บันทึกตำนานราชันอหังการ [ 剑道第一仙 ] - ตอนที่ 1016: การโจมตีข้ามโลกภูมิ

ตอนที่ 1016: การโจมตีข้ามโลกภูมิ

……….

ตอนที่ 1016: การโจมตีข้ามโลกภูมิ

ผีเฒ่าแบกโลงจำคำเตือนของซูอี้ได้ เขาจึงไม่กล้าใช้จิตสัมผัสตรวจสอบ ทำได้เพียงมองด้วยตาเท่านั้น

น่าเสียดายที่พวกเขาอยู่ไกลเกินกว่าจะได้เห็นรูปร่างของหนอนไหมสีทองตัวนั้นได้ชัด

“สัตว์ประหลาดเฒ่าซู ยามเจ้ามาคราก่อน ได้เห็นหนอนไหมสีทองเช่นนี้บ้างหรือไม่?”

ผีเฒ่าแบกโลงเอ่ยถาม

ซูอี้ส่ายหน้า “ข้าถูกขังที่นี่มาร้อยปีจนนับใบไม้บนพฤกษานี้เล่น ข้ายังจำได้ดีว่ามีทั้งหมด 10,836 ใบ”

“…”

ต้องเบื่อต้องเหงาเพียงไหนถึงมานับใบไม้เล่น?

“หากเจ้าว่าเช่นนั้น หนอนไหมสีทองนี่ต้องเพิ่งปรากฏเร็ว ๆ นี้แน่แท้”

ผีเฒ่าแบกโลงกล่าวสรุป

ซูอี้เวียนวัฏสงสารเมื่อห้าร้อยปีก่อน

ทว่าห้าร้อยปีที่ผ่านมา ซูอี้ติดอยู่ในเส้นทางเวียนวัฏ และไม่เคยได้เห็นหนอนไหมสีทองตัวนี้จนถึงคราเวียนวัฏเลย

สิ่งนี้สามารถตัดสินได้ว่าหนอนไหมสีทองปรากฏขึ้นหลังการเกิดใหม่ของซูอี้

“กล่าวโดยสรุปก็คือ หนอนไหมสีทองตัวนี้โผล่มาในช่วงสิบแปดนี้”

ซูอี้กล่าว

เขาเวียนวัฏมาได้จนอายุเกือบสิบเก้าปีแล้ว จากการคำนวณนี้ก็พอคาดเดาคำตอบได้

“แปลกจัง นี่คือที่มาแห่งภูมิมืดมิดนะ ไฉนจึงมีสิ่งมีชีวิตเช่นนี้โผล่มาได้”

ผีเฒ่าแบกโลงงุนงงมากขึ้นทุกที “อีกอย่าง มันยังกินใบของต้นวัฏสงสารหมื่นภูมิอีกด้วย เหลือเชื่อแท้”

“ไหนดูซิ”

ซูอี้เองก็ถูกกระตุ้นต่อมสงสัย เขาสูดหายใจลึก ๆ และตรวจสอบรอบข้างด้วยจิตสัมผัส

เขาพร้อมตัดจิตสัมผัสได้ทุกเมื่อหลังถูกพลัง ‘เวียนวัฏสงสาร’ ของต้นวัฏสงสารหมื่นภูมินี้จับได้

เขาไม่อยากเวียนวัฏสงสารอีกครั้ง

ขวับ!

ซูอี้ใช้เคล็ดเวียนวัฏสงสารกระตุ้นจิตสัมผัส เคลื่อนมันไปทางต้นวัฏสงสารหมื่นภูมิซึ่งอยู่ห่างออกไปอย่างระมัดระวัง

ทว่าก่อนที่จิตสัมผัสของเขาจะทันได้เข้าใกล้หนอนไหมสีทอง พลันเกิดความเปลี่ยนแปลงขึ้น

ตู้ม!!!

