ย้อนเวลากลับมาเป็นเทพยุทธ์ - ตอนที่ 93

นักฆ่างูโลหะเร่งรีบใช้กายาโลหะป้องกันแผ่นหลังอย่างรวดเร็ว แต่ฝ่ามือของเนี่ยฟูหานเกิดประกายสายฟ้าสีม่วงสว่างจ้าก่อนจะระเบิดเสียงดังสนั่น ใส่แผ่นหลังของนักฆ่าเผ่างูโลหะ ทำให้ร่างของนักฆ่าเผ่างูโลหะกระเด็นไปข้างหน้า เสื้อผ้าด้านหลังถูกทำลายไม่เหลือชิ้นดี เผยให้เห็นเกร็ดสีเงินบนแผ่นหลังแตกกระจายเต็มไปด้วยบาดแผลสาหัสที่เกิดจากการเผาไหม้รุนแรง

นักฆ่าเผ่างูโลหะหมุนตัวกลิ้งไปบนพื้นก่อนจะใช้หางยันพื้นลุกขึ้นมาได้ ก่อนจะกระอักเลือดสีแดงสดหนองพื้นดิน ยังไม่ทันได้ตั้งตัว สัมผัสมรณะก็สั่งให้มันก็เอียงตัวหลบออกด้านข้างสุดแรง ในตอนนั้นลำแสงสีม่วงพุ่งผ่านเหนือหัวไหล่ขวาไปอย่างฉิวเฉียด ก่อนจะกระโดดถอยหลังไปอีกสิบเมตร

เนี่ยฟูหานสังเกตุเห็นปฏิกิริยาตอบโต้ที่รวดเร็วของอีกฝ่าย เขาก็ตัดสินใจพุ่งตัวเข้าปะทะโดยตรง เพียงพริบตาเขาก็มาอยู่เบื้องหน้าของนักฆ่าเผ่างูโลหะ พร้อมหมัดที่ห่อหุ้มด้วยสายฟ้าสีม่วงทรงพลัง ดวงตารีแคบของนักฆ่างูเผ่าโลหะเป็นประกายเยือกเย็นกระหายเลือด มันข่มความเจ็บปวดเปลี่ยนท่าทางพุ่งเข้าปะทะกับเนี่ยฟูหาน

ก่อนที่หมัดสายฟ้าจะเข้าปะทะ เกร็ดโลหะบนหางงูเรียวยาวแวววาบเป็นกระกายขึ้นหนึ่งส่วน ราวกับมันเป็นเหล็กกล้าอันแข็งแกร่ง หางงูโลหะฟันฉับเหมือนดาบเข้าใส่หมัดสายฟ้า

เปรี้ยงงง!!! เสียงปะทะกันดังสนั่น เนี่ยฟูหานถอยกลับมาเล็กน้อยมองหมัดของตนที่มีรอยบาดเหมือนถูกของมีคมฟันอย่างแปลกใจเล็กน้อย นักฆ่างูโลหะถอยกลับมาไกลกว่าเนี่ยฟูหานเล็กน้อย ใบหน้าของมันซีดลง มันมองหางของตนที่เคลือบกายาโลหะเต็มสิบส่วน บนผิวนอกแตกร้าวกระจายเป็นวงกว้าง แต่ไม่มีเลือดไหลออกมา มันสูดหายใจลึกๆก่อนที่จะปลุกเร้าพลังเกร็ดงูค่อยๆเรียงตัวกันอย่างช้าๆ แต่มันไม่รอให้เกร็ดงูโลหะสมานตัวมันเลือกที่จะเข้าปะทะเนี่ยฟูหานอีกครั้ง

เนี่ยฟูหานก็ไม่ลังเลที่จะต่อสู้เช่นกัน แต่ครั้งนี้เขาไม่เลือกที่จะวัดพลังเหมือนเมื่อครู่อีกเพราะเขารู้แล้วว่าพลังป้องกันและโจมตีของอีกฝ่ายตรงพลังอย่างมากถ้าเขาปะทะโดยตรงเขาจะเสียเปรียบ เขาเร่งความเร็วขึ้นพุ่งเข้าปะทะหายทิศทาง แต่ทุกครั้งหางงูเรียวยาวก็ป้องกันได้ทุกครั้ง

ความแข็งแกร่งของเผ่างูโลหะไม่สามารถประมาทได้จริงๆ จิวโมไป๋ยันตัวลุกขึ้นพลางไตร่ตรองสถานการณ์เพื่อช่วยเหลือเนี่ยฟูหาน แต่ตอนนั้นเองก็มีมือหนามากดไหล่ของเขาให้นั่งลงเหมือนเดิม เขาตกใจหันไปมองเห็นเป็นชายวัยกลางคนในชุดสูทสีดำสนิทยืนอยู่เงียบๆอยู่ด้านข้างของเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้

“ไม่ต้องกังวลนายน้อยยังไม่ได้ใช้ความสามารถทั้งหมดออกมา”อาอี๋มองการต่อสู้ของเนี่ยฟูหานด้วยยิ้มอย่างอ่อนโยน

จิวโมไป๋หันหน้ากลับโดยไม่พูดอะไร เขาไม่คิดเลยว่า บอดี้การ์ดที่ค่อยติดตามเนี่ยฟูหานจะมีระดับการบ่มเพาะพลัง ขั้นที่ 7 ไขกระดูก!

