หล่อนด่ากราดออกมาอย่างไม่เก็บอารมณ์อีก แต่คู่สนทนาก็ยังคงยืนทำหน้านิ่งไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลย ดวงตาคมกริบยังคงล้ำลึกและอ่านไม่ออกเช่นเคย

“ใช่ว่าคุณจะเกลียดพระองค์ฝ่ายเดียว แองเจลล่า…”

“นี่นายจะบอกฉันว่าองค์ชายบาร์ซาร์อะไรนั่นก็เกลียดฉันอย่างนั้นหรือ…” หญิงสาวถามเสียงสูง พร้อมทั้งหัวเราะออกมาอย่างไม่เชื่อถือ

“ใครเชื่อก็โง่แล้วมั้ง”

“แต่มันคือความจริง… องค์ชายไม่ได้พิศวาสคุณ เด็กนิสัยเสียแถมยังสำส่อนยิ่งกว่าอีตัวแบบคุณไม่คู่ควรเป็นสุลตาน่าเลยแม้แต่นิดเดียว…”

สาวน้อยหน้าชาดิกกับการตอบโต้นิ่มๆ ของฟาเดล “แล้วมาเลือกฉันทำไม… ไปหาคนอื่นสิ เพราะฉันก็ไม่ได้อยากจะมีเซ็กซ์กับองค์ชายของนายเลยแม้แต่นิดเดียว…”

คราวนี้สายตาของคู่สนทนาเต็มไปด้วยความเหยียดหยาม “แต่องค์ชายรับปากกับพี่ชายของคุณเอาไว้แล้ว… และนั่นก็ทำให้องค์ชายของผมต้องกล้ำกลืนรับคุณมาเป็นคู่ชีวิต…”

“เหตุผลน่ายกย่องชะมัด…” แองเจลล่าทำเสียงหยันในลำคอ

“มันคือสิ่งที่มนุษย์ที่รู้จักควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ทำกันต่างหาก…”

“นี่นายว่าฉันเอาแต่ใจอย่างนั้นเหรอ”

คนตัวโตไม่ตอบ แต่เลือกที่จะถอยหลังห่างออกไป หญิงสาวเดินตามเข้าไปหาเรื่องอย่างไม่คิดจะยอมแพ้ สองมือทาบทุบบนแผงอกกว้างกำยำแรงๆ ต่อเนื่องกันหลายต่อหลายครั้ง ปากก็ผรุสวาทออกไปไม่หยุด

“ไอ้ขี้ข้า! ไอ้คนสารเลว!”

“ถ้าคุณไม่หยุด… ผมจะจับคุณมัดไว้กับเตียง และมั่นใจได้เลยว่าแม้แต่พี่ชายของคุณก็ไม่สามารถช่วยคุณได้…”

“ทำไมล่ะ ฉันพูดความจริงนี่ ในเมื่อฉันชื่นชอบเซ็กซ์ ฉันก็พูดตรงๆ และหากนายไม่ให้ฉันหิ้วผู้ชายสักคนติดมือกลับมาด้วยล่ะก็ นายนั่นแหละอาจจะต้องบำเรอให้ฉันบนเตียง… มันก็ดีนะได้ทั้งบ่าว ได้ทั้งเจ้านายเป็นผัวพร้อมๆ กัน…”

“แองเจลล่า!”

ฟาเดลหันกลับมาเผชิญหน้ากับหล่อน วูบหนึ่งหล่อนได้เห็นเปลวเพลิงในดวงตาสีนิลคู่นั้น แต่ไม่นานมันก็จางหายไป พร้อมๆ กับหน้ากากน้ำแข็งที่ถูกสวมกลับเข้ามาดั่งเดิม

“ทำไมเหรอ… ดีใจที่จะได้เข้ามาอยู่ในตัวของฉันอีกคนใช่ไหมล่ะ”

