บ่วงแค้น บ่วงรัก - ตอนที่ 31 กำจัดคนรักของเธอ
ชมพูแพรไม่กล่าวถึงการย้ายออกจากเมืองไอยา คณินจึงไม่ถามเรื่องนี้เช่นกัน แต่ข่าวที่มิสเตอร์ได้รับคือคณินพาชมพูแพรกลับไปเมืองจาซาแล้ว
เขาไม่สามารถโทรติดต่อใครได้เลย สภาพของเขาจึงคล้ายแมลงวันตาบอดที่บินชนกำแพงไปทั่ว
วันนี้คณินไปหามิสเตอร์ถึงวิลล่าไทด์ เขาโชว์ข่าวร้ายของตระกูลเมธีประสิทธิ์ให้มิสเตอร์ดู ก่อนจะเอารายงานการซื้อกิจการตระกูลเมธีประสิทธิ์ที่ตระกูลชลปักษาซื้อไปให้มิสเตอร์ดูด้วย
ทั้งหมดนี้ถือเป็นเครื่องเตือนใจให้มิสเตอร์ได้รู้ว่าคณินสามารถเอาชนะตระกูลเมธีประสิทธิ์ได้เสมอ แค่เขาคิดจะทำ
เมื่อมิสเตอร์เห็นรายงานพวกนี้จึงยื่นมือที่สั่นไหวน้อยๆ ออกไป แต่แล้วก็รีบดึงมือกลับทันทีเพื่อปกปิดความหวาดกลัวของตัวเอง ตอนนั้นเขากัดฟันแน่นนัยน์ตาแดงก่ำ!
คณินนั่งลงตรงข้ามมิสเตอร์อย่างใจเย็น “แกรู้ใช่ไหมว่าฉันไม่ได้เป็นคนจัดการเรื่องใบหย่า แต่แกเลือกที่จะไม่บอกความจริงกับแพร แกตั้งใจทำให้เธอคิดว่าฉันขอหย่ากับเธอ เพราะรังเกียจที่เธอมีลูกให้ไม่ได้ และตั้งใจยุแยงใส่ร้ายว่าฉันไม่เคยรักเธอ ทำแต่เรื่องแย่ๆ กับเธอ จนเธอเข้าใจว่าฉันเป็นคนต้นคิดเรื่องการหย่า ทั้งหมดนี้ถูกไหมล่ะ?”
มิสเตอร์เงยหน้าจ้องคณินอย่างเคียดแค้น “ไร้สาระ!”
คณินเล่นไฟแช็กที่อยู่ในมือของตัวเองแล้วกล่าวเย้ยหยัน “ฉันไม่ได้เหลวไหล แกรู้อยู่แก่ใจดี ด้วยความสามารถของคุณชายใหญ่ตระกูลเมธีประสิทธิ์ แกจะไม่รู้เชียวหรอว่าใบหย่ามาจากไหน แกรู้เรื่องที่ฉันจัดคนไว้ดูแลแพรตอนฉันไปต่างประเทศ แต่คุณป้าไม่เคยได้ดูแลแพรตอนตื่นนอนเลยสักครั้ง เพราะแกหวังดีเปลี่ยนกะ แพรเลยไม่รู้ว่าฉันดูแลเธอดีแค่ไหน ฉันเดินทางเพิ่งถึงต่างประเทศแต่เรื่องการหย่ากลับถูกจัดการเสร็จเรียบร้อยแล้ว คุณชายมิสเตอร์กล้าพูดไหมล่ะว่าตัวเองไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องเรื่องนี้”
มิสเตอร์หลบตา เขาไม่กล้าจ้องตากับคณินนานนัก “ทั้งหมดเป็นเพราะตระกูลชลปักษาของพวกแกดูถูกแพรก่อนยังไงล่ะ!”
“ฮ่าๆ!” คณินหัวเราะเสียงดัง ไฟแช็กในมือของเขาปิดลงดัง “กริ๊ก” เขากัดฟันจนเส้นเลือดปูดโปนบนหน้าผาก “ดูถูก? เป็นแบบนั้นจริงเหรอ คุณชายมิสเตอร์ หลายปีมานี้ที่แพรลำบาก ไม่ใช่เพราะแกหรอกหรือที่เป็นต้นเหตุสำคัญ
“ถ้าไม่มีแกคอยดำเนินเรื่องทุกอย่างจนสมบูรณ์ไร้จุดบกพร่อง ผู้อำนวยการโรงพยาบาลจะไม่รู้ได้ยังไงว่ามีคนตั้งใจทำเธอแท้ง?
“ถ้าแกไม่ได้เป็นคนปกปิดเรื่องทุกอย่างเอาไว้ และไม่อนุมัติให้ทำเรื่องต่างๆ ตอนที่ตระกูลชลปักษาได้รับใบรายงานผลปลอมจากชมพูนุชแล้วเอาใบนั้นไปตรวจสอบกับโรงพยาบาล ทำไมคำตอบที่ได้ถึงเหมือนกับผลที่ชมพูนุชทำมา?
“ชมพูนุชได้ทารกในครรภ์ที่แพรแท้งไปง่ายดายขนาดนั้น แน่ใจหรือว่าแกไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง? และไม่ได้ตั้งใจปิดมันไว้เป็นความลับ?
“แล้วใครกันที่เป็นคนส่งข่าวให้ชมพูนุชวิ่งแจ้นเอาอุ้มเด็กทารกมาถากถางแพรตั้งแต่วินาทีที่เธอฟื้นขึ้นมา?
“และก็ชั่งบังเอิญซะเหลือเกินที่ตอนแพรกระโดดลงจากเตียง แกก็วิ่งเข้ามาพอดี แกกลัวชมพูนุชจะทำร้ายแพร แต่แกไม่รู้สึกละอายใจบ้างเหรอ แกพยายามทำให้แพรไว้ใจแก จนยอมให้เธอเห็นคนอื่นถือทารกในท้องของเธอมาเยาะเย้ยเธอ! ซ้ำยังทำให้เธอเข้าใจผิดอีกว่าการออกจาก เมืองจาซาจะทำให้เธอดีขึ้น ทั้งหมดนี้ไม่จริงรึ”
เท้าที่วางอยู่บนพื้นของมิสเตอร์เริ่มสั่น เขาไม่เคยกล้าเผชิญหน้ากับปัญหาพวกนี้ เขารู้สึกผิด โดยเฉพาะเรื่องที่ชมพูแพรทรมานตัวเองในช่วงเวลาหลายปีนี้ เขาต้องพยายามสะกดจิตตัวเองเพื่อยืนยันกับตัวเองว่าไม่เคยลงมือทำเรื่องพวกนี้
คณินลุกขึ้นแล้วจุดบุหรี่สูบอย่างสบายใจ “ผู้หญิงนิวซีแลนด์คนนั้น หน้าเหมือนแพรมากแถมยังมีDNAเหมือนภาสกรอีก มิสเตอร์แกทำทั้งหมดนี้เพื่อให้ฉันตายใจ แพรจะได้อยู่กับแก และแกยังใช้ความรู้ทางการแพทย์ของตัวเองฆ่าน้องสาวฝาแฝดของแพร หรือว่าแกจะบอกว่ามันไม่จริง”
มิสเตอร์เบิกตากว้าง เขาตกใจจนตัวสั่น
“แก! แกใส่ร้ายฉัน!”