ย้อนเวลากลับมาเป็นเทพยุทธ์ - ตอนที่ 96

ฮั่นอู่หยางแค่นเสียงอย่างดุดันก่อนที่จะฉีกเสื้อทหารออก เผยให้เห็นกล้ามเนื้อแข็งแกร่งทรงพลัง ก่อนที่จะก่อเกิดแสงสีน้ำตาลปกคลุมกล้ามเนื้อทุกส่วนของร่างกาย

แววตาของผู้ใช้เวทย์เปลี่ยนไปเล็กน้อยก่อนจะกลายเป็นเย้ยหยัน เขาใช้ไม้เท้าเวทย์กระแทกพื้นก่อเกิดวงแหวนสีแดงเพลิงหมุนวนรอบร่างกาย ฝ่ามือขวาที่ว่างยื่นไปข้างหน้าก่อเกิดวงแหวนเวทย์สีแดงขนาดใหญ่

“มังกรเพลิง”

ตูม! มังกรเพลิงตัวใหญ่กว่า 5 เมตร พุ่งออกจากวงแหวนเวทย์เข้าใส่ร่างของฮั่นอู่หยาง คลื่นความร้อนทำลายสายฝนที่ตกลงมากลายเป็นไอน้ำเดือด ยิ่งทำให้มังกรเพลิงดูน่าสะพรึงยิ่งกว่าเดิม

ฮั่นอู่หยางสถบอย่างหัวเสีย ในใจต่อว่าตัวเองที่ไม่ไปช่วยหวังคงลั่วก่อน ตามหลักการแพ้ชนะของธาตุ เขาที่ตระหนักกฏแห่งธาตุดิน แพ้ ธาตุไฟ โดยเฉพาะผู้ใช้เวทย์ไฟ ที่แข็งแกร่งกว่าผู้ใช้กฏแห่งธาตุธรรมดา พูดได้ว่าเขาเสียเปรียบอย่างมาก

เมื่อมังกรไฟกำลังพุ่งเข้ามา เขาใช้พลังธาตุดินในร่างชักนำดินโคลนและหินแข็งใต้ฝ่าเท้า ขึ้นมาสร้างเป็นกำแพงอันแข็งแกร่งเข้าต้านทานมังกรไฟ

ตูมมม!! กำแพงดินแตกกระจายอย่างง่ายดาย เมื่อฝุ่นควันกระจายหายไป ร่างของฮั่นอู่หยางก็หายไปจากสายตาผู้ใช้เวทย์

ผู้ใช้เวทย์ยังคงยืนนิ่งเฉย ราวกับไม่สนใจอะไรเลย แต่ในตอนนั้นเองวงเวทย์เพลิงที่หมุนรอบร่างกายของเขา พลันลุกไหม้อย่างรุนแรง ตูม!!! เพลิงขนาดใหญ่ทำลายพื้นที่โดยรอบทั้งหมดรอบร่างของผู้ใช้เวทย์ กลายเป็นหลุม 10 เมตร

ใต้หลุมที่ถูกทำลาย ร่างของฮั่นอู่หยางที่ลอบขุดเข้ามา ถูกระเบิดเผาไหม้จนร่างกายกายปกคลุมไปด้วยคราบดำและบาดแผลน้อยใหญ่ทั่วร่างกาย แต่เขาก็กัดฟันกระทืบหลุมที่เขายืนแตกเป็นเส้นใยแมงมุม กระโดดขึ้นไปหาผู้ใช้เวทย์ที่กำลังตกลงมาจากอากาศ

“ตาย!”หมัดของฮั่นอู่หยางปกคลุมไปด้วยพลังดุร้ายของกระทิง ถ้าผู้ใช้เวทย์โดนโจมตีด้วยหมักนี้ไม่ตายก็บาดเจ็บสาหัสอย่างแน่นอน