ใบไม้ซึ่งหนอนไหมสีทองกำลังกัดกินพลันเปล่งแสง และจากภาพร่างแห่งโลกภูมิที่ปรากฏบนใบไม้ใบนั้น ได้เกิดศรศักดิ์สิทธิ์สีเงินระเบิดออกมา

พริบตานั้น จิตสังหารของซูอี้ก็ถูกป่นสลาย

และศรศักดิ์สิทธิ์สีเงินนั้นก็ทะยานแหวกนภาเข้าใส่ซูอี้โดยไม่ผ่อนแรง

ศรนี้ร้ายกาจอย่างยิ่ง เจิดจ้าเยี่ยงสายรุ้ง ทรงพลังเยี่ยงอสนีบาต ปลายลูกศรสลักลวดลายสีเงินประหลาดตา เผยอำนาจร้ายกาจอันไม่อาจอธิบายออกมา

ตู้ม!

ปราณที่รายล้อมต้นวัฏสงสารหมื่นภูมิสั่นกระเพื่อม และอำนาจแห่งกฎเกณฑ์ต่าง ๆ ก็กระหวัดเกี่ยวผุดพราย อำนาจเยี่ยงนี้สามารถกำจัดตัวตนเยี่ยงผีเฒ่าแบกโลงได้โดยง่าย

และศรศักดิ์สิทธิ์สีเงินนี้ก็ถูกสกัดขวาง

สิ่งที่น่าแปลกใจคือศรนี้แหลมคมเหลือเชื่อ มันฝืนทะลวงผ่านปราณโกลาหล สาดประกายแสงสีเงินเข้าโจมตีใส่ซูอี้

น่ากลัวเกินไป!

ผีเฒ่าแบกโลงไม่แม้แต่จะยั้งคิด เขายืนขวางตรงหน้าซูอี้และลงมือโจมตีสุดกำลัง

“เฮอะ!”

สองมือของเขาฟาดออกไปอย่างรุนแรง

ตู้ม!!!

ตราประทับหัตถ์และศรศักดิ์สิทธิ์สีเงินพุ่งเข้าปะทะกัน ก่อนที่ทั้งสองจะระเบิดออก

ผีเฒ่าแบกโลงมิอาจหลบทัน อกข้างหนึ่งของเขาถูกศรเงินฟาดทะลวง โลหิตกระฉูดพุ่ง

ทว่าเป็นเพราะการยื้อต้านของผีเฒ่าแบกโลงจึงสามารถสลายพลังของศรเงินไปจนสิ้น ปลายศรจึงกระเด็นหลุดจากอกชุ่มเลือดของผีเฒ่าแบกโลง

ผีเฒ่าแบกโลงตัวสั่นด้วยความเจ็บปวด ใบหน้าของเขาซีดขาว หอบหายใจหนัก ก่อนจะกล่าวด้วยความหวั่นเกรง “แม่ย่าเอ็งเอ๊ย ผู้ใดกันทำเช่นนี้!?”

ใบหน้าของซูอี้ถมึงทึง ในแววตาลึกล้ำคู่นั้นเจือโทสะจาง ๆ

การโจมตีนี้เกิดขึ้นอย่างกะทันหันจนเขาไม่ทันตั้งตัว

เห็นได้ชัดว่าคู่ต่อสู้รู้ว่าเขาและผีเฒ่าแบกโลงปรากฏตัวแล้ว และเมื่อสังเกตได้ว่าจิตสัมผัสของเขาเข้าใกล้หนอนไหมสีทอง เขาก็โจมตีเข้ามาโดยไม่ลังเล!

ดูท่า อีกฝ่ายคงไม่เห็นพวกเขาอยู่ในสายตาแม้แต่น้อย หาไม่คงมิอาจลงมือโดยไร้วาจาเช่นนี้ได้!

“บาดแผลเป็นเช่นไรบ้าง?”

