เฉิน​ตัน​จู​จับมือ​ของ​ฉู่​อวี​๋​หยง​ ​อาศัย​แรง​ของ​อีก​ฝ่าย​คุกเข่า​ลง​ข้าง​เตียง​แล้วก็​ปล่อย​ออก​ ​นาง​คลานเข่า​ไป​ด้านหน้า​เพื่อ​ดู​อาการ​ของ​ฮ่องเต้​ ​แต่​ถูก​ขันทีฝู​ชิง​ห้าม​เอาไว้

“​คุณหนู​ตัน​จู​ ​ไม่​อาจ​เข้าใกล้​ขอรับ​”

เฉิน​ตัน​จู​พูด​ ​“​กง​กง​ ​ข้า​ก็​รักษาโรค​ได้​ ​ข้า​รู้​ว่า​เหล่า​หมอ​หลวง​มี​ความสามารถ​มาก​ ​แต่​หาก​บาง​โรค​ข้ามี​วิธีการ​รักษา​แบบ​พื้นเมือง​พอดี​เล่า​”

ฝู​ชิง​ส่ายหน้า​ ​“​คุณหนู​ตัน​จู​ ​พระวรกาย​ของ​ฝ่า​บาท​ไม่กล้า​ลอง​วิธีการ​รักษา​แบบ​พื้นเมือง​ของ​ท่าน​”

เฉิน​ตัน​จูม​อง​ขันที​จิ้น​จง​ที่อยู่​ข้าง​เตียง​ ​ขันที​จิ้น​จง​ไม่​พูด​สิ่งใด

บรรดา​หมอ​หลวง​ที่​ได้ยิน​ต่าง​ก็​แสดง​สีหน้า​ไม่พอใจ​ ​ความ​ยโส​โอหัง​ของ​คุณหนู​ตัน​จู​ช่าง​ไม่เคย​พบเห็น​ที่ใด​มาก​่อน​เสีย​จริง

เวลานี้​ยัง​กล้า​เสนอตัว

ฉู่​อวี​๋​หยง​ดึง​แขน​เสื้อ​ของ​เฉิน​ตัน​จู​เบา​ๆ​ ​“​ตัน​จู​ ​เสด็จ​พ่อ​ทรง​รู้​ถึง​น้ำใจ​ของ​เจ้า​แล้ว​”

อันที่จริง​นาง​ก็​ไม่ได้​มีน้ำใจ​อัน​ใด​ ​เฉิน​ตัน​จู​เหลือบมอง​ฮ่องเต้​ที่นอน​อยู่​บน​เตียง​ ​ไม่รู้​ว่า​เป็น​เพราะ​นอน​อยู่​หรือไม่​ ​ฮ่องเต้​ที่สูง​ใหญ่​ใน​ความทรงจำ​กลายเป็น​คน​ผอมแห้ง​ ​นาง​ก้มหน้า​ตอบรับ

ฉู่​อวี​๋​หยง​ลุกขึ้น​พลัน​จับ​แขน​เสื้อ​ของ​เฉิน​ตัน​จู​ ​พูดเสี​ยง​เบา​ ​“​มา​ ​พวกเรา​ออกมา​คุย​ด้านนอก​ ​อย่า​ได้​รบกวน​เสด็จ​พ่อ​”

เฉิน​ตัน​จู​เดินตาม​เขา​ออก​ไป

เหล่า​หมอ​หลวง​ยังคง​ทำงานต่อ​ ​บ้าง​ตรวจดู​อาการ​ของ​ฮ่องเต้​ ​บ้าง​ถกเถียง​สูตร​ยา​เสียง​เบา​ ฝู​ชิง​ก็​เฝ้า​อยู่​ข้าง​เตียง​ ​เขา​พูด​กับ​ขันที​จิ้น​จง​ ​“​องค์​รัชทายาท​ทรง​งาน​เสร็จ​จะ​รีบ​เสด็จ​มา​”

