“อย่าท้าเชียวนะ”

“ริก้าไม่ได้ท้า… ในเมื่อมันต้องเกิดขึ้นอยู่แล้ว จะรออะไรอีกล่ะคะ ทำมันซะเลย จะได้จบๆ ไปสักที” น้ำเสียงเต็มไปด้วยความขมขื่น

เดนนิสกัดฟันแน่นมองแม่สาวน้อยแสนหวานใต้ร่างที่กำลังพยศด้วยความหงุดหงิด ก็ได้… ในเมื่ออยากให้มันเกิดขึ้น เขาก็จะจัดให้ จะจัดให้หนักเชียวแหละ มือใหญ่เริ่มต้นบีบเค้น ขยี้ขยำไปตามสัดส่วนสาวสะพรั่งด้วยความดุดัน หยาบกระด้าง และต้องการให้คู่ต่อสู้อับอาย

“จะต้องเป็นเธอ… ที่ร้องขอมันจากฉัน”

ใบหน้าหล่อเหลาก้มลงดูดกลืนปลายถันด้วยความหิวกระหาย ทุกสัมผัสช่างปลุกเร้าให้สาวน้อยตอบสนองอย่างไร้ขีดจำกัด ใช่… นาริกาดิ้นพล่านอยู่ใต้ร่าง หล่อนกรี๊ดร้อง ครวญครางเมื่อถูกเขาใช้ลิ้น ใช้ปากกับเนื้อสาวของหล่อน แต่เขาจะไม่หยุดแค่นี้ มันยังน้อยไป หล่อนจะต้องอ้อนวอน ร้องขอให้เขามอบความสัมพันธ์สุดท้ายให้

“บอกสิว่าต้องการฉัน… บอกสิริก้า บอกให้ฉันเข้าไปในตัวของเธอ”

ชายหนุ่มร้องสั่งเสียงแหบพร่ากับกลีบปากสีแดงสดที่ตัวเองกำลังปาดเลียด้วยลิ้นแกร่ง สาวน้อยส่ายพลิ้ว ร้องครางด้วยความเสียดสยิวอย่างบ้าคลั่ง ใบหน้างามแดงจัดด้วยแรงฤทธิ์พิศวาสบาดจิต ไฟปรารถนาโหมกระพือเข้าใส่ครั้งแล้วครั้งเล่าไม่ยอมหยุด

“เดนนิส… ได้โปรด…”

“ไม่… บอกสิว่าต้องการอะไร ริก้า บอกสิ…ว่าให้ฉันทำอะไรให้”

“ริก้าต้องการคุณค่ะเดนนิส ได้โปรด… เข้ามา…”

เหมือนไม่ทันใจ มือบางคว้าหมับที่ท่อนกายใหญ่เกินมือเอาไว้แน่น พยายามดึงรั้งให้มันจดจ่อเข้ามาหาตัวเอง เดนนิสร้องห้ามเสียงพร่า

“อย่าพึ่ง… ฉันจะทำเอง…”

คนตัวโตปัดมือบางออกจากอวัยวะที่กำลังแข็งชันของตัวเองทันควัน พร้อมๆ กับบดปากกับกลีบปากสาวอีกครั้งอย่างหิวกระหาย จากนั้นก็แทรกสอดกายใหญ่โตเข้าไปภายในนั้น ที่ที่ร้อนระอุ หวานฉ่ำ แล้วก็แน่นหนั่นอย่างที่ไม่เคยพานพบจากหญิงใดมาก่อน

นาริกาไม่รู้หรอกว่าชายหนุ่มได้ยินหรือเปล่ากับคำพูดของตัวเอง เพราะตอนนี้เขากำลังเกร็งสะท้านอยู่เหนือร่างกายของหล่อนอย่างรุนแรง ใบหน้าหล่อเหลาของเขาแดงก่ำ บิดเบี้ยวคล้ายกับกำลังจะเจ็บปวด แต่หล่อนรู้ดีว่าเขากำลังสมสุขมากๆ ต่างหาก เพราะสายตาคมกริบสีฟ้าที่จ้องมองมายังหล่อนนั้นเต็มไปด้วยความพึงพอใจ แต่แว่บเดียวมันก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย

“เดนนิส…”

“เงียบเถอะ…”

ความอิ่มเอมจากการร่วมรักแสนร้อนแรงหายไปจนหมดสิ้น นาริกาหน้าชาดิก เมื่อสามีหนุ่มหล่อพลิกกายออกห่าง แสดงท่าทางรังเกียจรังงอนออกมาซ้ำอีกครั้ง

