บันทึกการเดินทางของคุณแวมไพร์ล่ะ! - ตอนที่ 612 Sky Gazer!

กำลังลดราคาให้นะครับเหลือกลุ่มละ100เดียว

SGS บทที่ 612 – Sky Gazer!

ปั้ง!

สกิล ‘แทงเร็ว(Quick Thrust)’ ได้เปลี่ยนให้หมาป่ากลายเป็นเศษคริสตัลหายไป วู่หยานหันตัวกลับมาแล้วมองดูหน้าจอบอกเงินกับไอเทมที่ได้ พอดูเสร็จเขาก็มองไปรอบๆ

ไม่เหมือนกับผู้เล่นคนอื่น ที่ยังคงตื่นตระหนกหรือกำลังพยายามปฏิเสธความเป็นจริงกันอยู่ ไอ้ความคิดเรื่องจะ ‘ตาย’ มันไม่เคยมีอยู่ในหัวของวู่หยานเลย หลังจากมองชื่นชมการแสดงของ คายาบะ ที่ลานกว้างเสร็จ เขาก็เดินออกจากเมืองมุ่งหน้าสู่หมู่บ้านถัดไปทันที

วู่หยานรู้ว่าถ้าพวกผู้เล่นเริ่มยอมรับความเป็นจริงได้เมื่อไหร่ จำนวนไอ้หมูเวรเพื่อนยากเขาที่อยู่นอกเมืองจะเข้าใกล้กับคำว่า ‘สูญพันธ์’ ทันที…….

เพื่อที่จะมีชีวิตรอดในโลกแห่งนี้ ผู้เล่นต้องอย่าหยุดที่จะพัฒนาตัวเอง ทั้ง ฟาร์มเลวล หาไอเทมดีๆใส่ หาเงินซื้อบ้านซื้อของจำเป็น ทั้งหมดนี่ก็เพื่อที่จะมีชีวิตรอดต่อไป และเพื่อการนั้นทุกคนต้องออกล่าพวกมอนสเตอร์!

สรุปก็คือมอนสเตอร์ที่ผู้เล่นหวาดกลัวนักหวาดกลัวหนาในเวลานี้ อีกไม่นานก็จะกลายเป็นสมบัติในสายตาผู้เล่น พอถึงเวลานั้นก็จะเกิดปัญหาการแก่งแย่งมอนสเตอร์กัน……..

ดังนั้นก่อนที่คนอื่นๆจะออกมาล่า วู่หยานจึงพยายามเพิ่มเลเวลตัวเองให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ก่อน เพราะถึงยังไงเขายังใหม่กับโลกSAOอยู่ ถ้าเกิดพวกเบต้าเทสเตอร์เริ่มแห่ออกมา ถึงเขาจะเก่งกว่า แต่บางเรื่องเก่งกว่าก็ไม่ช่วยอะไร อาทิเช่น ข้อมูลแหล่งดรอป ข้อมูลเควสที่ให้ผลตอบแทนดี เป็นต้น……

อนึ่ง นับจากตอนที่ คายาบะ ออกมาอธิบายกฏเกมและทางออก เวลาก็ได้ล่วงเลยผ่านมาจนถึงตอนกลางคืนแล้ว………

วู่หยานหันไปมองตามเสียงตะโกนกู่ร้องที่อยู่ห่างไปค่อนข้างไกลจากเขา ไม่นานต่อมาเขาก็เห็นแสงวูบวาบของสกิลในความมืด ดูเหมือนจะเริ่มมีคนกล้าออกมาล่านอกเมืองแล้ว……..

“งั้น…วันนี้ก็เอาแค่นี้ก่อนละกัน……” วู่หยานพูดกับตัวเองแล้วมองหมู่บ้านตรงหน้าตน

มาถึงตอนนี้ เลเวลวู่หยานได้เพิ่มขึ้นมากพอสมควร และไม่ต้องสงสัยเลยว่าเลเวลเขาต้องมากกว่าผู้เล่นคนอื่นแน่ ด้วยประสาทสัมผัสและปฏิกิริยาตอบสนองอันเหนือมนุษย์ของแวมไพร์ บวกกับทักษะการใช้ดาบขั้นสูงสุดจากวิถียุทธ์อมตะ วู่หยานแทบจะหามอนสเตอร์ที่รอดจากดาบแรกเขาไม่เจอ แค่หนึ่งวินาทีมันก็ตัวแตกตายกันแล้ว และด้วยความเร็วระดับนี้เขาก็ได้ออกล่ามอนสเตอร์มายาวนานหลายชั่วโมง เพราะงั้นไม่ต้องแปลกใจไปถ้าเลเวลเขาจะเหนือกว่าทุกคน

“ไม่รู้ว่าตอนนี้เจ้าคิริโตะมีเลเวลเท่าไหร่แล้วกันแน่นะ? แต่ก็คงไม่มากไปกว่าตูหรอก……”

หลังจากพูดพึมพำ วู่หยานก็เริ่มออกเดินเข้าหมู่บ้านไป…..

