“เพราะผมรักคุณไงพเยีย… รักจนยอมทำได้ทุกอย่าง”

“โธ่… มาร์คอส พเยียรู้สึกผิดจังเลยคะ” หญิงสาวน้ำตาร่วง ความละอายใจโถมเข้าใส่ไม่ยั้ง

คนตัวโตฉีกยิ้มกว้าง ดวงตาสีทองอร่ามเข้มจัดและเต็มไปด้วยเลศนัย “ถ้ารู้สึกผิด…”

เขาหยุดพูดแค่นั้นก็ดึงร่างอรชรให้เดินตามตัวเองไปยังเตียงนอนสี่เสากว้างขวาง จากนั้นก็ล้มตัวลงนอนหงายบนเตียงอย่างไม่มีพิธีรีตองใดๆ

“ก็ทำให้ผมมีความสุขสิ…”

พเยียเลิกคิ้วมองด้วยความแคลงใจ ก่อนจะหน้าแดงจัดเมื่อเข้าใจความหมายของสามี

“ด้วยปากของคุณ… พเยีย…”

“มาร์คอสน่ะ ลามกจัง…”

ปากต่อว่า แต่หญิงสาวกลับรีบกระโดดขึ้นไปบนเตียง แล้วก็รีบจัดการปลดเปลื้องกางเกงลำลองขายาวของสามีให้หลุดไปจากกายกำยำทันที จากนั้นก็ตามด้วยกางเกงในชาย

“ผมเป็นเฉพาะกับคุณคนเดียวเท่านั้นแหละ… เร็วเข้าทูนหัว ผมใจจะขาดอยู่แล้ว…”

แม้ไม่ใช่ครั้งแรกที่หล่อนใช้ปากทำรักให้กับสามี แต่หล่อนก็ยังไม่เลิกอายเสียที แก้มสาวจึงแดงจัดจนแทบไหม้เกรียมแบบนี้

“มาร์คอส… พเยียอาย…”

“อย่าอายตอนนี้ทูนหัว… รักผมเถอะ… ผมรอคุณอยู่นะ”

เขาเร่งเร้า และก็จับศีรษะของภรรยาให้จมลงกับหน้าขาของตัวเอง และนั่นก็ทำให้พเยียต้องอ้าปากงับความใหญ่ยาวของสามีเข้าไปในอุ้งปากอย่างไม่มีทางขัดขืน

“โอ้ว… สุดยอดพเยียจ๋า…”

“ชอบไหมคะ…?”

“ชอบจ๊ะพเยียจ๋า… แต่พอก่อนทูนหัว… พอก่อน… ผมจะไม่ไหวแล้ว”

มาร์คอสครางลั่น เมื่อแม่สาวที่บอกว่าอายอย่างนั้นอย่างนี้อยู่เมื่อครู่เริ่มใช้ปากและลิ้นกับความแข็งชันของเขาอย่างชำนิชำนาญ แถมยังดูดเลียได้อย่างเร่าร้อนถึงใจอีกต่างหาก และเชื่อได้เลยว่าอีกไม่กี่นาทีต่อจากนี้ไปเขาจะต้องแตกระส่ำภายในปากร้อนผ่าวของพเยียอย่างแน่นอน

เดนนิสต้องรีบบินด่วนมายังเซาเปาโลทันทีทั้งๆ ที่ยังไม่สร่างเมานัก เมื่อได้ยินเสียงร่ำไห้ของพเยียผ่านสายโทรศัพท์เข้ามาเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้ว

“เจ้านายคะ ช่วยพเยียด้วย… มาร์คอสทิ้งพเยียแล้ว…”

และขณะที่เดนนิสกำลังคลั่งแค้นจนแทบจะกระอักออกมาเป็นเลือดนั้น คนที่โทรไปคร่ำครวญกับเขากลับกำลังสนุกอยู่ในอ้อมแขนแข็งแรงของสามีอย่างมีความสุข

“หมอนั่นเชื่อคุณจริงๆ หรือพเยีย… ผมเห็นคุณหลุดหัวเราะด้วยน่ะ”

“เจ้านายกำลังเมา สมองก็คงทำงานได้ไม่เต็มที่นัก พเยียคิดว่าเชื่อค่ะ และคงอีกไม่กี่สิบชั่วโมง เจ้านายก็จะมาถึงที่นี่ แล้วเราจะต้อนรับเขาอย่างดี…”