ขันที​จิ้น​จง​พยักหน้า​ ​ไม่​พูด​แต่​ก็​ไม่ได้​ให้​เขา​ออก​ไป

เฉิน​ตัน​จู​และ​ฉู่​อวี​๋​หยง​ที่​ถอย​ออก​ไป​ยัง​ห้องโถง​ด้านนอก​ตก​อยู่​ใน​สายตา​ของ​ทุกคน​อีกครั้ง​ ​ไม่​รอทุ​กค​นพูด​สิ่งใด​ขึ้น​มา​ ​ฉู่​อวี​๋​หยง​ก็​จูงมือ​เฉิน​ตัน​จู​เดิน​ไป​ยัง​ริม​กำแพง​แห่งหนึ​่ง

“​เจ้า​คง​ตกใจ​แย่​แล้ว​ใช่​หรือไม่​”​ ​เขา​ถาม​เสียง​เบา

เฉิน​ตัน​จู​ถาม​กลับ​เสียง​เบา​ ​“​เพราะ​พวกเรา​ทูล​ขอ​เรื่อง​ไม่​อภิเษก​กับ​ฝ่า​บาท​ ​ฝ่า​บาท​จึง​ทรง​โกรธ​หรือ​”

นาง​บอกว่า​พวกเรา​ ​ดวงตา​คู่​งาม​ของ​ฉู่​อวี​๋​หยง​ปรากฏ​รอยยิ้ม​ ​อันที่จริง​ข่าวลือ​มี​เพียง​เขา​คนเดียว​ ​แต่​หญิงสาว​ผู้​นี้​กลับ​ดึง​เป็น​ของ​ตนเอง

“​ไม่ใช่​”​ ​เขา​ส่ายหน้า​พลัน​พูด​ ​“​ไม่ใช่​เพราะ​เรื่อง​ของ​พวกเรา​”

จริง​หรือ​ ​เฉิน​ตัน​จู​ไม่​พูด​ ​ฉู่​อวี​๋​หยง​ก้มหน้า​มอง​นาง​ ​พยักหน้า​อย่างจริงจัง​ ​“​ข้า​บอก​ไม่ใช่​ก็​ไม่ใช่​”

ได้​ ​เขา​บอก​ไม่ใช่​ก็​ไม่ใช่​ ​เฉิน​ตัน​จู​ผ่อนคลาย​แผ่น​หลัง​ ​ราวกับ​มี​ภูเขา​ลูก​หนึ่ง​ถูก​ยก​ออก

“​อย่างนั้น​”​ ​นาง​ถาม​เสียง​เบา​ ​“​ฝ่า​บาท​จะ​ทรง​เป็นอัน​ใด​หรือไม่​”

ฉู่​อวี​๋​หยง​ตอบ​เสียง​เบา​ ​“​ไม่​”

เขา​พูด​อย่างมั่นใจ​ ​เฉิน​ตัน​จู​เงยหน้า​มอง​เขา​ ​เนื่องจาก​ภายนอก​ห้อง​มี​คน​มาก​ ​เพื่อ​พูดคุย​เสียง​เบา​ ​พวกเขา​จึง​ใกล้ชิด​กัน​อย่างมาก​ ​เฉิน​ตัน​จู​เงยหน้า​ขึ้น​ก็​แทบจะ​ชน​เข้ากับ​คาง​ของ​ฉู่​อวี​๋​หยง

มอง​คาง​ที่​สง่างาม​ของ​ฉู่​อวี​๋​หยง​ ​เฉิน​ตัน​จู​อยาก​จะ​หัวเราะ​ออกมา

แต่​เวลานี้​ไม่ใช่​เวลา​หัวเราะ​ ​ถึงแม้​ฉู่​อวี​๋​หยง​ตอบ​อย่างมั่นใจ​ว่า​ฮ่องเต้​จะ​ทรง​ปลอดภัย

“​องค์​ชาย​ยังดี​หรือไม่​”​ ​นาง​ถาม​ ​ถึงแม้​ฉู่​อวี​๋​หยง​จะ​บอกว่า​ฮ่องเต้​ไม่ได้​ประชวร​เพราะ​เขา​ ​แต่​เห็นได้ชัด​ว่า​คนอื่น​ไม่ได้​คิด​เช่นนี้​ ​เขา​คง​ถูก​ต่อว่า​หรือ​ลงโทษ​แล้ว​ใช่​หรือไม่

