บ่วงแค้น บ่วงรัก - ตอนที่ 32 กำจัดถอนรากถอนโคน
คณิน แสยะยิ้มอย่างทรมานใจ “ฉันน่ะหรอใส่ร้ายคนอื่น? มิสเตอร์ แกรู้ไหมว่าการที่แพรเสียแม่ไปไม่ต่างอะไรกับสูญเสียโลกทั้งใบ ถ้าเกิดเธอรู้ว่าแกรู้เรื่องที่วราตรีลักพาตัวน้องสาวฝาแฝดของเธอไป แต่ไม่ยอมพาตัวน้องสาวของเธอกลับมาหาเธอให้เธอได้กอดน้องสาวแท้ๆ สักครั้ง แต่กลับใช้การตายของน้องสาวเธอมาปิดบังการมีชีวิตอยู่ของเธอ แกคิดว่าเธอจะเกลียดแกมากขนาดไหน เพราะนั่นคือเลือดเนื้อแท้ๆ ที่แม่ของเธอทิ้งไว้ให้”
มิสเตอร์ก้มหน้า เขาจิกผมของตัวเองอย่างแรง เขาไม่เคยคิดเลยว่าคณินจะสืบข้อมูลได้ละเอียดขนาดนี้ เขาไม่อยากที่จะรับฟังอีก
คณินพ่นลมหายใจแรง “อันที่จริงน้องสาวของแพรสามารถคลอดลูกออกมาได้อย่างปลอดภัย แต่แกกลับฆ่าเธอเพื่อประโยชน์ของตัวเอง หนึ่งร่างแต่มีสองชีวิต แกไม่เคยฝันร้ายบ้างหรือไง”
มิสเตอร์กุมศีรษะตัวเองไว้แน่น แล้วสะบัดหน้าอย่างเอาเป็นเอาตาย “ไม่ต้องพูดแล้ว หยุดเดี๋ยวนี้!”
คณินยังคงไม่หยุด “มิสเตอร์ ถ้าตำรวจสืบเรื่องนี้ไม่ได้ ฉันก็จะไม่พูดเรื่องนี้เพื่อแพร แต่แกอย่ามาทำลายความอดทนขีดสุดท้ายของฉันอีก
“ถ้าเกิดแพรรู้ว่าแกอุตส่าห์วางแผนมากมายขนาดนี้เพื่อให้เธอติดกับ ทำให้เธอต้องใช้ชีวิตอย่างทุกข์ทรมานมาหลายปีขนาดนี้ แถมต้องเสียพี่น้องของตัวเองไป แกว่าเธอจะเกลียดแกเข้าไส้ไหม ดังนั้นปล่อยให้ทุกอย่างเป็นอย่างตอนนี้ก็ดีแล้วใช่ไหมล่ะ เธอจะได้อยู่กับฉัน เลี้ยงดูยาหยีอย่างสงบ แต่เธอจะยังมองแกเป็นคนดีเสมอ ไม่มีทางรู้ตลอดไปว่าแกพรากเลือดเนื้อของเธอไป”
“แกใจดีขนาดนั้นเชียวเหรอ ปล่อยให้เธอจำแต่ภาพดีๆ ของฉันเนี่ยนะ?” ”มิสเตอร์ยิ้มอย่างดูแคลน ความเกลียดแค้นในดวงตาส่องประกายเข้มข้น เขาไม่อยากปล่อยชมพูแพรไป เพราะหลายปีที่ผ่านมานี้ เธอกลายเป็นหัวใจของเขาไปแล้ว และเป็นเพราะหัวใจดวงนี้หรือที่ทำให้เขาทำเรื่องชั่วช้าสุดโต่งขนาดนี้ได้”
คณินเงยหน้าพ่นควันบุหรี่แล้วทิ้งบุหรี่ในมือลงบนพื้น จากนั้นจึงใช้รองเท้าหนังของเขาบดขยี้มันอย่างแรงราวกับเป็นสิ่งที่บุบสลายได้ยาก
เขากำลังข่มกลั้น ระหว่างข่มกลั้นก็ขัดแย้งกับตัวตนอีกฝั่งหนึ่งของตัวเอง ความอัดอั้นกลายเป็นมีดที่ฟาดฟันลงบนตัวเขาเองจนไม่อาจยอมรับความจริงได้ สุดท้ายคณินที่ยอมรับทุกอย่างยังคงมีชีวิตต่อไป แต่เต็มไปด้วยรอยแผลทั้งตัว
คณินเงียบอยู่นาน แน่นอนว่าเขาไม่อยากเป็นคนดี แต่เขายังไม่ลืมอารมณ์ตอนที่เขาแอบดูทรัพย์สินของชมพูแพรตอนเธอหลับ เป็นความเจ็บปวดหัวใจราวกับโดนสับเป็นชิ้นๆ
ริมฝีปากของคณินอมยิ้มแห้งๆ อย่างเศร้าสร้อย “แกคิดว่าฉันจะทำตัวเหมือนแกเหรอ ใช้วิธีการทางจิตวิทยาเกลี้ยกล่อมทำให้ฉันที่อยู่ในจิตสำนึกของเธอกลายเป็นคนชั่วร้าย ทำให้เธอเกลียดฉันไม่เหลือชิ้นดี และพยายามวิ่งหนีฉันอยู่ตลอด หรือแกจะบอกว่าทุกสิ่งที่แกทำลงไปเพื่อต้องการให้เธออาการดีขึ้น ไม่ได้ทำไปเพื่อตัดทุกเส้นทางไม่ให้เธอกลับมาหาฉันได้อีก
“ฉันไม่มีวันทำอย่างแกแน่
“เพราะฉันเห็นประวัติอาการป่วยของเธอในกระเป๋า เธอมีความผิดปกติทางจิตบางเวลา จนไม่สามารถทนรับแรงกระแทกใดๆ ได้ อันที่จริงวันนั้นฉันไม่น่ากระชากยาหยีออกมาจากเธอเลย เพราะมันทำให้หัวใจของเธอแหลกสลาย
“มิสเตอร์ ฉันยอมไม่ลงมือแกเพื่อเธอ ฉันยอมทนให้เธอระลึกถึงแต่ความดีของแก ยอมดูแลลูกของแกเหมือนลูกของตัวเอง ต่อให้เธอเห็นว่าแกดีกว่าฉันร้อยเท่า ฉันก็ทนได้ แต่นี่ถึงจุดอดทนสูงสุดของฉันแล้ว ถ้าแกยังล้ำเส้นมากกว่านี้ ฉันจะ……” คณินหยุดไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตวาดโดยเน้นทีละคำ “กำจัด ถอนรากถอนโคน!”
คณินกล่าวทีละคำอย่างเคียดแค้นเด็ดขาด จนมิสเตอร์ไม่รู้ว่าวิธีการของเขาจะรุนแรงได้ถึงขั้นไหน คำเพียงสี่คำสามารถข่มขู่ให้เขารู้สึกหวาดผวา
มิสเตอร์ไม่กล้าเสี่ยงกับเรื่องนี้ เพราะเขารับมือไม่ไหวแน่ เขารักชมพูแพร แต่คนที่รักเขาก็มีมากมายเช่นกัน ใครจะรู้ว่าคนบ้าอย่างคณินคิดจะทำอะไร
YOU MAY ALSO LIKE
