บันทึกการเดินทางของคุณแวมไพร์ล่ะ! - ตอนที่ 19 ไอเท็มปริศนา เศษชิ้นส่วนคริสตัลลึกลับ

 

เสียงลมดังพร้อมกับคมดาบคาตะนะที่เป็นประกายแสงเย็นฟันไปที่ตัวผู้นำวิญญาณ!

 

ในพริบตา คมดาบก็แหวกอากาศมาถึง แต่ก็ถูกหยุดไว้ก่อนโดนตัวผู้นำวิญญาณเพียงแค่หนึ่งเซนติเมตร

 

วู่หยานกัดฟัน พยายามกดคุซานางิ แต่ก็ไปไม่ถึงกระดูกของมันอยู่ดี

 

เพราะอยู่ระยะประชิดเขาถึงเห็นชัดเจน ข้างใต้ใบดาบคุซานางิมีควันดำหมุนวนอยู่ และถึงแม้มันจะใหญ่แค่เส้นผม แต่มันดุจดังกำแพงหนาที่ต้านดาบเขาอยู่

 

โดยไม่ให้เวลาเขาได้แปลกใจมากกว่านี้ ฝ่ามือกระดูกที่ใหญ่กว่าใบพัดได้ตบลงมาหาเขา วู่หยานรีบกระโดดหลบและทิ้งระยะห่างออกมา  ฝ่ามือมันกระแทกใส่พื้นดัง ตูม เกิดหลุมขนาดเล็กขึ้น

 

วู่หยานหยุดถอย แล้วหันตัวพุ่งกลับไป ดาบในมือตวัดฟันไปที่หน้าอกผู้นำวิญญาณขณะที่มันยังไม่ได้ถอนมือขึ้น

 

ก่อนที่ดาบเขาจะสัมผัสโดรกระดูก ควันดำก็สั่นไหวก่อนที่จะมารวมตัวกันเส้นเล็กป้องกันตัวมันอีกครั้ง

 

เขารู้สึกยังกับไม่ได้ฟันโดนควัน  แต่เป็นผิวหนังนุ่มๆ แรงฟันโดนมันซึมซับเข้าไปหมด ใบดาบหยุดห่างจากตัวมันหนึ่งเซนติเมตร และไม่ว่าใส่แรงไปขนาดไหนใบดาบก็ไม่สามารถรุกไปข้างหน้าได้

 

หมายความว่ายังไงกัน? เจ้าควันดำนี่….

 

เขาก้มตัวหลบฝ่ามือที่มันฟาดมา จากนั่นพลิกดาบแล้วแทงใส่ไหล่ขวามัน เหมือนหนังฉายซ้ำ ใบดาบเขาถูกหยุดโดยควันดำเหมือนเดิม

 

“บัดซบ!!”

 

วู่หยานตะโกนด่า ขณะเพิ่มแรงแทงดาบไปมากกว่าเดิม ผลักให้ผู้นำวิญญาณถอยไป

 

วุ่หยานลูบใบดาบ ขณะที่สายตาก็จ้องมัน หรือพูดให้ถูกคือจ้องควันดำที่หมุนวนรอบๆตัวมัน

 

ตอนแรกเขาคิดว่ามี อาวุธระดับยุทธภัณฑ์หลักดาบคุซานางิ มีSword Masterเป็นตัวโจมตี  มีPerfect Memoryเป็นตัวค้นหาจุดอ่อน  และมี ดาราพลิกสวรรค์ เป็นท่าไม้ตายปิดฉาก จะสามารถชนะได้แม้ว่าอีกฝ่ายจะระดับสูงกว่าก็ตาม

 

เห็นได้จากการโจมตีของเขาที่อีกฝ่ายตอมสนองไม่ทัน นี่ก็พิสูจน์ได้ว่าความคิดเขาถูกต้องอยู่หลายส่วน แต่ที่เขาคาดผิดคือไอ้ควันดำนี่สามารถเป็นโล่ป้องกันได้!

