บันทึกการเดินทางของคุณแวมไพร์ล่ะ! - ตอนที่ 134 ตกตะลึง! นี่พวกเธอเป็นแรงค์8?!

ท้องฟ้าไม่ได้มีสีฟ้าอีกต่อไป……พื้นดินเองก็ไร้สีสัน ณ เวลานี้ โลกมีเพียงแค่สีแดงและน้ำเงิน สองสีที่เปล่งกระกายเจิดจ้าเหนือสิ่งอื่นใด……..

ลมพายุที่พัดเข้ามาหาผู้คน ทำให้พวกเขาต่างเกลือกกลิ้งไปกับพื้น ปากก็ร้องโอดโอ้ยทุกครั้งที่มีเศษหินปลิวมากระแทกตัว แต่พวกเขาก็จนปัญญาที่จะป้องกันเพราะตอนนี้มือทั้งสองข้างต่างก็เอาไปปิดหูหมดแล้ว

เสียงปะทะกันของ ดาราพลิกสวรรค์ กับ จันทราย้อนกลับ ดังอย่างน่ากลัว น่ากลัวเสียจนถ้าพวกเขาไม่เอามือปิดหูไว้แก้หูขาด! คนเป็นโรคหัวใจอาจตายได้ทันที!

มีเพียงแค่คนที่ฝึกฝนปราณและพลังเวทย์ ที่สามารถป้องกันสะเก็ดพวกนี้ได้โดยการนำพลังมาคลุมร่าง แต่ถึงยังงั้นก็ไม่อาจป้องกันไม่ให้จิตใจพวกเขาช็อคได้!

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่ เสียงลมที่ดังกรอกหูอยู่นี่ถึงเริ่มเบาลง คลื่นเสียงช็อคเวฟก็ไม่โผล่มาทำร้ายหูพวกเขาแล้ว ชาวเมืองจึงค่อยๆพากันลุกขึ้นอย่างยากลำบาก……..

เงยหน้าขึ้นด้วยท่าทางกล้าๆกลัวมองไปที่สนามต่อสู้ จากนั้นสีหน้าพวกเขาก็เปลี่ยนไปเป็นตื่นกลัว และอึ้ง!

คนที่ควรจะอยู่ก็ได้หายไป ขณะเดียวตรงพื้นที่เป็นจุดต่อสู้ก็ได้หายไปเช่นกัน มันเปลี่ยนไปเป็นหลุมขนาด5เมตร!

พวกเขาหันมามองหน้ากันและกันด้วยสายตาว่างเปล่า ในแววตาเผยให้ถึงความอึ้งเหมือนกัน………

ส่วนลูลู่ก็ไม่รู้ไปทำอีท่าไหนถึงหลบรอดจากมรสุมห่าก้อนหินเมื่อกี้ได้ เสื้อผ้าเธอยังเรียบร้อยดีต่างจากชาวเมืองรอบๆมาก ทว่าเธอในตอนนี้ได้มองไปที่จุดต่อสู้ด้วยความงุนงงก่อนที่จะเปลี่ยนเป็นความกลัว

“หยาน? พี่เฟยเฟย? หายไปกันหมด?” ลูลู่มีสีหน้าซีดเผือดราวกับวิญญาณได้หลุดลอยออกจากร่าง ขณะที่ตะโกนถามเสียงดัง เธอกลัว กลัวมากๆ ว่าคนสำคัญทั้งสองคนของเธอตายไปแบบไม่เหลือซากภายใต้การโจมตีอันรุนแรงเมื่อกี้ไปแล้ว

เงียบ ไม่มีคนตอบ และไม่มีคนเดินมาปลอบเธอด้วย บ้างทีแม้แต่พวกเขายังคิดเลยว่าทั้งสองคนคงจะตายเพราะแรงระเบิดมหาศาลเมื่อกี้ไปแล้วเช่นกัน……….

ลูลู่กัดฟันแน่น พยายามกวาดสายตามองไปรอบๆด้วยความหวังที่จะเจอพวกเขา ทว่าก็ไม่เจอ ความสิ้นหวังเริ่มเกาะกุมหัวใจลูลู่

“อย่าห่วงไปเลย ทั้งสองคนไม่เป็นไร!”

เสียงที่นุ่มนวลราวสายลมก็ได้ดังขึ้นข้างๆหูลูลู่ คำพูดนี้ทำให้นัยน์ตาเธอเปร่งกระกาย ลูลู่หันไปมองที่มาของเสียงด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหวัง ก่อนจะเห็นผู้หญิงผมยาวสีชมพูที่เดินนำสาวน้อยผมสีบลอนด์หน้าตาน่ารักมาหาเธอ

“พูดจริงงั้นเหรอ? แล้วตอนนี้พวกเขาไปอยู่ที่ไหนแล้วล่ะ?” ลูลู่พูดด้วยอาการใจฝ่อ ทำให้ฮินางิคุสะอึกในใจกับความน่ารักนี่อย่างแรง เธอจึงพูดด้วยน้ำเสียงปลอบใจขณะเดียวกันชี้นิ้มไปในทิศทางหนึ่ง

“อยู่นั่นไง!”

