บันทึกการเดินทางของคุณแวมไพร์ล่ะ! - ตอนที่ 136 ส่งสามสาวกลับ และจุดหมายต่อไปล่ะ!

ณ ที่โฟลทติ้งพลาซ่าเ มืองบาฮาล (@คือสนามบินแหละ)

“งือออ ทุกคนต้องแน่ใจนะว่าจะคิดถึงหนูน่ะ~~”

ลิลินน้อยที่กำลังจับมือกับลูลู่ มอง วู่หยาน ฮินางิคุ มิโคโตะ อิคารอส และ พ่อของเธอ ที่ยืนอยู่อีกฝั่งด้วยสีหน้าไม่เต็มใจแบบสุดๆ ขณะที่ยกมือโบกลาพวกเขา

จากวันเวลาที่วู่หยานประลองกับเฟยเฟยก็ได้ผ่านมาหลายวันแล้ว ในช่วงเวลาที่ผ่านมานี้ พวกเขาได้ใกล้ชิดกันขึ้นไปอีกหนึ่งระดับ ลูลู่กับเฟยเฟยเริ่มสนิมสนมกับฮินางิคุ และมิโคโตะ แม้แต่อิคารอสเองก็ด้วยงานนี้ต้องยกความดีให้สองสาวที่เป็นตัวกลางเชื่อมเธอเข้ากับเฟยเฟยและลูลู่

จริงๆเฟยเฟยกับลูลู่ก็เป็นคนที่เข้ากับคนอื่นได้ค่อนข้างง่าย ถ้าไม่ติดที่ว่ารอบตัวพวกเธอชอบมีแต่พวกเสแสร้งเข้าหา ป่านนี้สองสาวคงมีเพื่อนบานแล้ว

ในช่วงเวลาไม่กี่วันนี้ สองสาวก็ค่อยๆค้นพบว่า กับฮินางิคุ มิโคโตะ และอิคารอส เป็นคนที่พวกเธอสามารถคบเป็นเพื่อนได้ ด้วยเหตุนนี้สาวๆจึงเข้ากันได้อย่างรวดเร็ว ถึงขั้นเรียกอีกฝ่ายว่าพี่สาว น้องสาว

และในตอนนี้เองก็ได้เวลาที่ลูลู่กับเฟยเฟยต้องกลับแล้ว เพราะยังไงซะพวกเธอก็แค่ผ่านทางมา บาฮาล เท่านั้น ถ้าไม่ใช่เพราะเทียนเกอร์มันหน้าด้านขอร้องจนล่ามให้เกิดอะไรมากมาย ป่านนี้พวกเธอคงกลับไปตั้งนานแล้วล่ะนะ

ภายใต้การอธิบายของสองสาว วู่หยานและคนอื่นๆก็รู้ว่า เดิมที่ลูลู่กับเฟยเฟยต้องนำคนตระกูลโลลิเดินทางกลับ มหาลัย

วู่หยานยังจำได้ถึงตอนที่เขาได้ยินเรื่องนี้ครั้งแรก เขาทำหน้าโง่ๆทันที เขางุนงงเป็นอย่างมาก ‘นี่คนอย่างลูลู่กับเฟยเฟยยังจำเป็นต้องไปโรงเรียนด้วย?’ ต่อมาเขาถึงรู้ว่าไอ้มหาลัยเนี่ยไม่ใช่หมายถึงอ่านหนังสือเล่มใหญ่ๆหนาๆเผื่อไปสอบ แต่เป็นปราณกับเวทมนตร์แทนล่ะ!

แน่นอนว่าตอนที่ได้ยิน เขาก็ทำสีหน้าแปลกๆจากนั้นจึงถอนหายใจ ‘สมแล้วที่เป็นต่างโลก ยังไงๆก็ต้องมีสินะมหาลัยเวทมนตร์และปราณ’…….