 

มันต่างจากโล่ปกติ ตรงที่มันเหมือนเป็นชั้นป้องกันที่สามารถดูดซับแรงโจมตีได้หมด

 

เขาเริ่มหัวร้อนนิดๆจากการที่โจมตีไปไม่ถึงตัวอีกฝ่ายเลย สปีดเขาก็เร็วกว่ามันแต่แรงโจมตีน้อยกว่า ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปเขาก็จะหมดแรงจนแพ้ไป

 

สมแล้วที่หัวหน้าพวกโครงกระดูกและสัมภเวสีเหมือนกันทั้งแก็งจริงๆ แม้จะตัวคนเดียว ก็ยังวางแผนเล่นเกมความอดทนให้เขาหมดแรงตาย ช่างเป็นพวกหน้าด้านไร้ยางอายจริงๆ…….

 

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า….”  มันเอียงคอหัวเราะ เปิดและปิดปากกรามมันส่งเสียง ‘กัก กัก กัก’ จากนั่นมันก็กระโดดมาหาเขา

 

วู่หยานเอี้ยวตัวหลบ และตวัดดาบฟันสวนไปที่แผ่นหลังผู้นำวิญญาณ แต่ก็ถูกควันดำหยุดไว้

 

ผู้นำวิญญาณพลิกตัวกลับมาอย่างรวดเร็วและพุ่งหาเขาเหมือนมิสไซล์ วุ่หยานก้มตัวหลบ มันก็พุ่งผ่านเขาไปอีกครั้ง….

 

ตอนนี้เหมือนมันจะจุติเป็นมิสไซล์ เล่นพุ่งเข้ามาไม่หยุด วู่หยานทำได้แค่หลบไปมา บทบาทได้สลับกันเสียแล้ว จากตอนแรกเขาโจมตีไม่หยุด ตอนนี้ก็ทำได้แค่หลบและป้องกัน

 

มองผู้นำวิญญาณไม่ยอมหยุดพุงใส่ ทำให้หน้าวู่หยานบิดเบี้ยวขึ้นเรื่อยๆ

 

โจมตีก็ไม่ได้ผล แต่ถ้าไม่โจมตีก็ไม่ชนะ แล้วจะทำยังไงดี?…..

 

เขาพยายามใช้ Perfect Memory เพื่อวิเคราะห์ตัวมัน สังเกตรูปแบบโจมตีและจุดอ่อน

 

ช่วงที่ร่างโครงกระดูกมันพุ่งชนพื้นไม่หยุด ทำให้พื้นห้องโถงเริ่มมีหลุมบ่อเพิ่มขึ้นเรื่อยๆฝุ่นผงกระจายไปทั่ว

 

“ฮ่า…ฮ่า” จากการที่ขยับตัวหลบไม่หยุด เขาเริ่มหายใจไม่ทัน อีกฝ่ายไม่กลัวการโจมตีของเขา บวกกับมันเล่นพุ่งชนใส่อย่างไร้แบบแผนทำให้ยากที่จะคาดเดา ถ้าเขาไม่มี Perfect Memory ที่จดจำการเคลื่อนไหวของมันได้ ป่านนี้เขาคงลงไปนอนในหลุมเหมือนหยำฉ่าไปแล้ว

 

แถมดูจากหลุมที่พื้น ถ้าโดนเข้าจริงๆนี้ไม่ตลกเลยนะเห้ย!

 

“ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปได้ตายแน่ ช่วยไม่ได้ต้องโจมตีกลับ!”

