[นิยายแปล(WN)] 狂乱令嬢ニア・リストン คุณหนูโลลิคลั่งเนีย・ลิสตัน - ตอนที่ 292 ปฏิบัติการแทรกซึมหมู่เกาะหมีอากาศ หมีที่แท้จริง ４

292 ปฏิบัติการแทรกซึมหมู่เกาะโจรสลัดอากาศ รูปร่างที่แท้จริง ４

 

“อาー、ชื่อของข้าคือ กวิน จะเป็นผู้รับผิดชอบปฏิบัติการในครั้งนี้ ข้าทำงานเป็นทหารจากแว็ง เดอ ครุชยินดีที่ได้รู้จัก

เช่นนั้น จากนี้จะขอพูดถึงรายละเอียดของแผนการ ดังนั้นหากมีคำถามใด ๆ โปรดถามมาได้เลย”

 

ในช่วงดึก สองวันหลังจากเนีย・ลิสตันมาถึง สมาชิกหลักก็ได้รวมตัวกันที่บาร์ระดับสูงภายในเมืองหลวงอาร์ตัวร์「ศาลาหนูขาวใต้แสงจันทร์」

 

ภายใต้แสงไฟสลัว ๆ ในร้านซึ่งเต็มไปด้วยเฟอร์นิเจอร์และของตกแต่งหรูหรา คนที่นั่งอยู่ที่เคาน์เตอร์ หรือที่โต๊ะซึ่งต่างกำลังจิบแก้วตามใจชอบ ก็หันความสนใจไปที่กวินซึ่งเริ่มพูดในที่สุด

 

อันดับแรก ผู้ริเริ่ม เนีย・ลิสตัน。

ที่นี่ไม่จำเป็นต้องใช้ชื่อปลอมเนื่องจากสมาชิกหลักรู้อยู่แล้วว่าเธอเป็นใคร นามแฝงระหว่างแผนการคือ「ลิลลี่」

 

ริโนกิสหรือที่รู้จักในชื่อ นักผจญภัยริโนะ

และอีกสามคนที่มีอาจารย์คนเดียวกันกับเธอ ได้แก่ อันเซล、เฟรซ่า、แกนดอล์ฟ

แม้จะมีจำนวนน้อย พวกเธอก็เป็นกลุ่มที่ประสบความสำเร็จในงานแข่งขันศิลปะการต่อสู้ที่จัดขึ้นที่อาร์ตัวร์เมื่อไม่กี่ปีก่อน

พวกเธอมีความสามารถในการโจมตีและเอาชนะหมู่เกาะโจรสลัดอากาศ

 

ลินตัน・ออรอนและ เว่ยป้า・เซิน จากอู่ไห่ตงโคกุ

 

ผู้บัญชาการทหารบก พลเอกกวิน แห่งแว็ง เดอ ครุชที่ได้รับความไว้วางใจให้เป็นผู้นำปฏิบัติการ 

 

และ กัปตัน・ริกเนอร์ อดีตโจรสลัดอากาศฉลามหัวค้อนดำ

 

สำหรับตอนนี้ทั้งเก้าคนนี้จะเป็นตัวหลัก

 

“นี่คือปฏิบัติการปราบปรามหมู่เกาะโจรสลัดอากาศ เนื่องจากเรากำลังทำงานร่วมกับคนชั้นสูงจำนวนไม่มาก ด้วยหลักการพื้นฐานคือการควบคุมหมู่เกาะจากภายใน 

ดังนั้น เราจะก่อตั้งกลุ่มโจรสลัดอากาศขึ้นมาโดยผู้คนที่อยู่ที่นี่ และทำการลงจอดอย่างสง่างามจากด้านหน้า 

นั่นคือกลยุทธ์สำหรับครึ่งแรก

 