ฉู่​อวี​๋​หยง​พูด​ ​“​ยังดี​ ​เพียงแค่​ยัง​ไม่ได้​ดื่ม​น้ำชา​ ​ใน​ปากขม​เล็กน้อย​”

เวลานี้​ ​อาหาร​และ​น้ำชา​ย่อม​ไม่​รอบคอบ​ ​เฉิน​ตัน​จู​พูด​ ​“​องค์​ชาย​เสวย​ขนม​”

ฉู่​อวี​๋​หยง​ถอนหายใจ​ ​“​รอ​เสด็จ​พ่อ​ทรง​หาย​จาก​อาการ​ประชวร​ก่อน​เถิด​ ​ข้า​กินไม่ลง​ ​องค์​รัชทายาท​ตรัส​ว่า​จะ​ไป​ขอพร​ให้​เสด็จ​พ่อ​ที่​วัด​ถิ​งอ​วิ​๋น​ ​ข้า​คิด​ว่า​จะ​ไป​ด้วย​ตนเอง​ ​ได้ยิน​ว่า​ผล​ซาน​จา​ที่นั่น​อร่อย​มาก​ ​เมื่อถึง​เวลา​เก็บ​…​”

องค์​รัชทายาท​ ​วัด​ถิ​งอ​วิ​๋น​ ​ไป​ด้วย​ตนเอง​ ​คำ​ทั้ง​สาม​ทำให้​เฉิน​ตัน​จู​ตื่นตัว​ทันที

“​ไม่ได้​”​ ​นาง​พูด​ขัด​เขา​ ​“​อย่า​ไป​ ​ผล​ซาน​จา​ที่นั่น​ไม่อร่อย​แม้แต่น้อย​”

ฉู่​อวี​๋​หยง​เหมือน​ต้องการ​พูด​บางอย่าง​ ​ทันใดนั้น​เขา​หันหน้า​กลับ​ไป​ ​เฉิน​ตัน​จู​ที่​มองตาม​ก็​ชะงัก​ไป​ ​ที่แท้​เป็น​ฉู่​ซิว​หยง​ที่​เดิน​เข้ามา​เมื่อใด​ไม่รู้​ ​อาจ​เพราะ​ได้ยิน​เรื่อง​ที่นาง​พูด​จึง​หยุด​ฝีเท้า​ลง

ผล​ซาน​จา​ไม่อร่อย

เฉิน​ตัน​จู​ตั้งสติ​กลับมา​ ​สีหน้า​เก้อ​เล็กน้อย​ ​นาง​อยาก​พูด​บางอย่าง​แต่​ก็​ไม่รู้​ควร​พูด​เรื่อง​ใด

ฉู่​ซิว​หยง​เปิดปาก​ก่อน​ ​“​น้อง​หก​ ​คุณหนู​ตัน​จู​”

ฉู่​อวี​๋​หยง​ขาน​เรียก​เสด็จ​พี่​สาม​ ​เฉิน​ตัน​จู​ก้มหน้า​ถวายบังคม

“​ข้ามี​เรื่อง​อยาก​พูด​กับ​…​”​ ​ฉู่​ซิว​หยง​คิด​จะ​พูด​อย่างตรงไปตรงมา

แต่​ยัง​ไม่ทัน​สิ้น​เสียง​ ​ฉู่​อวี​๋​หยง​ก็​เอื้อมมือ​กุม​หน้าผาก​เอาไว้​ ​คน​เอน​ไป​ทาง​เฉิน​ตัน​จู

“​ข้า​รู้สึก​ไม่สบาย​”​ ​เขา​พูด

เฉิน​ตัน​จู​ตั้งตัว​ไม่ทัน​ ​ร่าง​ของ​นาง​เซ​เล็กน้อย​ ​สอง​มือ​พยุง​ฉู่​อวี​๋​หยง​เอาไว้​ ​ฉู่​ซิว​หยง​ก็​ยื่นมือ​ช่วย​พยุง

