บันทึกการเดินทางของคุณแวมไพร์ล่ะ! - ตอนที่ 314 วู่หยานตะลุยหอคอยล่ะ!

SGS บทที่ 314 – วู่หยานตะลุยหอคอยล่ะ!

ณ จุดศูนย์กลางของ Silvaria World Academy……..

ที่นี่มีหอคอยตั้งตะหง่านอยู่ เทียบกับกำแพงในโรงเรียนแล้วหอคอยนั่นสูงกว่ามากนัก มองจากที่ไกลๆมันดูราวกับเป็นเสายักษ์ค้ำฟ้า

หอคอยนี้คือ หอคอยแห่งการทดสอบของ Silvaria World Academy!

ผู้บ่มเพาะคนไหนที่พอจะมีพลังในกายอยู่บ้างขอแค่เข้ามาใกล้หอคอยแห่งนี้ก็จะสัมผัสได้ถึงลมปราณและพลังเวทย์ได้ทันที! ซึ่งปกติแล้วกว่าจะรู้สึกถึงพวกมันได้เขาหรือเธอก็ต้องเพ็งจิตมีสมาธิพอสมควร!

โดยปกติแล้วคนเรานั้นไม่สามารถมองเห็น ลมปราณและพลังเวทย์ที่ลอยในอากาศ ได้ด้วยตาเปล่า ทว่ามันไม่ใช่ที่แห่งนี้! คุณสามารถมองเห็นพลังทั้งสองได้ด้วยตาเปล่าๆเลย! เป็นเพราะหอคอยแห่งการทดสอบนั้นอัดแน่นไปด้วยไอพลังอยู่ทั่วทุกอณู! มองจากภายนอกคุณจะเห็นออร่าครอบคลุมหอคอยอยู่! ซึ่งบอกเป็นนัยๆว่าที่นี่ไม่ใช่ที่สงบ…….(@จินตนาการถึงออร่าซุปเปอร์ไซย่า)

และหอคอยที่ปกติก็ไม่สงบอยู่แล้ว วันนี้เองก็ได้มีตัวป่วนชั้นเซียนคนหนึ่งมาเยือน…………

วู่หยานกำลังอยู่ในอารมณ์เซ็งๆ ถึงแม้การพิชิตทุกชั้นของหอคอยจะเป็นภารกิจของเขาอยู่แล้วก็เถอะ แต่ถึงจะอย่างงั้นเขาก็เพิ่งมาถึงที่นี่เองนะ ข้าวปลาอาหารยังไม่ทันได้กินเลย……..

ยังไงซะหอคอยแห่งการทดสอบมันก็ไม่หนีหายไปไหนอยู่แล้ว หลังจากเขาเดินทัวร์ทำความคุ้นเคยกับSilvaria World Academyก่อนจากนั้นค่อยมาท้าทายหอคอยนี้ก็ยังไม่สาย

เพียงแต่เมื่อกี้นี้เขาเพิ่งประกาศท้ารบกับพวกรุ่นพี่ไป จริงๆตอนแรกเขาก็เฉยๆไม่ได้กังวลอะไร ทว่าหลังจากนั้นไม่นานเขาก็พบ…..ปัญหาเล็กน้อย

ไอ้พวกคนจากขุมกำลังใหญ่ๆถึงมันจะดูถูกเขายังไง แต่ถึงยังงั้นเขาก็เป็นนักเรียนพิเศษคนนึง ความจริงนี้พวกมันไม่อาจปฏิเสธได้ เพราะงั้นพรุ่งนี้อีกฝ่ายคงไม่ส่งคู่ต่อสู้ที่ไม่ใช่นักเรียนพิเศษมาสู้กับเขาแน่ คนที่เขาจะได้สู้พรุ่งนี้คงมีเพียงแค่นักเรียนพิเศษ!

ประเด็นมันอยู่ตรงนี้แหละ มันมีไอ้นักเรียนพิเศษคนไหนบ้างที่ยังไม่เคยเข้าไปท้าทายหอคอยแห่งการทดสอบ?

ด้วยสถานะของนักเรียนพิเศษ คนพวกนี้ย่อมไม่ยอมอยู่ชั้นล่างๆแน่ ไม่ว่าจะเป็นเพราะเกียรติยศหรือความหยิ่งทว่าแทบจะทุกคนต่างก็ได้ขึ้นอยู่ชั้นห้าไม่ก็หกหมดแล้ว!

ส่วนวู่หยาน….แค่ชั้นแรกเขายังไม่เคยไปเหยียบด้วยซ้ำ!

