บันทึกการเดินทางของคุณแวมไพร์ล่ะ! - ตอนที่ 181 ผมบลอนด์! อกสะบึม! ควีน ซามะ ล่ะ!

@โลกอิลิยาจบแล้วครับมี 1903 ตอนแรก สนุกมากกกช่วงหลัง

เมืองแห่งการศึกษา โรงเรียนเขต7 ณ โทคิวะได……

 

มองดูประตูตรงหน้าที่สูงใหญ่มากกว่าตัวกำแพงด้านข้างเสียอีก วู่หยานกำลังมองไปที่ป้อมยามและด้วยเหตุผลบางอย่าง เขาไม่สามารถหาแรงจูงใจให้ก้าวเท้าต่อไปได้เลย…….

 

ในมือเขายังคงกำจดหมายเชิญที่เป็นตัวต้นเหตุทำให้เขาต้องพ่นชานมออกมา ตอนนี้ในใจวู่หยานกำลังอัดแน่นไปด้วยอารมณ์ความรู้สึกต่างๆมากมาย ทำให้เขาไม่สามารถตัดสินใจได้ว่าจะเผชิญหน้ากับสิ่งที่รออยู่ด้วยความรู้สึกแบบไหนดี

 

ทำไมอีกฝ่ายถึงต้องเชิญเขาที่มีประวัติฉาวโฉ่มาด้วยล่ะ? วู่หยานที่คุ้นเคยกับเนื้อเรื่องดีย่อมเดาเหตุผลเบื้องหลังได้ไม่มากก็น้อย…..

 

“ฉันกล้าพนันเลยว่ากว่า80%เป็นเพราะมิโคโตะ…..” มองดูลายเซ็นบนจดหมายเชิญ มุมปากวู่หยานบิดเบี้ยวแล้วพูดออกมาด้วยความมั่นใจ เพราะแบบนี้ไงเขาถึงได้ไม่พาอิคารอสกับแอสเทรียมาด้วย

 

ใครจะไปรู้ล่ะว่า ยัยนั่นที่เปลือกนอกยิ้มหวานอย่างนางฟ้าแต่ภายในคิดแผนชั่วร้ายอะไรอยู่…….

 

“ถ้ามิโคโตะรู้ว่าฉันมาที่นี่เพื่อเจอคนที่เธอเกลียดสุดๆล่ะก็ เธอคงจะปาสายฟ้าใส่ฉันอย่างไม่ลังเลแหงๆ หวังว่ายัยนั่นจะไม่คิดวางแผนสร้างดร่ามาอะไรนะ อย่างเช่น เล่นอะไรกำกวมที่ชวนให้เข้าใจผิด จากนั้นเรียกมิโคโตะมาดู ไอ้ที่เรียก ‘จับได้คาหนังคาเขา’ สินะ…..”

 

วู่หยานยิ้มเสแสร้งออกมา ก่อนจะถอนหายใจไปที แล้วก้าวขาเดินตรงเข้าไปที่ประตู

 

“ช่างมัน ถ้าเกิดอะไรขึ้นจริงๆ ฉันก็แค่…(ปิ๊ปป@เซนเซอร์คำไม่สุภาพ)…เธอซะ”

 

ขณะที่เดินบนทางที่เล็กแต่สวยงาม วู่หยานก็มองไปรอบๆก่อนจะเริ่มรู้สึกกังวล เขาคิดว่าตัวเองจะโดนตรวจสอบนั่นตรวจสอบนี่ก่อนจะโดนปล่อยตัวให้เข้ามา เพราะยังไงซะเขาก็เป็นผู้ชายที่เข้ามาในอาณาเขตศักดิ์สิทธิ์ของผู้หญิง คงไม่มีใครไม่กังวลหรอก

 

แต่ใครจะไปรู้ละว่าพอเขาโชว์จดหมายเชิญเสร็จ กลับปล่อยให้เดินเข้ามาได้ง่ายๆเลย ระหว่างทางพวกคุณหนูทั้งหลายก็มองเข้าอย่างกับเจอเป็นสัตว์ป่าหายากยังไงยังงั้น

 

“ท่านวู่หยาน ทางนี้ค่ะ คุณหนูของพวกเรากำลังรอคุณอยู่ด้านใน…..”