ทุกคนที่ได้ยินต่างหันไปมองกันเป็นแถว ทว่าพวกเขาเห็นแต่หินแล้วก็หิน ไม่มีเงาคนอยู่เลย

เห็นแบบนีจึงหันกลับไปมองฮินางิคุด้วยสีหน้างุนงง

“มองดูดีๆสิ!” ฮินางิคุพูดด้วยสีหน้าขบขัน ในเวลาเดียวกันก็รู้สึกเหนื่อยใจ เพราะคนพวกนี้มองเธอยังกับมองพวกสิบแปดมงกุฎเลย

ได้ยินแบบนี้ พวกเขาก็หันไปมองอย่างตั้งใจอีกครั้ง ไม่นานนักก็มีคนร้องออกมาเสียงดัง

“นั่น! ตรงนั้น!”

ตรงจุดอับสายตาด้านหลังก้อนหิน พวกเขาเห็นกำแพงสีดำและกำแพงคริสตัลที่สีออกฟ้าแบบโปร่งใส

ขณะที่พวกเขาคิดว่ามันคืออะไร อยู่ๆกำแพงสีดำก็ค่อยแตกสลายลงดิน ตอนนี้เองพววเขาก็เข้าใจที่แท้มันก็เป็นขี้ผงสีดำ…….

ส่วนกำแพงคริสตัลก็หายไปในเวลาเดียวกันกับที่กำแพงสีดำสลาย จากนั้นตัวการหลักที่ก่อให้เกิดวินาศสันตะโรนี เฟยเฟยกับวู่หยานก็ปรากฏออกมา!

“หยาน! พี่เฟยเฟย!” ลูลู่ร้องออกมาทันที ก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปหาด้วยความสุขที่เปี่ยมล้น นี่ทำให้ฮินางิคุอดที่จะอมยิ้มออกมาไม่ได้ ‘สายน้อยคนนี่นี้จะน่ารักเกินไปแล้ว….’

แต่ว่าแป๊เดียวลูลู่ก็ต้องหยุดฝีเท้าด้วยความตกใจ เธอเบิกตากว้างเล็กน้อยเมื่อเธอเห็นคนที่อยู่ด้านหลังเฟยเฟยกับวู่หยาน ลูลู่ก็กรีดร้องออกมาทันที

เสียงร้องนี่ทำให้ผู้คนตกใจ เมื่อหันไปมองตามสายตาลูลู่ปฏิกิริยาพวกเขาก็เหมือนลูลู่ มองด้วยสายตาเบิกกว้างราวกับเห็นบรรพบุรุษตัวเองลุกออกมาจากหลุมฝังศพ…….

เห็นแบบนี้ ฮินางิคุจึงได้แค่ยิ้มออกมาอย่างขมขื่น……….

มันไม่ใช่เพราะพวกเขาเป็นพวกกระต่ายตื่นตูม ถึงแม้วันนี้จะมีเรื่องให้พวกช็อคเยอะเสียมากกว่าที่พวกช็อคตลอดชีวิตนี้ แต่ถึงยังงั้นเมื่อเห็นภาพตรงหน้าพวกเขาก็อดที่จะช็อคอีกรอบไม่ได้……

สวรรค์ นี่มัน นางฟ้า เหรอ?

ใช้แล้ว คนที่ทำให้พวกเขาช็อคตาตั้งก็คือ อิคารอส!!

ปีกสีฟ้าเรืองแสงที่ขยับขึ้นๆลงๆด้านหลัง ได้ทำให้อิคารอสลอยอยู่บนอากาศ ยังมีวงแหวนลอยอยู่บนศีรษะอิคารอสอีก นี่ทำให้เธอดูงดงามและศักดิ์สิทธิ์!

บางคนคิดว่าเรื่องงามหน้าที่ตนทำไว้โดนพระเจ้ารู้เข้าจนได้ จึงส่งนางฟ้ามา ‘เยี่ยมเยียน’ ตนเอง บางคนบิ่งคลั่งเข้าไปใหญ่คิดว่าถึงตายตอนนี้ก็ไม่เสียใจแล้ว……

บางทีอาจเป็นเพราะเธอไม่ชอบเป็นจุดสนใจ อิคารอสจึงขยับปีกล่อนลงพื้น จากนั้นเปลี่ยนปีกกลับไปเป็นสีชมพู ขณะเดียวกันวนแหวนก็ได้หายไปด้วย นัยน์ตาสีแดงของเธอก็กลับไปเป็นสีเขียวอีกครั้ง แต่ที่เธอไม่รู้ก็คือสภาพเธอในตอนนี้ยิ่งดูเหมือนนางฟ้ามากกว่าโหมดควีนยูเรนัสเสียอีก!

“มาสเตอร์ เป็นอะไรไหมคะ…….” คนที่อิคารอสกอดอยู่ด้านหน้าก็คือวู่หยาน ในเวลานี้เขามีสีหน้าซีดๆ ทั้งตัวอ่อนปวกเปียกไร้ปล่อยนอนซบอกอิคารอสอย่างไร้เรี่ยวแรง ขณะที่ยิ้มออกมาอย่างขมขื่น

“…..สบายดี….แค่ใช้พลังมากไปหน่อย ไม่ต้องห่วงนะ……” ส่ายหัวด้วยรอยยิ้มฝืนๆ ไม่มีทางที่เขาจะไม่ยิ้มแบบนี้เพราะครั้งนี้เล่นใหญ่จริง…….