ตอนนี้ผู้เล่นส่วนใหญ่ยังอยู่ที่เมืองแห่งการเริ่มต้น นอกจากพวกเบต้าเทสเตอร์แล้ว คนอื่นๆถึงจะพอคุมสติกันได้ก็ยังยากที่จะรวบรวมความกล้าเข้าไปสู้กับมอนสเตอร์ที่สามารถค่าชีวิตตนเองจริงๆได้ เพราะงั้นตลอดทั้งหมู่บ้านแห่งนี้วู่หยานจึงถือเป็นผู้เล่นคนเดียว……

แน่นอนถึงจะไม่มีผู้เล่น แต่ในหมู่บ้านก็ยังมีเงาคนให้เห็นกันอยู่มาก พวกเขาคือnpcของเกม……

ถึงจะมืดค่ำแล้ว แต่ภายในหมู่บ้านก็ยังคงสว่างไสวดูมีชีวิตชีวา หลังจากเข้าหมู่บ้านมาสิ่งแรกที่วู่หยานมองหาก็คือร้านค้า

“หมดนี่ฉันขาย!”

กับอีกฝ่ายที่เป็นแค่npc วู่หยานไม่เสียเวลาพูดให้มากความ พอเข้าไปในร้านเขาก็จัดการ ‘เทกระจาด’ ไอเทมที่ดรอปมาได้ทั้งหมดลงไปกองที่พื้น มันมีทั้งหนังสัตว์ที่สามารถเอาไปทำอุปกรณ์ป้องกันได้ ของดรอปทั่วไป แต่ส่วนใหญ่จะเป็นวัตถุดิบทำอาหารเสียมากกว่า แน่นอนว่าในนั่นมีเศษชิ้นส่วนของเจ้าหมูเวรอยู่เยอะแยะเลยล่ะ……

เดิมทีแล้ววัตถุดิบทำอาหารมันไม่ได้ดรอปง่ายเลย แต่พอเป็นวู่หยานกลับดรอปเอาดรอปเอา ไม่รู้ว่าว่านี่ควรจะเรียกว่าดวงดีหรือว่าซวยดี…….

ในความคิดวู่หยาน npcตรงหน้าตนสมควรจะเปลี่ยนทั้งหมดเป็นเงินให้เขา แต่ที่ไหนได้มันกลับมองวัตถุดิบทำอาหารในกองของดรอปสลับกับหน้าวู่หยาน ก่อนจะพูดว่า

“คุณลูกค้า หมดนี่ส่วนใหญ่มีแต่วัตถุดิบทำอาหาร คุณไปล่าจากตัวมอนสเตอร์งั้นหรือ?….”

ได้ยินคำพูดนอกบทกับที่ตนเองจินตนาการ วู่หยานก็เลิกคิ้วแปลกใจ แต่เขาก็พยักหน้าตอบ เห็นแบบนี้npcก็ถอนหายใจ “ดูเหมือนคุณลูกค้าจะมีดวงด้านวัตถุมาก ถ้าคุณเป็นพ่อครัวล่ะก็ วัตถุดิบพวกนี้ต้องมีประโยชน์มากแน่…..”

ได้ยินncpชม วู่หยานก็ยิ้มมุมปาก เขาไม่ปฏิเสธ ด้วยฝีมือทำอาหารของเขา การจะเป็นพ่อครัวในโลกนี้มันไม่ได้ยากเย็นอะไรเลย แต่…..ตูไม่ยากเป็นโว้ย!

ในเกมนี้นอกจากสกิลต่อสู้ก็ยังมีสกิลชีวิตที่สามารถเป็นอีกแหล่งรายได้นอกจากไปตีมอน เช่น สกิลพ่อค้า สกิลนักตีเหล็ก สกิลเล่นแร่แปรธาตุทำน้ำยาขาย ส่วนไอ้สกิลที่เกี่ยวข้องกับพ่อครัวก็คือ สกิลทำอาหาร! (Cooking)

พวกผู้เล่นที่เลือกเป็นพ่อครัวแม่ครัว ถ้าไม่ใช่เพราะนึกสนุกก็เพราะอยากหาเงินจริงๆจังๆ หรืออาจจะแค่อยากทำอาหารอร่อยให้ตัวเองกินเท่านั้น

ฝีมือทำอาหารของวู่หยานไม่เป็นสองรองใครก็จริง แต่เขาก็ไม่ได้สนใจมาเป็นพ่อครัว ด้วยฝีมือต่อสู้ของเขา ไม่นานก็สามารถหาเงินได้เยอะ แล้วทำไมต้องเหนื่อยไปเป็นพ่อครัวด้วย?

แน่นอนว่าวู่หยานไม่คิดไปกินอาหารฝีมือคนอื่นเหมือนกัน แต่เรื่องนี้มันไม่ได้เร่งด่วนอะไร เดี๋ยวมีเวลาว่างก็ค่อยมาหัดทำกินเองก็ได้ เห็นไหม? เขาไม่มีความจำเป็นต้องไปเป็นพ่อครัวสักนิด!

