บันทึกการเดินทางของคุณแวมไพร์ล่ะ! - ตอนที่ 84 แมงมุมที่คลานออกมาจากหินล่ะ!

ก้อนหินที่พวกวู่หยานไม่ให้ความสนใจ ในตอนนี้มันกลับสั่นสะเทือน

 

วินาทีนี้พวกวู่หยานก็รู้แล้วว่าไอ้เสียงแปลกๆที่ดัง ‘แกรกๆ’ นั้นมันถูกส่งออกมาจากก้อนหิน!

 

มันสั่นมากขึ้นเรื่อยๆ จนผิวหินเริ่มแตกร้าว!

 

วู่หยานพาสาวๆถอยหลังไปหลายก้าว ก่อนจะจ้องก้อนหินยนพื้นเขม็ง ในมือก็เตรียมตวัด นิเอโทโนะ โนะ ชานะ ทุกเมื่อ

 

แต่แล้วอยู่ๆเสียง ‘แกรกๆ’ ก็เงียบลงไป แต่พวกเขาไม่เชื่อเด็ดขาดว่ามันจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น

 

นั่นไง ถึงแม้เสียงจะเงียบหายไป แต่หินก็ยังคงไม่หยุดสั่น……

 

มิโคโตะที่ยืนอยู่ด้านหลังวู่หยาน จู่ๆก็รู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีขึ้น แต่กลับยิ่งทำเธอใจเย็นลง และวินาทีต่อมาเธอก็ตะโกนไปว่า

 

“อะไรบางอย่างกำลังใกล้เข้ามา!”

 

สิ้นเสียงเธอ ก็เกิดเสียงทึบๆขึ้น แล้วพวกวู่หยานก็เห็น…..

 

แมงมุม!

 

แมงมุมที่ทั่วทั้งตัวเป็นหิน และขนาดใหญ่กว่าเด็กทั่วไป!

 

ก้อนหินทุกก้อนที่สั่นก่อนหน้านี้ทั้งหมดต่างก็ระเบิดออกตามกันมา จากนั้นก็มีแมงมุมคลานออกมาเหมือนตัวเมื่อกี้!

 

ฮินางิคุกับมิโคโตะพร้อมใจกันกลืนน้ำลายเมื่อมันเงยหน้าขึ้น ถ้าไม่ใช่เพราะก่อนหน้านี้พวกเธอเคยเห็นพวกปีศาจในถ้ำที่หน้าตาน่าเกลียดมากกว่านี้มาแล้ว ป่านนี้พวกเธอคงกรีดร้องกันไปแล้วล่ะนะ

 

เสียงทึบๆยังคงดังขึ้นไม่หยุดดุจเสียงประทัด ก่อนจะมีแมงมุมคลานออกมาจากซากหิน

 

แมงมุมศิลาน้อย : เลเวล30

แมงมุมศิลา : เลเวล35

แมงมุมศิลายักษ์ : เลเวล40

 

กองทัพแมงมุมโผล่ออกมาแล้ว!

 

บางตัวยังดูเด็กอยู่แต่ถึงยังงั้นมันก็ตัวใหญ่กว่าแมงมุมในโลกเดิมของเขาหลายเท่าแล้ว นี่คือแมงมุมศิลาน้อยที่คลานออกมาจากก้อนหินก้อนเล็ก ยังมีบางตัวที่ใหญ่กว่านั้นอีกหลายเท่า มันคือแมงมุมศิลาที่ออกมาจากก้อนหินใหญ่ และใหญ่ยิ่งไปกว่านั้นคือแมงมุมศิลายักษ์!

 

“พวกมัน…เป็นสาเหตุที่ทำให้คนพวกนี้ตาย….” เมื่อเห็นว่าเป็นแมงมุม ฮินางิคุกับมิโคโตะก็หายกลัวทันที ที่เธอกลัวก็เพราะไม่รู้ว่ามันเป็นอะไร ในเมื่อรู้แล้วก็ย่อมไม่แปลกที่พวกเธอจะผ่อนคลายลง

 

และบวกกับการที่สองสาวได้ผ่านเหตุการ์ฆ่าสังหารกองทัพปีศาจมา จึงไม่รู้สึกกลัวกะอีแค่แมงมุมมากนัก ถึงแม้ว่าโดยธรรมชาติแล้วผู้หญิงมักจะกลัวแมลง และแน่นอนว่าพวกเธอก็เป็นหนึ่งในนั้น แต่เอาจริงๆมันก็ครู้สึกขยะแขยงมากกว่ากลัว

 

โดยไม่รอให้วู่หยานออกคำสั่ง อิคารอสที่ยืนอยู่ด้านหลังก็เริ่มลงมือ

 

โดยไม่รู้ว่านัยน์ตาเธอเปลี่ยนไปเป็นสีแดงโลหิตตอนไหน อิคารอสมองแมงมุมทุกตัว แล้วพูดว่า

 

“ค้นพบสิ่งมีชีวิตลึกลับ ความคุกคามระดับD ระดับอันตรายC ตัดสินว่ามันสามารถทำร้ายมาสเตอร์ได้ เริ่มกระบวนการกำจัด!”