ซูอี้ถาม

“ไม่ถึงตายหรอก”

ผีเฒ่าแบกโลงหอบน้อย ๆ ฝืนกลั้นความเจ็บปวด “แต่พลังของศรนี้พิสดารร้ายกาจอย่างยิ่ง มันกัดกร่อนทำลายพลังชีวิตข้า ยากจะต่อต้านได้ในระยะเวลาสั้น ๆ”

ซูอี้หรี่ตาลงเล็กน้อย “ทนก่อนนะ ข้าจะช่วยเจ้าฟื้นตัวทีหลัง”

เขาสังเกตเห็นเมื่อครู่นี้ว่ายามศรศักดิ์สิทธิ์สีเงินถูกยิงออกมา พลังส่วนใหญ่ของมันถูกระงับไว้โดยที่มาแห่งภูมิมืดมิด หาไม่แล้ว จะไม่อาจคาดคิดถึงชะตาของผีเฒ่าแบกโลงได้เลย!

ยามนี้ เสียงหนึ่งดังขึ้นอย่างเสียดาย

“เสียดายจริงที่ไม่ได้ฆ่าไอ้หนูนั่น ข้าเสีย ‘ศรดับสวรรค์’ ไปเปล่า ๆ เสียแล้ว”

ซูอี้พลันเงยหน้าขึ้น และพบว่าบนใบไม้ที่มีหนอนไหมสีทองอยู่ เงาร่างหนึ่งปรากฏขึ้นจากภาพนิมิตโลกภูมิ

ร่างนั้นมีเส้นผมสีขาวดุจหิมะ ร่างผอมบางสวมใส่เกราะสีคราม เขาดูเหมือนเป็นชายหนุ่มผู้มีสีหน้าเย็นชาไม่ยี่หระ ยามดวงตากะพริบปพลันปรากฏเพลิงสีเงินพลุ่งพล่านแผดเผา

ในมือของเขาถือคันธนูยาว แล่งศรสีดำห้อยอยู่ที่เอว

เขายืนเฉย ๆ แต่กลับให้ความรู้สึกถึงอำนาจเย็นเยียบไร้จำกัด

ภาพนี้ดูน่าอัศจรรย์

ชายผมขาวท่าทางดุจเทพผู้หนึ่งปรากฏขึ้นจากใบของต้นวัฏสงสารหมื่นภูมิ เพียงยืนเฉย ๆ กลับให้ความรู้สึกไกลเกินเอื้อม

ราวถูกกั้นขวางด้วยอสงไขยไร้จุดจบ

“คนผู้นี้อันตรายมาก ระวังตัวด้วย”

ผีเฒ่าแบกโลงส่งกระแสเสียงปราณย้ำเตือน

ควรค่าจดจำว่าที่นี่คือที่มาแห่งภูมิมืดมิด!

ทว่าร่างของอีกฝ่ายกลับสะท้อนออกมาจาก ‘นิมิตโลกภูมิ’ บนใบไม้ใบนั้น และยังสามารถยิงศรศักดิ์สิทธิ์สีเงินเข้าใส่ที่มาแห่งภูมิมืดมิดได้ ดูไม่ต่างจากเป็นเทพเซียน

“ข้าย่อมต้องระวังตัว แต่จะไม่ทำเพียงบีบจมูกอดทนแน่”

ซูอี้ตอบกลับผ่านกระแสปราณ แววตาเต็มไปด้วยจิตสังหาร

“สัตว์ประหลาดเฒ่าซู เจ้าอย่าหุนหันนะ ระวังอย่าถูกบังคับเวียนวัฏสงสารเสียเล่า!”

ผีเฒ่าแบกโลงตะลึง

ขณะทั้งสองกำลังสนทนา ชายผมขาวในชุดเกราะสีครามผู้ถือธนูยาวในมือบนต้นวัฏสงสารหมื่นภูมิก็ดูเหมือนกำลังสนทนากับใครบางคนเช่นกัน ปากของเขาขยับ และพยักหน้าเป็นครั้งคราว

น่าเสียดายที่ร่างของเขาสะท้อนออกมาจาก ‘นิมิตแห่งโลกภูมิ’ บนใบไม้ เหมือนเงาที่ยืนอยู่ในกระจกเงา พวกเขาจึงมองไม่เห็นว่าคนผู้นี้กำลังพูดคุยกับใคร

ทันใดนั้น ชายผมขาวในชุดเกราะสีครามก็หันมา ดวงตาเจิดจ้าดุจตะวันมองทะลุผ่านม่านหมอกโกลาหล จับจ้องมาที่ซูอี้และผีเฒ่าแบกโลง

