[นิยายแปล(WN)] 狂乱令嬢ニア・リストン คุณหนูโลลิคลั่งเนีย・ลิสตัน - ตอนที่ 280 ปฏิบัติการแทรกซึมหมู่เกาะหมีอากาศ ６ โลลิกระหายเลือดที่ถูกปลดโซ่ล่าม

280 ปฏิบัติการแทรกซึมหมู่เกาะโจรสลัดอากาศ ６

 

“――เรือของเรือรบยุงสงคราม(มอสคิวโต้)ถูกทำลายไปสองลำ！”

 

“――ยามถูกซัดปลิว ส่วนอาวุธและทรัพย์สมบัติถูกยึดไป！”

 

“――อาจจะเป็นผลงานของ『โจรล่าโจรสลัดอากาศ』ที่กำลังเป็นข่าวลืออยู่หรือเปล่า！？”

 

และอื่น ๆ อาคาชิมะตกอยู่ในความโกลาหลตั้งแต่เช้า

 

จากผู้คนที่ดูเหมือนโจรสลัดอากาศ ไปจนถึงพ่อค้า ไปจนถึงทาสที่ดูเหมือนจะมีชีวิตที่ดีที่นี่

เนื่องจากเกิดเหตุการณ์ใหญ่ที่เรือโจรสลัดอากาศสองลำที่จอดอยู่ในท่าเรือถูกทำลายจึงเกิดความโกลาหลขึ้นทั้งซ้ายและขวา

 

ดูเหมือนว่าซากเรือจะตกลงไปในทะเลแล้ว มีพยานพบเห็นชายขี้เมาคนหนึ่งซึ่งถูกตั้งข้อสงสัย――

 

เมื่อเราตรวจสอบบนพื้นผิวทะเล ก็พบซากของสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นเรือลอยน้ำอยู่ ……นอกจากนี้ ยังพบธงและเครื่องหมายของโจรสลัดอากาศเรือรบยุงสงคราม(มอสคิวโต้)อีกด้วย มีความเป็นไปได้ว่าจะถูกชนโดยใครบางคน

 

แม้ว่าจะเดาสาเหตุแตกต่างกันไป แต่ก็เป็นไปได้ที่เรือเหาะจะพัง เพราะการชนกันโดยบังเอิญ และไม่ได้ตั้งใจ 

ทว่า ไม่น่าเป็นไปได้ที่เรือสองลำจะพังพร้อมกัน

 

เพราะฉะนั้นหลายคนจึงคิดว่า「มีคนร้ายทำให้เรือตก」

 

โจรสลัดอากาศเรือรบยุงสงคราม(มอสคิวโต้) เป็นกลุ่มโจรสลัดอากาศที่ประกอบด้วยเรือขนาดเล็กเจ็ดลำ

เป็นหนึ่งในกลุ่มโจรสลัดอากาศภายใต้สังกัดของแฟรกไจล์ ราชาแห่งการหลบหนี และยังถือว่าเป็นกลุ่มโจรสลัดอากาศที่ค่อนข้างใหญ่ซึ่งมีสมาชิกมากกว่าร้อยคน

 

“――อันตรายเน๊”

 

ในขณะที่ทุกคนตั้งแต่ผู้ใหญ่จนถึงพวกวายร้ายต่างโวยวาย สาวน้อยผมดำและทาสผมบลอนด์ก็เดินไปตามริมถนนอย่างสงบ

 

“……ทำลงไปจริง ๆ สินะคะ”

 

พวกเธอคือ ลิลลี่และโอลิเวียร์

 

พวกเธอออกมาซื้ออาหารและสิ่งของจำเป็นในชีวิตประจำวัน ซึ่งการบริโภคเพิ่มขึ้นอย่างมากในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา

โดยวิธีการแบ่งการซื้อออกเป็นหลาย ๆ ครั้ง โดยการเปลี่ยนคนและสถานที่ที่จะซื้อ จำนวนเงินที่ใช้ก็ถูกปลอมแปลง

 

ถ้าซื้อหมดในคราวเดียว ก็จะกลายเป็นการซื้อสินค้าจำนวนมากสำหรับคนหลายสิบคนทันที

หากเป็นเช่นนั้น จะค่อนข้างผิดสังเกตได้ชัดเจน ความเป็นไปได้ที่คนจะเกิดความสงสัยก็จะเพิ่มขึ้นเช่นกัน

 

