[นิยายแปล(WN)] 狂乱令嬢ニア・リストン คุณหนูโลลิคลั่งเนีย・ลิสตัน - ตอนที่ 295 ปฏิบัติการแทรกซึมหมู่เกาะหมีอากาศ หมีที่แท้จริง ７

295 ปฏิบัติการแทรกซึมหมู่เกาะโจรสลัดอากาศ รูปร่างที่แท้จริง ７

 

มันยังเป็นช่วงเวลาเช้าตรู่

ช่วงเวลาที่โลกครึ่งหนึ่งยังคงหลับใหล และอีกครึ่งหนึ่งได้รับแสงสว่างจากดวงอาทิตย์ยามรุ่งอรุณ

 

ในน่านฟ้าตอนล่างของอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ อัสตาเนีย มีเรือเหาะลำหนึ่งถูกโจมตีโดยเรือโจรสลัดอากาศ

 

ม๊า ก็เป็นเรื่องของที่เห็นภายนอกเท่านั้น

 

ตามวันและเวลาที่ตกลงกัน ณ สถานที่ที่ตกลงกันพร้อมสัญญาณที่ตกลงกันไว้

เรือโจรสลัดอากาศสีขาวที่โดดเด่นแม้ในค่ำคืนที่มืดมิดได้เข้ามาเทียบข้างกับเรือขนาดใหญ่ที่มีตราสัญลักษณ์ของอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ อัสตาเนีย

 

พวกเขาเล็งเป้าไปที่ช่วงเวลาที่ไม่มีผู้คน แต่เนื่องจากอาจมีคนเฝ้าดูจากระยะไกล จึงมีการแสดงให้สาธารณชนเห็นว่า「เรือถูกจับได้หลังจากการไล่ล่าอย่างพอเหมาะ」ก่อนมาเจอกันที่จุดนัดพบตามกำหนดอีกครั้ง

 

หลังจากลากเรือเข้ามาประชิดกันแล้วก็พาดบันไดแขวนไว้เป็นฐานเดิน ก่อนที่ริโนะกับกวินจะข้ามไปกันก่อน

หลังจากการประชุมสั้น ๆ ก็มีคนสี่คนย้ายไปยังเรือโจรสลัดอากาศ

 

 

 

「――ก่อนอื่นเลย ทางนี้คือ ท่านนักบุญ ฟิเลียริโอซามะและ ผู้คุ้มกัน ไรจิโดโนะ」

 

และกวินก็ได้แนะนำตัวให้กับเหล่าลูกเรือมือใหม่ที่มารวมตัวกันบนดาดฟ้าเรือทั้งหมด

 

หญิงสาวสวยผมสีเงินเป็นประกาย และชายหนุ่มร่างสูงสวมชุดเกราะอัศวินศักดิ์สิทธิ์ที่เปล่งประกายด้วยทองคำขาว

 

เพียงแค่มองก็รู้ถึงระดับ ความสวยงาม และความไร้ที่ติ

ทั้งสองเป็นผู้ศรัทธาที่เคร่งครัดในศาสนาเทพธิดา และพวกเขารวบรวมหลักคำสอนด้วยจิตสำนึกที่สูงส่ง และได้รับความซื่อสัตย์

 

เนื่องจากทั้งนักบุญและอัศวินศักดิ์สิทธิ์มีสถานะค่อนข้างสูง จึงจำเป็นต้องแนะนำตัวให้กับเหล่าลูกเรือทุกคนรู้จักอย่างเหมาะสม――แต่จากรูปลักษณ์ภายนอก ถึงจะไม่ได้แนะนำตัวพวกเขา ก็คงไม่มีใครกล้าดูหมิ่นหรือไม่เคารพสองคนนี้แน่นอน

 

ทว่า ม๊า ก็เผื่อไว้

 

「นอกจากนี้ก็ยังมีสาวใช้อีกสองคนที่จะคอยดูแลเรื่องส่วนตัวของฟิเลียริโอซามะให้เอง」

 

――สาวใช้สองคนที่ว่านั้น คนหนึ่งคือเจ้าหญิงลำดับที่สอง แห่ง อาร์ตัวร์ อาเชียเซม และอีกคนคือสาวใช้ส่วนตัวของเธอ ลูนาริน่า เพียงแค่ครั้งนี้พวกเธอมาในฐานะสาวใช้ที่ดูแลนักบุญ

 

