[นิยายแปล(WN)] 狂乱令嬢ニア・リストン คุณหนูโลลิคลั่งเนีย・ลิสตัน - ตอนที่ 262 โลลิเกินไปแล้ว
262 สายเกินไปแล้ว
“โอโจ้！ โอโจ้！”
“เนียซามะ！”
“โอะโต๊ะ”
คาลัวกระโดดเข้ามาหาฉัน……และมิโตะที่มาด้วยก็กอดฉันไว้แน่น ฮ่าๆๆๆๆ น่ารักทั้งคู่เลย
หลังการการประลองแบบล็อคผล ฉันเช็ดตัวและผมเบา ๆ ด้วยน้ำร้อน เปลี่ยนเสื้อผ้า และหลังเตรียมตัวเสร็จ พวกเด็ก ๆ กับซาคุมะก็มารออยู่แล้วที่ทางออกสำหรับผู้เกี่ยวข้อง
“ไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ？”
“บาดแผล……อาเร๊ะ？ ไม่มี？”
ซิกกับบัลเจอร์ที่วิ่งเข้ามาหาฉัน มองสำรวจไปทั่วตัวโดยที่ไม่แตะต้องตัวฉัน
……อ้า พอมาคิดดุแล้ว พวเขาก็พูดถึงเรื่องการมาดูงานประลองกัน
――ริโนคิสเป็นคนนอกเพียงคนเดียวที่รู้เรื่องการล็อคผลการประลอง
ท้ายที่สุด ฉันถูกคู่ต่อสู้เข้าหาโดยตรงในห้องรอในวันประลอง ดังนั้นน้อยคนมากที่จะรู้
สำหรับพวกเด็ก ๆ ที่ไม่รู้ข้อเท็จจริง มันดูเหมือนการต่อสู้กันจนถึงตายของจริง
ฉันก็ได้รับบาดเจ็บ และเสื้อผ้าถูกฉีกออกจากกัน มันคงจะรู้สึกเหมือนการต่อสู้จนกว่าจะตาย
――แต่จริง ๆ แล้วฉันไม่เหนื่อยเลยด้วยซ้ำ
“ใช่แล้ว มันเบากว่าที่เห็นน่ะ พวกอาการบาดเจ็บก็หายดีแล้วอย่างที่เห็นนี่แหละ”
ฉันพูดอย่างสงบขณะลูบหัวคาลัวกับมิโตะที่ยังกอดฉันแน่น แต่ก็ดูเหมือนว่าพวกเธอจะสามารถขจัดความกังวลบางส่วนออกไปได้แล้ว
“ซาคุมะ กินข้าวเที่ยงกันแล้วหรือยัง？”
“ครับ มีแผงขายของอยู่ใกล้ ๆ”
“จ๊า พวกเราไปดื่มชากันแล้วกลับบ้านกันเถอะ”
เมื่อฉันเสนอความคิดนั้นไป คาลัวก็ร้องขออย่างกระตือรือร้นทันทีโดยพูดว่า「หนูชอบนิตตี้ของริโนกิสซัง！ และก็พายแอปเปิ้ล！」
ขนมของริโนกิส
ม๊า ก็จริงน๊า
ในตอนนี้ ราชาหรือก็คือลิวิเซลคงกำลังกล่าวสุนทรพจน์ในพิธีปิด เมื่อการประลองสำหรับงานเทศกาลฤดูหนาวสิ้นสุดลง ผู้ชมก็เริ่มทยอยออกมา
ฉันเองวันนี้ก็ค่อนข้างโดดเด่นไม่น้อย จึงควรกลับบ้านโดยเร็ว และไม่เดินเล่นจะดีกว่า เพราะเป็นเทศกาลฤดูหนาวด้วย
หลังจากนั้นฉันคิดว่าจะเดินเล่นในเมืองกับพวกเด็ก ๆ สักหน่อย แต่ดูเหมือนพวกเด็ก ๆ จะพอใจกันแล้ว
“จริงด้วยสิน๊า ริโนกิสพร้อมสำหรับของว่างไหม？”
“ก็ได้อยู่หรอกค่ะ อาจจะต้องใช้เวลาสักหน่อย แต่เรามีส่วนผสมครบอยู่แล้วค่ะ”
อืม
“จ๊า งั้นก็กลับกันเถอะ”
――ฉันทำเท่าที่ทำได้แล้วตอนนี้ ที่เหลือก็มีแต่ต้องรอดู
วันรุ่งขึ้น ฮิเอโระก็มาหาถึงคฤหาสน์
“การประลองเมื่อวานนี้ ทำได้ดีมากเลย”
ครั้งนี้ เนื่องจากการแจ้งล่วงหน้าไว้แล้ว เขาจึงมาเยี่ยมเยียนในฐานะเจ้าชายคนที่สองของอาณาจักรอาร์ตัวร์
เหมือนกับครั้งที่เขามาแบบปกปิดตัวตน เขาถูกพาไปที่ห้องรับแขกและนั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวเดิม
ลิวิเซลกลายเป็นราชาองค์ต่อไปอย่างเป็นทางการ แน่นอนว่าเขากำลังจะได้สวมมงกุฎในไม่ช้า