จากปากของเฟยเฟย วู่หยานเลยรู้ว่าพวกมันคิดจะจัดการประลองกับเขาที่ชั้นห้า แล้วถ้าปรากฏว่าพรุ่งนี้เขายังไปไม่ถึงชั้นห้าแน่นอนว่าต้องกลายเป็นตัวตลกประจำโรงเรียน!

ดังนั้นวู่หยานจึงต้องจำใจมาเคลียร์หอคอยแห่งการทดสอบก่อนเวลา!

เมื่อวู่หยานเดินเข้าหอคอยไปเขาก็ได้ยินเสียงแหกปากตะโกนลั่นราวกับเสียงระเบิด แทบทำหูอื้อเลย

เงยหน้าขึ้นมองภาพที่เห็นคือสนามประลองจำนวนมาก บางที่ก็ว่างเปล่า บางที่ก็กำลังอัดกันนัวเนีย!

มองไปอีกด้านเขาก็เห็นฝูงชนกำลังส่งเสียงเชียร์อย่างเมามัน เสียงแสบแก้วหูส่วนใหญ่มาจากฝั่งนี้ บางคนก็เชียร์ไป บางคนก็กำลังกัดฟันกรอดอย่างเจ็บ และบางก็กำลังหันไปกระฝีปากทะเลาะกับคนอื่น เอาเป็นว่ามันชลมุนมาก

วู่หยานส่ายหน้าแล้วมองสำรวจรอบๆมองหาเป้าหมาย ไม่นานเขาก็หาเจอ

นั่งด้านหน้าสุดของวู่หยานมีห้องโล่งๆที่ไร้ประตูออกมีแต่ประตูเข้าอยู่ โดยข้างในนั้นมีวงเวทย์สลักอยู่ที่พื้น……..

เขาเริ่มก้าวเท้าเดินไปหา ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่าแต่เขารู้สึกว่าตอนนี้ทุกคนกำลังหันความสนใจมามองที่ตนหมด

นี่ชื่อเสียงตูมัน……กระจายไปทั่วบ้านทั่วเมืองแล้วเหรอเนี่ย?…….

ที่วู่หยานไม่รู้ก็คือ เครื่องแบบสีขาวสลับทองเด่นเป็นสง่าของนักเรียนพิเศษนี่เองที่ทำให้นักเรียนทั้งหมดในชั้นนี้เผลอตัวลดเสียงพูดลง จึงทำให้เกิดสถานการณ์ในตอนนี้ขึ้น

ดังนั้นเมื่อวู่หยานเหยียบลงบนวงเวทย์ร่างเขาก็หายไป หลังจากนั้นทุกคนจึงกลับมาส่งเสียงเอะกันเหมือนเดิม…….

หลังจากภาพเบลอผ่านไปหน้าไป วู่หยานก็มาโผล่ที่ลานประลองเดี่ยวๆรอบๆไม่มีผู้ชมอยู่เลย และที่ด้านหน้าเขาก็มีคนกำลังนั่งขัดสมาธิ……..

“…..ยินดีตอนรับ ผู้ท้าชิง……”

ลืมตาขึ้น Floor Masterประจำชั้นหนึ่งมองมาที่เขา เมื่อเห็นเครื่องแบบของเขา Floor Masterก็เบิกตากว้างจากนั้นเผยสีหน้าเคร่งขรึม

“เป็นนักเรียนพิเศษนี้เอง ดูเหมือนว่าข้าจะไม่ใช่คู่มือของเจ้า”

ปากพูดแบบนั้น แต่Floor Masterก็ค่อยๆลุกขึ้นจากพื้น ทันใดนั้นเองตัวเขาก็ปลดปล่อยลมปราณจำนวนมากออกมา ดูจากความเข้มข้น เขาเป็นแรงค์6ขั้นต้น หรือพูดง่ายๆก็คือเลเวล50

นี่ทำให้วู่หยานอุทานออกมาในใจ แค่ชั้นแรกก็ต้องเจอแรงค์6แล้ว ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมพวกนักเรียนเมื่อกี้ถึงได้ไม่ผ่านกัน…….

ทว่านี่หากคิดจะบล็อกเส้นทางของเขาล่ะก็ บอกเลยมันยังไม่เพียงพอ!

“โปรดชี้แนะ……”

ได้ยินคำพูดวู่หยาน กล้ามเนื้อทั่วร่างของFloor Masterก็บีบเกร็งขึ้นทันที ทว่าเพียงแค่หนึ่งวินาทีกล้ามเนื้อที่เกร็งตัวนี้ก็แข็งค้าง จากนั้นหน้าFloor Masterก็เริ่มมีเหงื่อเย็นเยียบไหลออกมา…….

