บันทึกการเดินทางของคุณแวมไพร์ล่ะ! - ตอนที่ 357 งานประลองยุทธ์! ได้เปิดม่านขึ้นแล้ว!

ปัจจุบันแปลถึง 2033 ตอน ถึงโลกเกนโซวเคียวหรือโทวโฮ สนุกมากครับ มีคนรีวิวสนุกเยอะ ทักมาสอบถามได้ที่เพจ ห้องสมุดคนรักนิยาย

SGS บทที่ 357 – งานประลองยุทธ์! ได้เปิดม่านขึ้นแล้ว!

งานประลองยุทธ์เป็นเวทีของเหล่าผู้ครองบันลังค์ทั้ง100คนจากนักเรียนกกว่า10ล้านคน ดังนั้นเราจึงสามารถเรียกงานนี้ได้เลยว่าเป็นงานร่วมตัวของสุดยอดหัวกะทิรุ่นใหม่จากทั้งโลก!

ผู้ที่สามารถเข้ารวมงานี้ได้ต่างก็เป็นอัจฉริยะในหมู่อัจฉริยะ!

แม้ว่าข้อกำหนดของงานนี้จะโหดหินไปบ้าง แต่นี่ก็ไม่ได้ขัดขวางเหล่านักเรียนผู้บ้าคลั่งได้เลย สำหรับงานนี้ที่มียอดฝีมือมารวมกันและออกหมัดออกอาวุธต่อสู้กันอย่างร่ำร้อน พอนึกฉากดุเดือดเลือดพร่านนั่นเลย เหล่านักเรียนก็พากันหน้าแดงเลือดสูบฉีดด้วยความตื่นเต้น! ราวกับชายผู้อดยากปากแห้งผู้หญิงมากว่าสามสิบปีแล้วอยู่ๆก็เจอสามงามเปลือยกายตรงหน้า!

ผู้ที่สามารถชิงชัยเข้ามาเป็นสิบอันดับแรกได้ ก็จะได้รับรางวัลจากสภาผู้บริหาร ยิ่งอันดับที่ได้สูงเท่าไหร่ก็จะยิ่งได้ของดีและดีขึ้น นี่ทำให้มหาการประลองครั้งนี้กลายมาเป็นหัวข้อพูดคุยสูดฮิตฮอตของนักเรียน! ยิ่งพอใกล้ถึงเวลาเริ่มงานบรรยากาศก็ค่อยๆทวีความรุนแรงขึ้น ภายใต้งานประลองนี้หัวข้อ ‘นางฟ้า’ได้ถูกลืมหายไปเลย!

ในระยะเวลานี้ อันดับบันลังค์ได้มีการเปลื่ยนใหม่อยู่ตลอด เนื่องจากการฝึกฝนอันบ้าคลั่งของพวกนักเรียนที่ราวกับกำลังเจอการสอบไล่ไฟลนก้นยังไงยังงั้น!

แต่…..ไม่ว่าโรงเรียนจะครึกครื้นมีสีสันแค่ไหนมันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับวู่หยานเลย!

เนื่องจากแผนเหลี่ยมจัดของวู่หยานก่อนหน้านี้ ทำให้ไม่มีกล้ามาท้าสู้อีก แต่ต่อให้คิด…..ก็ยังต้องคิดใหม่อีกรอบให้แน่ใจว่าพลังและแต้มในกระเป๋ามีพอมั้ย…….

ด้วยเหตุนี้วู่หยานจึงเอ็นจอยชีวิตประจำวันกับสี่สาว ฮินางิคุ มิโคโตะ ฟราน และอิคารอส อย่างสงบสุข ต่างจากคนอื่นๆ……

เวลาผ่านไป…..ในที่สุดก็ถึงเวลาเปิดม่านงานประลองแล้ว!