ครึ่งหลัง จำเป็นต้องได้ข้อมูลท้องถิ่นที่ถูกต้องก่อนเพื่อประกอบการตัดสินใจ  เพื่อให้สามารถเคลื่อนไหวได้อย่างยืดหยุ่น ข้ากำลังคิดว่าจะเริ่มคลึ่งหลังของแผนการ หลังจากขึ้นหมู่เกาะโจรสลัดอากาศได้แล้ว

 

――ทว่า”

 

กวินมองไปที่เนีย・ลิสตัน

 

” เนียจังอยากที่จะไปก่อน เพราะความปรารถนาส่วนตัวถูกต้องไหม？”

 

สาวน้อยผมดำซึ่งเป็นคนเดียวที่ถูกเสิร์ฟด้วยน้ำผลไม้ไร้แอลกอฮอล์ พยักหน้าให้ราวกับว่าพูดได้ถูกต้องแล้ว

ทัศนคติของเธอไม่มีความลังเลเลยสักนิด

 

“เข้าใจแล้ว ตอนนี้เรามาถึงจุดที่ข้าจะไม่พูดอะไรอย่างให้เธอหยุดทำ เพราะมันอันตราย หรือจะทำยังไงหากเกิดตายไป อะไรแบบนั้นอีกแล้ว ข้าแน่ใจว่าพร้อมสำหรับความเสี่ยงทั้งหมดอยู่แล้วสินะ

แต่ดีจริง ๆ แล้วใช่ไหม？”

 

“แน่นอนค่ะ”

 

หลังจากเสร็จสิ้นการยืนยันเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว ก็มาเริ่มกันเลย

 

“สถานที่ที่เลวร้ายที่สุดในหมู่เกาะโจรสลัดอากาศในขณะนี้คือ อาคาชิมะ ว่ากันว่าราชาแห่งการหลบหนึ่ง แฟรกไจล์・หนึ่งในสี่ราชาแห่งท้องฟ้าที่ปกครองเกาะลอยฟ้านั่น ดูเหมือนจะทำการค้าทาสอย่างเอิกเกริกเลยล่ะ

เป้าหมายของเธอคือการปลดปล่อยทาสถูกไหม？　ถ้าเป็นอย่างงั้น ก็เล็งไปที่อาคาชิมะ และเริ่มแผนการจากที่นั่นแล้วกัน หากเธอลงมือในวงกว้างมากเกินไป สถานการณ์ที่ไม่คาดฝันก็มีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้นได้มากขึ้น ดังนั้นช่วยดำเนินแผนการแค่บนเกาะแห่งนั้นที่เดียวจนกว่าพวกเราจะไปถึงเน๊ะ”

 

“หรือก็คือ ฉันควรไปที่ที่เรียกว่าอาคาชิมะ แล้วฆ่าแฟรกไจล์ซะใช่ไหม？”

 

กะแล้วว่าอย่าให้หน้าตาหลอกลวง กวินคิดในใจ

 

มีคำที่ไม่ควรออกมาจากปากของเด็ก โดยเฉพาะจากลูกสาวขุนนางหลุดออกมาง่าย ๆ และเธอก็ตัดสินใจขึ้นไปยังหมู่เกาะโจรสลัดอากาศเพียงลำพัง ซึ่งเต็มไปด้วยโจรสลัดป่าเถื่อนอย่างไม่ลังเล

 

“ม๊า ข้าก็ไม่ได้รังเกียจที่จะฆ่าพวกมันหรอกนะ แต่การลงมือเร็วเกินไปอาจจะก่อให้เกิดปัญหาแทนได้ ขอเวลาให้ทางนี้ได้สร้างชื่อเสียงในฐานะกลุ่มโจรสลัดอากาศก่อนก็แล้วกัน

 

เธอจะเป็นสมาชิกของกลุ่มโจรสลัดอากาศของพวกเรา ที่จะเดินทางตัวคนเดียวเข้าไปบดขยี้หนึ่งในสี่ราชาแห่งท้องฟ้า ――และ ข้าอยากให้เป็นแบบนี้มากกว่า”

 

“……？”

