บันทึกตำนานราชันอหังการ [ 剑道第一仙 ] - ตอนที่ 1026: ตัวการที่แท้จริง!

ตอนที่ 1026: ตัวการที่แท้จริง!

……….

ตอนที่ 1026: ตัวการที่แท้จริง!

จักรพรรดิแห่งต้าเซี่ยตื่นขึ้น

ไร้ความยินดีที่ถูกช่วยเหลือ เหลือเพียงความลนลานและตื่นตระหนก

เขาพยายามพูดอย่างสุดความสามารถ อยากให้ซูอี้เร่งหนีโดยไวที่สุด!

ในใจซูอี้รู้สึกซาบซึ้งอย่างไม่อาจบรรยาย และกล่าวอย่างแผ่วเบาว่า “ข้ากลับมาแล้ว ท้องนภา… จะมิแหลกสลาย”

กล่าวจบ เขาก็นำโอสถขวดหนึ่งกรอกใส่ปากของจักรพรรดิแห่งต้าเซี่ย รักษาพลังชีวิตในร่างของเขาให้เสถียรโดยสมบูรณ์

“พักให้สบายเถอะ ข้าจะพาเจ้าออกจากที่นี่ก่อน”

ซูอี้กล่าวพลางแบกจักรพรรดิแห่งต้าเซี่ยไว้บนหลังตน

มุมปากของจักรพรรดิแห่งต้าเซี่ยสั่นระริกด้วยความลังเล

เขาพลันจำได้ถึงภาพยามที่ซูอี้ยังอยู่ในมหาทวีปคังชิงขึ้นมา

ยามนั้น ไม่ว่าศัตรูจะอันตรายร้ายกาจเพียงไร ขอเพียงมีซูอี้อยู่ เขาก็จะสามารถพลิกสถานการณ์สงบการจลาจลได้

ยามนี้ ชายหนุ่มผู้ดูราวเทพเซียนจุติสรวงได้กลับมาอีกครั้ง เขาจะยังพลิกสถานการณ์ได้หรือไม่?

จักรพรรดิแห่งต้าเซี่ยดูฉงน

ครานี้ หัวใจของเขาสั่นคลอน

เพราะศัตรูในครานี้ร้ายกาจเกินไป!

วูบ!

ร่างของซูอี้ทะยานตรงสู่อากาศ

เมื่อเห็นเช่นนี้ เหล่ายอดฝีมือในซากปรักหักพังต่างก็ตกตะลึง ชายหนุ่มผู้นี้… คิดจะพาตัวจักรพรรดิแห่งต้าเซี่ยไปหรือ!?

เขาเป็นใครกัน?

ไฉนจึงเสี่ยงชีวิตมาช่วยจักรพรรดิแห่งต้าเซี่ย?

ในขณะที่ความคิดของทุกคนกำลังยุ่งเหยิงนั้นเอง เสียงเย็นชาเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น

“ผ่านไปไม่กี่วัน ในที่สุดไอ้หนูไม่กลัวตายก็โผล่มา!”

เสียงนั้นสะท้อนก้องดุจสายฟ้าเหนือซากหักพังของภูเขาเทียนหมาง

ทุกคนร่างสั่นพลางมองขึ้นไป

รุ้งสีม่วงเจิดจ้าพาดผ่านนภา และพลันแปรเปลี่ยนเป็นชายวัยกลางคนในอาภรณ์สีม่วงผู้หนึ่งกำลังยืนอยู่ใต้ท้องฟ้า

ขณะเดียวกัน แสงสว่างก็ทะยานเข้ามาจากทิศต่าง ๆ และแปรเปลี่ยนเป็นผู้ฝึกตนชายหญิงกีดขวางทางหนีของซูอี้ไว้

“ยอดฝีมือจากขุมกำลังลึกลับนั่น!”

“ที่แท้พวกเขาก็ซุ่มรออยู่แล้ว โดยใช้จักรพรรดิแห่งต้าเซี่ยเป็นเหยื่อล่อกระต่ายจากโพรง!”