 

กระชับดาบไว้ในมือแน่น บรรยากาศเริ่มสั่นไหวก่อเกิดกระแสลมอ่อนๆพัดขึ้นมาหมุนวนรอบใบดาบคุซานางิ และเมื่อสายลมมีมากขึ้นจนถึงจุดๆหนึ่งก็กลายเป็นวงกลมแสงหมุนวนรอบใบดาบ

 

วู่หยานใช้เท้าขวาเป็นแกน ขณะที่ผู้นำวิญญาณกำลังพุ่งตรงมาจนเกือบจะถึงตัว วู่หยานยกดาบขึ้นแล้วฟันลงไป!

 

“ดาราพลิกสวรรค์!!!”

 

“ปัง!!”

 

ลำแสงได้ปกคลุมตัวผู้นำวิญญาณไปชั่วขณะนึงจนเกิดเสียงระเบิดขึ้น จากนั่นตัวมันก็ถูกส่งบินตรงไปฝังร่างในเสาหินโดยปราณดาบ

 

ได้ผลเหรอ?……

 

มีอาการหอบนิดหน่อย วู่หยานปัดดาบลงข้างตัวขณะที่จ้องดูเศษหินที่ล่วงลงมาไม่หยุดจนกลายหินกองใหญ่

 

เอาจริงๆ ถ้านี่ยังไม่ได้ผลเขาก็ไม่รู้จะเอาอะไรไปสู้แล้ว ถ้าไม่เลือกหนี ก็ต้องหาทางออกจากระบบ

 

แต่น่าเสียดาย วู่หยานได้ลองค้าหาดูแล้ว ไอเท็มไม่เหมาะหรือไม่ก็เขาไม่มีแต้มมากพอ ดังนั่นสกิลดาบเมื่อกี่ก็เป็นการพนัน….

 

ถึงแม้เขาจะหวังว่ามันได้ผล แต่วู่หยานรู้อยู่แก่ใจ บางที่ดาบเมื่อกี่ก็ทำอะไรมันไม่ได้เลย นี้เป็นเพราะแรงกดดันที่ไม่ลดลงเลยตั้งแต่เริ่มสู้

 

ทันใดนั่น นัยน์ตาก็หดตัวลง หัวเราะอย่างขมขื่น

 

ในกองหิน ผู้นำวิญญาณเหมือนหนอน ที่ค่อยคลายออกมา คลานตรงมาหาเขา

 

เส้นประสาทกลับมาตึงเครียดอีกครั้ง วู่หยานคว้าดาบขึ้นมาแล้วเล็งไปที่ผู้นำวิญญาณ ดวงตาเป็นประกายอย่างไม่ยอมแพ้

 

ไม่มีใครไม่กลัวความตาย เขาก็เช่นกัน แถมยังกลัวสุดๆเลยด้วย แต่เพื่อมีชีวิตอยู่ต่อไป เพื่อที่เขาจะได้กลับไปเหยียบโลกซิลวาเรียอีกครั้ง และเพื่อที่เขาจะได้กลับไปเตรียมมื้อเย็นให้ท่านประธาน……

 

เขาต้องชนะ!

 

เอนตัวไปด้านหน้า วู่หยานตั้งท่าเตรียมพุ่งเข้าใส่ แต่ทันใดนั่นสายเขาก็เป็นประกายประหลาดใจแวบผ่าน จากนั่นก็กลายเป็นตื่นเต้น

 

“อ่า อ่า อ่า” ด้วยท่าที่แหกกฎแรงโน้มถ่วง เหมือนหุ่นยนต์ที่เปลี่ยนร่างจากรถ แขนขามันที่อยู่ท่าคลานก็พลิกกลับทันที มาอยู่ในท่ายืนมีควันดำหมุนวนไปมาอย่างหนาแน่น

 

ดูเหมือนจะไม่มีอะไรเปลี่ยนจากก่อนหน้านี้ แต่การที่เขามี Perfect Memory เขาจำได้ว่า…..

 

ก่อนหน้าที่มันจะโดนดาราพลิกสวรรค์ ควันดำมันหนากว่านี้เล็กน้อย

 

หรือก็คือ ควันดำมีขีดจำกัด!!