ณ จัตุรัสกลาง ที่ทั้งโล่งและกว้างใหญ่ที่สุดในโรงเรียน ซึ่งปกติจะไม่มีคนมาใช้กัน เพราะนอกจากพื้นที่กว้างแล้วอย่างอื่นมันก็ไม่มีเลย

แต่วันนี้มันต่างออกไป!

เป็นเพราะที่นี่ได้กลายเป็นสถานที่จัดงานประลอง!

เหตุผลที่ต้องเลือกใช้ที่นี่ก็เพราะพวกเขาไม่สามารถหาสถานที่ที่สามารถรับนักเรียน10ล้านคนและคณะอาจารย์ได้

แต่ถึงจัติรัสกลางจะใหญ่กว่าเมื่อเทียบกับของเมืองท่าแต่มัน…..ก็ยังแทบจะบรรจุคนจำนวนมหาศาลขนาดนี้ไม่ได้…….

เมื่อพวกวู่หยานเดินมาถึง พวกเขาก็เห็นหัวมนุษย์จำนวนนับไม่ถ้วน ทำพวกเขาอึ้ง วู่หยานอดที่จะคิดในใจไม่ได้ว่า ถ้าเอาหัวคนพวกนี้มากองรวมกันคงได้สูงกว่าหอคอยทดสอบแน่…….

แต่ยังดีที่ทางโรงเรียนได้จัดทางเดินพิเศษให้ผู้เข้ารวมประลอง ไม่ให้ต้องไปทนเดินเบียดกับคนอื่น หรือไม่ก็ต้องบินผ่านทะเลมนุษย์ไป

ตามที่ว่าพวกวู่หยานจึงเดินผ่านทางพิเศษตรงไปยังศูนย์กลางได้ทันที มายังเวทีประลองซึ่งรอบๆเต็มไปด้วยมนุษย์ที่แหกปากตะโกนร้องกันจนนักร้องในงานคอนเสิร์ตชีวิตก่อนเขายังต้องอายถ้ามาเห็น นี่ทำให้ผู้เข้าร่วมประลองหลายคนรู้สึกภูมิใจในตนเองมาก เพราะคนพวกนี้มาเพื่อดูตนแข่งขัน

วู่หยานขึ้นไปบนลานประลองแล้วหันมากวาดสายตามองรอบๆด้วยมุมสูง พอเห็นบรรยากาศเร่าร้อนนี้เขาก็อดที่จะรู้สึกคล้อยตามไม่ได้

การประลองนี้แทบจะเรียกได้ว่าเป็นการประชักหน้าของเด็กรุ่นใหม่ที่โดดเด่นที่สุดในโลกซิลวาเลีย จึงไม่แปลกที่คนที่เข้าร่วมได้จะรู้สึกทรนงตน

การจะแจ้งเกิดในงานนี้ได้นอกจากต้องมีพลังที่มากพอแล้วยังต้องมีอำนาจค่ำจุนหลังมากพอด้วย ไม่งั้นสุดท้ายก็จะเป็นได้แค่หินรองเท้าให้อัจฉริยะคนอื่นเหยียบขึ้นไป

วู่หยานไม่มีความคิดที่จะเป็นหินที่ว่า ดังนั้นเขาจะทุ่มสุดตัวในงานนี้!

“ทำไมยังไม่เริ่มอีกล่ะ?”

ใกล้กัน มิโคโตะยืนเอาแขนพิงราวที่กั้น เธอสวมใส่ชุดสีขาวคาดสัญลักษณ์สีทองของนักเรียนพิเศษ มองๆไปเธอดูราวกับคุณผู้เรียบร้อย…แต่ก็นะมันก็แค่เปลือกนอกเท่านั้นแหละ

จากเสียงตื่นเต้นทนไม่ไหวเมื่อกี้ของเธอก็บอกได้แล้ว

เห็นแบบนี้วู่หยานก็ตบมุขในใจ ‘พี่สาวเรลกันที่ไม่ชอบหาเรื่องก็ไม่ใช่พี่สาวเรลกัน’ จากนั้นเขาก็หันหน้าไปมองฮินางิคุ