มีเสียงฮือฮาออกมาจากในซากหุบเขา

ผู้ฝึกตนผู้มาค้นหาสมบัติต่างตะลึงไปเช่นกัน จากนั้นพวกเขาก็หยุดการกระทำของตนแล้วหนีไปซุกซ่อนในที่ห่างไกล

สีหน้าของทุกคนเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

สายตาของซูอี้กวาดมองตัวตนเหล่านั้นอย่างเฉยชา สีหน้าสุขุมเยือกเย็น

พวกเขาก็แค่กลุ่มตัวตนในขอบเขตวงล้อวิญญาณ ไม่อาจพบจักรพรรดิแม้สักคน

“หือ!”

เมื่อเขาเห็นหน้าซูอี้ชัด ๆ ชายวัยกลางคนในชุดม่วงซึ่งขวางทางอยู่ก็ดูจะตระหนักถึงบางอย่างขึ้นมาได้ จากนั้นเขาก็สะบัดแขนเสื้อและนำภาพม้วนหนึ่งมาเปิดดูตรงหน้า

ในม้วนภาพนั้นคือชายหนุ่มชุดเขียวผู้หนึ่งซึ่งไพล่มือไว้ด้านหลัง

ดูเหมือนซูอี้ทุกประการ

“ที่แท้ก็เป็นเจ้า!!”

ชายวัยกลางคนชุดม่วงยัดม้วนภาพกลับไปและจ้องซูอี้ซึ่งอยู่ห่างออกไปราวกับเหยี่ยวในบัดดล จากนั้นก็หัวเราะลั่น “มารหัวขนน้อย เรารอเจ้าอยู่นานแล้ว!”

มารหัวขนน้อย?

ทุกคนที่เห็นเหตุการณ์ต่างประหลาดใจ ที่แท้ขุมกำลังลึกลับนี้ก็รอจับตัวชายหนุ่มนี่อยู่หรือ!?

ส่วนเหล่าผู้ฝึกตนที่ปรากฏกายพร้อมชายวัยกลางคนในชุดม่วง ก็ดูเหมือนจะเข้าใจปฏิกิริยาของชายวัยกลางคน ต่างคนต่างก็กระเหี้ยนกระหือรือขึ้นมา

ในที่สุดเป้าหมายก็มาถึง!

“หนีไปซะ!”

จักรพรรดิแห่งต้าเซี่ยเร่งอย่างร้อนรน สีหน้าของเขามีทั้งความเกลียดชังและกังวลอย่างลึกล้ำ

“หนี? ไม่มีทาง!”

ชายวัยกลางคนในชุดม่วงฉีกยิ้ม พลางกล่าวอย่างเฉื่อยชาว่า “มารหัวขนน้อย ข้าแนะนำให้เจ้าไปกับเราแต่โดยดีเสีย หาไม่ ผลที่ตามมาจะไม่มีทางรับไหวสำหรับเจ้า! หากไม่เชื่อก็ได้”

กล่าวจบ เขาก็โคจรวิถีเต๋าเพื่อเรียกการใช้งานยันต์ลับ

ยันต์ลับแผ่นนั้นเรืองแสงอย่างเงียบงัน ก่อนจะปรากฏเป็นม่านแสง

ในม่านแสงนั้นปรากฏภาพสามภาพ…

ในภาพแรก ชายชราผมสีเทาผู้หนึ่งยืนกลางอากาศ ดาบในมือฟาดฟัน จากนั้นเขาเทียนหมางซึ่งตระหง่านสูงหลายพันจั้งก็ถล่มร่วงลง

ปราณดาบเหล่านั้นเป็นดั่งคลื่นเพลิงคลุ้มคลั่งปกคลุมทั่วเขาเทียนหมาง ผู้คนทั้งชายหญิงไม่อาจหลบทัน พวกเขาต่างปลิดปลิวไปท่ามกลางกระแสปราณดาบร้อนแรงเหล่านี้

วิญญาณล่องลอย

เมื่อเห็นภาพดังกล่าว จักรพรรดิแห่งต้าเซี่ยเผยสีหน้าเจ็บปวด ดวงตาใกล้ถลนหลุด น้ำตาหลั่งรินสองสาย

เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ต่างกับตอนที่ภูเขาเทียนหมางถูกทำลาย คนในราชวงศ์เซี่ยบาดเจ็บล้มตาย!

