บันทึกการเดินทางของคุณแวมไพร์ล่ะ! - ตอนที่ 281 อิคารอสบุกล่ะ!
กลางคืน……..
ตรงหน้าอกวู่หยานได้มีโลลิน้อยฟรานจังนอนหลับอยู่ เธอหลับในท่าที่เอานิ้วโป้งเข้าไปในปากตัวเองขณะที่มืออีกข้างก็กำเสื้อเขาแน่น เห็นแบบนี้วู่หยานก็อดที่จะอมยิ้มให้กับความน่ารักของเธอไม่ได้
เพียงแต่ว่าไอ้อมยิ้มนี้มันอยู่ได้เพียงไม่นานก็เปลี่ยนเป็นรอมยิ้มฝืนๆ………….
เพื่อฟรานจังวู่หยานได้ลงแรงอธิบายต้นสายปลายเหตุให้ฮินางิคุกับมิโคโตะฟังไปไม่ใช่น้อยเลย
บางทีอาจเป็นเพราะฟรานเป็นเด็ก และยังเป็นเด็กที่ฮินางิคุกับมิโคโตะรู้สึกถูกชะตาและรู้สึกรักใคร่เอ็นดูตั้งแต่แรกเห็น ทำให้ปกติตอนที่วู่หยานพาผู้หญิงมาบ้านสองสาวจะหึงจะโกรธจากนั้นเขาก็จะโดนลงโทษ แต่ครั้งนี้ทั้งสองกลับไม่ได้ลงโทษเขา………
แน่นอนว่านี่เป็นแค่เหตุผลส่วนเล็กๆที่สองสาวปล่อยเขาไป เหตุผลที่เหลือคือมีพระแม่มาโปรดช่วยวู่หยาน! ตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้อิคารอสก็ได้กลายเป็นภรรยาสาวผู้เชี่ยวชาญในการทำความสะบ้านไปแล้ว……..
ย้อนกลับไป ขณะที่วู่หยานกำลังพาฟรานเที่ยวเล่นในเมืองแห่งการศึกษา ภายในระยะเวลาสั้นๆอิคารอสก็ได้จัดการฟื้นฟูสภาพห้องที่พินาศให้กลับมาใหม่เหมือนดังเดิมได้ นี่ทำให้วู่หยานแปลกใจสุดๆ
ถ้าไม่ใช่เพราะวู่หยานได้เช็คหน้าจอค่าสถานะของอิคารอสไปแล้วว่ามันไม่มีความสามารถจำพวกหยุดเวลา เร่งเวลา อยู่เขาคงคิดว่าเธอจะกลายเป็นเพอร์เฟคเมดคนใหม่……….
แต่ก็เพราะอิคารอสฟื้นฟูห้องนั่งเล่นได้นี่แหละ วู่หยานถึงได้รอดตายไป ไม่อย่างงั้นคืนนี้สองสาวคงไม่ยอมมีเซ็กกับเขา…….
ไม่สิ ไม่ใช่ คืนนี้ทั้งสองก็ยังไม่ยอมนอนกับเขาอยู่ดี……
สาเหตุก็มาจากโลลิน้อยที่นอนสบายใจตรงอกเขานี่แหละ
บางทีอาจเป็นเพราะได้มาอยู่ต่างโลก หรืออาจจะเป็นเพราะพลังถูกผนึก ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรแต่มันก็ทำให้ฟรานรู้สึกขาดความปลอดภัย ดังนั้นเธอจึงปฏิเสธแบบหัวชนฟาว่าไม่ว่ายังไงก็จะไม่ยอมนอนในห้องคนเดียวเด็ดขาด
ตอนที่ได้ยินฟรานพูดว่าไม่อยากนอนคนเดียว วู่หยานยังจำได้ติดตาว่าสามสาว ฮินางิคุ มิโคโตะ และ แอสเทรีย ต่างก็ยิ้มแก้มแทบปริ แล้วจ้องมองฟรานด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความคาดหวังว่าจะได้นอนกับฟราน
เพียงแต่ไม่นานนักฟรานก็ดับฝันอันสวยงามของทั้งสามลงด้วยคำพูดที่ว่า ‘หนูจะนอนกับพี่ชายเท่านั้น!’ด้วยเหตุนี้จากใบหน้ายิ้มแย้มก็ได้ถูกแทนที่ด้วยความโกรธและความอิจฉาอันหนาแน่น!
แน่นอนว่าเป้าหมายของแรงอาฆาตนี้ก็คือตัววู่หยาน……….
