตาที่เย็นชาและดูแคลนของเธอ ทำให้หัวใจของเขาหนาวสะท้าน และรู้ตัวว่าตนเข้าใกล้เธอไม่ได้
วันหนึ่งมิสเตอร์ป่วยหนักกะทันหัน เมื่อชมพูแพรรู้ก็อุ้มยาหยีพยายามจะวิ่วหนีออกไป เธอต้องการไปเยี่ยมมิสเตอร์ แต่คณินขวางไม่ให้เธอออกไป
“มิสเตอร์ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับคุณแล้ว!”
“เกี่ยวสิ! นั่นสามีของฉันนะ!” ชมพูแพรจดทะเบียนสมรสเป็นสามีภรรยากับมิสเตอร์ในนาม เธอกับเขาจึงถือว่ามีความสัมพันธ์แน่นแฟ้นต่อกัน อีกฝ่ายป่วยหนักจะให้เธอแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ได้อย่างไร
แต่คณินรู้เล่ห์เหลี่ยมของมิสเตอร์เป็นอย่างดี ถ้าชมพูแพรเห็นมิสเตอร์ที่ทรมานตัวเองจนป่วย อารมณ์ที่สงบนิ่งของเธอคงจะไม่สงบนิ่งอีกต่อไป
“คุณอยากไปหาเขา ไปใช้ชีวิตอยู่กับเขางั้นเหรอ”
“ใช่!”
เมื่อเห็นชมพูแพรตอบออกมาโดยไม่ได้คิด คณินจึงกำหมัดแน่นแล้วยกมือบีบที่ขมับตัวเองเอาไว้แน่น รู้สึกว่าเส้นเลือดที่ขมับของตัวเองเต้นตุบๆ ราวกำลังจะระเบิด
“ผมให้คุณกลับไปอยู่กับเขาก็ได้ แต่คุณต้องรับปากผมเรื่องหนึ่ง”
“ว่ามา”
“ทิ้งยาหยีไว้กับผม”
“คุณบ้าไปแล้วหรอ” แน่นอนว่าชมพูแพรไม่ตกลง สำหรับเธอนั้นหากพรากยาหยีไปก็เท่ากับพรากชีวิตของเธอไปด้วย
คณินคาดการณ์เอาไว้อยู่แล้วว่าเธอจะต้องปฏิเสธเสียงแข็งจึงอมยิ้มแล้วกล่าวว่า “ในเมื่อคุณไม่อยากอยู่ห่างจากยาหยี งั้นคุณก็มีลูกกับผมสิ แล้วคุณจะไปที่ไหนก็ได้ ข้าพเจ้าคณิน ขอสาบานว่าผมจะเอาตัวลูกที่คุณคลอดกับผมไว้เท่านั้น และจะไม่ไปยุ่งกับชีวิตคุณอีก”
ชมพูแพรคิดอยากจะต่อว่าเขา แต่ช่วงหลังมานี้เธอรู้สึกว่าคณินกลายเป็นคนบ้าระห่ำไปแล้ว ถึงขั้นย้ายอำนาจของตัวเองมาปักหลักที่เมืองไอยา โดยย้ายสาขาทางใต้ของชลปักษากรุ๊ปมาอยู่ที่เมืองเมืองไอยาแทน
เมืองไอยาเป็นแค่เมืองเล็กๆ เมืองหนึ่ง บริษัทใหญ่ของชลปักษากรุ๊ปจะสนใจสถานที่แบบนี้ได้อย่างไร
รัฐบาลถึงขั้นย้ายที่ตั้งสำนักงานเก็บภาษีมาเพื่อธุรกิจของชลปักษากรุ๊ปโดยเฉพาะ และนี่ทำให้กิจการทั้งหมดในเมืองเมืองไอยาเปิดไฟเขียวให้ชลปักษากรุ๊ป
เมืองไอยาในปัจจุบัน แค่คณินกระทืบเท้าก็สั่นสะเทือนไปทั้งเมือง
ชมพูแพรไม่สามารถเอาชนะคนเช่นเขาได้แน่ ถ้าหากเธอต้องการใช้ชีวิตอยู่ที่เมืองไอยาอย่างสงบสุข ก็ทำได้เพียงตอบตกลงเท่านั้น “ได้! แต่คำพูดของคนอย่างคุณเชื่อถือไม่ได้ คุณต้องสาบานด้วยชีวิตปู่ของคุณ”
คณินชูสามนิ้วขึ้น “หากคณินมีลูกกับชมพูแพรแล้วไม่ยอมปล่อยเธอไป ขอให้ปู่ของข้าพเจ้าไม่มีอายุขัยยืนยาว”
ชมพูแพรรู้ดีว่าคนที่เขาเคารพมากที่สุดคือปู่ของเขา เมื่อเขาลั่นวาจาสาบานเช่นนี้ เธอจึงวางใจลง
เธอวางแผนเอาไว้ว่า หากสามารถมีลูกกับเขาโดยใช้วิธีทำเด็กหลอดแก้ว ชีวิตนี้ของเธอจะได้หลุดพ้นจากเขาสักที การใช้ชีวิตอยู่กับเขาทำให้เธอเหนื่อยเหลือเกิน ดังนั้นอยู่ห่างจากเขาเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุด “ได้! ฉันตกลง”
YOU MAY ALSO LIKE