 

“ปลดผนึกระบบข้อจำกัดปีก!”

 

“โหมดควีนยูเรนัส! ออน!”

 

ร่างอันทรงพลังของอิคารอสปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง เธอกางปีกแสงออกประจันหน้ากับกองทัพแมงมุม แล้วพูดกับพวกวู่หยานโดยไม่หันหน้ากลับมาด้วยน้ำเสียงไร้อารมณ์

 

“มาสเตอร์ อิคารอสจะโจมตีแล้ว ขอร้องให้มาสเตอร์หลบไปที่เซฟโซนด้วย!”

 

ได้ยินเธอพูด วู่หยานก็อึ้งไปชั่วครู่ก่อนจะยิ้มออกมา

 

วู่หยานไม่ใช่แค่ไม่เชื่อฟังคำพูดเธอ แต่เขากลับก้าวเดินไปยืนเคียงข้าง แล้วยกมือลูบผมนุ่มๆของอิคารอสในโหมดยูเรนัสควีน

 

“อิคารอส ถึงฉันจะเป็นมาสเตอร์เธอก็จริง แต่ก็ไม่ได้เป็นแค่มาสเตอร์หรอกนะ……”

 

โดยไม่สนสายตาช็อคๆของอิคารอส วู่หยานเดินไปอยู่ตรงหน้าเธอ แล้วยก นิเอโทโนะ โนะ ชานะ ขึ้นเล็กน้อย จากนั้นก็พูดยิ้มๆว่า “ฉันไม่ใช่ชาวบ้านธรรมดาที่ไม่มีแม้แต่แรงฆ่าไก่หรอกนะ ฉันเองก็สามารถต่อสู้ได้ แล้วฉัน…ก็หวังว่าเธอจะจำเอาไว้ว่า ฉันไม่ใช้แค่มาสเตอร์เธอ แต่ยังเป็น….เพื่อน! เป็นพวกพ้อง! ที่เธอสามารถฝากชีวิตไว้ได้!”

 

“และในเมื่อฉันเป็นเพื่อนเธอ แล้วฉันจะยืนอยู่ด้านหลังแล้วปล่อยให้เธอบุกตะลุยเข้าไปในดงศัตรูคนเดียวได้ยังไงจริงมั้ยล่ะ?”

 

ดวงตาอิคารอสเปล่งกระกาย เหม่อมองแผนหลังของมาสเตอร์ ก่อนจะก้มหัวลงเล็กน้อย

 

“ไม่สามารถเข้าใจได้……”

 

“ไม่เข้าใจก็ไม่เป็นไรหรอกอิคารอส แต่ฉันขอให้เธอจำคำพูดของฉันในวันนี้ด้วย ฉันเชื่อว่าต้องมีสักวันที่เธอจะเข้าใจ!”

 

ในใจทวนคำพูดวู่หยานสองสามครั้ง ก่อนจะเงยหน้าขึ้นแล้วพูดด้วยนุ่มนวลว่า “ค่ะ! มาสเตอร์….”

 

“อย่าลืมฉันสิ!” ฮินางิคุกับมิโคโตะที่เงียบมานานก็ตะโกนออกมาจากข้างหลัง มิโคโตะกเดินฉับๆมาข้างๆวู่หยานด้วยสีหน้าไม่พอใจ

 

“ปากก็พูดว่าเป็นพวกพ้องอย่าลืม แต่นายกลับลืมพวกเราได้นะ!” วู่

 

หยานกระอักกระอ่วนทันที แล้วรีบพูดว่า “เอาน่าๆ อย่าสนใจเรื่องเล็กน้อยเลย……”

 

“โห เป็นแบบนี้นี่เอง นายมองพวกเราเป็นแค่เรื่องเล็กน้อยสินะ!” ขณะพูดไป ตัวมิโคโตะก็เริ่มปล่อยกระแสไฟฟ้า

 

“เฮ้ พอก่อนเลยทั้งคูน่ะ มันบุกมาแล้วนะ!” เห็นมิโคโตะกับวู่หยานกัดกันไม่หยุด ฮินางิคุก็มองบน แล้วรีบพูดเตือน

 