――มันเป็นมาตรการที่สิ้นหวังซึ่งฉันไม่คิดว่าจะคงอยู่ตลอดไป แต่ก็ดีกว่าไม่ทำเลย

 

“จากนี้ไปจะทำอะไรต่อล่ะคะ？　หากยังเป็นเช่นนี้ต่อไป ฉันแน่ใจว่าจะถูกพบตัวภายในไม่กี่วันใช่ไหมคะ？”

 

ลิลลี่พยักหน้า「ก็คงอย่างงั้น」ให้กับการคาดเดาของโอลิเวียร์

 

ในหมู่โจรสลัดอากาศอาจจะมีคนโง่อยู่มากมาย แต่ก็ไม่ใช่ทุกคนที่จะโง่ขนาดนั้น สักวันคงมีคนมาเจอลิลลี่ที่ทำงานอยู่เบื้องหลังอย่างแน่นอน

 

และเมื่อเวลานั้นมาถึงก็จะเป็นจุดสิ้นสุดของซ่องแห่งนั้นด้วยเช่นกัน

 

โสเภณีที่ซ่อนนักล่าโจรสลัดอากาศไว้ พวกวีรัสที่ยังมีชีวิตอยู่ในห้องขังใต้ดิน และแม้แต่พวกเด็ก ๆ ที่ได้รับการช่วยเหลือ และรวบรวมมา 

 

ฉันแน่ใจว่าพวกเขาทั้งหมดจะถูกฆ่าตาย ไม่เช่นนั้นพวกเขาก็อาจจะถูกลงโทษในระดับที่พูดได้ว่าตายซะยังดีกว่าอยู่

 

ฉันไม่คิดว่าเป็นเวลาที่จะไปช้อปปิ้งแบบสบาย ๆ แต่――

 

“น่าจะถึงเวลาที่จะเล็งซ่องระดับสูงเป็นเป้าหมายต่อไปแล้วเน๊ แน่ใจว่าต้องเก็บออมเงินได้มากกว่านี้แน่นอนเน๊ แล้วก็แน่ใจว่ามีที่ที่สวยกว่านี้แน่นอน อย่างที่รู้อยู่แล้ว ฉันเริ่มจากตลาดค้าทาสระดับต่ำ ดังนั้นฉันจึงสงสัยเกี่ยวกับการปฏิบัติต่อระดับกลางถึงระดับสูงล่ะเน๊ะ”

 

“……”

 

เห็นได้ชัดว่าลิลี่ไม่มีความตั้งใจที่จะหยุดหรือควบคุมตัวเอง หรือแม้แต่รู้สึกถึงอันตรายเลยแม้แต่น้อย

 

อันที่จริง ยังคิดถึงเป้าหมายในคืนนี้ด้วยซ้ำ

ดูความโกลาหลนี้สิ

 

เธอไม่รู้ว่าพวกตัวเองมีทางเลือกอะไรบ้าง――แต่พวกโอลิเวียร์ไม่อาจหันหลังกลับได้ในตอนนี้อีกแล้ว ดังนั้นพวกเธอจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องอยู่กับสาวน้อยคนนี้ต่อไป

 

ยังไงก็หนีไม่พ้นตั้งแต่แรกอยู่แล้ว

 

การเปิดเผยข้อมูลในตอนนี้ ไม่มีประโยชน์อีกแล้ว หากไม่ลงมือทำตั้งแต่นาทีแรก ในความเป็นจริงอาจจะถูกลงโทษที่นิ่งเงียบมาจนถึงตอนนี้ด้วยก็ได้

 

เมื่อเรื่องเกิดขึ้นไปขนาดนี้แล้ว ไม่ว่าเราจะทำอะไร โศกนาฏกรรมที่รอเราอยู่ก็ยังคงเหมือนเดิม

 

――ไม่สิ มันอาจจะเปลี่ยนแปลงก็ได้

 

หากเธอยังคงติดตามสิ่งที่ลิลลี่ทำต่อไป มันอาจไม่นำไปสู่โศกนาฏกรรมใด ๆ ที่อาจเกิดขึ้นก็ได้

 

ที่จริงเธอควรหยุดมีความหวังถึงสิ่งที่เป็นไปไม่ได้แบบนั้นได้แล้ว――แต่ว่า ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา ความหวังของมนุษย์เช่นนั้นได้หยั่งรากลึกลงในใจเธอ และเริ่มงอกเงยออกมา