สาเหตุมาจาก…..เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ตรงคอเขาก็ได้มีฝ่ามือนึงทาบอยู่……….

มองดูวู่หยานที่วินาทีก่อนหน้ายืนอยู่ห่างจากตนไปสิบเมตร ทว่าพริบตาต่อมาก็ปรากฏตรงหน้าตน Floor Masterแย้มยิ้มขมขื่น เขาเก็บปราณที่แผ่พุ่งกลับเข้าร่างกาย

“ผ่าน!”

‘ติ๊ง! ขอแสดงความยินดีกับยูสเซอร์ที่ผ่านหอคอยแห่งการทดสอบ ชั้นที่หนึ่ง – แต้มอุปกรณ์และแต้มไอเท็ม10,000 แต้มอบิลิตี้และแต้มอัญเชิญ5,000!’

…………………..

ชื่อ : วู่หยาน

ความสามารถ : ปรมาจารย์ดาบ ปรมาจารย์อาหาร ความจำสมบูรณ์ ดาราพลิกสวรรค์ Electro Master LV.5 แวมไพร์สายเลือดแท้

อุปกรณ์ : นิเอโทโนะ โนะ ชานะ(C) เกราะมังกรไร้ลักษณ์(C) Night of Meteor (B)

ซัมมอน : มิซากะ มิโคโตะ , คัตซึระ ฮินางิคุ , อิคารอส , แอสเทรีย , ฟราน สคาร์เลท , โชคุโฮ มิซากิ , คินุฮาตะ ไซไอ , ทาคิสึโบะ ริโกะ , เฟรนด้า และ น้องสาวมิซากะ(20,000)

แต้มอุปกรณ์ : 31,000

แต้มไอเท็ม : 210,000

แต้มอบิลิตี้ : 6,000

แต้มอัญเชิญ : 125,000

เลเวล : 67

…………………….

ได้ยินเสียงประกาศของระบบ วู่หยานก็ยิ้มร่าให้Floor Master

“เหนื่อยหน่อยนะ!”

Floor Masterพยักหน้า แล้วพูดว่า “ข้อมูลของเจ้าได้ถูกบันทึกลงส่วนกลางของหอคอยแล้ว หลังจากนี้เมื่อเจ้ามาที่หอคอยก็สามารถเหยียบวงเวทย์ขึ้นมายังชั้นที่สองได้เลย!”

“ส่วนรางวัลผ่านชั้นก็ได้ใส่ไว้ในบัตรประจำตัวของเจ้าแล้ว……ข้าคาดหวังความก้าวหน้าของเจ้านะ!”

วู่หยานพยักหน้าตอบ ทันใดนั้นตรงมุมนึงก็ปรากฏวงเวทย์ขึ้น

“ไปซะ ทางนั้นจะนำเจ้าไปยังชั้นที่สอง!”

“ขอบคุณมาก!”

พูดเสร็จวู่หยานก็เดินเหยียบวงเวทย์แล้วหายไป…….

Floor Masterมองจุดที่วู่หยานหายไปอยู่พักใหญ่ๆ จากนั้นเขาก็ถอนหายใจพรึดปากพูดพึมพำ

“ดูเหมือนว่า หลังจากนี้ หอคอยแห่งการทดสอบจะไม่เงียบสงบอีกแล้ว…….”

ทุกชั้นของหอคอยจะมีลูกแก้วคริสตัลที่ทำหน้าตลอดปีอยู่ มันจะฉายภาพรายชื่อชั้นปัจจุบันของนักเรียน…..

และในตอนนี้ตรงหมวดชั้นสองก็ได้ปรากฏชื่อวู่หยานแล้ว!

คนอื่นๆไม่ได้สังเกตุเห็นความเปลี่ยนแปลง เป็นเพราะมีแค่คนผ่านชั้นที่สี่ไปเท่านั้นลูกแก้วถึงจะส่งเสียงแจ้งเตือนทุกคน ว่ามีคนผ่านไปยังชั้นห้าแล้ว!

ดังนั้นเมื่อมีคนผ่านชั้นล่างๆ นอกเสียจากคนที่ตาดีหรือช่างสังเกต คนอื่นๆก็จะไม่พบความต่างเลย นี่ก็ไม่แปลกอย่าลืมว่าที่ Silvaria World Academyมันมีนักเรียนอยู่เยอะมาก!

ด้วยเหตุนี้จึงไม่มีใครสักคนที่เห็นว่า ชื่อของวู่หยานได้หายไปจากชั้นที่สองไปปรากฏยังชั้นที่สามแล้ว…….