บ่วงแค้น บ่วงรัก - ตอนที่ 24 กอดเธอไว้ในอก

เธอได้แต่หวังว่าจะได้เป็นตัวแทนแบบนี้ตลอดไป

ทว่าชะตาชีวิตของคนเรามักหมุนเปลี่ยนไปอย่างแปลกประหลาด ความยากลำบากที่เคลื่อนบดขยี้คล้ายว่าจะควบคุมเอาไว้ได้แล้ว ทว่าขณะที่เวลาเคลื่อนผ่านกลับออกไปเหนือการควบคุมอีกครั้ง

เดือนพฤศจิกายนที่เมืองจาซา มีหิมะตกหนัก

แต่ที่เมืองไอยาทางใต้ ใส่เสื้อผ้าเพียงตัวเดียวก็เพียงพอ จึงพร้อมต้อนรับนักท่องเที่ยวที่หลั่งไหลมาจากทั่วโลก

คณินยืนนิ่งอยู่ที่เมืองต่างถิ่นแห่งนี้ สายตาของเขาจับจ้องอยู่ที่ผู้หญิงไว้ผมสั้นเท่าติ่งหูคนหนึ่ง มือของเธอกำลังอุ้มเด็กน้อยหน้าตาสะสวยน่ามองอยู่คนหนึ่ง

ผู้หญิงคนนั้นท่าทางฉลาดเฉลียวแต่มีความอ่อนโยนซ่อนอยู่ เป็นความอ่อนโยนที่มาจากข้างใน ความอ่อนโยนทั้งหมดของเธอกำลังมอบให้เด็กหญิงที่อยู่ในอ้อมอก

น่าเสียดายนักที่บนโลกนี้มีคนหน้าเหมือนเธอมากมาย

แต่พวกเธอกลับไม่ใช่แพร

เป็นอย่างที่หมอกเหนือว่าเอาไว้ ต่อให้ชมพูนุชหน้าเหมือนมากเท่าไหร่ ต่อให้ทำศัลยกรรมและฝึกฝนมากแค่ไหนก็ไม่สามารถเป็นเหมือนแพรของเขาได้

อารมณ์ที่เคลื่อนวนอยู่ในจิตใจของเขาไหลทะลักออกมามีแต่ความทุกข์ระทม ชีวิตนี้เขาไม่มีทางหาผู้หญิงที่เหมือนแพรได้อีกแล้ว

เมื่อเห็นภาพชีวิตที่สุขสงบเช่นนั้นตรงหน้า แววตาของคณินก็มีแต่ความเจ็บปวด เด็กคนนั้นยังต้องการคนอุ้ม แสดงว่าอายุยังไม่มากนัก

เขาไม่มีความรู้เรื่องการเดาอายุเด็ก รู้เพียงว่าเด็กบางคนตัวสูง เด็กบางคนตัวเตี้ย แต่การให้เดาอายุของเด็กเป็นสิ่งที่เขาไม่เคยเดาถูก บางทีอาจจะหนึ่งขวบหรืออาจจะสองขวบ

ขณะที่คณินเตรียมหันหลังกลับ พลันเห็นผู้ชายคนหนึ่งวิ่งเข้ามาหาผู้หญิงคนนั้น เขาถือไอศกรีมโคนสีชมพูเอาไว้ในมือ แล้วยื่นให้เด็กหญิงตัวน้อยที่อยู่ในอกของผู้หญิงคนนั้น จากนั้นจึงยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ อย่างสนิทสนมเพื่อขอให้เด็กหญิงคนนั้นหอมแก้ม