ด้วยความคิดแบบนี้ วู่หยานก็อ้าปากจะพูดปฏิเสธ ทันใดนั้นเองตรงหน้าเขาก็มีหน้าต่างเกมปรากฏขึ้น เมื่ออ่านข้อความเสร็จตัวชายหนุ่มก็แข็งทื่อ

‘เนื่องจากเจ้าของร้านที่ทั้งหล่อและใจดี ได้มองเห็นอนาคตอันสดใสในอาชีพพ่อครัวของคุณ! คุณโชคดีได้รับสกิลทำอาหาร(Cooking)!’

อะไรนะ? หล่อ? ใจดี? แถมยังมีหน้ามาบอกว่าตูโชคดีอีก? อนาคตสดใสปู่เอ็งสิวะ!

ข้างนอกเกมก็รับบทเป็นพ่อครัวให้เมีย แล้วทำไมเข้าเกมมาตูถึงต้องไปเป็นพ่อครัวอีก? นี่เอ็งจะยัดเยียดกันเกินไปไหม? สิทธิมนุษยชนอ่ะรู้จักเปล่า!?

พอหน้าต่างเกมหายไป วู่หยานก็มองเจ้าของร้านที่ยืนยิ้มแฉ่งโบกมือให้เขาโชคดี เห็นภาพกวนโอ๊ยนี่เขาก็นึกอยากชักดาบเข้าไปฟันมันให้รู้แล้วรู้รอด

วู่หยานสูดลมหายใจลึกทำหัวให้เย็น จากนั้นกระชากเอาถุงเงินมาแล้วหันหลังเดินกระทืบเท้าออกมาจากร้าน

…..ไหนๆก็ได้สกิลมาแล้ว ตูไปซื้อมีดทำอาหารเลยก็ได้วะ…..

ต่อจากนั้น วู่หยานก็เดินวนไปทั่วหมู่บ้าน ไม่ว่าจะร้านอะไรเขาก็เดินเข้าหมด เมื่อเจอเควสอะไรที่ให้ประโยชน์ดีเขาก็รับทำไป แน่นอนว่าชายหนุ่มได้ซื้อมีดมาแล้ว……

นอกจากมีด วู่หยานก็ยังซื้ออุปกรณ์มาแทนที่ของเก่าและน้ำยาฟื้นฟูอีกเป็นจำนวนมาก

หลังจากเดินออกมาจากร้านขายเสื้อผ้า ตัววู่หยานก็ราวกับเปลี่ยนไปเป็นคนละคนจากเมื่อกี้…..

ชั้นนอกสุดเป็นเสื้อโค้ทสีดำสนิทที่ช่วยซ่อนไม่ให้คนอื่นเห็นอุปกรณ์ป้องกันท่อนบนที่เขาใส่ไว้ด้านใน และตรงข้อมือ ข้อเท้า และรอบเอว ได้มีริบบิ้นสีแดงยาวผูกไว้ ทำให้วู่หยานตอนนี้ดูหล่อมากและยังให้ความรู้สึกเย็นชาเข้าถึงยากแก่คนที่เห็น

นอกจากนี้ที่ว่าเขาก็ยังสวมถุงมือสีดำในมือทั้งสองข้าง และด้านหลังมีดาบยักษ์สีดำที่ตัวใบดาบกว้าง 4 นิ้ว และมีความยาวประมาณ 1.7 เมตร ทั้งตัวเป็นสีดำหมดยกเว้นริบบิ้น

เจ้าดาบที่ห้อยด้านหลังวู่หยานไม่ได้ไปซื้อที่ไหนมาแต่เป็นได้จากของดรอปมอนสเตอร์ เทียบกับดาบที่ขายตามร้านแล้วดาบดำเขามีคุณภาพเหนือกว่าไม่รู้ตั้งกี่เท่า!

ชื่อของมันก็คือ Sky Gazer!

ด้วยค่าสถานะของมัน Sky Gazer สามารถแบกวู่หยานไปถึงเลเวล30ได้อย่างสบายๆ!

นี่คือมาตรฐานของวู่หยาน แต่อันที่จริงถ้าเป็นคนอื่นแม้แต่ตอนเลเวล40กว่าก็ยังใช้ต่อเลย!

ดาบดีขนาดนี้กลับดรอปออกมาจากมอนสเตอร์ที่ไม่ใช่บอสชั้น ถึงจะไม่รู้อันตราการดรอปของดาบ แต่วู่หยานเชื่อว่ามันต้องใกล้เคียงกับ 0 แน่…..

ในเวลานี้ได้อุปกรณ์ใหม่หมด พลังโดยรวมของวู่หยานได้พุ่งทะยานเพิ่มขึ้นไปอีก!

ยกมือตบแปะๆใส่ชุดสุดเท่ของตน มุมปากวู่หยานก็โค้งขึ้น “ด้วยของพวกนี้ เราก็จะฟาร์มเวลได้เร็วกว่าเดิม….”

พูดเสร็จวู่หยานก็ก้าวเท้าเดินหายเข้าไปในโรงแรม……

กำลังลดราคาให้นะครับเหลือกลุ่มละ100เดียว