 

เนีย・ลิสตันเอียงหัวของเธอเล็กน้อย ดูเหมือนเธอจะไม่ค่อยเข้าใจนัก

 

“ไม่ใช่เรื่องยากอะไร ข้าแค่ขอเวลาอย่าพึ่งไปต่อสู้กับแฟรกไจล์ อย่างน้อยสิบวันตั้งแต่ที่เธอสามารถเริ่มเคลื่อนไหวบนอาคาชิมะได้

ในช่วงนั้นเราจะรีบเตรียมตัวกันให้พร้อม ข้าแค่อยากขอให้เธอรอในช่วงระหว่างเตรียมตัวนั้น”

 

“แค่อย่าไปสู้กับแฟรกไจล์สักระยะหนึ่งสิเน๊ะ？”

 

“อืม เธอสามารถทำอย่างอื่นที่ต้องการได้ อย่างเช่น การช่วยเหลือทาส หรือการต่อสู้กับ โจรสลัดอากาศกลุ่มอื่น ๆ ที่ไม่ใช่กับแฟรกไจล์ นอกจากนี้ยังมีความเป็นไปได้ว่าแฟรกไจล์จะไม่อยู่ที่นั่นด้วย”

 

“เข้าใจแล้ว จ๊า ฉันจะผ่อนคลายและสนุกกับมันไว้นาน ๆ แล้วกัน”

 

แม้ว่าจะกังวลเล็กน้อยเกี่ยวกับทัศนคติของเธอที่ไม่คิดว่าตัวเองจะพ่ายแพ้เลยแม้แต่น้อย――แต่ความจริงที่ว่าไม่มีใครพยายามหยุดเธอเอาไว้ ก็อาจเป็นข้อพิสูจน์ถึงความสามารถของเนีย・ลิสตันก็เป็นได้

 

กวินไม่อยากพูดอะไรที่ไม่จำเป็น เขาจึงหันเหสายเพื่อสลัดความกังวลออกไป

 

“ริกเนอร์ คุณซึ่งเป็นอดีตโจรสลัดอากาศวางแผนที่จะอุ้มเนียจังเข้าไปยังไง？”

 

“อ้า เราเหลือเรือเพียงลำเดียวที่คงสภาพเดิมจากยุคที่ยังใช้งานอยู่ ดังนั้นควรจะรีบออกเดินทางทันที”

 

เขาไม่เคยได้ยินรายละเอียดเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นกับพวกริกเนอร์ในตอนนั้น แต่ตอนนี้พวกเขากำลังทำงานอย่างขยันขันแข็ง

 

ดูเหมือนว่าเขาวางแผนที่จะทำงานอย่างขยันขันแข็ง ประหยัดเงิน และซื้อเรือลำนั้นกลับมาเป็นของตัวเองในที่สุด

นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเรือเหาะจึงถูกทิ้งไว้เหมือนในสมัยนั้น

 

“จะเป็นไม่เป็นไรเหรอกับการขายเนียโอโจ้ซามะไปที่หมู่เกาะโจรสลัดอากาศในฐานะทาสน่ะ？”

 

“และก็เรื่องนั้น อยากจะขอให้ช่วยขายชื่อกลุ่มโจรสลัดอากาศของพวกเราด้วย ทันทีที่เธอเอ่ยชื่อออกไป กลุ่มโจรสลัดอากาศของพวกเราก็จะถือกำเนิดขึ้นอย่างเป็นทางการ “

 

“นี่เป็นเพียงการเตรียมสร้างชื่อให้ตัวเองสิน๊า？　รับทราบ”

 

ดังที่คาดหวังได้จากอดีตโจรสลัดอากาศ เขาเข้าใจความสัมพันธ์ได้อย่างรวดเร็ว

 

“นั่นคือทั้งหมดที่ข้าอยากจะขอต่อคุณ คุณสามารถกลับมาได้ทันทีเลย หลังจากขายเนียจังไปแล้ว”