ในตอนนี้จิ๊กซอทุกอย่างของเรื่องนี้ค่อยๆไขกระจ่างออกมาแล้ว

ในตอนนั้นร่างของนักฆ่าเผ่างูโลหะก็ถูกหมัดขวาของเนี่ยฟูหานชกใส่หน้าอกซ้ายอย่างรุนแรงจนกระเด็นไปไกลหลายสิบเมตรก่อนจะแน่นิ่งไม่ขยับ เกร็ดงูที่หางและหน้าอกซ้ายถูกทำลายจนย่อยยับไม่เหลือชิ้นดี ถ้าเขาไม่ใช้จิตสัมผัสตรวจสอบเขาคงคิดว่าอีกฝ่ายตายไปแล้ว

ถือว่าโชคดีที่นักฆ่าเผ่างูโลหะไม่ตาย เพราะเขาไม่อยากให้ประเทศมังกรเจอกับความอาฆาตแค้นของเผ่างูโลหะ

ใบหน้าของเนี่ยฟูหานยังคงสงบนิ่งไม่มีอาการเหนื่อยล้าเลยสักนิดเดียว จากนั้นเขาก็เคลื่อนร่างไปทางร่างของมนุษย์หมาป่าที่กำลังลุกขึ้นยืน

“แกเจ้าพวกต่ำต้อย!”มนุษย์หมาป่าเห็นพวกพ้องของตนเองหมดสภาพเหมือนตายไปแล้ว มันก็แยกเขี้ยวคำรามเสียงดังลั้น นัยน์ตาสัตว์ป่าเปลี่ยนเป็นสีแดงเลือดอันบ้าคลั่ง บาดแผลลึกตรงหน้าอกใกล้หัวใจสมานตัวอย่างรวดเร็วจนตาเปล่าสามารถมองเห็นได้

เนี่ยฟูหานเห็นดังนั้นเขาก็เหวี้ยงแขนไปข้างหน้า สร้างตาข่ายสายฟ้าพุ่งเข้าใส่ร่างของนักฆ่ามนุษย์หมาป่า ระหว่างทางที่ตาข่ายสายฟ้าพุ่งผ่านไปทิ้งรอยเผาไหมไว้เป็นทางยาว

มนุษย์หมาป่าเร่งเร้าพลังทุกอณูของร่างกาย กล้ามเนื้อของมันขยายใหญ่ขึ้นจนร่างของมนุษย์หมาป่าสูงกว่า 3 เมตร พลังกดดันสีเลือดค่อยๆไหลออกจากร่างกาย

“ตายยย!”มนุษย์หมาป่าร้องคำรามก่อนจะพุ่งเข้าหาตาข่ายสายฟ้าอย่างไม่เกรงกลัว พร้อมใช้กรงเล็บแหลมคมบดทำลายตาข่ายสายฟ้าหายไปอย่างงายดาย ก่อนจะพุ่งเข้าหาร่างของเนี่ยฟูหานด้วยความเร็วกว่าปกติถึง 3 เท่า

เนี่ยฟูหานยืนสงบนิ่งแผ่นหลังเหยียดตรงเหมือนลำทวน ดวงตาที่มองบาดแผลของมนุษย์หมาป่าเป็นประกายแวววาว

นักฆ่าคนที่มีออร่าสีม่วงน่าสะพรึงกลัวจับสัมผัสบางอย่างได้แต่เขาไม่พูดห้ามมนุษย์หมาป่า เขาเลือกที่จะยืนดูสถานการณ์อยู่ห่างออกไป

มนุษย์หมาป่าพุ่งเข้าใส่เนี่ยฟูหานพร้อมกรงเล็บที่แหวกอากาศจนเกิดเสียงลม แต่ครั้งนี้มันไม่ได้โจมตีตรงๆอีก ทันทีที่ใกล้จะถึงร่างของอีกฝ่าย มนุษย์หมาป่าก็เปลี่ยนการโจมตี เป็นคว้าจับร่างของเนี่ยฟูหานไม่ให้หลบหนี ก่อนทีจะใช้มืออีกข้างทุบใส่ร่างของเนี่ยฟูหาน

เนี่ยฟูหานยืนนิ่งปล่อยให้อีกฝ่ายจับตัวเอง มุมปากเผลอยิ้มของมาอย่างเย็นชา ทันทีที่หมัดอีกข้างกำลังจะชกใส่ร่าง เนี่ยฟูหานก็หมุนตัวหลุดอย่างง่ายดาย พร้อมชัดศอกเข้ากลางหน้าอกของมนุษย์หมาป่าอย่างรุนแรง ทำให้ร่างของมนุษย์หมาป่าลอยขึ้นกลางอากาศ