ก็ตามที่คาดไว้ คงเป็นการไม่เหมาะสมที่จะประกาศต่อสาธารณะว่ามีสมาชิกราชวงศ์อยู่ด้วย ดังนั้นจึงไม่มีการเอ่ยชื่อของพวกเธอ

ทว่าเพียงแค่มองก็รู้แล้วว่าเป็นเชื้อพระวงศ์ของอาร์ตัวร์อย่างชัดเจน……แต่ก็เพื่อทำให้แน่ใจว่าทุกคนจะเข้าใจความหมายของการไม่แนะนำตัวพวกเธอที่นี่

 

「ฟิเลียริโอค่ะ ฉันอยากจะทำหน้าที่ทาสให้ดีที่สุด ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ」

 

「ไรจิครับ กระผมจะถอดชุดเกราะในทันทีหลังจากนี้ หากไม่มีรังเกียจ ไม่ทราบว่าผู้ใดพอจะบอกกล่าวกับกระผมได้บ้างว่าโจรสลัดอากาศนั้นมีพฤติกรรมเช่นไร」

 

ด้วยเหตุนี้เอง อัศวินศักดิ์สิทธิ์ผู้สูงศักดิ์และมีความสามารถที่คอยปกป้องนักบุญก็ได้เสียสละชีวิตของตนลง และการลักพาตัวฟิเลียริโอ……

 

ความชั่วร้ายครั้งใหญ่แห่งศตวรรษ「การลักพาตัวนักบุญ」ซึ่งแม้แต่โจรสลัดอากาศชื่อดังในอดีตก็ไม่สามารถทำได้สำเร็จก็สำเร็จลุล่วงแล้ว

 

 

 

นักผจญภัยริโนะซึ่งในปัจจุบันรู้จักกันในชื่อกัปตัน・ริโนะแห่งกลุ่มโจรสลัดอากาศลิลลี่หุบเขาพิษหิมะก็ได้เริ่มต้นกิจกรรมโจรสลัดอากาศ และกำลังได้รับการยอมรับอย่างต่อเนื่อง 

 

พ๔ดไปแล้ว ทั้งหมดนี้คือการเตรียมการ

 

เริ่มต้นพวกเขาตัดสินใจกำหนดจุด วัน และเวลาที่แตกต่างกันสิบแปดจุด และบริษัทเซโดนีจะทำการส่งเรือสินค้าไปที่นั่น ด้วยการโจมตีพวกเขาและขโมยสินค้าเหล่านั้น พวกเขาจึงกำลังสร้างสถานการณ์ที่เรียกว่าการจับคู่ปั๊ม

 

แน่นอนว่าทางฝั่งเรือค้าขายได้มีการแจ้งสถานการณ์ไว้แล้ว ดังนั้นพวกเขาจึงเข้าใจร่วมกันว่าไม่จำเป็นต้องต่อต้านแต่อย่างใด

แต่แรกแล้ว สินค้าที่ขโมยคืออาหารและเชื้อเพลิง　คงจะเหมาะกว่าที่จะเรียกมันว่า「เสบียง」

 

ในบางครั้ง ริกเนอร์อดีตโจรสลัดอากาศก็จะมาพร้อมกับเรือสินค้า และบรรยายเกี่ยวกับธุรกิจของโจรสลัดอากาศอีกด้วย

เรือของกลุ่มโจรสลัดอากาศลิลลี่หุบเขาพิษหิมะเต็มไปด้วยผู้คนซึ่งมีความสามารถมากมายจากสี่ดินแดน แต่ไม่มีใครเลยที่เป็นโจรสลัดอากาศที่แท้จริง

ดังนั้นนี่จึงเป็นประโยชน์มาก

 

และ ปัจจุบัน ――

 

 

 

「พร้อมยิงแล้ว！」

 

「ลดระดับความสูงลงแล้วหลบให้พ้น！　เฟรซ่า อย่าพึ่งยิงล่ะ！」

 

　――「ทราบแล้ว！」

 

กวินหมุนพังงาเรืออย่างแรงได้อย่างทันเวลาด้วยเสียงจากกัปตัน・ริโนะที่มองไปรอบ ๆ ผ่านหน้าต่างหอบังคับการ และส่งคำสั่งต่อไปของเธอถึงเฟรซ่าซึ่งกำลังปรับปืนใหญ่บนดาดฟ้าผ่านทางท่อเสียง

 

และตอนนี้――การต่อสู้กับโจรสลัดอากาศตัวจริงกำลังเกิดขึ้น

 