สีหน้าของซูอี้เฉยเมยไม่หวั่นไหว

ภาพที่สองเป็นกรงขังอันหนาแน่น

ในกรงนั้นขังบุคคลไว้มากมาย

ในหมู่พวกเขามีข้ารับใช้เฒ่าเวิงจิ่วและสุ่ยเทียนฉีผู้รับใช้ใกล้ชิดจักรพรรดิแห่งต้าเซี่ย รวมถึงคนใหญ่คนโตบางคนในราชวงศ์เซี่ย ทว่าซูอี้ไม่ได้คุ้นหน้าคนเหล่านั้นเลย

แต่เดาได้ไม่ยาก ว่าผู้ถูกคุมขังเหล่านี้ทั้งหมดล้วนมาจากราชวงศ์เซี่ย!

ในภาพที่สามมีสองกรงขังเดี่ยว

ในกรงหนึ่งมีชายร่างสูงใหญ่ ร่างเต็มไปด้วยบาดแผลนอนอยู่ ใบหน้าของเขาซีดราวกระดาษ

อีกกรงหนึ่งมีหญิงสาวชุดขาวผู้หนึ่ง ผมยาวของนางสยายบดบังใบหน้าของนาง

เมื่อเห็นคนทั้งสองนี้ ม่านตาของซูอี้พลันหดตัว

หยวนเหิงกับเหวินซินจ้าว!!

ฟู่~

ม่านแสงสลายไป ชายวัยกลางคนในชุดม่วงเก็บยันต์ลับและกล่าวด้วยรอยยิ้ม “อย่างที่เจ้าเห็นแหละ มารหัวขนน้อย หากเจ้าไม่ต้องการให้พวกเขาตายล่ะก็ ขอเพียงเจ้าร่วมมือ ก็ประกันได้ว่าคนเหล่านี้จะรอด”

เขากล่าวเนิบ ๆ ราวกำชัยในมือ

เหล่าผู้ฝึกตนที่รายล้อมบนอากาศต่างฉีกยิ้มเยาะ

ผู้ที่มองอยู่บนพื้นต่างรู้สึกหนาวเยือกในใจ

ยามนี้เอง พวกเขาจึงตระหนักว่าเหตุที่ขุมกำลังปริศนาทำลายนครหลวงจิ๋วติ่ง เหยียบย่ำราชวงศ์เซี่ยก็เพื่อจับตัวชายหนุ่มชุดเขียวผู้นั้น!

“ไม่ยุติธรรมโดยแท้ หนี้ใดใครก่อย่อมเป็นของผู้นั้น หากเจ้ามาหาเพียงข้า ซูอี้ ก็แล้วไป ทว่าเจ้า… พวกเจ้าทำเช่นนี้…”

ซูอี้ดกล่าวขึ้น

น้ำเสียงของเขายังคงเฉยเมย “ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ครานี้ ข้าจะถอนรากถอนโคนขุมกำลังเบื้องหลังพวกเจ้า!”

ทันทีที่วาจาถูกเปล่ง โลกหล้าก็เงียบสงัด

จิตสังหารอันไม่อาจมองเห็นแผ่ซ่านสู่อากาศอย่างไร้วจี

เหล่าผู้ฝึกตนทั่วพื้นปฐพีต่างตัวสั่นหนาวเยือก สันหลังเย็นวาบ

ชายวัยกลางคนในชุดม่วงตะลึงไปชั่วขณะ จากนั้นสีหน้าก็แปรเปลี่ยนเล็กน้อย “เจ้า… เจ้าไม่คิดช่วยชีวิตคนเหล่านั้นหรือ!?”

ซูอี้กระซิบกับตนเอง “ข้าฝึกฝนมาไกลเพียงนี้ ไม่เคยสนใจคำขู่ หากพวกเขาตาย ข้าจะล้างแค้นให้พวกเขา!”

ชายวัยกลางคนในชุดม่วงหน้าเสีย และตะโกนลั่น “เด็กนี่มีปัญหา เร็วเข้า! จับเขาไว้!”

