บันทึกลับนางเอก -คริสติน่า เบลทรัมต์- - ตอนที่ 7

 

ปฏิทินชินเซย์ที่ 991

วันแรกของเทอมที่ 2 ของราชวิทยาลัยเบลทรัมต์ ซึ่งจะมีการประกาศอันดับผลการสอบในเทอมที่แล้ว ซึ่งจะติดประกาศตรงหน้าโถงทางเดิน

ซึ่งคนมายืนดูหน้ากระดานข่าวกันเต็มไปหมด…

「 อย่ามาล้อเล่นนะ ! ไอ้สามัญชนสกปรกนั้นได้อันดับหนึ่งงั้นเหรอ ｣

เสียงของอัลฟรอนซ์ ลูกชายคนที่ 2 ของมาร์ควิส โลดัน ดังลั่นไปทั่วโถงทางเดินของสถาบัน

ในการสอบครั้งนี้ อัลฟรอนซ์ได้อันดับที่ 6 ของระดับชั้น ซึ่งถือเป็นคะแนนที่ค่อนข้างดี จากนักเรียนกว่า 100 คนของระดับชั้น ซึ่งถือเป็นตัวเลขที่น่าพึงพอใจ

อย่างไรก็ตาม…

อันดับที่ 1 ของชั้นเรียน คือ [ คริสติน่า เบลทรัมต์ ] และ [ ริโอะ ]

ริโอะที่คว้าอันดับ 1 ร่วมกับเจ้าหญิงลำดับที่หนึ่ง คริสติน่า เบลทรัมต์ ซึ่งกล่าวได้ว่าได้คะแนนที่ดีกว่าของอัลฟรอนซ์

ซึ่งเขายอมรับความจริงข้อนั้นไม่ได้

「 ต้องมีอะไรผิดพลาด มันต้องโกงแน่ ๆ ｣

อัลฟรอนซ์ สงสัยว่าริโอะต้องโกงในทันที

มันเป็นเรื่องน่าละอายสำหรับตัวเขาที่เด็กกำพร้าที่พึ่งย้ายจากสลัมมาเข้าโรงเรียน ทั้งที่ยังอ่านไม่ได้แม้กระทั่งตัวเลข จะเหนือกว่าตัวเองที่ได้รับการศึกษาอย่างดี มีพรสวรรค์ในฐานะลูกชายคนที่ 2 ของมาร์ควิส

「 ใช่ ๆ ｣

นักเรียนชายที่อยู่รอบ ๆ ซึ่งยังคงตกตะลึงมองดูอันดับบนกระดาน ตอบรับเสียงโทสะของอัลฟรอนซ์ ซึ่งปรารถนาแบบเดียวกันที่จะปฏิเสธความเป็นจริงนี้

ในทางกลับกัน…

ตรงที่ห่างกันออกไปจากอัลฟรอนซ์ และคนอื่น ๆ เล็กน้อย

( …โกหกน่า ? )

โรอาน่า ลูกสาวคนโตของตระกูลฟอนเทนต์ ยืนอยู่ด้วยความรู้สึกประหลาดใจ มองดูอันดับของเธอบนกระดานประกาศจากที่ไกล ๆ

[ โรอาน่า ฟอนเทนต์ ] – อันดับที่ 3 ของระดับชั้น

เนื่องจากคริสติน่าและริโอะ ได้อันดับที่ 1 ร่วมกัน จึงทำให้เธอที่มีผลการเรียนดีรองลงมาได้อันดับที่ 3 โดยอัติโนมัติ เป็นผลลัพธ์ที่ดี

แต่ก็ยังตกใจอยู่ดี…

( ฉันได้อันดับที่ 3 งั้นเหรอ ? ถึงฉันจะไม่ได้เก่งเท่ากับท่านคริสติน่า แต่แพ้ให้กับคนที่อ่านตัวเลขยังไม่ได้เลยงั้นเหรอ ? )

ริโอะเป็นอันดับที่ 1 ร่วมกันกับคริสติน่า

ทันใดนั้น…

โรอาน่าก็มองสีหน้าของคริสติน่าที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เธอ

คริสติน่าจ้องมองด้วยสีหน้าบูดบึ้ง เมื่อมองผ่าน ๆ อาจดูเหมือนกำลังอารมณ์ไม่ดี แต่โรอาน่าที่เป็นเพื่อนสมัยเด็กของเธอ สังเกตุเห็นรอยยิ้มเล็ก ๆ บนใบหน้าของเธอ

ถ้าเธอทำเผลอ—

.

