พวงแก้มของทรายทองเป็นสีระเรื่อขึ้น

“หนูทรายว่าพระเอกจะรักนางเอกหลังจากที่มีอะไรกันแล้วไหม”

“พระเอกต้องรักนางเอกอยู่แล้วค่ะ”

“นั่นสินะ ยังไงพระเอกก็ต้องรักนางเอกอยู่แล้ว ถ้าอย่างนั้นหนูทรายเป็นนางเอก และให้ตาเมธเป็นพระเอกนะ”

“เอ่อ…”

ทรายทองเบิกตากว้างตกใจ และรีบส่ายหน้าปฏิเสธทันควัน

“ทราย… ทรายไม่อาจเอื้อมหรอกค่ะ”

“อาจองอาจเอื้อมอะไรกันล่ะ ฉันอยากได้หนูทรายมาเป็นลูกสะใภ้ หนูทรายก็รู้มานานแล้วนี่”

“คือทราย…”

“ฉันรู้ว่าตาเมธร้ายกาจกับหนูทรายมาก แต่ไม่ต้องกังวลนะ ฉันมีวิธีปราบตาเมธ”

สีหน้าที่ยิ้มหยิ่มของคุณหญิงเมธาวีทำให้ทรายทองเต็มไปด้วยความแปลกใจ แต่กระนั้นก็ไม่กล้าถาม

“เอาเป็นว่าหนูทรายนั่งดูละครกับฉันต่ออีกสักตอนสักตอนนะ แล้วค่อยขึ้นนอน”

ป้านิดยืนยิ้มอยู่หลังบานประตู และยื่นแก้วนมอุ่นๆ มาให้ตรงหน้า

“ขอบคุณครับ”

เขาแก้วนมขึ้นมาถือเอาไว้ และจะหมุนตัวเข้าห้อง แต่ป้านิดเรียกเอาไว้เสียก่อน

“คุณเมธไม่ดื่มนมก่อนเหรอคะ”

ชายหนุ่มชะงักน้อยๆ ก่อนจะถามกลับด้วยน้ำเสียงนุ่มทุ้มสุภาพ

“ทำไมวันนี้ลุ้นให้ผมดื่มนมนักล่ะครับ”

“เปล๊าค่ะ ในแก้วนมไม่มีอะไรจริงๆ ค่ะ”

เขายังไม่ทันได้ถามอะไรเลย ป้านิดก็รีบแก้ตัวอย่างมีพิรุธออกมาก่อน

“ผมก็ไม่ได้ว่ามีอะไรนี่ครับ”

เขาเห็นป้านิดลอบถอนใจ

“คุณเมธอย่าลืมดื่มนมให้หมดแก้วนะคะ”

“ครับ”

ป้านิดมองเขาอีกครั้ง ก่อนจะรีบเดินจากไป

เมธวัฒน์มองร่างของป้านิดที่ไปจนลับสายตา ก่อนจะหรี่ตาลงมองแก้วนมให้มือ จากนั้นก็แค่นยิ้มและเดินกลับเข้าไปในห้องนอน