เหล่าผู้ฝึกตนใกล้เคียงลงมือโจมตีโดยไม่ลังเล

ตู้ม!

สมบัติวิเศษเคล็ดวิชาทะยานเวหา ฉายแสงสาดเพลิงเจิดจ้าบ้าคลั่ง

ซูอี้ไม่แม้แต่จะมอง ชายแขนเสื้อโบกสะบัด

สมบัติพร่างนภาต่างสลายพังไปพร้อมกัน สารพัดเคล็ดวิชามลายสิ้น

และร่างของผู้ฝึกตนฝั่งตรงข้ามสิบสามคนก็ระเบิดเป็นเสี่ยง ๆ และสลายหายเป็นธุลี

หนึ่งสะบัดแขนเสื้อ ง่ายดายดุจปัดฝุ่น ราวบี้มด!

ความแข็งแกร่งอันอหังการทำให้ทุกคนในเหตุการณ์ต่างตกตะลึง

“นี่…”

“สวรรค์!!”

เหล่าผู้เฝ้ามองจากบนพื้นไกลออกไปแทบตะลึงและหวาดผวา

สำหรับพวกเขา ยอดฝีมือจากขุมกำลังลึกลับเหล่านั้นแข็งแกร่งจนได้แต่ต้องเงยหน้ามองอย่างเกรงขาม มิอาจล่วงเกินได้เลย

ทว่ายามนี้กลับมีผู้สามารถลบคนของอีกฝ่ายได้ถึงสิบสามคนในพริบตา!

“เจ้า…”

สีหน้าของชายวัยกลางคนในชุดม่วงดูตกใจ

เขาระแวดระวังตัวนับแต่รู้ตัวตนของซูอี้แล้ว

เพราะเขาเคยได้ยินเกี่ยวกับวีรกรรมที่ซูอี้ก่อ จึงรู้ดีว่าชายหนุ่มในมหาทวีปคังชิงผู้นี้แข็งแกร่งเพียงไร

ดังนั้นเขาจึงใช้ชีวิตของตัวประกันเหล่านี้มาขู่เพื่อบีบบังคับซูอี้

ทว่าใครเล่าจะคิด ว่าอีกฝ่ายจะไม่สนใจเรื่องนี้เลย!

ตู้ม!

ไม่รอให้ชายวัยกลางคนในชุดม่วงตั้งตัว ซูอี้ก็คว้าคอเขาราวคว้าคอไก่

ชายวัยกลางคนในชุดม่วงกรีดร้องอย่างหวาดกลัว

ตู้ม!

ร่างของเขาระเบิดในทันที เลือดเนื้อแตกกระจายกลายเป็นเถ้าธุลีที่ปลิดปลิว

จิตวิญญาณของเขาถูกซูอี้ตะครุบไว้

ในสายตาผู้เฝ้ามอง ชายวัยกลางคนชุดม่วงผู้นี้เป็นตัวตนแข็งแกร่งน่าหวาดหวั่นโดยแท้ ทว่ายามนี้ เขากลับไม่มีโอกาสได้กระดิกตัวสักนิด อย่าว่าแต่ต่อต้านขัดขืนเลย!

“แค่ฆ่ามดเยี่ยงเจ้ายังห่างไกลจะระบายโทสะข้าได้นัก แต่ไม่เป็นไร เมื่อข้าเข้าใจเรื่องนี้ถ่องแท้ ข้าจะไปไล่หาขุมกำลังเบื้องเจ้าต่อ”

ดวงตาเฉยเมยของซูอี้มองไปยังวิญญาณของชายวัยกลางคนผู้นั้นอย่างเยือกเย็น

ชายวัยกลางคนในชุดม่วงหวาดกลัวสิ้นหวัง เขาแผดเสียงอย่างสิ้นสติ “มารหัวขนน้อย! เจ้าไม่ตายดีแน่!”

ตู้ม!