เมื่อกี้ตอนคลื่นช็อคเวฟระเบิดออกมา เขาก็ได้เตรียมตัวป้องกันแล้ว แต่สุดท้ายอิคารอสก็เข้ามาหาเขาแล้วเปิดใช้ ‘แอบโซลูทดีเฟนซ์สเฟียร์’ แต่ถึงยังงั้นเขาก็ยังไร้เรี่ยวแรงอยู่ดี……..

“สมน้ำหน้า ทำตัวเอง!” ใกล้ๆกัน มิโคโตะก็ว่างเฟยเฟยที่ดูหน้าซีดๆลงพื้น ก่อนหน้านี้เธอไม่ได้ออมแรงเลย ดังนั้นเมื่อเห็นไม่ได้รับบาดเจ็บ เธอจึงถอนหายใจอย่างโล่งอก

“พี่สาวเฟยเฟย!” ในที่สุดลูลู่ก็ดึงสติจากที่ช็อคตอนแรกได้ เธอวิ่งต่อมาหาเฟยเฟย แล้วช่วยพยุงตัว ในดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตามองมาที่เฟยเฟย เมื่อเฟยเฟยเห็นสายตาลูลู่ที่ใช้มองเธอราวกับมองแมลงสาที่ขนาดโดนแรงระเบิดขนาดนั้นเข้าไปก็ยังไม่ตาย นี่ทำให้เฟยเฟยปากกระตุก

ส่ายหัวไปมา เฟยเฟยมองไปที่ มิโคโตะ “ขอบคุณเธอที่ช่วยฉันนะ!”

“เอ่อคือ มะ…ไม่ต้องสุภาพขนาดนั้นก็ได้…….” มิโคโตะยกนิ้วเกาแก้มด้วยสีหน้าอึดอัด ก่อนจะตอบไปด้วยท่าทางอายๆ ได้ยินคำพูดติดอ่างนี่ทำให้เฟยเฟยหลุดขำออกมา เธอรู้สึกว่าได้ใกล้ชิดมิโคโตะขึ้นอีกหน่อย

“นายจำเป็นต้องทุ่มสุดตัวแบบนี้ไหม?” ฮินางิคุเดินมาตรงหน้าวู่หยาน แล้วพูดด้วยความไม่พอใจ สายตาจิกกัดนี่ทำให้วู่หยานหัวเราะแห้งๆตอบ

เมื่อลูลู่ตรวจเฟยเฟยดูแล้วว่าไม่เป็น เธอจึงหันไปมองอิคารอสด้วยความอยากรู้อยากเห็น แล้ววิ่งไปตรงหน้าเธอ ก่อนจะจ็องตาแป๋วไปที่ปีกด้านหลัง “เน่ พี่สาว พี่นี่เป็นของพี่? นี่พี่เป็นนางฟ้าเหรอ?”

ท่าทางถึงเนื้อถึงตัวของลูลู่ ทำให้อิคารอสทำตัวไม่ถูก เธอจึงทำได้แค่เดินมาด้านข้างวู่หยาน แล้วเงียบไป เห็นแบบนี้วู่หยานก็หัวเราะ แล้วพูดขัดขึ้นมาว่า “ดูเหมือนว่าการต่อสู้ครั้งนี้คงตัดสินใครแพ้ใครชนะไม่ได้แล้วล่ะนะ!”

“ใช่…..” เฟยเฟยตอบด้วยท่าทางเสียใจเล็กน้อย จากนั้นจึงพูดด้วยความพอใจมากว่า “แต่หยาน นายเก่งสุดๆเลย!”

“เธอเองก็เหมือนกัน…….” วู่หยานยิ้มตอบกลับ เฟยเฟยยิ้มรับ ก่อนจะหันไปมองอิคารอสกับมิโคโตะ ด้วยสายตาที่ค่อยๆเปลี่ยนไปเป็นตื่นตัว

“ไม่คิดเลยว่าคุณหนูทั้งสองจะเป็นผู้เชี่ยวชาญแรงค์8 ก่อนหน้านี้ไม่ได้สังเกตเลย……..”

คำพูดไม่กี่คำ ทำให้ผู้คนนับพันโห่ร้องทันที

จากตอนแรกที่คิดว่าเจอเรื่องช็อคมาตลอดทั้งวันจนชินชา ทว่าพอได้ยินคำพูดประโยคนี้พวกเขายังต้องกลับมาช็อคอีกรอบ!

มองไปที่อิคารอสที่ดูสง่างามและสูงส่งเกินเอื้อม กับ สาวน้อยไฟแรงสูงที่ดูราวกับวีรสตรี มิโคโตะ ชาวเมืองต่างพูดคุยกันเสียงดัง

พวกเธอเป็นผู้เชี่ยวชาญแรงค์8นั่นนะเหรอ?