นี่เป็นครั้งที่สามแล้ว

แม้ว่าในตอนแรกจะยังสับสนกันมากมาย แต่หลังจากนั้นการต่อสู้จริงก็เกิดขึ้นอย่างอย่างต่อเนื่อง

 

แม้ว่าจะมาจนถึงหมู่เกาะโจรสลัดอากาศแล้วก็ตาม แต่กวินเชื่อว่าประสบการณ์การต่อสู้ทางอากาศเป็นสิ่งสำคัญ เพราะไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง

ด้วยเหตุนี้ พวกเขาจึงไม่คิดที่จะหลบเลี่ยง และกำลังพัฒนากลยุทธ์ต่าง ๆ และทดลองใช้ในการต่อสู้จริง

 

การต่อสู้คราวนี้ เป็นเรือสองลำ

ดูจากเครื่องหมายของโจรสลัดอากาศแล้ว พวกมันคือกลุ่มโจรสลัดอากาศฉลามสองหัว(ทวินชาร์ก)ประวัติของพวกเขาไม่ได้ยอดเยี่ยมมากนัก แต่ก็อยู่ในแวดวงโจรสลัดอากาศมาระยะหนึ่งแล้ว ดังนั้นชื่อเสียงก็จึงเป็นที่รู้จักกันในระดับหนึ่ง 

 

ในขณะที่พยายามจะประกบไว้ระหว่างเรือทั้งสองลำ ก็ระวังไม่ให้โดนโจมตีแบบก้ามปู ตอนนี้――

 

　　ตู้ม！　ตู้ม！　ตู้ม！

 

พยายามอย่างยิ่งที่จะหลีกเลี่ยงการโจมตีจากปืนใหญ่ของอีกฝ่ายอย่างเต็มที่

 

หากเป็นที่ชั้นบนของเรือ จะมีแกนดอล์ฟกับเว่ยป้า・เซินประจำอยู่ที่ดาดฟ้าที่สามารถรับมือลูกกระสุนปืนใหญ่ได้บางส่วน แต่

ก็ไม่สามารถปกป้องลำเรือ และด้านข้างได้

 

กฎพื้นฐานของเรือลำนี้คือการเคลื่อนที่ไปเรื่อย ๆ เพื่อไม่ให้ตัวเรือตกเป็นเป้า

 

　――「กวิน！　อันเซลขึ้นเรือที่อยู่ฝั่งท่าเรือได้แล้ว！」

 

ได้ยินเสียงของแกนดอล์ฟที่ประกาศชัยชนะผ่านท่อเสียง

 

ในขณะที่พวกเธอพยายมดึงดูดความสนใจของศัตรูให้มากที่สุดไปพร้อมกับหลบหลีก――ในช่วงเวลาเดียวกัน ก็ดูเหมือนว่าอันเซลจะประสบความสำเร็จในการขึ้นเรือของศัตรูด้วยเรือเดี่ยวได้สำเร็จ

 

เท่านี้เรือทางซ้ายก็ถือว่าล่มไปแล้ว

 

ริโนะ、อันเซล、เฟรซ่า、แกนดอล์ฟ。

ทั้งสี่คนนี้ค่อนข้างแข็งแกร่ง

กวินซึ่งเป็นทหาร แม้จะเคยเห็นคนที่แข็งแกร่งมามากมาย  แต่คนเหล่านี้ก็มีความแข็งแกร่งที่มากกว่าอย่างน่าตกใจ

 

เขารู้ว่าเว่ยป้า・เซินนั้นถูกกล่าวขานว่าแข็งแกร่งที่สุดในประเทศนักรบ อู่ไห่ตงโคกุ แต่ก็ไม่ได้เหนือกว่ากันมากนัก

เป็นเรื่องน่าเศร้าและน่ากลัวที่ไม่มีใครในพวกเขาเป็นชาวแว็ง เดอ ครุช――แต่ตอนนี้พวกเขาเป็นพันธมิตรที่เชื่อถือได้และเป็นกำลังที่เชื่อถือได้ 

 

「เข้าใจแล้ว！　――เฟรซ่า、เราจะเข้าไปใกล้แล้ว！　เตรียมพร้อมยิงได้เลย！」

 

　――「ได้ทุกเวลา！　……อาเร๊ะっนักบุญซามะ！？　ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้……เอ๊ะっอยากจะลองยิง！？　ยิงปืนใหญ่！？」

 

　…………

 