เสียงยังไม่ทันสร่าง วิญญาณของเขาก็ถูกอำนาจจิตสัมผัสร้ายกาจแทรกแซงจนสลายไปในพริบตา

ครู่ต่อมา ซูอี้ก็เก็บจิตสัมผัสของเขากลับมา สีหน้าของชายหนุ่มดูคาดเดาได้ยาก

ในที่สุดเขาก็เข้าใจ

ครานี้ ขุมกำลังปริศนาที่มาพลิกนครหลวงจิ๋วติ่ง ทำลายภูเขาเทียนหมางมาจากตระกูลเยี่ย!

ตระกูลเยี่ยแห่งคุนอู๋นั้นรู้กันว่า พวกเขาเป็นดุจนายเหนือแห่งภูมิคังเสวียน!

เรื่องทั้งหมดนั้นเรียบง่าย

ทุกเหตุผลเกี่ยวข้องกับเยี่ยอวี่เฟย มารดาของซูอี้

เยี่ยอวี่เฟยคือทายาทสายตรงของตระกูลเยี่ย และในฐานะบุตรของนาง ซูอี้ก็มีคุณสมบัติสืบทอดสิ่งล้ำค่าของตระกูลเยี่ยแห่งคุนอู๋เช่นกัน

เมื่อกาลก่อน ยามที่พี่ชายของเยี่ยอวี่เฟย ลุงของซูอี้เยี่ยอวิ๋นหลันมายังมหาทวีปคังชิง เขาก็เคยหารือเรื่องนี้กับซูอี้

ยามที่เยี่ยอวิ๋นหลันมาหา เขาอยากจะพาซูอี้กลับไปยังตระกูลเยี่ย และทำทุกวิถีทางเพื่อสืบทอดมรดกนี้

ทว่าใครเล่าจะคิด ว่าตระกูลเยี่ยเองก็ส่งยอดฝีมือมาพยายามฆ่าซูอี้เช่นกัน แต่ท้ายที่สุดพวกเขาก็ล้มเหลว

กระทั่ง ‘เยี่ยเซียว’ ผู้ถูกมองเป็นผู้นำชนรุ่นเยาว์ตระกูลเยี่ยก็ยังตายด้วยน้ำมือซูอี้

ความแค้นจบลงที่นี่!

ซูอี้เองก็ได้รับรู้ว่ามารดาของเขาเยี่ยอวี่เฟยมายังมหาทวีปคังชิงเพราะถูกลวงหลอกใส่ความโดยเหล่าผู้อาสุโสตระกูลเยี่ย

เขาจึงยังรับปากเยี่ยอวิ๋นหลันไว้ว่าจะไปยังตระกูลเยี่ยในไม่ช้าก็เร็ว ประการแรกคือเพื่อทวงความยุติธรรมให้แม่ของเขา เยี่ยอวี่เฟย และสองคือช่วยเยี่ยอวิ๋นหลันสืบทอดมรดกนั้น

เพียงแค่ว่ายามนั้น ซูอี้ไม่ได้มีความเกลียดชังมากมายต่อตระกูลเยี่ยแห่งคุนอู๋ และคิดเพียงจะตามล่าพวกเจ้าเฒ่าที่วางแผนทำร้ายแม่ของเขาในกาลก่อนเท่านั้น

ทว่ายามนี้ เขาฉุนขาดโดยสมบูรณ์

ความทรงจำของชายวัยกลางคนในชุดม่วงทำให้เขาเข้าใจว่าการกระทำนี้ของตระกูลเยี่ยเป็นคำสั่งจากจักรพรรดิของเจ้าตระกูลเยี่ยโดยตรง!

เพื่อจับตัวเขา ยอดฝีมือตระกูลเยี่ยจึงทำทุกสิ่งที่ทำได้ หลังจากมาถึงมหาทวีปคังชิง พวกเขาก็ไล่จับผู้คนที่เกี่ยวข้องกับเขา!

การทำลายนครหลวงจิ๋วติ่ง การถล่มภูเขาเทียนหมาง การจับตัวเหวินซินจ้าว หยวนเหิงและเหตุน่าสลดใจอันเกิดกับคนอื่น ๆ ล้วนแต่เกิดจากน้ำมือยอดฝีมือตระกูลเยี่ยทั้งสิ้น!