 

แสยะยิ้มที่มุมปาก แอ่นหน้าอกขึ้น ยกดาบ แล้วกระทืบเท้าพุ่งเข้าใส่มัน

 

ในชั่วพริบตา เขาก็สามารถมาถึงตัวมันได้อย่างรวดเร็ว ดวงตาเปร่งประกายเย็นชาก่อนที่ใบดาบเขาจะส่องแสงแล้วฟันออกไปในรูปแสงจันทร์เสี้ยว!

 

“ดาราพลิกสวรรค์!!!”

 

เกิดเสียงปะทะดังขึ้น ตัวผู้นำวิญาณพุ่งกระเด็นไป แต่ก่อนที่ตัวมันจะฝั่งร่างกับกำแพง วู่หยานก็มาปรากฏตัวต่อหน้ามันที่ซึ่งกำลังลอยอยู่กลางอากาศ เขาฟันดาบที่กำลังส่องแสงลงไปอีกครั้ง

 

“ดาราพลิกสวรรค์!!!”

 

แสงรูปจันทร์เสี้ยวลากมันไปกระแทกกำแพงหิน ผู้นำวิญญาณร้องเสียงหลงออกมา ตัวมันยกเว้นส่วนหัวโดนผังในกำแพงหมด

 

ปรากฏตัวเหนือศีรษะมันคือใบดาบคาตะนะที่เปร่งประกายแสง ขณะที่กำลังเงยหน้าขึ้น ตัวดาบก็ฟันลงมากลางหน้ามัน…….

 

“ดาราพลิกสวรรค์!!!”

 

กำแพงระเบิด หินน้อยใหญ่ปลิวว่อนกลางอากาศ แล้วร่วงใส่พื้นอย่างแรงจนเกิดฝุ่นกระจายขึ้น และเกิดหลุมไปทั่วห้องโถง จากตอนแรกก็มีหลุมเยอะผู้นำวิญญาณอยู่แล้วตอนนี้ยิ่งสภาพแย่กว่าเดิม

 

วู่หยานหอบใจอย่างเหน็ดเหนื่อย มองดูโครงกระดูกที่นอนอยู่ตรงหน้า ถึงแม้ร่างมันจะไร้รอยขีดข่วน แต่ควันดำน่ารำคาญนั่นได้หายไปหมดแล้ว เขาหัวเราะ

 

ใน5วินาที เขาได้ใช้ดาราพลิกสวรรค์ไป3ครั้ง ถึงแม้มันจะเป็นแค่สกิลฟันเฉยๆ และเป็นสกิลที่ไม่จำเป็นต้องใช้ปราณหรืออะไรก็ตาม แต่มันก็ยังผลาญพลังกายเยอะมาก

 

แต่มันก็ไม่ได้สูญเปล่า แลกกับการทำให้ควันน่ารังเกียจนี่หายไป มันคุ้มค่า

 

“ติ๊ง! ขอแสดงความยินดี Userเลเวลอัพ ปัจจุบัน เลเวล 30!”

 

ผู้นำวิญญาณเลเวล30ทำให้เขาเลเวลอัพ ตอนนี้อยู่ระกับ4เลเวล30แล้ว!

 

สะบัดมือแล้วพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ ภายในวันเดียวเขาเลเวลอัพติดๆกัน2ครั้งซึ่งไม่เกิดขึ้นสักพักแล้ว เพราะการที่เลเวลอัพครั้งนึงEXPที่ต้องใช้ก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน

 

กระชับดาบคุซานางิในมือ แล้วเดินไปตรงหน้าของผู้นำวิญญาณ ก้มมองร่างที่นอนสงบนิ่ง(@มันยังไม่ตายนะ) วู่หยานพูดไม่ออก

 

ดูเหมือนว่าควันดำจะเป็นตัวที่ทำให้มันสามารถเคลื่อนไหวได้ ไม่มีควันดำมันก็ขยับไม่ได้ นี่มันช่าง….