เดิมที​ทาง​นี้​ก็​ถูก​ทุกคน​จับตามอง​ ​เมื่อ​เห็น​เหตุการณ์​ทุกคน​จึง​ลุกขึ้น​ยืน​ใน​ทันใด

อีกทั้ง​ยัง​มี​หมอ​หลวง​ผู้​หนึ่ง​วิ่ง​เข้ามา​อย่าง​โซซัดโซเซ​ ​“​องค์​ชาย​…​”

เสียง​เรียก​นี้​ทำให้​ฉู่​อวี​๋​หยง​กลายเป็น​ศูนย์กลาง​ทั้ง​ด้านใน​และ​ด้านนอก​ ​ทุกคน​ต่าง​มอง​มา​ ​แม้แต่ฝู​ชิง​ยัง​เดิน​ออกมา​ดู​ ​ยกเว้น​ขันที​จิ้น​จง​ที่​ยัง​เฝ้า​อยู่​ข้าง​เตียง​ของ​ฮ่องเต้

ฉู่​อวี​๋​หยง​เอนกาย​พิง​อยู่​บน​เฉิน​ตัน​จู​ครึ่งหนึ่ง​ ​อีก​ครึ่ง​ถูก​ฉู่​ซิว​หยง​พยุง​เอาไว้​ ​แต่​ไม่ได้​สลบ​ไป

“​อาการ​ของ​องค์​ชาย​หก​กำเริบ​แล้ว​”​ ​หมอ​หลวง​ผู้​นั้น​ยืน​พูด​ต่อหน้า​ฉู่​อวี​๋​หยง​เสียงสั่น​ ​“​ทำ​อย่างไร​ ​ทำ​อย่างไร​”

ทุกคน​ต่าง​มอง​หมอ​หลวง​ผู้​นี้​ด้วย​ความระอา​ ​เจ้า​เป็น​หมอ​หลวง​ไม่ใช่​หรือ​ ​เจ้า​ยัง​จะ​ถาม​ว่า​ทำ​อย่างไร

ดังนั้น​หมอ​หลวง​จาง​จึง​เดิน​ขึ้นหน้า​ตรวจดู​อาการ​ให้​ฉู่​อวี​๋​หยง​ด้วย​ตนเอง​ ​จับชีพจร​ดู​ตาดู​ลิ้น​ ​ถาม​ความรู้สึก

ฉู่​อวี​๋​หยง​พูด​ ​“​ความรู้สึก​ก็​คือ​ไม่สบาย​”

มัน​คือ​ความรู้สึก​อย่างไร​กัน​ ​หมอ​หลวง​จาง​ขมวดคิ้ว

“​ทำ​อย่างไร​ ​ทำ​อย่างไร​”​ ​หมอ​หลว​ผู้​นั้น​พูดเสี​ยง​สั่น​อยู่​ด้าน​ข้าง​ ​“​ยาก​็​เสวย​ตลอด​ ​เหตุใด​จึง​ยัง​เป็น​เช่นนี้​”

เวลานี้​ ​องค์​รัชทายาท​เสด็จ​มา​พอดี​ ​เมื่อ​เห็น​เหตุการณ์​วุ่นวาย​นี้​ ​สีหน้า​ไม่ดี​อย่างมาก

“​เกิดเรื่อง​ใด​ขึ้น​”​ ​เขา​ตะคอก​ ​“​หมอ​หลวง​จาง​ ​ท่าน​ไม่​เฝ้าดูแล​เสด็จ​พ่อ​ ​อยู่​ตรงนี้​ทำ​อัน​ใด​”

น้อย​ครั้ง​ที่​องค์​รัชทายาท​จะ​โกรธ​ ​ภายใน​ตำหนัก​เงียบสงัด​ลง​ทันที​ ​หมอ​หลวง​จาง​ก้มหน้า​ทูล​ ​“​องค์​ชาย​หก​ทรง​ไม่สบาย​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​ ​กระหม่อม​จึง​เดิน​มาดู​”