 

วู่หยานไม่รู้ว่าตัวเองเดินมานานแค่ไหนแล้ว แต่มีผู้หญิงคนหนึ่งที่โผล่มาจากไหนไม่รู้เดินนำทางให้เขาจนมาถึงตึกสูงใหญ่ ก่อนจะเชิญเขาเข้าไปด้วยความเคารพ

 

ถ้าใครลองสังเกตดูดีๆจะพบ ผู้หญิงตรงหน้าที่กำลังมองสำรวจวู่หยานขึ้นๆลงๆไม่หยุดด้วยความสงสัย เป็นคนเดียวกับคนที่พบฉากที่วู่หยานกำลังจับมือกับมิโคโตะแล้วพากันเดินออกไปจากโทคิวะได วันเดทวันนั้นไง

 

ได้ยินแบบนี้ วู่หยานก็หยุดเท้าแล้วเงยหน้ามองตึกตรงหน้า เขาก็เห็นบนระเบียงชั้นสองมีสาวผมบลอนด์ยาวกำลังนั่งอยู่หน้าโต๊ะ!

 

เห็นภาพนี้ วู่หยานก็ยืนยัยความคิดตัวเองได้ จากนั้นเดินเข้าไปในตึกโดยมีสาวน้อยเป็นคนนำทาง….

 

ผมบลอนด์ทอง กับร่างกายอันเพอร์เฟค เธอใส่ชุดนักเรียนของโทคิวะได ตรงมือก็สวมถุงมือยาวสีขาวที่มีเชือกผูกอยู่ และถุงน่องที่ยาวถึงเข่าสีขาวลายใยแมงมุม เธอเป็นสาวสวยที่สามารถทำให้ผู้คนมองตาค้างได้!

 

เธอกำลังหลับตาทั้งคู่อยู่ โดยตรงหน้ามีโต๊ะทรงกลม ขณะที่มือเธอก็กำลังยกถ้วยชาขึ้นมาจรดริมฝีปากอันมีเสน่ห์ จากนั้นดึ่มมันทีละเล็กทีละน้อย การเคลื่อนไหวของเธอนั้นนิ่มนวลมาก เพียงแค่มองปราดเดียวก็รู้ได้เลยว่าเธอเป็นผู้หญิงประเภท โอโจวซามะ!

 

สาวสวย ชาดำ ระเบียงที่เปิดโล่ง และท้องฟ้าสีคราม ทั้งสี่อย่างนี่ได้หล่อหลอมเป็นภาพอันงดงาม!

 

แม้ว่าวู่หยานจะรู้นิสัยผู้หญิงตรงหน้าดีก็เถอะ แต่เขาก็อดถอนหายใจด้วยความชื่นชมไม่ได้ แต่สาวน้อยที่เป็นคนนำทางวู่หยานมานั้นได้เหม่อลอยไปกับภาพตรงหน้าเรียบร้อยแล้ว โดยที่ดวงตาเธอขึ้นเป็นรูปหัวใจ…..

 

เขามองสาวผมบลอนด์ที แล้วหันไปมองสาวคนที่นำทางให้เขาซึ่งกำลังดื่มด่ำไปกับโลกของตัวเอง จากนั้นวู่หยานก็รู้สึกจนปัญญา ยัยสองคนนี้คงไม่คิดทำท่าแบบนี้ไปตลอดหรอกนะใช่ไหม……

 

วู่หยานไม่ได้มีน้ำอดน้ำทนมากพอที่จะมาดูสาวสวยจิบชา ถึงแม้ว่าการได้มองสาวงามจะเป็นการฆ่าเวลาที่ดีก็เถอะ แต่การฆ่าเวลาระดับนี้ ที่บ้านของเขายังมีอีกหลายคนที่ไม่ได้ด้อยไปกว่าสาวตรงหน้าเลย

 

บางทีอาจเป็นเพราะชีวิตประจำวันช่วงนี้ วู่หยานถึงมีภูมิต้านทานต่อสาวงามเพิ่มขึ้นเยอะมาก ดังนั้นเขาจึงเดินเข้าไป ทำลายบรรยากาศทิ้งอย่างไม่ลังเล

 

ทว่าการกระทำนี่ ไม่เพียงแต่ปลุกสาวน้อยคนนำทาง แต่ยังทำให้เธอช็อคด้วย!