ส่วนการที่ลิลินไปมหาลัยจอมเวทย์กับพวกลูลู่ก็เป็นการตัดสินใจจากคุณพ่อเกรย์เอง

เรื่องการฝึนฝนบ่มเพาะ ถ้าหากเริ่มไวเกินไปก็จะเป็นอันตรายต่อตัวเด็กได้ สำหรับลิลินถึงจะอายุยังน้อย แต่เธอก็สามารถบ่มเพาะพลังได้แล้ว ของแบบนี้ต้องเริ่มฝึกตั้งแต่เด็กๆ

ดังนั้นเกรย์จึงได้ไปขอร้องลูลู่กับเฟยเฟยให้ช่วยพาลิลินไปมหาลัยจอมเวทย์ด้วย และการที่ลิลินน่ารักขนาดนี้ สองสาวจึงไม่เสียเวลาคิดแม้แต่วิเดียวตอบตกลงทันที กับสองสาวแล้วเกรย์ค่อนข้างไว้ใจดังนั้นถึงได้ทำแบบนี้!

จริงๆตอนแรก ลูลู่กับเฟยเฟยก็ได้เชิญพวกวู่หยานทั้งสี่คนไปมหาาลัยด้วย วู่หยานเองก็สนใจมากจึงตอบตกลงทันที แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างมิโคโตะจึงยังไม่อยากไป แม้วู่หยานจะสันสน แต่เขาก็ตามใจเธอจึงบอกพวกลูลู่ว่าเดียวจะตามไปทีหลัง

“ลิลิน หนูต้องฟังที่พวกคุณหนูลูลู่กับคุณหนูเฟยเฟยพูดตอนที่อยู่มหาลัยนะ เข้าใจมั้ย?”

“หนูรู้แล้วค่ะ ปะป๋า!” ลิลินเอาแก้มถูๆกับหน้าอกพ่อตัวเอง จากนั้นหันหน้าไปหาพวกวู่หยาน

“พี่ชาย พี่สาวฮินางิคุ พี่สาวมิโคโตะ พี่สาวอิคารอส พวกพี่อย่าลืมมาหาหนูนะ……..”

ฮินางิคุเอามือวางบนหัวลิลิน แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “อืม อีกไม่นานพี่จะตามไปหาหนูแน่นอน!”

“ยัยหนูน้อย หวังว่าเจอกันคราวหน้า เธอจะกลายเป็นสุดยอดจอมเวทย์ไม่ก็สุดยอดนักรบแล้วนะ…….” วู่หยานมองหน้าลิลิน แล้วพูดกลั้วหัวเราะ ลิลินพยักหน้าหงึกๆจากนั้นวิ่งไปหาลูลู่แล้วจับชายเสื้อเธอ

ลูลู่มองลิลินที่วิ่งมา เธอเม้มปากด้วยความไม่พอใจ แล้วมองไปที่วู่หยาน “เฮ้ ฉันเองก็จะไปเหมือนกัน ทำไมนายไม่เห็นพูดอะไรกันฉันเลยล่ะ?”

ได้ยินแบบนี้ วู่หยานจึงปั้นสีหน้าเป็นรอยยิ้มอันอบอุ่นทันที แล้วพูดกับลูลู่ว่า “งั้น ลูลู่ จำไว้นะว่าคราวหน้าอย่าไปโดนคนอื่นหลอกใช้อีกล่ะ…..”

“นายสิโดนหลอก! ฮึ้ย ไอ้บ้า!” ลูลู่มองค้อนไปที่แล้ววิ่งไปหาเฟยเฟยด้วยความไม่พอใจ ทำให้เฟยเฟยอดรู้สึกเหนื่อยใจไม่ได้

เฟยเฟยมองวู่หยานด้วยรอยยิ้ม “พวกเราไปล่ะนะ เมื่อนายมาถึงมหาลัย พวกเรามาประลองกันอีกครั้ง!”