 

“เน๊、ฉันควรเล็งไปที่ไหนดี？”

 

ลิลลี่หัวเราะอย่างมีความสุขและถามว่าคืนนี้เธอควรจะโจมตีที่ไหน

 

ราวกับว่าเธอแค่กำลังวางแผนทำอะไรสนุก ๆ ต่อไปแค่นั้น โดยถามว่า「ครั้งต่อไปเราจะไปที่ไหนกันดี？」

 

“……ถ้าอย่างงั้นอาจจะเป็นการอ้อมไปสักหน่อย แต่เราไปดูตัวอย่างกันไหมคะ”

 

แม้ว่าจะเป็นการยากที่จะบอกให้สงบจิตสงบใจ――แต่ถึงกระนั้น โอลิเวียร์ก็ตัดสินใจทำตามหัวใจของตนเอง และให้ข้อมูลที่ตามที่ต้องการ

 

 

 

“――งั้นไปแล้วน๊า”

 

คืนนั้นก็เช่นกัน ลิลลี่ออกจากซ่องเพื่อจู่โจมและปล้นสะดม

 

เมื่อคืน พึ่งมีเรือของโจรสลัดอากาศล่มไป ดังนั้นทั้งเกาะจึงอยู่ในภาวะตื่นตัวขั้นสูง

ถ้าออกไปในเวลาแบบนี้ คงอีกไม่นานที่จะถูกเจอตัว――

 

　――「แกสินะที่กำลังออกล่าโจรสลัดอากาศน่ะ！？”

 

ทันทีที่เธอจากไป ฉันก็ได้ยินเสียงตะโกนดังกล่าว เสียงนกหวีดดังขึ้นในคืนที่มืดมิด และเสียงตะโกนของผู้คน

 

“……เอ๋ぇ……”

 

โอลิเวียร์เงยหน้าขึ้นมองทางที่เธอออกไปแล้วกุมหัวเอาไว้

 

ความปั่นป่วนนี้เริ่มต้นหลังจากที่ลิลลี่จากไป

เป็นเพียงเรื่องของเวลาก่อนที่จะถูกเจอ ――อันที่จริงมันเกิดขึ้นในพริบตาเดียว

 

ตามที่คาดไว้ เพราะพึ่งเกิดเรื่องเมื่อวาน ดังนั้นดูเหมือนว่าพวกเขาจะมีความตื่นตัวสูงมาก

 

สำหรับโจรสลัดอากาศ เรือมีค่าเท่ากับชีวิต เป็นตัวตนที่แบ่งบันชีวิตของกันและกัน

แม้แต่โอลิเวียร์ซึ่งไม่ใช่โจรสลัดอากาศก็ยังนึกภาพออกว่าพวกเขาจะโกรธแค่ไหน ถ้ามีคนมายุ่งกับสิ่งนั้น 

 

และอาจจะโกรธมากกว่าที่โอลิเวียร์จินตนาการไว้เสียอีก

นั่นเป็นเหตุผลที่เธอถูกเจอตัวอย่างรวดเร็ว

 

“เน๊ะ、เน๊……หรือว่าความวุ่นวายนี้จะเป็น……”

 

เอสเธอร์ซึ่งควรจะนอนกับพวกเด็ก ๆ ลงมาจากชั้นสอง

 

“ม๊า ฉันก็คิดไว้แล้วว่าวันนี้เธอก็จะไปเหมือนกัน แต่ถึงอย่างงั้น……”

 

เอด้าเองก็ลงตามมาด้วย เธอเดินไปหาโอลิเวียร์ที่กำลังกุมหัวอยู่

 

“โอลิเวียร์ แบบนี้ไม่แย่แล้วเหรอ？　ฉันก็อยากจะ……บอกให้หนีไปอยู่หรอก แต่……”

 

เอสเธอร์ซึ่งหมดคำพูดก็ถอนหายใจ

 

“สำหรับพวกเรา มันไม่มีที่ไหนให้หนีไปตั้งแต่แรกแล้วล่ะนะ อะไรที่จะเกิดก็ต้องปล่อยให้มันเกิดไปล่ะ “

 

เอด้าที่ตั้งใจแน่วแน่ และตัดสินใจสนับสนุนลิลลี่ไม่สะทกสะท้านกับเรื่องนี้

 

“――มาอธิษฐานกันเถอะค่ะ”

 