 

เธอเป็นผู้หญิงยังถูกสะกดด้วยสาวผมบลอนด์อย่างไม่สามารถทนได้ แต่ชายคนนี้กลับไม่รู้สึกอะไรเลย?

 

อย่าบอกนะว่าเขาไม่ใช่ผู้ชายน่ะ?………

 

ถ้าวู่หยานรู้ความคิดเธอเข้าล่ะก็ เขาคงถอดกางเกงโชว์เธอให้เห็นกันชัดๆเลยว่าเขาเพศอะไร…….

 

บางทีอาจเป็นเพราะเธอได้ยินเสียงฝีเท้า สาวผมบลอนด์จึงหยุดแล้วค่อยๆวางถ้วยชาลง จากนั้นหันหน้ามาทางวู่หยานแล้วลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ…….

 

พริบตานั้นราวกับโลกได้มืดมัวลง ท้องฟ้าไร้สีสัน ทุกสิ่งอย่างจางหายไปหมด เหลือเพียงแต่ดวงตาของเธอที่มีดาวสีทองอยู่ข้างใน ราวกับดาวยามค่ำคืนที่กำลังเปร่งประกาย…….

 

หยุดเท้าลง วู่หยานเคยเห็นนัยน์ตาคู่นี่มาแล้วนับครั้งไม่ถ้วนจากหน้าจอ แต่เขาก็ยังคงอัศจรรย์ใจกับมัน แล้วเปิดปากชมออกมาอย่างไม่รู้ตัว

 

“…เป็นดวงตาที่..งดงามจริงๆ…..”

 

จากตอนแรก เธอที่มีสีหน้าเรียบเฉยกับท่าทางที่นิ่มนวลสง่างามก็ช็อคไปทันทีหลังจากได้ยินคำพูดเขา สีหน้าเธอเปลี่ยนไปเป็นไม่อยากเชื่อสุดๆขณะที่มองวู่หยาน

 

ในทางกลับกัน วู่หยานรู้สึกกระอักกระอ่วน การที่โดนสาวสวยจ้องมองด้วยสีหน้างุนงงจะทำให้เขารู้สึกพึงพอใจ แต่โดนมองแบบนี่ก็ทำให้เขาวางตัวไม่ถูกด้วยเหมือนกัน

 

วู่หยานทำได้แค่ยักไหล่ แล้วพูดต่อว่า “เน่ ควีนซามะ(ท่านราชินี) เธอช่วยหยุดจ้องฉันแบบนั้นทีได้ไหม?”

 

คำพูดนี่ ยิ่งทำให้เธออึ้งมากกว่าเดิม เธอพูดด้วยความสงสัยว่า “นายรู้จักฉัน?”

 

หลังจากพูดเสร็จ โชคุโฮ มิซากิ ก็ตอบสนองทันที เธอด่าตัวเองในบื้อ เมื่อวู่หยานได้ยินคำถามเขาก็หัวเราะออกมาอย่างอดไม่ได้

 

“หนึ่งในสองเลเวล5ของโทคิวะได อยู่อันดับ5 Mental Out (พลังจิตควบคุมสมองขั้นสมบูรณ์แบบ) ทั่วทั้งเมืองแห่งการศึกษามีใครไม่รู้จักเธอบ้าง? ลองบอกมาสิฉันจะไปอัดมันให้…..”