“ประลองกันมันำม่มีปัญหาหรอก แต่อย่าเล่นแรงเหมือนคราวก่อนอีกล่ะ ” วู่หยานหัวเราะแห้งๆ ทำให้เฟยเฟยหลุดขำออกมา

จริงๆพวกเขารู้ว่าในการดวลกันไม่กี่วันก่อน ถึงแม้พวกเขาจะทุ่มสุดตัว แต่ถึงยังไงก็ไม่ใช่การต่อสู้เป็นตาย อีกฝ่ายจึงมีไพ่เก็บไว้บ้างไม่มากก็น้อย

ไม่ต้องพูดถึงคนอื่น เอาแค่วู่หยาน ถึงแม้เขาจะทุ่มสุดตัวแต่ถึงยังงั้นเขาก็ไม่ได้งันเอาพลังจิตออกมาใช้

เฟยเฟยเองก็เป็นถึงลูกศิษย์ของผู้นำตระกูล ยังไงก็ต้องมีไพ่ลับอยู่บ้างแหละ ดังนั้นพวกเขาทั้งสองจึงยังกักของเอาไว้อยู่

“งั้น พวกเราไปล่ะนะ ฉันจะตั้งตารอที่จะได้เจอนายที่มหาลัย!”

เฟยเฟยมองพวกวู่หยานอีกหนึ่งทีจากนั้นดึงตัวลูลู่กับลิลินไปที่เรือเหาะพร้อมกับคนตระกูลโลลิ

“หยาน แล้วก็ทุกคน ไว้เจอกันใหม่นะ!”

“บ๊ายบายพี่ชาย! บ๊ายบายพี่สาวทั้งสาม! บ๊ายบายปะป๋า!”

“ไว้เจอกันใหม่นะ/โชคดีล่ะ!” ทุกคนต่างพูดลาลูลู่ เฟยเฟย และลิลิน ก่อนจะจากกัน ฮิวจ์ยังมีหันมาจ้องใส่วู่หยานตาแข็งทีหนึ่ง แล้วหันหลังวิ่งไปที่เรือเหาะ(@คู่รักคู่แค้น) กับท่าทางอีกฝ่าย วู่หยานกรอกตามองบนโดยไม่พูดอะไร

จากนั้นพวกลูลู่ที่ขึ้นไปบนเรือเหาะ ภายใต้สายตาของพวกวู่หยาน เรือเหาะก็ค่อยๆออกบินไปจนลับสายตา………

……………

“แล้ว จากนี้พวกเราจะทำอะไรดี?”

หลังจากเดินกลับมาที่บ้านตระกูลมิดเดอร์เรีย ในห้อง เมื่อทุกคนนั่งลงแล้ว วู่หยานจึงถามขึ้นมาขณะที่ตามองมิโคโตะ ฮินางิคุกับอิคารอสก็มองเหมือนกัน

เพราะยังไงซะ มิโคโตะก็เป็นคนเสนอให้อยู่ต่อเองนี่นะ……..

ภายใต้สายตาของทุกคน แววตามิโคโตะเป็นประกาย แต่ยังมีสีหน้าลังเลไม่รู้ว่าควรพูดยังไง เธออ้ำๆอึ้งๆ อ้าปากแต่วินาทีต่อมาก็หุบไปทำแบบนี้อยู่หลายรอบ

มองสีหน้าแปลกของคุณหนูเรลกัน วู่หยานก็พูดด้วยสีหน้าเหนื่อยใจ “มิโคโตะ ถ้ามีอะไรเธอก็พูดออกมาตรงๆเลยสิยังจะไปอายอะไรอีก นี่อย่าบอกนะว่าเธอ…….”

วู่หยานฉีกยิ้มพูดว่า “ที่เธออยากอยู่ต่อ เพราะอยากทำเรื่องอย่างว่า?”