“ไม่คิดเลยนะว่าเธอเองก็สนใจเข้าร่วมงานประลองด้วยน่ะ? ก่อนหน้านี้ก็เห็นเข้าไปสู้ชิงอันดับคนอื่นน่าดูเลยด้วย”

ฮินางิคุฉีกยิ้มน่ารักออกมา ซึ่งวู่หยานพลาดสังเกตเห็นเปลวไฟที่ซ่อนอยู่หลังรอยยิ้มนี้ “ปกตินายและคนอื่นจะออกไปสู้ด้านหน้าตลอด ฉันเองก็อยากจะออกไปสู้บ้างนี่……”

ได้ยินแบบนี้ วู่หยานก็เงียบไป พอคิดๆดูมันก็จริง หลังจากฮินางิคุกลายมาเป็นซัมมอนของเขา เธอก็แทบจะไม่ได้สู้เลย

หนึ่งเลยคือเธอยังอ่อนแอเกินไป ดังนั้นก่อนที่จะมีพลังจนถึงจุดๆนึง วู่หยานก็ไม่ได้รังเกียจที่ตนจะกลายเป็นอาวุธไล่ฆ่าศัตรูแทนเธอ

ศัตรูก่อนหน้านี้ แอคเซลาเรเตอร์ คาคิเนะ อเลสเอตร์ และไอวัส ต่างก็เป็นศัตรูที่ทำเขาและมิโคโตะหืดขึ้นคอ แล้วฮินางิคุที่เป็นนักเรียนธรรมดาก่อนจะไปสู้สัตว์ประหลาดแบบนั่นได้ยังไง?

แต่ว่าตอนนี้ ระดับพลังของศัตรูในงานประลองยุทธ์นี้ถือว่าอยู่ในระดับที่ฮินางิคุสู้ได้!

……………..

ชื่อ : คัตซึระ ฮินางิคุ

ความสามารถ : ไม่มี

พลัง(พละกำลัง) : A

ความอึด : B

ความเร็ว : A

จิตใจ : B

อุปกรณ์ : ชิโระซากุระ(ระดับC)

Level : 65

………………

เยส! ใช่แล้ว! ตอนนี้ฮินางิคุเลเวล65!!

มองแค่เลเวลอย่างเดียว คนที่มากกว่าเธอในงานประลองนี่มันไม่เกิน30คน แถมเลเวลก็ไม่ตัวชี้วัดระดับพลังต่อสู้ที่แท้จริงด้วย ด้วยพลังและฝีมือของฮินางิคุ ต่อให้ไม่ติดหนึ่งในสิบ หนึ่งในยี่สิบก็สบาย!

ฮินางิคุก็รู้ตัวเองดี ดังนั้นเธอเลือกที่จะเข้าร่วมสู้ด้วย! เพื่อแสดงให้เห็นว่าเธอไม่ได้เป็นแค่ดอกไม้สวยงามที่มีไว้แค่ประดับห้อง!

ถึงแม้ฮินางิคุจะมาจากครอบครัวธรรมดา แต่ด้วยความเป็นหญิงแกร่งของเธอมันไม่ยอมให้ตัวเองกลายเป็นตัวถ่วง เธอที่เป็นประธานนักเรียนฮาคุโอ และยังเป็นนักดาบ มีเหรอที่จะยอมอยู่เฉยเมื่อเจอคนมีฝีมือขนาดนี้?

วู่หยานมองดูรอยยิ้มมั่นใจของฮินางิคุ มุมปากเขาก็โค้งขึ้น

เอาเลย! ที่นี่คือเวทีของเธอ!ปลดปล่อยออกมาให้เต็มที่เลย!

ปัจจุบันแปลถึง 2033 ตอน ถึงโลกเกนโซวเคียวหรือโทวโฮ สนุกมากครับ มีคนรีวิวสนุกเยอะ ทักมาสอบถามได้ที่เพจ ห้องสมุดคนรักนิยาย