 

ได้ยินแบบนี้ โชคุโอ มิซากิ ก็อดไม่ได้ที่จะเบิกตากว้าง ก่อนที่จะ ‘พรูด’ หลุดหัวเราะออกมา เธอเอาหลังมือปิดปากตัวเองขณะที่หัวเราะคิกคัก ท่าทางแบบนี้แหละไม่ต้องสงสัยเลยควีนของจริง……

 

“คุณวู่หยานนี่เป็นคนที่น่าสนใจจริงๆเลยนะ…..” โชคุโฮ มิซากิ ยิ้มดาวในนัยน์ตาได้โค้งกลายเป็นจันทร์เสี้ยว “เขิญคุณมานี่นับว่าเป็นการติดสินใจที่ถูกต้องจริงๆ!”

 

วู่หยานยิ้ม แล้วเดินไปนั่งฝั่งตรงข้ามกับเธอโดยขออณุญาติ ทำสาวน้อยโทคิวะไดช็อค

 

“สรุปแล้ว ควีนซามะ เรียกฉันมาที่นี่เพื่ออะไรกันแน่?”

 

โชคุโฮ มองวู่หยาน แล้วพูดยิ้มๆ “Ara ไม่ได้บอกเหรอว่าต้องการคุยกับคุณน่ะ?”

 

“คุย?” วู่หยานยิ้ม แล้วส่ายหัว จากนั้นพูดกึ่งเล่น “ควีนซามะ เธอเองก็รู้ดีนี่ว่าถ้าเธอประกาศไปทั่วเมืองแห่งการศึกษาว่าต้องการหาเพื่อนคุยล่ะก็ ต่อให้ไม่ถึงล้านแต่ก็มีเป็นแสนแน่ที่อยากจะมาคุยกับเธอน่ะใช่ไหม?”

 

โชคุโฮ มิซากิ พยักหน้าจากนั้นหยิบถ้วยชาขึ้นมาจิบ โดยไม่พูดอะไร

 

ทันใดนั้น ด้านหน้าวู่หยานก็เกิดประกายแสงตามด้วยเสียงดัง ‘เปรี๊ยะๆ’ มีกระแสไฟฟ้าแลบทำตาวู่หยานเจ็บ เขาจึงรีบยกมือมาบัง

 

“บาเรีย แม่เหล็กไฟฟ้า?” เห็นแบบนี้ โชคุโฮ ก็ประหลาดใจ ปรากฏการณ์แบบนี้เธอจะไม่เคยเห็นได้ยังไง นี่เป็นสิ่งที่เรลกัน มิซากะ มิโคโตะ ใช้ป้องกันพลังเธอ บาเรีย แม่เหล็กไฟฟ้า

 

วู่หยาน หรี่ตาในใจเต็มไปด้วยความเหนื่อยใจ ยัยโมเอะหุ่นดินระเบิดนี่เล่นไม่ซื่อกับเขาจริงๆซะด้วย ถ้าไม่ใช่เพราะมีพลังมิโคโตะ เขาคงโดนเธอควบคุมไปแล้ว

 

มองดู โชคุโฮที่ยังช็อค วู่หยานก็พูดด้วยความปลง

 

“ทีนี้ เธอพอใจหรือยังล่ะ……”

 

@arara

 

อะหร่ะหร่ะ

 

คำนี้เป็นคำอุทาน ย่อมาจากคำว่า ara ara

 

ถ้าให้แปลเป็นภาษาไทย คิดว่าคำที่น่าจะใกล้เคียงที่สุด

 

น่าจะเป็นคำว่า “โอ้ววววว , แหม่ๆ , เอ๋ ”

 

ใช้เวลาได้ยินเรื่องที่คาดไม่ถึง เราก็จะพูดคำว่า arara (อ๊ะหระหระ)

 

คำนี้ส่วนใหญ่ผู้หญิงมีอายุจะเป็นคนพูดมากกว่าผู้ชาย

 

และมักใช้พูดกับเพื่อนหรือคนอายุน้อยกว่าเรา

@โลกอิลิยาจบแล้วครับมี 1903 ตอนแรก สนุกมากกกช่วงหลัง