เขาควรจะเซ็นใบหย่าให้กับหล่อนได้แล้ว…

แม้การหย่าล้างจะนำมาซึ่งความเจ็บปวดแสนสาหัส แต่การอยู่ใกล้กันด้วยความสัมพันธ์เลือดเย็นแบบนี้มันไม่เจ็บกว่าเหรอ

หล่อนต้องเลือกแล้ว… และแน่นอนว่าหล่อนเลือกที่จะยุติทุกอย่างลง แม้ว่าทางเลือกนี้มันจะทำให้หัวใจของตัวเองต้องปวดร้าวเจียนตายก็ตาม

เท้าบอบบางก้าวผ่านประตูห้องรับแขกเข้ามา แล้วก็ได้เห็นร่างสูงใหญ่ของเดนนิสนั่งอยู่บนโซฟา… โซฟาตัวเดียวกับที่เขาใช้เชือดศักดิ์ศรีของหล่อนเมื่อตอนหัวค่ำ โซฟาตัวนี้แหละที่เขาทำให้หล่อนร่านร้อนไม่ผิดจากโสเภณีราคาถูก น้ำตาทำท่าจะไหลออกมา แต่หญิงสาวก็สามารถสกัดกั้นมันไว้ได้ทันเวลา

หล่อนเดินเข้าไปหยุดใกล้ๆ เขา มีเพียงโต๊ะกระจกที่ถูกปูด้วยผ้าลูกไม้สีเข้มเท่านั้นที่กั้นขวางอยู่ บนโต๊ะมีขวดเหล้าจำนวนสามขวด สองในสามขวดนั้นว่างเปล่า ส่วนอีกขวดหนึ่งที่เหลือเหล้าก็พร่องไปเกือบครึ่ง แก้วเหล้าในมือใหญ่ว่างเปล่าบ่งบอกให้รู้ว่าเดนนิสพึ่งเทแอลกอฮอล์เข้าไปในลำคอเมื่อครู่นี้เอง

เขาเงยหน้าขึ้นมองหล่อน ดวงตาสีฟ้าจัดยังคงเต็มไปด้วยความอำมหิตไม่เปลี่ยนแปลง หญิงสาวใจสั่นสะท้าน กลีบปากสาวสั่นระริก การควบคุมตัวเองดูจะลดน้อยถอยลงอย่างรวดเร็วเมื่อต้องเผชิญหน้ากับผู้ชายที่มีอิทธิพลอย่างมหาศาลกับดวงใจของตนเอง

“มาทำไม? หรือว่าอยากให้ฉันกลับไปโทรมเธอต่อล่ะ…” สายตาของเขาเต็มไปด้วยความเหยียดหยาม จนแก้มสาวที่ซีดเผือดอยู่แดงจัดขึ้นมาในทันที บางส่วนของร่างกายร้อนวาบขึ้นมาอย่างน่าละอายใจเมื่อถูกเดนนิสกวาดตามองไปทั่วทั้งร่างอย่างหยาบคาย

หญิงสาวทำใจแข็งสบตากับเขา แม้หัวใจจะเต้นแรงแค่ไหนแต่หล่อนจะไม่มีวันยอมให้เขาล่วงรู้มันเด็ดขาด หล่อนจะไม่มีวันอ่อนแอต่อหน้าผู้ชายคนนี้อีกแล้ว หล่อนจะพยายามเข้มแข็ง ใช่… หล่อนจะต้องพยายามต้านทานผู้ชายที่หล่อระเบิดคนนี้ให้ได้

“ริก้า… มีธุระสำคัญต้องคุยกับคุณค่ะ”

คำพูดที่เป็นทางการของหล่อนทำให้แก้วเหล้าในมือใหญ่ที่กำลังจะถูกเทเข้าไปในลำคอชะงัก เขาตวัดสายตาจ้องหล่อนเขม็ง ก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูงและแสยะยิ้มร้ายกาจออกมา

“ใช่ค่ะ… ในหัวของริก้าคิดอยู่แค่นั้น และที่ริก้าแต่งงานกับคุณก็เพราะเป็นคำสั่งของคุณมาร์คอส แต่นั่นไม่สำคัญเท่ากับที่ริก้าได้ค่าจ้างถึงหนึ่งล้านดอลล่าหรอกค่ะ รู้ไหมคะว่าริก้าดีใจแค่ไหนที่ได้ครอบครองเงินจำนวนนั้น เพราะต่อให้ริก้าขายตัวสักหมื่นครั้งแสนครั้งก็คงไม่ได้เงินมากเท่านั้น ต้องขอบคุณคุณจริงๆ นะคะเดนนิส ที่ทำให้ริก้ารวย…” นาริกาปั้นหน้าเปื้อนยิ้ม ขณะที่เดนนิสนิ่งเงียบ

“แต่ตอนนี้ทุกอย่างมันถึงจุดอิ่มตัวแล้วล่ะค่ะ ริก้าต้องการหย่า… และหากสมองของคุณยังไม่ลบเลือนล่ะก็… คุณสัญญาว่าจะส่งใบหย่าไปให้ริก้าเมื่อสิบวันก่อน จำได้ไหมคะ?”

