“ริก้าไม่ได้หูแตกหรอกค่ะ แต่ริก้าไม่อยากคุยกับคนป่าเถื่อนอย่างคุณอีก…” รีบลุกขึ้นและเดินหนี แต่คนตัวโตไม่ยอมแพ้ เดินเข้ามาหาแล้วกระชากต้นแขนเอาไว้ทันที

“อย่ามาเดินหนีฉันเชียวนะ” เขาขู่ฟู่ ดวงตาสีฟ้าจัดเต็มไปด้วยความอำมหิต

“ปล่อยค่ะ อย่ามายุ่งกับริก้าอีก คุณจะไปมั่วกับผู้หญิงคนไหนก็เชิญ…”

เขายิ้มหยัน “ทำไม…? อิจฉาผู้หญิงคนนั้นหรือไง”

“ไม่เลยค่ะ ริก้ายินดีเสียอีกที่เธอคนนั้นจะช่วยแบ่งเบาภาระให้กับตัวเอง หรือถ้าจะพูดให้ตรงประเด็นล่ะก็ ริก้าอยากจะหย่าขาดจากคุณใจแทบขาด…”

ดวงตากลมโตที่มีน้ำตาคลออยู่ตลอดเวลาช้อนขึ้นประสานสายตากับผู้ชายอำมหิตตรงหน้าอย่างไม่เกรงกลัว ตอนนี้ความน้อยใจที่ถล่มยับอยู่ภายในอกมันสร้างกำแพงสูงขึ้นมาป้องกันตัวเองอย่างแน่นหนา และแน่นอนว่าหล่อนจะไม่สนใจใยดีผู้ชายคนนี้อีก แม้จะรักมากแค่ไหน… แต่หล่อนทนไม่ได้หรอกที่จะต้องแบ่งเขาให้กับผู้หญิงอื่น ในเมื่อเขาเลือกที่จะมีคนใหม่ หล่อนก็จะหย่า…

ซึ่งหล่อนมั่นใจว่าเขาเองก็ต้องการมันเช่นกัน…

“นาริกา…” เขาเรียกเสียงหล่อนด้วยน้ำเสียงต่ำลึก และเต็มไปด้วยความเดือดดาล

“วันนี้พรุ่งนี้เลยก็ได้ค่ะ ถ้าคุณทนรอไม่ไหว…”

หล่อนฝืนตัวจนสามารถหลุดจากพันธนาการของเขาได้สำเร็จ กำลังจะเดินหนี แต่ก็ถูกคนตัวโตกระชากเข้าไปกอดรัดแน่น แน่นมากกว่าครั้งที่แล้วเสียอีก

“ปล่อยนะ เดนนิส… อย่ามาทำแบบนี้…”

เขาก้มหน้ามองหล่อนอย่างเลือดเย็น “หย่าน่ะฉันรอได้… แต่ไอ้ที่รอไม่ได้ก็คือการเข้าไปในตัวของเธอยังไงล่ะ”

“คนหยาบคาย!” แก้มสาวแดงก่ำด้วยความอัปยศ

เดนนิสหัวเราะร่วนด้วยความสะใจ “ฉันยังหยาบคายได้มากกว่านี้อีก… มานี่เลย…”

“ไม่ปล่อยนะ ปล่อยสิ”

“เดนนิส… ได้โปรด”

นาริกาแอ่นสะโพกขึ้นสูง ปากอิ่มสีสวยก็ร้องครางไม่หยุด ความเสียวซ่านที่เกิดขึ้นทุกครั้งยามที่ถูกพ่อผู้ชายหล่อระเบิดเถิดเทิงคนนี้ปลุกเร้ากำลังทำให้หล่อนทรมานแทบเป็นบ้า ขนาดเขายังไม่ได้ใช้ลิ้น แค่นิ้วใหญ่กับลมหายใจอบอุ่นเท่านั้นหล่อนก็แทบจะแดดิ้นสิ้นใจเพราะความเสียดกระสันอยู่แล้ว

“ไม่ไหวแล้ว… ได้โปรด… เดนนิส… เข้ามาค่ะ ได้โปรด…”

คนตัวโตระบายยิ้มของผู้ชนะออกมา ขณะใช้ลิ้นใหญ่ปาดละเลงลงกับกลีบเนื้อสาวด้วยความหิวกระหาย ดื่มกินทุกหยาดหยดแห่งรักเข้าไปจนหมดสิ้น นาริกาดิ้นพล่าน เลือดสาวร้อนฉ่าจนแทบไหม้เมื่อทั้งปาก ทั้งลิ้น และนิ้วมือของเดนนิสทำงานสอดประสานกันได้อย่างยอดเยี่ยม

“ได้โปรด…”

“เธอไม่ได้ต้องการมันไม่ใช่หรือ”

หล่อนแทบอยากจะบ้าเมื่อถูกเดนนิสโยนคำพูดนี้เข้าใส่ ในขณะที่หล่อนกำลังจะบ้าตายเพราะแรงพิศวาสที่เขาเป็นคนปลุกปั่นมันขึ้นมา

“ไม่ค่ะ ริก้าต้องการคุณ… ได้โปรด…”

เดนนิสระบายยิ้มกว้าง ลิ้นของเขาหยุดทำงานแล้ว แต่นิ้วใหญ่ยังคงเคลื่อนไหวไม่หยุดหย่อน “บอกสิว่าต้องการผม… เรียกชื่อผม นาริกา…”

หล่อนไม่อยากเป็นแบบนี้เลย ไม่อยากเป็นผู้หญิงที่ถูกตัณหาราคะครอบงำเลย แต่หล่อนไม่สามารถต้านทานผู้ชายคนนี้ได้ เขามีอำนาจ และเก่งฉกาจเหลือเกิน เขาสามารถทำให้หล่อนลืมตัว ลืมอาย และลืมแม้กระทั่งว่าหล่อนนั้นกำลังขัดเคืองใจเขาอยู่

“ริก้าต้องการคุณ เดนนิส… ได้โปรดเข้ามา…”

“เดี๋ยวนี้เลยใช่ไหม…”

“ค่ะ เดี๋ยวนี้…”

กายสาวส่ายสะบัด ผมเผ้ายุ่งเหยิงเพราะแรงสวาทที่ซัดเข้าใส่อย่างไม่ปรานี และในที่สุดสิ่งที่กายสาวรอคอยก็ใกล้เข้ามา เมื่อท่อนกายทั้งใหญ่ทั้งยาวแถมยังร้อนผ่าวไม่ผิดจากเหล็กกล้าเผาไฟดุนดันอยู่ที่เนินสาว ขณะที่เขายังใจเย็นใช้มันไล้วนไปตามร่องสาว แต่หล่อนทนไม่ไหวแล้ว

“ได้โปรด… ริก้าไม่ไหวแล้วจริงๆ”

มือบางคว้าท่อนกายใหญ่โตเอาไว้ด้วยสองมือ จากนั้นก็แอ่นสะโพกขึ้นจัดการครอบครองเขาด้วยตัวตนของตนเองทันที เดนนิสร้องครางกับความร้อนแรงของภรรยา ก่อนจะกระแทกเข้าใส่ไม่ยั้ง นาริกากรีดร้องด้วยความพึงพอใจ กายสาวส่ายร่อนด้วยความเสียดกระสัน

“ร้อนแรงเหลือเกินคนสวย…”

“เดนนิส… โอ้ว…”