ผู้ใช้เวทย์ยิ้มหยันก่อนที่ปีกสีน้ำตาลแดงจะงอกจากแผนหลังของเขา เมื่อเขากระพือปีกร่างของเขาก็ลอยสูงขึ้นไป หลบหมัดของฮั่นอู่หยางที่ชกเข้ามาอย่างง่ายดาย ก่อนที่เขาจะเหวี่ยงไม้เท้าก่อเกิดวงเวทย์สีแดง ลูกบอลไฟนับสิบพุ่งออกมาจากวงเวทย์เข้าใส่ฮั่นอู่หยาง

“บัดซบ!”ฮั่นอู่หยางสถบอย่างหัวเสียเมื่อโจมตีพลาด เมื่อเขาสัมผัสคลื่นความร้อนเขาเหลียวหน้ากลับไป เห็นบอลเพลิงกำลังตกลงมา ใบหน้าของเขาพลันเขียวคล้ำในพริบตา ในชั่ววินาทีเป็นตาย เขาฝืนร่างกายพลิกตัวกลางอากาศหันกลับมา ใช้พลังธาตุดินกับแขนทั้งสองข้างก่อนที่จะเอามาป้องกันลูกบอลไฟ

ตูมมม! โครม! เสียงร่างกายเนื้อกระแทกพื้นแข็งอย่างรุนแรง ฮั่นอู่หยางกระอักเลือดสีแดงสดกองใหญ่ กระดูกทั่วร่างแตกราวใกล้ตายเต็มที

ผู้ใช้เวทย์กระพือปีกด้านหลังลงมาอย่างช้าๆ ก่อนหยุดกลางอากาศเหนือร่างของฮั่นอู่หยางอย่างเย่อหยิ่ง ไม้เท้าเวทย์ถูกยกขึ้นอย่างช้าๆปรากฏวงเวทย์ขนาดใหญ่เบื้องหน้าของผู้ใช้เวทย์

ฮั่นอู่หยางที่นอนอยู่บนพื้นกัดฟันข่มความเจ็บปวดทั่วร่างกายเพื่อลุกขึ้นสู้ แต่เพราะบาดเจ็บหนักมากเกินไปทำให้เขาลุกขึ้นไม่ได้ ดวงตาของเขาแดงกล่ำจ้องมองวงเวทย์ด้วยความไม่เต็มใจ

แต่ในตอนนั้นเองผู้ใช้เวทย์สลายวงเวทย์ กระพือปีกหลบไปด้านหลังอย่างรวดเร็ว

ปัง! กระสุนปืนพุ่งเฉียดใบหน้าของผู้ใช้เวทย์ห่างไปแค่ไม่ถึง 10 ซ.ม. ก่อนที่ร่างของคนในชุดคลุมดำปกปิดมิดชิด จะปรากฏขึ้นขวางด้านหน้าของฮั่นอู่หยางกับผู้ใช้เวทย์ ในมือของเขามีปืนที่ทหารของรัฐบาลใช้อยู่

“ไม่เห็นต้องตกใจเลย ยังไงของพวกนี้ก็ไม่สามารถความเสียหายได้เท่าไหร่หรอก”เสียงแหบเล็กน้อยลอดออกมาจากผ้าปิดปากที่ปกคลุมใบหน้า แม้จะดัดเสียงแต่ก็พอเดาได้ว่าเป็นคนที่มีอายุประมาณหนึ่ง พูดจบคนในชุดคลุมก็โยนปืนไปทางฮั่นอู่หยาง แววตาคมกริบใต้ฮูดคลุมหัวส่องประกายเล็กน้อย

ในตอนนั้นเอง ฝ่ามือทั้งสองข้างของเขา ปรากฏเปลวไฟสีแดงเข้มลุกไหม้อย่างร้อนแรง

“ไม่คิดเลยว่าจะเจอผู้ใช้เวทย์ไฟที่นี่”ชายในชุดคลุมพูดอย่างช้าๆ สายตาจ้องมองผู้ใช้เวทย์ที่ลอยอยู่อย่างท้าทาย เปลวไฟในมือของเขาลุกไหม้ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ

ใบหน้าที่เย่อหยิ่งของผู้ใช้เวทย์แปรเปลี่ยนเป็นโกรธเกรี้ยว เขาไม่เคยเสียหน้าแบบนี้มาก่อน ตั้งแต่ที่เขาบ่มเพาะพลังเวทย์ ก็มีแต่คนเคารพนับถือ แม้แต่ผู้บ่มเพาะพลังที่สูงกว่าก็ไม่กล้าเงยหน้าสบตาเขาด้้วยซ้ำ