จากนั้นเขาก็แย้มยิ้มและกล่าวเบา ๆ “ช่างเถอะ ข้าให้โอกาสเจ้าแล้วกัน ขอเพียงตอบคำถามมา ข้าจะปล่อยเจ้าไป หาไม่…”

เขาตบไปที่แล่งศรสีดำที่ข้างเอว “ข้าไม่คิดมากหากจะใช้ศรดับสวรรค์พวกนี้ยิงพวกเจ้าอีก”

วาจาของเขาราบเรียบเย่อหยิ่งราวผู้ปกครองออกโองการ โดยไม่ได้ซุกซ่อนคำข่มขู่สักนิด!

ผีเฒ่าแบกโลงขมวดคิ้ว สีหน้าไม่สู้ดี

สีหน้าของซูอี้เยือกเย็นลง และกล่าวว่า “เจ้าต้องการถามสิ่งใด?”

ชายผมขาวในชุดเกราะสีครามกล่าวด้วยแววตาน่าหวาดกลัว “บอกมาว่าเจ้าเข้ามายัง ‘ต้นกำเนิดแห่งการเวียนวัฏ’ ได้เช่นไร?”

ด้วยหนึ่งวาจานั้น พวกซูอี้ทั้งสองก็ตระหนักว่าอีกฝ่ายเหมือนไม่ทราบว่าเส้นทางเวียนวัฏนี้นำไปสู่ที่มาแห่งภูมิมืดมิด!

“แน่อยู่แล้ว เดินเข้ามาอย่างไรเล่า”

ผีเฒ่าแบกโลงฉีกยิ้มด้วยความเย้ยเยาะ

สีหน้าของชายผมขาวในชุดเกราะสีครามดำมืดลง “วอนตาย”

เขาหยิบศรศักดิ์สิทธิ์สีเงินดอกหนึ่งออกจากแล่ง และวางลงบนคันธนูยาว ก่อนจะยิงออกไป

ตู้ม!!

แสงสีเงินเจิดจ้าเฉิดฉายขึ้นมา เสียงวายุกัมปนาทเลือนลั่น

ศรศักดิ์สิทธิ์สีเงินพุ่งออกมาจาก ‘นิมิตโลกภูมิ’ ราวรุ้งทิพย์อันรวดเร็ว ทะลวงผ่านอำนาจโกลาหลเข้าใส่

ซูอี้คว้าตัวผีเฒ่าแบกโลงหลบไปด้านข้าง

สิ่งที่น่าหวาดหวั่นคือ แม้ซูอี้จะเคลื่อนไหวล่วงหน้า ทว่าเมื่อศรศักดิ์สิทธิ์สีเงินทะยานออกมา คลื่นอำนาจร้ายกาจก็ระเบิดออกมาเยี่ยงมหาสุริยัน ทำให้ร่างของเขาซวนเซ โลหิตพลุ่งพล่านทั่วกาย

“อำนาจที่ไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากฎเกณฑ์วอนสรรค์และวิเวกดารา!”

ดวงตาของซูอี้วูบไหว

เขาพอจะเข้าใจแล้ว

เหตุที่อำนาจของศรศักดิ์สิทธิ์สีเงินสามารถเข้ามายังที่มาแห่งภูมิมืดมิดได้นั้นก็เพราะมันปกคลุมด้วยกฎกำเนิดห้วงดาราหนึ่งชั้น!

ทว่าซูอี้ก็ยังไม่เข้าใจว่าเหตุใดอีกฝ่ายจึงปรากฏตัวจากใน ‘นิมิตโลกภูมิ’ ที่อยู่บนใบต้นวัฏสงสารหมื่นภูมิได้

วิชานี้ช่างน่าเหลือเชื่อจริงแท้

“การฝึกฝนอยู่เพียงขอบเขตหยั่งเห็นลึกล้ำ แต่กลับเดินทางผ่านที่มาแห่งการเวียนวัฏโดยไม่เกรงกลัวต่อการข่มปราบของมัน ช่างน่าอัศจรรย์!”