　――「ถ้าอยากยิงขนาดนั้นก็ช่วยไม่ได้น๊า……พื้นฐานแรกให้ดูที่ตรงนี้――」

 

　　แพทเทิร์น

 

เมื่อรู้สึกเหมือนได้ยินเสียงที่ไม่ควรได้ยิน ริโนะก็ปิดฝาของท่อเสียง

ถ้าเธอไม่ทำ กวินที่ยุ่งอยู่กับการบังคับเรือก็คงทำเองไปแล้ว แม้จะต้องปล่อยพังงาก็ตาม

 

「น๊า ริโนะ เมื่อกี้ได้ยินอะไรรึเปล่า？」

 

「ไม่ค่ะ ฉันไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น ไม่มีทางที่นักบุญจะอยากยิงปืนใหญ่ใส่โจรสลัดอากาศได้  นั่นเป็นสามัญสำนึก ไม่มีทางที่จะเกิดขึ้นได้ ไม่แม้แต่จะคิดค่ะ」

 

　　ด็อง！　　แก๊ง！

 

 

กระสุนโลหะกระเด็นขึ้นไปในอากาศ

 

――เหมือนกับกำแพงที่มองไม่เห็น……「บาเรียของนักบุญ」ที่ใช้ขับไล่สิ่งชั่วร้าย แต่แน่นอนว่าไม่มีทางที่นักบุญจะช่วยธุรกิจของโจรสลัดอากาศได้ ดังนั้นจึงเป็นเพียงภาพลวงตาอย่างแน่นอน กระสุนคงจะพลาดจากนกหรือปลาบินที่บังเอิญบินผ่านมา

 

ม๊า อะไร

ไอ้นั่นไง

 

ไม่ว่าจะในกรณีไหน ตอนนี้เป็นโอกาสแล้ว 

 

อีกฝั่งต้องใช้เวลาในการโหลดกระสุน

ศัตรูเพิ่งจะยิงปืนใหญ่ออกมาไป ถ้าเป็นตอนนี้ก็สามารถเข้าใกล้ได้แล้ว

 

ศัตรูตกใจกลัวหลังจากเห็นพวกเธอเข้าใกล้ยิ่งขึ้นไปในราวเดียว、หากพวกแกนดอล์ฟสามารถกระโดดขึ้นเรือของศัตรูได้ ทุกอย่างก็จะจบลง 

 

「ริโนะ！　ฝากด้วย！」

 

「อะ อืม……――ยิง！」

 

ดูเหมือนเธอจะค่อนข้างไม่เต็มใจนัก แต่โอกาสก็คือโอกาส

ริโนะทำตามคำแนะนำของกวินขณะที่เรือเข้าไปใกล้ เธอเปิดท่อเสียงที่ปิดไว้แล้วออกคำสั่งสั้น ๆ

 

และจากนั้นก็พยายามรีบปิดฝาทันที แต่――

 

　　ตู้ม！　

 

　――「โดนแล้ว！　โดนด้วยล่ะค่ะ เฟรซ่า！」

 

เธอรู้สึกประหลาดใจกับเสียงนั้นมากจนพลาดจังหวะปิดฝาไป

 

ไม่เคยคิดเลยว่าจะทำมันจริง ๆ และ

 

　――「โอ้ สุดยอดเลย」

 

　――「ยินดีด้วยขอรับ ฟิเลียริโอซามะ แต่โปรดอย่าพูดแบบนี้ในอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์เด็ดขาดเน๊ะ ไม่สิ กระผมให้อภัยที่ขโมยตายิงของกระผมไป แต่นี่อาจกลายเป็นปัญหาความรับผิดสำหรับกระผมได้ 」

 

　　แพทเทิร์น

 

…………

 

「ได้ยินอะไรหรือเปล่า？」

 

「ไม่เลยยยยย？　อาจเป็นเพราะเหล้าที่ดื่มไปเมื่อวานนี้ ตอนนี้เลยได้ยินเสียงหลอนเท่านั้นเอ๊งงงงง」

 

「อ้า งั้นรึ ……ข้าเองก็ดื่มไปเหมือนกัน มาดื่มจนกว่าจะลืมกันเถอะ」

 

 

 

การสร้างผลงานความสำเร็จของกลุ่มโจรสลัดอากาศลิลลี่หุบเขาพิษหิมะกำลังดำเนินไปอย่างราบรื่น

 

 

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ 

{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}

 

ขอบพระคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ

ขอบคุณงับ