.

—เธออาจเสียตำแหน่งที่สองก็ได้นะ

จู่ ๆ โรอาน่าก็นึกได้ถึงคำพูดของคริสติน่าเมื่อวานได้ ในช่วงปิดเทอมที่ทั้งสามคนติววิชาเรียนกันนั้น เธอนึกว่าคำพูดในตอนนั้นเป็นแค่การกระตุ้นตัวเองที่พอใจกับอันดับที่ 2 เสียอีก

แต่…

( …หรือว่าท่านคริสติน่าจะคาดหวังผลลัพธ์นี้อยู่ ? )

โรอาน่าสงสัยความนึกคิดของคริสติน่า เจ้าหญิงลำดับที่ 1 คนที่เธอเคารพ

( ถ้าอย่างนั้น ท่านคริสติน่าก็มองเห็นความสามารถของเขางั้นเหรอ… ตอนไหนกันล่ะ… ? )

ช่วงเวลาครึ่งปี…

ริโอะที่ย้ายเข้ามาในราชวิทยาลัย แต่พวกเขาไม่เคยมีการปฏิสัมพันธ์ใด ๆ ระหว่างคริสติน่า และริโอะเลยสักครั้ง

อันที่จริงแล้ว…

ดูเหมือนคริสติน่าจะพยายามจงใจรักษาระยะห่างจากริโอะ ไม่เคยพูดถึงริโอะด้วยซ้ำ

ไม่แปลกใจหรอก…

โรอาน่าก็อยู่ที่นั้นในตอนนั้นด้วย ความจำชัดเจนที่ว่า การพบกันครั้งแรกของทั้งคู่นั้นเลวร้ายเป็นที่สุด

( ฉันคิดว่านั้นคงเป็นสาเหตุที่ทำให้ท่านคริสติน่าเกลียดเขาแน่ ๆ … )

บางทีเธอคงไม่ได้จะไม่ชอบเขาซะทีเดียว ?

หรือบางทีเธอสนใจเพราะไม่ชอบใจเขา เหมือนกับหงึดหงิดกับอะไรบางอย่าง เลยมักจะทำให้คิดอยู่ตลอดเวลา… ?

พอลองคิดดูแล้ว…

ในวันแรกที่เขาย้ายเข้ามา หลังจากจบคาบแรก คริสติน่าเห็นริโอะถูกนักเรียนล้อเลียน และขอให้เธอให้คำแนะนำกับเขา

| หากมีเวลาจะมาดูถูกคนอื่นล่ะก็ เอาเวลาไปพัฒนาตัวเองไม่ดีกว่าเหรอ เพื่อไม่ให้ทั้งชั้นเรียนต้องโดนนายฉุดรั้งเอาไว้… |

( ภายนอกเหมือนเขาจะไม่สนใจ แต่ก็ไม่ซะทีเดียว… ไม่รู้ว่าท่านจะเกลียดหรือเปล่า… )

โรอาน่าจินตนาการถึงสภาพจิตใจของคริสติน่า

และ…

( แย่จริง ๆ ฉันคงทำให้ท่านคริสติน่าคิดว่าตัวเองต้องอันดับตกลงมาแน่ ๆ … )

สิ่งที่ท่านคาดเอาไว้ก็ได้เกิดจึ้นจริง ๆ

โรอาน่ารู้สึกระอายใจตัวเองอย่างยิ่ง กับความไร้สามารถของตัวเธอเอง

| นายไม่เหมาะกับสถาบันในตอนนี้… |

นั้นคือสิ่งที่เธอพูดกับเขาในตอนที่เขาย้ายมาวันแรก…

( เป็นฉันเองต่างหาก )

โรอาน่ารู้สึกอับอาย และใบหน้าร้อนผ่าว ละอายใจกับการที่ตัวเองพอใจกับแค่อันดับที่ 2 โดยไม่ทันรู้ตัว