สายตา​ของ​องค์​รัชทายาท​มองข้าม​ทุกคน​ไป​ยัง​ฉู่​อวี​๋​หยง​ ​นับแต่​ตั้งใจ​สังเกต​น้องชาย​คนเล​็ก​นี้​แล้ว​ ​ไม่ว่า​ดู​อย่างไร​ก็​รู้สึก​ไม่​คุ้นเคย​ ​องค์​ชาย​ที่​อายุ​น้อย​ผู้​นั้น​ช่าง​โดดเด่น​และ​แปลกประหลาด​เมื่อยื​นอยู​่​ท่ามกลาง​คน​มากมาย​ ​ช่างทำ​ให้​คน​อึดอัด​เสีย​จริง

“​ดูแล​้ว​เป็น​อย่างไร​”​ ​องค์​รัชทายาท​ถาม​พลัน​ข่มอารมณ์​ ​ไม่​รอบร​รดา​หมอ​หลวง​ตอบ​ก็​พูด​ขึ้น​ต่อ​ ​“​ร่างกาย​ไม่สบาย​ก็​กลับ​จวน​ไป​ ​อยู่​ตรงนี้​หมอ​หลวง​จะ​ดูแล​คนป่วย​สอง​คน​ได้​อย่างไร​”

พระสนม​เสียน​และ​พระสนม​สวี​รีบ​เดิน​ออกมา​ ​เรียกขาน​คน​ ​“​เร็ว​ ​ส่ง​องค์​ชาย​หกกลับ​จวน​”

บรรดา​ขันที​หาม​เกี้ยว​เดิน​เข้ามา​ ​พยุง​ฉู่​อวี​๋​หยง​ขึ้นไป​ ​ฉู่​อวี​๋​หยง​ไม่ยอม​ปล่อย​แขน​เสื้อ​ของ​เฉิน​ตัน​จู​ ​“​ตัน​จู​…​”

สีหน้า​ของ​องค์​รัชทายาท​ยิ่ง​น่ากลัว​ขึ้น​ ​“​คุณหนู​ตัน​จู​ก็​ออก​ไป​เถิด​ ​เจ้า​ได้​พบ​คนที​่​เจ้า​ต้องการ​พบ​แล้ว​”

คำพูด​นี้​ไม่มี​ความเกรงใจ​แม้แต่น้อย​ ​เฉิน​ตัน​จู​ไม่ได้​ตอบโต้​ ​เพียงแค่​ก้มหน้า​ตอบรับ​ ​จากนั้น​ติดตาม​ฉู่​อวี​๋​หยง​จากไป

เมื่อ​พวกเขา​จากไป​ ​ภายใน​ตำหนัก​ก็​สงบ​ลง

“​เหลวไหล​!​”​ ​องค์​รัชทายาท​พูด​ ​พลัน​หันกลับ​ไป​กำชับ​ ​“​เฝ้า​จวน​องค์​ชาย​หก​เอาไว้​ให้​ดี​ ​อย่า​ให้​เขา​เดิน​เพ่นพ่าน​ ​เขา​ไม่​รัก​ตัวเอง​ ​ข้า​ยัง​ต้อง​รัก​เขา​แทน​เสด็จ​พ่อ​!​ ​นอกจากนี้​ยัง​มี​เฉิน​ตัน​จู​ ​เวลา​ที่​วุ่นวาย​เช่นนี้​ ​อย่า​ให้​นาง​ก่อเรื่อง​อีก​!​”

องครักษ์​ด้านนอก​ประตู​น้อม​รับคำ​สั่ง​จากไป​ทันที

องค์​รัชทายาท​ถอนหายใจ​ยาว​ ​สะบัด​แขน​เสื้อ​เดิน​เข้า​ห้อง​ด้านใน

ผู้คน​ด้านนอก​ตำหนัก​ก็​แอบ​โล่งใจ​ ​พวกเขา​ต่าง​มองหน้า​กัน​ ​องค์​รัชทายาท​ช่าง​น่าเกรงขาม​อย่างที่​ไม่เคย​เป็นมา​ก่อน