 

“ด่วนแค่ไหน？　……ที่จริงอยากจะขอเวลาสักหน่อยได้ไหม？”

 

“เวลา？　มีอะไรผิดปกติงั้นรึ？”

 

“ข้าได้ยินมาว่าลูกเรือบางคนของข้าไปมีคนรักแล้ว มันเพราะนานแล้วที่พวกข้าเลิกเป็นโจรสลัดอากาศ แต่ก็ยังไม่สามารถลืมมันได้ ม๊า แต่เหมือนจะเป็นเมียน้อยล่ะนะ มีความเป็นไปได้สูงที่อีกฝ่ายจะไม่จริงจังกับเรื่องนี้ อาจจะ……น่ะนะ ข้าต้องไปเจอใครบางคนก่อน “

 

“อืมー……”

 

แม้จะบอกว่าเธอเป็นเมียน้อย แต่ก็ไม่รู้ว่าเธอมีตำแหน่งแบบไหน

 

เป็นทาสหรือเปล่า หรือเป็นธุรกิจหรือเปล่า ติดหนี้อยู่หรือเปล่า

คุณอาจไม่อยู่ในฐานะที่จะพาเธอออกไปได้โดยไม่ได้รับอนุญาต ดังนั้นหากเกิดปัญหาขึ้นก่อนแผนการสำคัญ แผนอาจผิดพลาดได้

 

“นั่น ใช้อำนาจเข้าควบคุมทั้งหมดทีหลังไม่ได้เหรอ？”

 

“อะ……เรื่องนั้นก็ใช่อยู่น๊า จ๊า ม๊า ก่อนอื่นขอยืนยันความตั้งใจของเขาก่อน”

 

แบบนั่นก็ดีเลยจริงไหม

อาจเป็นไปได้ว่าเมื่อเขาตัดสินใจรับเธอเป็นคนรักแล้ว เธออาจมีคนรักแล้ว แต่งงานแล้ว หรือมีลูกแล้ว ทั้งหมดนี้เป็นไปได้

 

สิ่งสำคัญคือต้องรอดู

แต่แค่พูดว่า「เดี๋ยวฉันจะมารับคุณ」ก็สามารถสร้างความแตกต่างได้มาก

 

 

 

「จ๊า ถ้าอย่างนั้นก็รีบไปกันเถอะ ทันทีที่การสนทนาจบลงเนีย・ลิสตันก็รีบลากริกเนอร์ออกจากบาร์ไปทันที

 

และให้สัญญาว่า「ไว้เจอกันที่นั่น」กับทุกคน

 

……ซ้า

 

 

 

“เพื่อให้เราสามารถสร้างชื่อให้ตัวเองในฐานะกลุ่มโจรสลัดอากาศได้ เราจำเป็นต้องมีความสำเร็จ  ――คุณหนูลินตัน คุณรู้จักกับเลดี้อาเชียเซมซามะ เจ้าหญิงลำดับที่สองของอาร์ตัวร์ใช่ไหม？”

 

“ค่ะ”

 

“ถ้างั้นข้าอยากให้คุณช่วเตรียมสถานที่สำหรับการเจรจาต่อรองที โชคดีที่ตอนนี้ดูเหมือนเธอจะอยู่ที่อาร์ตัวร์แล้ว”

 

“……อ้า เข้าใจแล้วค่ะ ท่านผู้นั้นจบการศึกษาจากสถาบันศาสนจักรแห่งอัสตาเนีย อาจจะมีเส้นสายโดยตรงอยู่บ้าง”

 

“ถึงต่อให้ไม่มี เธอก็ต้องมีความสัมพันธ์กับบุคคลสำคัญอยู่บ้าง มาใช้ความสัมพันธ์และการติดต่ออย่างเต็มที่เพื่อให้นักบุญมาอยู่ในความดูแลของเรากันเถอะ”

 

 

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ 

{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}

 

ขอบพระคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ

ขอบคุณงับ