ดังนั้น ฮินางิคุ มิโคโตะ จึงส่งเสียง ‘ฮึ้ม’อย่างเย็นชาแล้วปิดประตูห้องนอนอย่างแรง ทำให้คืนนี้คงที่จะได้นอนกับวู่หยานก็คือฟรานจัง……..
วู่หยานทั้งมีความสุขและหดหู่ในเวลาเดียวกัน มีความสุขก็คือดีใจที่ฟรานไว้ใจตัวเองถึงขนาดนี้
ส่วนหดหู่ก็คือ…..เห้อ…..
คืนนี้เขาจะไม่ได้แอ้มใครเลยน่ะสิ………
ถอนหายใจไปที วู่หยานผู้ที่มากด้วยราคะก็ได้หันไปมองฟรานที่หลับอย่างน่ารักน่าเอ็นดู จากนั้นเขาก็รีบท่อง ‘อมิตาพุทธ’ในใจอย่างรวดเร็ว (@ท่องดับความคิดชั่วๆ555)
วู่หยานเอามือฟรานที่จับเสื้อตัวเองออกและเอานิ้วโป้งที่เธออมอยู่ออกมาด้วย จากนั้นวางเธอไว้บนเตียงแล้วห่มผ้าห่มให้ จากนั้นลุกขึ้น
วู่หยานดึงเอาหมวกบนหัวเธอออกมาวางไว้ที่ข้างเตียง แล้วมองฟรานไม่นานเขาก็หัวเราะ
เอื้อมมือไปบีบจมูกน้อยๆของเธอ วู่หยานพูดเสียงเบาว่า “ทำไมหนูถึงได้น่ารักขนาดนี้นะ……”
ฟรานที่หลับอยู่ราวกับรับรู้ได้ว่าตนเองโดนแกล้งเธอย่นจมูกเล็กๆของตัวเองด้วยความไม่พอใจ จากนั้นพลิกตัวหนีด้วยใบหน้ายิ้มแฉ่ง น่ารักมาก!
เห็นแบบนี้วู่หยานก็ใจสั่น เขาฝืนยิ้ม “สงสัยจะใช้คำว่า น่ารัก มาอธิบายตัวฟรานจังไม่ได้แล้วแหะ เธอมันน่ารักหลุดโลกเกินไป……”
ทันใดนั่นเอง วู่หยานก็ได้ยินเสียงเคาะประตูห้องตัวเอง เขาหันไปมองด้วยความฉงนสงสัย ก่อนที่จะเดินเข้าไป……..
นี่มันก็ดึกมากแล้ว ใครมากัน?………..
กลัวว่าจะทำให้ฟรานตื่น วู่หยานจึงค่อยๆเปิดประตู เมื่อเห็นว่าเป็นใครเขาก็เบิกตากว้างด้วยความช็อค ก่อนจะยกมือขึ้นมาปิดจมูก
“มาสเตอร์……..”
คนที่มาคือ อิคารอส!
แน่นอนว่าถ้าเป็นอิคารอสยามปกติย่อมไม่ทำให้วู่หยานออกอาการช็อค ตอนนี้เธอได้สวมชุดเมดล่ะ!
ชุดเมดสีขาวเพียวได้ห่อหุ้มร่างสูงอวบของอิคารอส ตรงหน้าอกเธอมีลูกกลมๆนูนออกมาเด่นอย่างเห็นได้ชัด มันใหญ่มากจนเสื้อเมดเธอปกมันได้แค่ครื่งเดียว ทำให้คนอื่นสามารถเห็นก้อนกลมขาวเนียนได้เล็กน้อย! เรียกได้ว่าล่อตาล่อใจมาก!
ใบหน้าอิคารอสแดงเล็กน้อย ยืนตรงหน้าวู่หยาน มือทั้งสองจับกระโปรงแน่น ด้วยใบหน้าที่งดงามซึ่งเขินอายหน่อยๆบวกกับชุดเมดสีขาว ทำให้เสน่ห์ของอิคารอสพุ่งสูงทะลุลิมิตร……..
สวรรค์……..
ในใจวู่หยานเหลืออยู่เพียงแค่คำนี้คำเดียว
นี่…นี่คืออิคารอสจริงๆ?…..
ความคิดที่สองของวู่หยานลอยขึ้นมา……..
“อิคารอส…….”
วู่หยานใจสั่นระรัว ถ้าฟรานเป็นพวกมีความน่ารักเกินผู้เกินคน งั้นอิคารอสก็เป็นพวกที่มีเสน่ห์เกินมนุษย์!