เธอคิดว่ามันเป็นหน้าที่ของขุนนางที่ต้องคอยเป็นเท้าหน้่ให้กับสามัญชน ในฐานะของตัวแทน เธอก็ไม่ควรลดคุณค่าของสถาบัน ด้วยความสำนึกในหน้าที่ และความรับผิดชอบ เธอจึงได้เผลอดูถูกริโอะ

แต่ความจริงเป็นเขาต่างหากที่คอยมองดูพวกเธออยู่

( …ช่างน่าสมเพช )

ผลลัพธ์เป็นข้อพิสูญทุกสิ่ง

โรอาน่ากัดริมฝีปากของตัวเองตัวความหงุดหงิด…

「 แก ! ｣

ทันใดนั้น…

เสียงที่เต็มไปด้วยโทสะของอัลฟรอนซ์ก็ดังขึ้น

ร่างกายของโรอาน่าสั่นเทา หลุดจากความคิดของเธอ กลับสู่ความเป็นจริง หันความสนใจไปยังที่มาของเสียง

เธอเห็นริโอะยืนอยู่ตรงนั้น นักเรียนชายหลายคนรมทั้งอัลฟรอนซ์ กำลังรุมล้อมตัวเขออยู่

「 บอกมา ! แกทำอะไรลงไป ! ｣

อัลฟรอนซ์ที่คิดว่าตัวเขาโกง ชี้ไปยังกระดานอันดับเพื่อประณามริโอะ

「 แค่สอบตามปกติเท่านั้นเองครับ ｣

「 อย่ามาโกหก ! ถ้าไม่ได้โกง แกไม่มีทางได้อันดับที่หนึ่งหรอก ｣

「 ผมไม่เข้าใจ ว่ากำลังพูดเรื่องอะไร… ｣

ริโอะตอบด้วยท่าทางสงบนิ่ง ทำให้อัลฟรอนซ์ยิ่งเพิ่มโทสะ ใบหน้าของอัลฟรอนซ์เดือดแดง

「 แกคงติดสินบนกรรมการคุมสอบล่ะสิ ! ｣

「 แกจะทำได้ยังไงถ้าไม่ได้โกงน่ะ… ｣

「 ใช่ ! แกคงต้องใช้วิธีสงปกปรกอยู่แล้ว ! ｣

「 ทุกคนบอกไม่ให้เป็นตัวถ่วง เลยพยายามให้ดีที่สุดครับ ｣

「 ไม่เชื่อหรอก ! ｣

ริโอะที่เริ่มเอือมต่อคำยืนกรานของอัลฟรอนซ์ พลางถอนหายใจ…

|| …น่าสมเพช ||

โรอาน่าที่ยืนข้าง ๆ ได้ยินเสียงพูดของเธอเบา ๆ

ร่างกายของโรอาน่าสั่นเทิ้ม

น่าสมเพชของแท้

อัลฟรอนซ์เป็นคนแรกที่ริเริ่มดูถูกริโอะ และบอกว่าอย่าเป็นตัวถ่วงเขา

อย่างไรก็ตาม…

เมื่อริโอะสามารถทำผลได้ยอดเยี่ยมกว่าพวกเขา พวกเขากลับพยายามปฏิเสธความจริงข้อนั้น

ขัดแย้งกันโดยสิ้นเชิง…

แต่กลับไม่พึงตระหนักถึง —เป็นรูปลักษณ์อันน่าสมเพชของขุนนางแห่งอาณาจักรนี้

แล้วตัวฉันเองล่ะ ?

แตกต่างจากอัลฟรอนซ์หรือเปล่า ?

นั้นเป็นสิ่งที่โรอาน่าตระหนักคิด

เป็นเหตุผลว่าทำไม…

「 เห้ย ทำไมแกไม่พูดอะไรหน่อยล่ะ ! ｣

「 พอสักทีอัลฟรอนซ์ ความอิจฉาของบุรุษมันไม่น่ามองหรอกนะ ｣

ก่อนที่โรอาน่าจะสังเกตุ เธอก็ขยับริมฝีปาก และเท้าของเธอเข้าใกล้อัลฟรอนซ์ซึ่งกำลังปรักปรำริโอะ