ชายผมขาวในชุดเกราะสีครามดูจะมองทะลุปรุโปร่ง แววตาเฉิดฉายด้วยแสงศักดิ์สิทธิ์แรงกล้า “เจ้าเองก็เห็นว่าความต่างชั้นระหว่างข้ากับเจ้าเป็นเช่นไร หากข้าคิดฆ่าเจ้า ต่อให้เจ้าสามารถเดินทางผ่านที่มาแห่งการเวียนวัฏนี้ได้ ใช้ไม่ถึงสามศรก็ฆ่าเจ้าได้แน่!”

แต่แล้วเขาก็เปลี่ยนวาจาทันที “ทว่า หากเจ้าตกลงร่วมมือและส่งพลังต้นกำเนิดของเจ้าส่วนหนึ่งให้ข้า ไม่เพียงข้าจะปล่อยเจ้าไปเท่านั้น แต่ยังจะปูนบำเหน็จเจ้าอย่างงามด้วย”

แววตาของซูอี้เฉยเมยหมางเมิน

เขาแบกร่างสาหัสของผีเฒ่าแบกโลงไว้บนหลัง จากนั้นก็เดินเข้าใกล้ต้นวัฏสงสารหมื่นภูมิเข้าอีกนิด

วูบ!

เคล็ดเวียนวัฏสงสารพลุ่งพล่านรอบกายเขา และไม่ว่าจะผ่านไปยังที่ใด ปราณโกลาหลที่ดูเหมือนม่านหมอกก็แยกทางให้เขาอย่างเงียบ ๆ

“เจ้าหมายความเช่นไร? อยากตายหรือ?”

ชายผมขาวในเกราะสีครามขมวดคิ้วอย่างงุนงงเล็กน้อย

ซูอี้ยังคงเมินเขา

เมื่อร่างเขาเข้าใกล้ต้นวัฏสงสารหมื่นภูมิ เขาก็ลอยตัวขึ้นเข้าใกล้ใบไม้ใบนั้น

“เจ้าคนสมควรตาย กล้าดีเช่นไรเมินคำพูดข้า หยุดนะ! หากเจ้ากล้าเข้ามาใกล้ ข้าจะฆ่าเจ้า!”

ชายผมขาวในเกราะสีครามกล่าวกับซูอี้ เปี่ยมด้วยจิตสังหาร

“บอกข้าสิ จะเกิดอันใดขึ้นหากข้าฆ่าหนอนไหมสีทองนั่น?”

ยามนี้เอง ซูอี้ก็กล่าวอย่างสุขุมด้วยแววตาลึกล้ำ

วาจายังไม่ทันจางหาย ซูอี้ก็ชี้มือดุจดาบ ฟาดฟันปราณดาบสายหนึ่งเข้าใส่หนอนไหมสีทองบนใบไม้ห่างออกไป

ฉัวะ!

ปราณดาบสายนั้นไวเยี่ยงสายฟ้า ทะลวงผ่านอำนาจโกลาหลอย่างรวดเร็ว

สีหน้าของชายผมขาวในเกราะสีครามแปรเปลี่ยนเล็กน้อย จากนั้นเขาก็ลงมือโจมตีทันที

ตู้ม!

ศรศักดิ์สิทธิ์สีเงินดอกหนึ่งทะยานออกจากคันศร เผยอำนาจน่ากลัวไร้ขอบเขตเกินคาดเดา

เสียงคำรามก้องสะท้อนแดนดิน แสงศักดิ์สิทธิ์ระเบิดออก

ตรงข้ามกับความคาดหวังของชายผมขาวในเกราะสีคราม ศรอันแข็งแกร่งของเขาแหลกสลายทีละน้อยยามประมือกับปราณดาบฝ่ายตรงข้าม!!

ชิ้ง!

แม้ว่าท้ายที่สุด ปราณดาบสายนั้นจะสลายไปก็ตามที

ทว่าภาพนี้ทำให้สีหน้าของชายคนนั้นแปรเปลี่ยนโดยสมบูรณ์ ดวงตาของเขาเบิกกว้างอย่างไม่อยากเชื่อ

……….