ขณะที่พวกเขาพูดคุยกัน พวกแมงมุมก็คลานเข้ามาใกล้เรื่อยๆ แต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะพวกมันเห็นว่ากลุ่มพวกเขามันอ่อนแอซะจนไม่ควรค่าให้สนใจรึเปล่า มันถึงคลานเข้ามาด้วยสปีดที่โครตช้า

 

“มิโคโตะ ฮินางิคุ อย่าลืมปกป้องสาวน้อยนั่นด้วยนะ!” วู่หยานเก็บอารมณ์สนุกสนานเข้าไปแล้วทำสีหน้าจริงจัง กองทัพแมงมุมตรงหน้าเทียบจำนวนกับกองทัพปีศาจในถ้ำนั่นแล้ว ถือว่าแทบไม่แตกต่างกันเลย ดังนั้นวู่หยานจึงไม่กล้าที่จะประมาทพวกมันแม้แต่น้อย

 

แต่ทว่าวู่หยานก็ไม่จำเป็นต้องรู้สึกกลัวเหมือนตอนนั้นอีกแล้ว เพราะถึงแม้จำนวนพวกมันจะใกล้เคียงกัน แต่ตัวเขาในตอนนี้ไม่เหมือนเดิมแล้ว ไม่ต้องคิดเยอะตอนนั้นเขาเลเวลแค่30 แต่ตอนนี้แม้แต่ฮินางิคุก็ยังเลเวล35เลย

 

และถึงแม้ว่าพวกเขาจะมีลิลินที่ต้องดูแลอยู่ แต่เธอก็ไม่ได้ส่งผลกระทบอะไรกับพวกเขาแม้แต่น้อย เพราะตอนนี้ที่นี่มีนางฟ้าอยู่ยังไงล่ะ!

 

“ฮินางิคุอย่าออกไปไกลมากนักนะ แล้วก็อย่าลืมดูแลยัยหนูนั้นด้วย ส่วนเธอมิโคโตะอย่าห้าวบุกเดี่ยวเข้าไปเชียวล่ะ เธอมาอยู่ข้างๆฮินางิคุคอยปกป้องเธอไว้!”

 

ฮินางิคุกับมิโคโตะพยักหน้าเงียบๆ สื่อว่าตนเข้าใจแล้ว

 

เป็นเวลานานแล้วที่พวกมันไม่เห็นมนุษย์ตรงหน้าจะทำอะไร ทำให้แมงมุมที่มีสติปัญญาต่ำเริ่มทนไม่ไหว

 

ดังนั้นพวกมันจึงพร้อมใจกันอ้าปากเล็งไปที่กลุ่มวู่หยาน แล้วพ่นแท่งหินใส่!

 

“อีจิส!!!”

 

อิคารอสปรากฏตัวด้านหน้าพวกวู่หยานทันที เผชิญหน้ากับแท่งหินที่มืดฟ้ามัวดิน เธออ้าปากสีแดงน่ารักเล็กน้อย และเมื่อสิ้นเสียงเธอ โล่สีเขียวโปร่งใสก็ปรากฏออกมาตรงหน้าเธอ

 

แท่งหินตกลงมาบนแอบโซลูทดีเฟนซ์สเฟียร์ของอิคารอสหมด บนผิวโล่ไม่มีแม้แต่รอบกระเพื่อมยิ่งไม่ต้องพูดถึงรอบร้าวหรือแตกหัวเลย ไม่นานนักแท่งหินทั้งหมดก็ถูกแอบโซลูทดีเฟนซ์สเฟียร์ป้องกันไว้จนหมด

 

เห็นแบบนี้ วู่หยานก็รู้ทันทีว่าถึงแม้จะระดับCเท่ากัน แต่ถ้าเทียบกันแล้วด้านการป้องอีจิสของอิคารอสนั้นเหนือกว่าเกราะมังกรไร้ลักษณ์ของเขา!

 

แต่ทว่าจุดเด่นจริงๆของเกราะมังกรไร้ลักษณ์ ไม่ใช่การป้องกันที่แข็งแกร่งที่สุด แต่เป็นความสะดวกสบาย เพราะมันจะออกมาป้องกันให้เขาโดยอัตโนมัติ ไม่ว่าเขาจะทันตั้งตัวหรือไม่ก็ไม่สน มันดีตรงนี้แหละ! ไม่เหมือนอีจิสของอิคารอสที่เธอต้องสั่งให้มันทำงานเอง

 

“อาร์เทมิส!!”

 

อิคารอสเก็บอีจิส และพร้อมๆกันก็เรียกใช้มิสไซล์นําวิถี สั่งให้มันพุ่งเข้าไปหากองทัพแมงมุม