“แต่ผมว่ามันจะฆ่าคุณเอาน่ะสิ หากรู้ว่าคุณโกหกแบบนี้”

“ก็มันเป็นทางเดียวที่จะช่วยให้เจ้านายกับริก้าคืนดีกันนี่คะ… พเยียยอมเสี่ยงค่ะ”

แม้จะหวาดกลัวกับพายุอารมณ์ของเดนนิสอยู่บ้าง แต่พอนึกว่าตัวเองทำความดีแล้วพเยียก็ระบายยิ้มกว้างออกมา ก่อนจะยื่นหน้าขึ้นไปจูบปากสามีเบาๆ

“ขอบคุณนะคะ ที่ช่วยพเยีย…”

คราวนี้เป็นคนตัวโตบ้างที่ยิ้มกว้าง และเปลี่ยนมาเป็นฝ่ายอยู่ด้านบนแทนหลังจากอยู่เป็นเบื้องล่างมานานหลายชั่วโมง

“คุณขอบคุณผมด้วยปากของคุณไปแล้วนี่ครับพเยีย…”

“คุณจะทำอะไรคะมาร์คอส…”

พเยียอุทานเมื่อเห็นพ่อเจ้าประคุณเริ่มจูบต่ำลงไปยังหน้าท้อง และทำท่าจะต่ำลงไปอีกจนถึงในจุดที่อ่อนไหวที่สุดของกายสาว

เขาเงยหน้าขึ้นมายิ้ม ดวงตาสีทองอร่ามเต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์ร้าย “ผมก็จะขอบคุณคุณบ้างยังไงล่ะ… ด้วยปากของผม…”

“ว้าว… มาร์คอส… อ๊า…”

และต้นขาของหล่อนก็ถูกจับให้อ้าออกจากกัน จากนั้นหน้าทั้งหน้าของมาร์คอสฝังลงกับเนินสาวของหล่อนอย่างแนบแน่นทันที หญิงสาวดิ้นพล่านเมื่อถูกสามีหนุ่มเอาคืนอย่างร้อนแรงและดุดัน ลิ้นของเขาละเลงเลีย ขณะที่นิ้วยาวใหญ่ดันเข้าดึงออกเป็นจังหวะสวาทยวนใจ

“มาร์คอสพอเถอะค่ะ พเยียไม่ไหวแล้ว… อ๊า…”

“ผมจะเอาคืน… จะทำให้คุณขาดใจเพราะลิ้นของผม…”

และหล่อนก็ขาดใจเพราะลิ้นของเขาจริงๆ เมื่อพ่อเจ้าประคุณทำหน้าที่ได้อย่างมีประสิทธิภาพยอดเยี่ยมเหลือเกิน ทำเอาหล่อนตัวหงิกตัวงอด้วยความเสียวซ่านแทบแดดิ้น

“หวานเหลือเกินทูนหัว…”

“มาร์คอสคะ ได้โปรดเถอะ พเยียไม่ไหวแล้ว…”

สาวน้อยดิ้นพล่าน เลือดสาวในกายร้อนฉ่ารุนแรง หล่อนไม่สามารถทานทนต่อความเสียดกระสันที่เกิดขึ้นยามลิ้นแกร่งตวัดลงบนกลีบสาวของหล่อนได้อีกต่อไป มือบางจิกทึ้งศีรษะทระนงสุดแรงดึงรั้งให้เขาขึ้นมาทาบทับ และเมื่อทำได้สำเร็จสะโพกงามก็หยัดขึ้นรับแรงโถมกระหน่ำจากความแข็งแกร่งประดุจท่อนเหล็กเผาไฟของมาร์คอสด้วยความเต็มอกเต็มใจทันที

“ยอดเยี่ยมพเยียจ๋า… คุณร้อนแรงไม่เคยเปลี่ยนเลย…”

“ก็เพื่อคุณไงคะ มาร์คอส โอ้ว… ได้โปรดเถอะ เร็วเข้า…”

ความเร่งรีบของภรรยาทำให้มาร์คอสกระหน่ำเข้าใส่ร่างอรชรไม่ยั้ง ครั้งแล้วครั้งเล่าด้วยความเร่าร้อนหนักหน่วง และเพียงไม่นานนัก ทั้งสองก็จูงมือกันขึ้นไปนอนอาบความสุขอยู่บนสรวงสวรรค์สมดั่งที่ดังใจเอาไว้