สะกดข่มไม่ให้ความหื่นเข้าครอบงำ วู่หยานกลืนน้ำลายฝืดคอ แล้วพูดติดๆขัดๆว่า “อิ…อิคารอส..ทะ…ทำไมเธอถึงได้สะ….ใส่ชุดนั้น…?”
ได้ยินอิคารอสก็ก้มหน้าลงด้วยความอาย ทำให้ไฟในใจวู่หยานร้อนแรงกว่าเดิม ขณะที่วู่หยานกำลังสะกดมันอย่างยากลำบาก อิคารอสก็หันตัวไปอีกทางแล้วพูดเสียงเบาว่า
“คือ….ในอินเตอร์บอกไว้ว่าผู้ชายชอบให้ผู้หญิงใส่ชะ…ชุดนี้น่ะคะ……”
วู่หยานเหงื่อไหลพราก นี่อิคารอสผู้ใสซื่อของเขาต้องแปดเปื้อนเพราะไอ้พวกในเน็ตเหรอเนี่ย?……….
แต่เขาก็ต้องยอมรับว่า อิคารอสเหมาะกับชุดนี้จริงๆ…….
“มาสเตอร์…..” ผ่านไปสักพักก็ยังไม่ได้ยินเสียงวู่หยาน อิคารอสจึงเงยหน้าขึ้นมองวู่หยาน แล้วพูดด้วยความกังวลนิดๆว่า
“มาสเตอร์….ไม่ชอบ?”
ใบหน้าอันทรงเสน่ห์ได้เปลี่ยนไปเป็นหน้าเศร้าๆ บวกกับนัยน์ตาสีน้ำทะเลที่ชวนให้คนที่มองนิ่งค้างราวกับต้องมนต์ ยังมีชุดเมดสีขาวนี่อีก ทั้งหมดนี้ทำให้หัวใจวู่หยานบิดไปมา
วู่หยานหัวเราะอย่างกระอักกระอ่วน “มะ..ไม่ใช่หรอก…ตรงกันข้ามต่างหาก…..”
ได้ยินวู่หยานก็มีสีหน้าความสุขทันที เธอพูดด้วยเสียงนุ่มนวลว่า “งั้น มาสเตอร์ชอบสินะ?”
“อื้ม….ชอบมากเลย….” วู่หยานลังเลก่อนจะพูดว่า “แต่ทำไมวันนี้…อิคารอสถึงได้มาหาฉันก่อนล่ะ?….” (@คือปกติหยานมันจะเป็นฝ่ายไปหาเอง)
อิคารอสสะดุ้ง ก่อนจะก้มหน้าลงไปแล้วพูดเสียงอ่อนแอว่า “ก็เพราะมาสเตอร์…….”
คำพูดช่วงหลังเธอไม่ได้พูดออกไป เธอทำเพียงแค่หันไปมองทางฟรานที่นอนสบายด้วยสายตาไม่ดี……
เห็นแบบนี้ถถึงจะไม่รู้ว่าทำไมแต่วู่หยานก็พอจะเดาได้ สงสัยเพราะเห็นเขาตัวติดกับฟรานมาก คงจะทำให้อิคารอสอิจฉาเล็กน้อย…….
คิดถึงตรงนี้ วู่หยานก็ส่ายหน้าด้วยความขบขัน ชำเลืองมองฟรานทีนึงแล้วหันกลับมามองอิคารอสด้วยแววตาที่เต็มอันร้อนแรง!
วู่หยานเดินออกจากห้องแล้วปิดประตูลงเบาๆ เสร็จแล้วหันมามองอิคารอสที่มีสีหน้าประหลาดใจ เขาส่งยิ้มอ่อนให้
มือมารเอื้อมออกไปจับไหล่บางของเธอ จากนั้นกระชากเสื้อเมดเธอลงมา!
อิคารอสร้องออกมาเสียงนุ่ม จากนั้นหน้าคู่โตก็ได้ปรากฏออกมาต่อหน้าวู่หยาน ทำให้เขาเลือดสูบฉีดอย่างบ้าคลั่ง!
ผลักอิคารอสไปชิดกำแพง แล้วเลื่อนมือลงไปที่กระโปรงเธอ ก่อนที่จะถอดมันออก
“มาสเตอร์….” อิคารอสหน้าแดงก่ำ เธอกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็โดนวู่หยานขัด
“เบาเสียงหน่อย…..”
โดยไม่รอให้อิคารอสได้ตอบสนอง วู่หยานเสียบน้องชายตัวเองเข้าไป ทำให้คำพูดที่กำลังจะออกมาต้องกลายเป็นเสียงครางแทน…….
YOU MAY ALSO LIKE