「 ฉะ…ฉันก็แค่จะเปิดเผยกลโกงของมันเท่านั้น ! ｣

อัลฟรอนซ์ลนลานเมื่อโรอาน่าพูดแย้งกับความคิดของเขา

「 อันดับที่ 1 ไม่ใช่ของที่แค่ใช้กลโกงแล้ว จะได้มันมาง่าย ๆ ก่อนพูดอะไรออกมา นายมีหลักฐานพอเหรอ ? ｣

「 เอ่อ คือ… ｣

ถ้าอย่างนั้น สิ่งที่นายทำมันก็แค่การกล่าวอยู่ฝ่ายเดียวก็เท่านั้น เป็นการกระทำที่สถาบันต้องเสื่อมเสียเกียรตื์ ในฐานะของตัวแทนชั้น คงมองข้ามมันไปไม่ได้

โรอาน่าเป็นบุตรีของดยุค ทำให้อำนาจของอัลฟรอนซ์ไม่อาจกล่าวแย้งต่อได้

นอกจากนี้…

「 ฉันได้ยินเรื่องพูดเมื่อกี้แล้ว คุณโรอาน่าพูดถูกแล้วนะ อัลฟรอนซ์คุง ｣

เซเรียปรากฏตึวขึ้น และกล่าวเตือนอัลฟรอนซ์

「 อะ… อาจารย์แคลร์… ｣

「 หากยังไม่มีหลักฐานที่เพียงพอ และไม่มีทางที่สถาบันจะปล่อยให้เรื่องการใช้กลโกงผ่านไปแน่ ๆ ｣

「 ผลลัพธ์ทั้งหมด ล้วนมาจากความพยายามของริโอะทั้งหมด เรื่องนี้ฉันรับประกันได้ ｣

「 …บ้าเอ๊ย ｣

อาจารย์เซเรีย ช่วยยืนยันว่าไม่มีความผิด ทำให้ใบหน้าของอัลฟรอนซ์บิดเบี้ยวที่ไม่สามารถโต้แย้งคืนไปได้…

「 ฉันไม่ยอมรับมันหรอก ! ｣

อัลฟรอนซ์ที่เดินหนีไปอย่างรวดเร็ว คนอื่น ๆ จึงเริ่มเดินตามหลังของอัลฟรอนซ์ไป

「 เอาล่ะ ทุกคนที่ดูผลเสร็จแล้ว รีบกลับเข้าห้องเร็ว โฮมรูมกำลังจะเริ่มแล้ว ｣

เซเรียปรบมือเพื่อกระตุ้นเหล่านักเรียน…

ไม่นานหลังจากนั้นเหล่านักเรียนพากันรีบเบื่งหนีหาย…

「 ขอบคุณมากครับ ｣

ริโอะก้มศรีษะเพื่อกล่าวคำขอบคุณโรอาน่า

「 …ฉันไม่ได้ทำเพื่อนายสักหน่อย คราวหน้าฉันไม่แพ้แน่ ｣

โรอาน่าที่ดูเขินอายเล็กน้อย และหันหลังให้ริโอะ กลับไปยังจุดที่คริสติน่ายืนอยู่

「 …ขอแภัยค่ะ ที่เผลอเลียนแบบโดยไม่ได้รับอนุญาติ ｣

ทันที่ที่โรอาน่ากลับมา เธอก้มศรีษะเพื่อลอบมองดูสีหน้าของคริสติน่า

จะเกิดอะไรขึ้น…

ถ้าเกิดคริสติน่าเกลียดริโอะจริง ๆ และสิ่งทำลงไปนั้นขัดกับความปรารถนาของเธอ…

พอจินตานาการถึงเรื่องนั้นแล้ว…

「 ไม่หรอก สิ่งที่เธอกำลังคิด หรือกำลังจะทำมันเป็นสิทธฺืของเธอ ｣

คริสติน่าพูดสั้น ๆ และเริ่มเดินไปยังห้องเรียนอย่างรวดเร็ว

อย่างไรก็ตาม…

เมื่อหันกลับมา ปากของเธอดูเหมือนจะมีรอยยิ้มอย่างสนุกสนาน…

「 ค่ะ ! ｣

โรอาน่าตอบรับอย่างมีความสุข และเดินตามหลังคริสติน่าไป