องค์​รัชทายาท​เดิน​เข้า​ห้อง​ด้านใน​ ​ท่าน​อ๋อง​เยียน​และ​ท่าน​อ๋อง​หลู​รีบ​เดินตาม​เข้าไป​ ​ฉู่​ซิว​หยง​ไม่​ขยับ​ ​มอง​ส่ง​หญิงสาว​ที่​เดิน​จากไป​ไกล​พร้อม​เกี้ยว

ดูท่าทาง​ ​องค์​ชาย​หก​ไม่​อยาก​ให้​เขา​พูด​กับ​นาง

…

เฉิน​ตัน​จู​เดินตาม​เกี้ยว​ออก​ไป​ด้านนอก​ ​นาง​อด​หันกลับ​ไป​มอง​ไม่ได้​ ​คำพูด​ต่อไป​ที่​ถูก​ขัด​ของ​ฉู่​ซิว​หยง​คือ​อยาก​พูดคุย​กับ​นาง​เป็นการ​ส่วนตัว​ใช่​หรือไม่

พูดคุย​เป็นการ​ส่วนตัว​ ​พูด​เรื่อง​ใด​ ​ความจริง​เฉิน​ตัน​จู​พอ​จะ​เดา​ได้​ ​เขา​ต้องการ​พูด​เรื่อง​ที่​ฮ่องเต้​ประชวร​ใช่​หรือไม่

การประชวร​ของ​ฮ่องเต้​เป็นฝี​มือ​ผู้ใด​ ​องค์​รัชทายาท​?​ ​โจว​เสวียน​หรือ​เขา​?

ไม่​ ​นาง​ไม่​อยากรู้​และ​ไม่​อยาก​ฟัง​ ​นาง​ฟัง​แล้ว​รู้​แล้ว​ ​แล้ว​ควร​ทำ​อย่างไร​ ​จะ​ให้​นาง​ทำ​อย่างไร

นาง​เป็น​ผู้ใด​กัน​ ​นาง​เป็น​แค่​เฉิน​ตัน​จู​ ​นาง​ไม่​คนสำคัญ​ใด​ทั้งสิ้น

“​ตัน​จู​”​ ​เสียง​ของ​ฉู่​อวี​๋​หยง​ดัง​ขึ้น​ ​มือ​ยื่น​ออกมา​จับ​ไหล่​ของ​นาง​เบา​ๆ​ ​จาก​บน​เกี้ยว

เฉิน​ตัน​จู​เบน​สายตา​กลับมา​ ​มอง​ไป​ยัง​เขา​ ​“​องค์​ชาย​ดีขึ้น​หรือไม่​เพ​คะ​”

ฉู่​อวี​๋​หยง​พิง​อยู่​บน​เกี้ยว​ ​ตอบรับ​ใน​ลำคอ

เฉิน​ตัน​จู​เหลือบมอง​หมอ​หลวง​หวัง​เจียน​ที่​ไม่​บ่น​อุบอิบ​ต่อ​ ​นาง​ก็​รู้​ว่า​ฉู่​อวี​๋​หยง​ไม่​เป็นอัน​ใด​ ​เพียงแค่​ต้องการ​ออกมา

ออกมา​ก็​ออกมา​เถิด​ ​พวกเขา​จะ​ทำ​อัน​ใด​ได้​ ​ใน​วัง​หลวง​แห่ง​นี้​ ​ใน​ตำหนัก​แห่ง​นั้น​ ​คนที​่​มี​เจตนา​แตกต่าง​กัน​มีมาก​มาย

เวลานี้​ฮ่องเต้​ทรง​ไม่ได้​สติ​ ​รับสั่ง​เดียว​ของ​องค์​รัชทายาท​ก็​เอาชีวิต​ของ​พวกเขา​ได้

ดูเหมือน​องค์​รัชทายาท​ก็​อยาก​ทำ​เช่นนี้​เหมือนกัน