แองเจลล่าแสร้งยิ้มยั่วยวน ก่อนจะบังคับแข้งขาที่สั่นเทาให้เดินเข้าไปหาคนตัวโตที่ยืนหน้าเรียบสนิทอยู่ที่ปากประตูด้วยกิริยาไม่ต่างจากอีตัวตามซ่องแม้แต่นิดเดียว

สองมือบางวางลงบนแผงอกกว้าง ลูบไล้ไปมาอย่างเชิญชวน “ความจริงนายก็น่ากินไม่เบานะฟาเดล… รูปร่างก็ใหญ่โต และท่าทางจะเก่งฉกาจเรื่องบนเตียงเสียด้วย… อุ๊ย!” สาวน้อยร้องอุทานออกมาเมื่อมือบางที่ลูบอยู่แถวหน้าท้องถูกคนตัวโตรวบเอาไว้แน่น เขาบีบแรงๆ อย่างต้องการลงทัณฑ์ สายตาคมกริบที่จ้องมองมานั้นเต็มไปด้วยความชิงชัง ขยะแขยง

ได้ผล… สิ่งที่หล่อนต้องการให้ฟาเดลรู้สึกมันเกิดขึ้นจริงๆ เพราะหากฟาเดลรู้ แน่นอนว่าเขาจะต้องนำไปรายงานให้องค์ชายบาร์ซาร์รู้อย่างแน่นอน และนั่นก็จะทำให้หล่อนหลุดพ้นจากกรงวิวาห์ที่น่าสะอิดสะเอียนนี้สักที

แต่… ทำไมหล่อนไม่ยักกะดีใจนะที่เห็นฟาเดลมองหล่อนด้วยสายตาชิงชังแบบนี้ กลับรู้สึกอัปยศอดสู แถมยังเจ็บจี๊ดๆ ในหัวใจอีกต่างหาก หล่อนเป็นบ้าอะไรไปนะ ทำไมถึงรู้สึกแย่แบบนี้

“ผมไม่ใช่แค่เก่งอย่างเดียวหรอกคุณแองเจลล่า ผมอึดมากเสียด้วย… และแน่นอนว่าคู่นอนของผมทุกคนจะมีความสุข สนุกอย่างสุดเหวี่ยงเลยทีเดียว…”

แองเจลล่าหน้าแดงก่ำ แต่ก็ยังฝืนพูดต่อ “งั้นก็ดีสิ… คืนนี้เป็นไง เราจะได้สนุกกัน” พูดไปก็อายไป แต่มันจำเป็นนี่ ต้องพูด ต้องทำ ต้องแสดงให้สมบทบาท เพื่ออนาคตของตัวเอง

ฟาเดลแสยะยิ้มหยัน ขณะถอยออกห่างด้วยท่าทางรังเกียจ “ถึงผมจะไม่ได้ต้องการสาวพรหมจารี แต่คนที่จะขึ้นเตียงกับผมก็ต้องไม่สำส่อนขนาดคุณ…”

โอ้… เห็นเงียบๆ นิ่งๆ แบบนี้ด่าทีเจ็บเข้าไปถึงในทรวงทีเดียว หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ พยายามอย่างที่สุดที่จะไม่กระแทกฝ่ามือลงกับใบหน้าหล่อๆ ของฟาเดล จากนั้นก็แสร้งหัวเราะรื่นเริง

“ก็ฉันเป็นคนติดเซ็กซ์นี่ แต่หากองค์ชายของนายรับไม่ได้… ฉันก็ไม่บังคับหรอกนะ เพราะฉันเองก็ไม่ได้พิศวาสผู้ชายเถื่อนๆ จากดินแดนไร้อารยธรรมเหมือนกัน โอ๊ย!…”

แองเจลล่ายังพูดไม่ทันจบประโยคเลย ต้นแขนของหล่อนก็ถูกผู้ชายที่ถอยออกไปตั้งไกลเข้ามาขยุ้มเต็มแรง สาวน้อยเบ้หน้าด้วยความเจ็บ แต่พ่อคนเถื่อนไม่ยอมปล่อย

“ปล่อยนะ นายจะทำบ้าอะไร?”