“อย่าตายซะก่อนละ”เนี่ยฟูหานพูดเสียงเบา แต่เพราะอยู่ใกล้กันมากทำให้มนุษย์หมาป่าได้ยินทุกคำที่เนี่ยฟูหานพูดออกมา ยังไม่ทันที่มันจะได้พูดอะไร เนี่ยฟูหานก็ชกหมัดที่ถูกห่อหุ้มด้วยสายฟ้าสีม่วง หกหมัด เข้าใส่จุดสำคัญทั่วร่าง หัวใจ ตับ ปอด ไต กระเพาะอาหาร สมอง พลังสายฟ้าเข้าทำลายจุดสำคัญอย่างรุนแรง แต่เพราะร่างกายที่แข็งแกร่งประดุจเหล็กกล้าและความสามารถพื้นฟูอย่างรวดเร็วทำให้ มนุษย์หมาป่ายังไม่ตายในทันที

แววตาของเนี่ยฟูหานทอประกาย เขาจะกระโดดขึ้นไปเหนือร่างของมนุษย์หมาป่า ก่อนที่จะใช้นิ้วชี้ที่ห่อหุ้มด้วยสายฟ้าสีม่วงแทงเข้าใส่ 108 จุดสำคัญบนร่างกายของมนุษย์หมาป่า

ปัก ปัก ปัก ปัก

“อ๊ากกกก”ทุกครั้งที่ถูกนิ้วกระแทกจุดสำคัญบนร่าง สายฟ้าเส้นเล็กๆก็จะถูกทิ้งไว้ตรงจุดนั้น แม้ว่ามันจะไม่สร้างความเสียหายอย่างรุนแรงเหมือน หมัดสายฟ้าทั้งหก แต่สายฟ้าเส้นเล็กๆที่ถูกทิ้ง ยิ่งมีจำนวนเพิ่มขึ้นเท่าไหร่ มันยิ่งทวีความเจ็บเพิ่มขึ้นเป็นทบทวี

ทันทีที่ครบ 108 จุด ร่างของมนุษย์หมาป่าก็กระแทกพื้นเสียงดังสนั่น พร้อมกับกรี๊ดร้องโหยหวนราวกับว่าจะสิ้นใจ ร่างสูงใหญ่กว่า 3 เมตรสั่นกระตุกไม่หยุด

เนี่ยฟูหานยืนมองร่างของมนุษย์หมาป่าอย่างพึงพอใจ ก่อนที่เขาจะกระโดดทิ้งระยะห่างออกมาหลายสิบเมตรและเขาก็ยกมือขึ้นมาโบกไปทางร่างของมนุษย์หมาป่า จะเห็นประกายแสงสีม่วงเล็กๆเป็นเส้นเชื่อมต่อกันอยู่ ในตอนนั้นเองสายฟ้าสีม้วงก็แล่นไปตามจุดชีพจรทั่วร่างกายของมนุษย์หมาป่า

ตูมมมม!!!

ร่างของมนุษย์หมาป่าเกิดประกายแสงสายฟ้าสีม่วงทำลายอย่างรุนแรง พื้นที่กว่า 20 ตารางเมตรหายไปในพริบตา ทิ้งร่างของมนุษย์หมาป่าที่ถูกทำลายจนไหม้เกรียมไม่เหลือชิ้นดี

เนี่ยฟูหานมองร่างของมนุษย์หมาป่าเหมือนกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง

เปะๆๆ เสียงตบมือก็ดังขึ้นพร้อมกับร่างของชายชุดดำผู้มีออร่าสีม่วงหน้าสะพรึงกลัวเดินมาอย่างช้าๆใบหน้าของเขาไม่มีอาการเสียใจที่พวกพ้องของตนเสียชีวิตเลยแม้แต่น้อย

“ข้าไม่คิดเลยว่าทวีปตะวันออก จะมีอัจฉริยะที่เข้าใจกฏแห่งธาตุสายฟ้าอันหายาก ตั้งแต่อายุยังน้อยเช่นนี้”ชายชุดดำเอ่ยชื่นชมด้วยน้ำเสียงหยิ่งยะโสเล็กน้อย แววตาเฉยชามองเนี่ยฟูหานเหมือนสัตว์อ่อนแอ ขัดกับคำพูดไปคนละทาง

คิ้วของเนี่ยฟูหานขมวดกันแน่น ท่าทางของเขาจริงจังขึ้นหลายส่วน

ชายชุดดำหยุดฝีเท้าลง ออร่าสีม่วงอันน่าสะพรึงกลัวสงบลงจนหายไป ท่าทางของเขากลายเป็นสง่างามดุจชนชั้นสูง แม้ใบหน้าและผมจะเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบสีทอง ก็ไม่อาจบดบังความสูงส่งเหนือผู้คนของเขาได้

“มาเป็นทาสของข้า ข้าจะมอบโลหิตอันศักดิ์สิทธิ์ของข้าให้แก่เจ้า ด้วยความเข้าใจกฏแห่งธาตุสายฟ้าของเจ้าและโลหิตเผ่าราชวงศ์โลหิตม่วงของข้า เจ้าจะแข็งแกร่งเหนือผู้ใด”น้ำเสียงของชายชุดดำเต็มไปด้วยถ้อยคำนุ่มนวลเชิญชวนให้ผู้คนลุ่มหลง