“คะ…ใคร…ใครจะไปอยากทำเรื่องพรรณ์นั่นกัน!” ได้ยินคำพูดวู่หยาน มิโคโตะกระโดดยืนขึ้นมาทันทีราวแมวน้อยที่โดนเหยียบหาง เธอชี้นิ้วใส่หน้าวู่หยานแล้วพูดด้วยใบหน้าที่แดงก่ำด้วยความอาย

ใกล้ๆกัน ฮินางิคุก็หน้าขึ้นสี เธอจ้องเขม็งใส่วู่หยาน ค้อนเขาที่มาพูดเล่นไม่ดูเวลา จากนั้นจึงหันไปมองมิโคโตะ

“มิโคโตะ มีเรื่องอะไรรึเปล่า………”

มิโคโตะทำเสียงขึ้นจมูก ‘เฮอะ’ ใส่วู่หยานทีหนึ่ง แล้วนั่งลง ก่อนจะเงียบไปชั่วครู่แล้วมองหน้าวู่หยาน

“หยาน ตอนนี้ฉันก็เป็นแรงค์8แล้ว คือเรื่องเมืองแห่งการศึกษา…….”

ได้ยินถึงตรงนี้ วู่หยานกับฮินางิคุก็หรี่ตาลง พวกเขารู้แล้ว ที่มิโคโตะอยู่ต่อเพราะยังเป็นห่วงเหล่าน้องสาว!

ไม่แปลกใจเลย เรื่องความปลอดภัยของน้องสาวเป็นหนึ่งในเรื่องที่มิโคโตะเป็นห่วง ก่อนหน้านี้เพราะได้วู่หยานพูดปลอบ จึงเข้าใจว่าพลังตัวเองยังไม่พอ มิโคโตะจึงทำได้แต่พับเก็บเรื่องนี้เข้าไป แล้วหันมาพยายามเพิ่มพลังตัวเอง!

ตอนนี้เธอเลื่อนขั้นมาเป็นแรงค์8แล้ว ถึงจะแค่ระดับต่ำแต่เธอก็แข็งแกร่งขึ้นมากแล้ว ดังนั้นเธอจึงทนต่อไปไม่ไหว เธออยากกลับไปช่วยน้องสาว!

วู่หยานขมวดคิ้วมองสีหน้ากังวลของมิโคโตะ เขาก็แต่ถอนหายใจ

พูดกันตามตรง ใจเขายังไม่อยากไปเมืองแห่งการศึกษา เพราะที่เมืองนั้นไม่ใช่ว่ามีแค่แอคเซลาเรเตอร์ แต่ยังมีนางฟ้า เอวัส(ไอวาส) เขา(เธอ)อย่างน้อยๆก็มีพลังระดับแรงค์8…….

ไม่เพียงแค่บอสสองตัวนี้ ยังมีสุดยอดบอสอย่าง อเลสเตอร์ โครว์ลีย์ อีก!

ถึง อเลสเตอร์ จะมีพลังน้อยกว่านางฟ้านั่นเล็กน้อย แต่ถ้าพูดถึงด้านพลังล้วนๆ วู่หยานก็ไม่ได้กลัวอะไรหรอก เขายังมีอิคารอสอยู่ตราบใดที่ไม่มีแรงค์9ก็ไม่ต้องห่วงอะไร แต่ที่เขากลัวจริงๆคือมันสมองของมัน(อเลสเตอร์) ต่างหาก

แต่ถึงแบบนั้น พอเห็นสีหน้าของมิโคตะ วู่หยานก็รู้แล้วว่าเธอไม่อาจรอได้อีกต่อไป ถ้าไม่ไปช่วยน้องสาวเธอคงสงบใจไม่ได้เป็นแน่!

ภายใต้การสีหน้าดีใจของมิโคโตะ วู่หยานพยักหน้า แล้วพูดว่า

“ได้! พวกเราไปเมืองแห่งการศึกษากัน!”

 

@ได้เวลาไปบวกแล้ววว รับปีใหม่กลุ่ม 2-8 รวม340ตอน ลดลงจากราคาเดิม 30 บาทครับ ถึงวันที่8มกรา

https://web.facebook.com/%E0%B8%AB%E0%B9%89%E0%B8%AD%E0%B8%87%E0%B8%AA%E0%B8%A1%E0%B8%B8%E0%B8%94%E0%B8%84%E0%B8%99%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%99%E0%B8%B4%E0%B8%A2%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B9%81%E0%B8%9B%E0%B8%A5-1930193280532975/