“คนไหนล่ะที่เป็นตัวเลือกของเธอต่อจากฉันน่ะ ไอ้เอเดน ไอ้มาร์คอส หรือว่าไอ้เดวิดคนรักเก่า…” เดนนิสเค้นเสียงลอดไรฟันขาวสะอาดออกมา

นาริกาเชิดหน้าสูง แม้จะเจ็บอกจนแทบขาดใจแต่หล่อนก็จำต้องสวมบทบาทของผู้หญิงเข้มแข็งต่อไป “คุณเอเดนค่ะ ริก้าจะแต่งงานกับเขา และที่ริก้ามาที่เมืองไทยก็เพื่อจะจัดการเรื่องหย่าขาดจากคุณให้เรียบร้อย และหวังว่าคุณจะไม่ขัดข้องนะคะเดนนิส…”

ขัดข้องเหรอ? ระยำน่ะสิ เขาจะทำยิ่งว่าขัดข้องเสียอีก เขาจะต้องขัดขวาง จะต้องทำทุกอย่างเพื่อให้นาริกาเป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียว แต่… หล่อนไม่ได้รักเขาเลย หล่อนมีคนอื่นที่รออยู่ และหล่อนก็ต้องการจะหย่าขาดจากเขาจนตัวสั่น แล้วเขาจะทำยังไงล่ะ จะต้องคุกเข่าลงเพื่อให้หล่อนยอมอยู่ด้วยอย่างนั้นใช่ไหม

คำตอบก็คือไม่มีทาง คนอย่างเดนนิส โอซิล ต่อให้ต้องขาดใจตายเพราะความเจ็บปวด แต่เขาก็จะไม่มีทางคุกเข่าขอความรักจากผู้หญิงหน้าไหนทั้งนั้น โดยเฉพาะผู้หญิงอย่างนาริกา ธรรมพัฒนากุล ผู้หญิงที่ไม่ได้รักเขาเลยแม้แต่นิดเดียว

“ริก้ารักคุณ… เดนนิส…”

สิ่งที่หล่อนเคยพูดอยู่ใต้ร่างของเขามันก็แค่ความรู้สึกหลงใหลเท่านั้นเอง นาริกาติดใจเซ็กซ์ของเขา หล่อนติดใจมันจนเผลอพูดคำว่ารักออกมา ทั้งๆ ที่แท้จริงแล้วในหัวใจของหล่อนไม่ได้รู้สึกแบบนี้จริงๆ เลยแม้แต่นิดเดียว หรือถ้าจะพูดให้ถูกหล่อนเกลียดเขามากต่างหาก

แล้วจะมีประโยชน์อะไรที่จะไปรั้งหล่อนเอาไว้ได้อีกล่ะ ในเมื่อนาริกาไม่เคยเห็นว่าเขามีตัวตนเลยแม้แต่น้อย เขาก็แค่ผู้ชายคนหนึ่งที่หล่อนถูกสั่งให้มาปั่นหัวเล่นเท่านั้น เขามันคือไอ้งั่งที่หล่อนใช้กายสาวหลอกล่อจนติดกับ เขารักหล่อน… เดนนิสสารภาพกับตัวเองอยู่ภายในอกอย่างขมขื่น เขารักหล่อนในขณะที่หล่อนไม่ได้รักเขาเลยแม้แต่นิดเดียว

เขามันคือคนบ้า… ผู้ชายที่เคยทระนงตัวเองว่าเก่งฉกาจ ทระนงว่าชาตินี้ไม่มีวันที่ผู้หญิงคนไหนจะมาสั่นคลอนความกระด้างของหัวใจได้อย่างแน่นอน แต่สุดท้ายแล้วเขาก็ต้องมาพ่ายแพ้ให้กับผู้หญิงแพศยาอย่างนาริกา เขารักหล่อนทั้งๆ ที่ไม่ได้อยากจะรักเลยจริง

เจ็บปวด… นี้แหละคือสิ่งที่เขากำลังได้รับอยู่