 

ตอนนี้เขาก็ถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อนแล้วยิ้มขอโทษ “เฮ้พี่เบิ้ม ขอโทษทีนะที่ฉันต้องฆ่านาย ถึงแม้เราจะไม่มีความแค้นต่อกันก็เถอะ แต่เมื่อเส้นทางของฉันมนุษย์และนายวิญญาณมาบรรจบกัน เพื่อภารกิจของฉัน นายต้องตายอีกครั้ง อย่าโทษกันเลยนะ จำไว้เกิดใหม่คราวหน้าต้องเป็นคนดีนะ”

 

เอ๊ะ? ทำไมรู้สึกประโยคมันคุ้นๆจังวะ?……..เออ ช่างมัน!  (@ตอนมันฆ่าหมาป่า)

 

ใบหน้าที่กำลังแสดงความเสียใจก็เปลี่ยนเป็นจริงจัง ยกดาบแล้วฟันลงไปเต็มแรง หัวผู้นำวิญญาณขาดกระเด็น!

 

“ติ๊ง! เควส2สำเร็จ! ได้รับ Ep, Ip, Ap, Sp อย่างละ10,000แต้ม!”

 

“ติ๊ง! ได้รับ เศษชิ้นส่วนคริสตัลลึกลับ!”

 

“ติ๊ง! เควส3เปิด!”

 

วู่หยานช็อคจากคำประกาศของระบบ

 

ไอเท็มดรอปจากมอนสเตอร์? ไม่ใช้มั้ง ทำไมก่อนหน้านี้ไม่เห็นดรอปบ้างเลยละ?

 

รู้สึกถึงของแข็งๆบนฝ่ามือ เขารีบเช็คแล้วเจอ คริสตัลสีขาวอันงดงาม ปรากฏบนมือเขา มันเปล่งประกายแสงสีทองที่ทำให้ผู้คนมองตาค้างได้ แต่น่าเสียดายที่เป็นแค่เศษชิ้นส่วน

 

 เศษชิ้นส่วนคริสตัลลึกลับ : ????

 

โลกดันเจี้ยน: ฮายาเตะ พ่อบ้านประจัญบาน

ดันเจี้ยนเควส: เคลียร์เควส!

เควส1: เข้าโรงเรียนฮาคุโอ เป็นนักเรียนม.ปลายของโรงเรียนฮัคคุโอ

รางวัลเควส:  Ep1000,Ip1000,Ap1000,Sp1000

เควส2: จัดการผู้นำวิญาณ ณ อาคารเก่า

รางวัลเควส:  Ep10,000,Ip10,000,Ap10,000,Sp10,000

เควส3: จงหาเศษชิ้นส่วนคริสตัลลึกลับอีกครึ่งนึงให้พบ และนำมารวมกันให้กลาย คริสตัล ที่สมบูรณ์

รางวัลเควส:  รางวัลสุ่มจาก อุปกรณ์ ไอเท็ม ความสามารถ และ อัญเชิญ

 

หาเศษชิ้นส่วนคริสตัลลึกลับอีกครึ่งนึงเหรอ? หาพ่อมึงเถอะ!! แล้วใครจะไปรู้วะว่ามันไปอยู่ตรงส่วนไหนของโลก!

 

เห้อ ช่างมันก่อนละกัน ตอนนี้รีบกลับไปเตรียมกับข้าวให้ฮินะงิคุก่อนดีกว่า ไม่งั้นเขาโดนเธอโกรธอีกแน่

 

ถอนหายใจด้วยความเหนื่อย เก็บคริสตัลลงแหวนมิติแล้วหันหลังวิ่งออกจากที่นี่…..

 

ติดตามข่าวสารได้ที่นี้ – ห้องสมุดคนรักนิยายแปล  มีกลุ่มลับแล้ว