และแม้แต่อาซีร์ก็ยังลงมา

 

“เด็กคนนั้นไม่ใช่นักบุญ……แต่บางทีเธออาจจะเลอค่า และหาได้ยากยิ่งกว่านักบุญมาก หากเทพเจ้าแห่งโชคชะตาพาเด็กคนนั้นมา ฉันมั่นใจว่าทุกอย่างจะเรียบร้อยดี มาหวังให้เป็นเช่นนั้นกันเถอะค่ะ”

 

คำอธิษฐาน

 

สำหรับผู้หญิงเหล่านี้ที่จมดิ่งลงสู่ก้นบึ้งในฐานะทาส ไม่ว่าจะสาเหตุอะไรก็ตาม พวกเธอก็ไม่อยากแตะต้องมัน

 

ไม่มีพระเจ้า

ไม่มีความช่วยเหลือสำหรับตนเอง

เพราะเข้าใจเรื่องนั้นเป็นอย่างดี

 

ทว่า――แต่ ใช่แล้ว

 

ก็อดไม่ได้ที่อยากจะอธิษฐานสักเล็กน้อย แค่นิดหนึ่งเท่านั้น ไม่ใช่แค่เพื่อตัวเองแต่เพื่อคนอื่น ๆ 

 

“……รับชากันสักหน่อยไหม？　วันนี้ฉันมีใบชาล้ำค่าที่เด็กคนนั้นซื้อมาให้”

 

ไม่รู้สึกอยากอธิษฐาน

แต่ก็นอนไม่หลับอีกต่อไปแล้ว

 

พวกคนป่าเถื่อนอาจจะเข้ามาเมื่อไรก็ได้ แต่ตอนนี้ไม่มีประโยชน์ที่จะวิ่งหนีอีกแล้ว

 

ความรู้สึกที่เหมือนมองการณ์ไกลเช่นนี้ ไม่เพียงแต่โอลิเวียร์เท่านั้น แต่ทุกคนในห้องนี้มีความคิดแบบเดียวกัน

 

“ดีจังเน๊ งั้นเดี๋ยวฉันจะทำแพนเค้กบาง ๆ ให้เอง แล้วเสิร์ฟแยมเยอะ ๆ แบบหรูหรากันเลยเถอะ”

 

“กำลังพูดถึงเรื่องอะไรน่ะ……แต่ถ้ายืนกรานฉันก็เอาด้วย”

 

“ถ้างั้น ฉันจะช่วยเธอนะเอด้า ขณะอธิษฐานไปด้วย”

 

งานเลี้ยงน้ำชายามเย็นที่ไม่คาดคิดเริ่มต้นขึ้น

 

ถึงแม้จะเล็กเกินกว่าจะเรียกว่า อาหารมื้อสุดท้าย แต่ก็ยังถือว่าหรูหราสำหรับพวกเธออยู่ดี

 

ระหว่างทางมีการโจมตีโดยสัตว์ร้ายเสือดาว ลูเซียโด และมีจังหวะหนึ่งที่เธอกินแพนเค้กจนหมด และวิ่งหนีไป

 

เป็นช่วงเวลาที่สนุกสนานหลังจากผ่านมายาวนาน

 

 

　

 

 

 

 

ลิลลี่กลับมา เมื่อเส้นขอบฟ้าเริ่มสว่างขึ้นอีกครั้ง 

 

“กลับมาแล้ว คืนนี้ก็สนุกมากล๊า”

 

พร้อมปล้นสะดมมากขึ้นกว่าเดิม

 

“อะ และกรุณาช่วยดูแลเด็กเหล่านี้ด้วยเน๊”

 

ทั้งยังได้พาผู้หญิง ผู้ชาย และเด็กที่หน้างดงามมากมาด้วย

 

――จากนั้น เมื่อดวงอาทิตย์ขึ้น ความจริงอันน่าตกใจก็แพร่กระจายออกไปว่า โจรสลัดอากาศ เรือรบยุงสงคราม(มอสคิวโต้)ได้ถูกทำลายล้างเรียบร้อยแล้ว และเรื่องที่น่าตกใจยิ่งกว่าคือ ลูกเรือมากกว่าร้อยคนจมลงสู่ทะเลเลือด

 

 

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ 

{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}

 

ขอบคุณ คุณพันธวงษ์ กสิกรไทย X-2186 มาก ๆ ครับ

ขอบพระคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ

ขอบคุณงับ