“เดนนิส… ได้โปรดอย่าทำแบบนี้กับริก้าเลย…”

คนตัวโตที่ตอนนี้กระโดดลงไปยืนที่พื้นแล้วหันมาแสยะยิ้มเลือดเย็น “อย่าคิดเชียวนะว่าไอ้เซ็กซ์ร้อนๆ ตอบสนองยอดเยี่ยมของเธอจะทำให้ฉันลุ่มหลงจนลืมเรื่องระยำที่เธอเคยทำเอาไว้ได้…”

น้ำตาไหลพรากออกมาอาบแก้ม กัดฟันพยายามยันกายให้ลุกขึ้นนั่ง “เดนนิสคะ ริก้าขอโทษ… ริก้าไม่ได้ตั้งใจ”

“แล้วที่บอกว่ารักฉัน… ก็ไม่ได้ตั้งใจด้วยใช่ไหมล่ะ”

พ่อคนตัวโตย้อนกลับมาให้หล่อนหน้าซีดเผือด นาริกากัดปากแน่นจนเจ็บระบมไปทั่วทั้งปาก แต่ความเจ็บนั้นมันก็ยังห่างไกลจากความรู้สึกที่หัวใจกำลังดื่มด่ำอยู่ในขณะนี้ยิ่งนัก เดนนิสใจร้ายที่สุด เขากำลังจะฆ่าหล่อนให้ตายทั้งเป็นรู้บ้างไหม

หล่อนไม่เคยคาดหวังให้เขามารัก มามอบหัวใจให้… ขอแค่เลิกโกรธ เลิกเกลียดกันแค่นั้นก็เพียงพอแล้ว แต่ทุกอย่างมันคงไม่มีทางเป็นอย่างที่หล่อนคิดเอาไว้หรอก ในเมื่อเดนนิสแสดงออกมาให้เห็นชัดๆ แบบนี้แล้วว่า เขาเกลียด เขาขยะแขยงหล่อนมากมายแค่ไหน

ไอ้ที่ร้องครางลั่นยามที่อยู่ในกายของหล่อนนั้น มันก็แค่เซ็กซ์… เซ็กซ์ร้อนๆ ที่เขาสามารถหาจากผู้หญิงคนไหนก็ได้ ไม่จำเป็นต้องใช่หล่อน

และด้วยความน้อยใจทำให้หญิงสาวเลือกที่จะโกหกออกไป “ค่ะ มันก็แค่ความไม่ตั้งใจ…” หล่อนเห็นดวงตาของเดนนิสลุกโชนด้วยกองไฟในทันทีหลังจากได้ฟังคำพูดของหล่อนจบสิ้น เขากำลังโกรธ เขากำลังไม่พอใจ แต่เป็นเขาเองไม่ใช่เหรอที่อยากได้ยินคำนี้

“ก็ดี… ทุกครั้งที่เราเอากัน ฉันจะได้ไม่ต้องใส่ใจอะไรอีก นอนพักเอาแรงไว้เยอะๆ เดี๋ยวตอนเย็นฉันจะกลับมาโทรมเธออีกรอบ และรับรองว่ามันจะมาราธอนถึงเช้าเลยทีเดียวแหละ”

คนใจร้ายหายออกไปจากห้องพร้อมๆ กับเสียงบานประตูที่กระแทกเข้ากับวงกบนั่นแหละ น้ำตาอุ่นร้อนไหลจากดวงตาสู่แก้มนวลซ้ำอีกครั้ง ความเจ็บปวดบีบคั้นหัวใจอย่างอำมหิต ไม่ว่าหล่อนจะทำยังไง จะทำดีแค่ไหน จะบอกรักเขาสักกี่หน แต่สุดท้ายหล่อนก็ยังคือคนที่เดนนิสเกลียดไม่เปลี่ยนแปลง

สาวน้อยค่อยๆ เลื่อนกายลงนอนกับเตียงอีกครั้ง ก้อนสะอื้นผลักดันให้ร่างอรชรสั่นสะท้านอย่างรุนแรง ความชอกช้ำถูกปลดปล่อยออกมาพร้อมๆ กับน้ำตาร้อนที่หลั่งรินอยู่อาบแก้ม อวัยวะทุกส่วนในร่างกายตายดับจนหมดสิ้นไม่เว้นแม้แต่หัวใจไม่รักดีของหล่อน…