“เจ้าพวกชั้นต่ำ!”ผู้ใช้เวทย์หมุนควงไม้เท้าก่อเกิดวงแหวนเวทย์นับสิบรอบร่างกาย ความร้อนที่แผ่ออกมาทำให้สายฝนที่ตกลงมากลายเป็นไอหายไปทันที

…

“หนีเร็ว!” “อ๊ากกกก” “อย่าเข้ามา!”

รอบนอกกองเศษซากหินที่พังทะลาย เกิดการสังหารฝ่ายเดียวอย่างโหดเหี้ยม จากนักฆ่าร่างสูงที่มีแขนทั้งสองข้างเป็นใบมีดแหลมคม เมื่อใบมีดฟันใส่ร่างของนักผจญภัยจะถูกแยกออกราวกับร่างกายบอบบางราวกระดาษ

นักผจญภัยหลายร้อยคนเหลือไม่ถึง หกสิบคน นักฆ่าลงมือสังหารอย่างเลือดเย็น แววตาไม่มีการแสดงออกใดๆทั้งสิ้น

ฉินอี้เฟยหลบออกมาแอบอยู่ไม่ไกลนัก แขนซ้ายที่บาดเจ็บสาหัสของเธอ ทำให้เลือดไหลออกมาไม่หยุด ใบหน้าของเธอในตอนนี้ซีดเผือกใกล้จะเป็นลมเมื่อไหร่ก็ได้ ยิ่งเห็นการสังหารโหดเบื้องหน้า มันทำให้เธอไม่กล้าแม้แต่ขยับร่างกายเพื่อรักษาตัวเอง ได้แต่ซ่อนตัวอย่างหวาดกลัว

แต่เหมือนโชคของเธอจะหมดลง เมื่อสายตาของนักฆ่าหันมาพบร่างของเธอที่ซ่อนอยู่ ร่างของเธอสั่นเทาไปด้วยความหวาดกลัว

แต่ก่อนที่นักฆ่าจะสังหารเธอเหมือนคนอื่นๆ สายฟ้าสีม่วงก็ผ่าลงมาพร้อมกับร่างในชุดคลุมสีดำ ยืนบังระหว่างเธอกับนักฆ่า พลังกดดันและสายฟ้าสีม่วงน่าสะพรึงกลัวทั่วร่างของคนในชุดดำ ทำให้นักฆ่าหยุดชะงักร่างลงไม่พุ่งเข้ามา

“หนีไป”เสียงอ่อนโยนที่คุ้นเคยดังขึ้น ฉินอี้เฟยมองแผ่นหลังของอีกฝ่ายอย่างสับสน ภาพของใครบางคนซ้อนทับกับร่างในชุดคลุม แต่ก็ต้องส่ายหัวไล่ความคิดนั้นไปทันที เพราะตาบ้านั้นคงไม่มีทางมาที่นี่ในตอนนี้ได้แน่ เพราะไม่กี่วันก่อนเธอต่อว่าเขาอย่างรุนแรง ตอนนี้คนๆนั้นคงหายไปพักใหญ่เหมือนเดิม อีกนานกว่าจะกลับมาตามตื้อเธออีก

“ยังรอช้าอะไรอยู่ รีบหนีไป!”เสียงอ่อนโยนพลันเปลี่ยนเป็นดัดให้แหบเล็กน้อย ก่อนที่สายฟ้าสีม่วงจากมือของคนในชุดคลุมจะพุ่งเข้าใส่ร่างของนักฆ่า

…

ใกล้จบส่วนนี้สักทีพูดตรงๆคือเขียนยากมากกก และไม่มีเวลาเขียนติดต่อกัน ทำให้มันเขียนยากขึ้นไปอีก ฮ่าๆ ถ้าผ่านส่วนนี้ไปคงลงได้ลงบ่อยขึ้น…

วันนี้จะมีเขียนลงอีก รอด้วยนะครับ^^