ซิลเลนกับแคลนอลล์เองก็บอกว่า พวกเธอคงจะมาไม่ได้สักพัก เพราะพวกเธอเองก็มีงานต้องทำในฐานะสมาชิกราชวงศ์ในช่วงปลายปี
อิลก์ซึ่งเป็นรองผู้บัญชาการของหน่วยทหารจักรกล กับอาคาชิก็ดูเหมือนจะยุ่งเหมือนกัน และครั้งต่อไปที่จะมากันได้ น่าจะเป็นประมาณต้นปีหน้า
ยังไงก็ตาม อีสก็ได้กลับบ้านไปแล้ว
เนื่องจากเธอไม่ได้กลับบ้านในช่วงปิดเทอมฤดูร้อน ทำให้ดูเหมือนว่าเธอจำเป็นต้องใช้เวลาช่วงวันหยุดปีใหม่อยู่ที่บ้านพ่อแม่ ดูเหมือนจะเป็นคนต่างชาติจริง ๆ สินะ
ตามเดิม เธอควรจะได้ไปดูการประลองเมื่อวาน แต่เธอก็กลับไปบ้านเกิดทันที
“ฉันหวังว่าคุณจะสนุกนะคะ”
เพราะเป็นการประลองที่น่าจับตามองล่ะนะ
หากคนดูเพลิดเพลิน นั่นจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุด
“เราไม่ชอบฉากการต่อสูมากนัก แต่การประลองเมื่อวานนี้ก็น่าตื้นเต้นมาทีเดียว หลังจากนั้นก็มีงานเลี้ยงอาหารค่ำและงานเลี้ยงน้ำชาที่ปราสาท แต่สิ่งเดียวที่ถูกพูดถึงก็คือการประลองตรั้งนั้น”
งั้นเหรองั้นเหรอ
“คุณคิดว่าจะมีประโยชน์ในการเจรจาหรือไม่คะ？”
อาจมีเหตุผลที่ทำให้ฮิเอโร่และบุคคลสำคัญจากต่างประเทศคนอื่น ๆ ถูกเรียกให้เป็นสักขีพยานในการขึ้นครองราชย์แทนที่ราชาแห่งมาเวเลียองค์ปัจจุบันที่กำลังจะเกิดขึ้น
แต่ยังไงก็ตาม นั่นก็ยังคงเป็นเรื่องของมาเวเลีย
เขาก็คือเขา และแขกคนอื่น ๆ ที่มาก็มีเหตุผลของตัวเอง
โดยเฉพาะอย่างยิ่งฮิเอโร่ที่มาเพื่อพยายามขายเมจิกวิชั่นอย่างแน่นอน คงไม่ใช่เรื่องเกินจริงหากจะบอกว่าฉันเองก็มาที่นี่เพื่อจุดประสงค์นั้น
――หากเหตุผลของการอยู่ในประเทศนี้ของพวกเราเป็นไปด้วยดี ฉันคิดว่าคงจะเพียงพอที่จะกระตุ้นให้เกิดการเปิดประเทศได้สำเร๊จ สิ่งที่ฉันทำได้คืออธิษฐานเพื่อสิ่งนี้
“แน่นอน หากเราไม่สามารถนำเรื่องนี้มาใช้ประโยชน์การทูตได้ เราก็ควรลาออกจากงานเป็นตัวแทนขายแล้วล่ะ”
พูดอีกอย่างก็คือ ดูเหมือนว่าเขาจะสามารถใช้งานมันได้อย่างมีประสิทธิภาพ
ถ้าเป็นเช่นนั้นมันก็คุ้มค่า
“ม๊า ต่อให้จะไม่เป็นเช่นนั้น ก็ยังสร้างความประทับใจที่ดี”
“ความประทับใจ？”
“ราชากับราชาองค์ต่อไป ธิดาลำดับที่สาม และสี่ที่ต่างยังไม่ได้แต่งงาน พวกเขากล่าวว่าพวกเขามีความสัมพันธ์ที่ดีกับเนีย ด้วยเหตุนี้ ความประทับใจที่พวกเขามีต่ออาร์ตัวร์จึงค่อนข้างดี”
“โดยเฉพาะธิดาลำดับที่สามใช่ไหม？”
“คุณหนูแคลนอลล์สินะ นั่นสินะ เธอบอกว่าได้เห็นภาพสะท้อนสำหรับประชาสัมพันธ์ที่นี่ล่ะนะ”
อืม แคลนอลล์เป็นแฟนตัวยงของเรื่องราวการก่อตั้งอยู่ล่ะน๊า
“――เนียมอบผลลัพธ์ที่คาดไม่ถึงจริง ๆ”
ฮิเอโร่หรี่ตาและยิ้ม ดูเหมือนเขาจะอารมณ์ดีทีเดียว
“ในตอนที่ได้ยินว่าเธอจะถูกเนรเทศ เราก็ต่อต้านท่านพ่ออย่างรุนแรง นี่เป็นการสูญเสียครั้งใหญ่สำหรับอุตสาหกรรมเมจิกวิชั่นเลยล่ะนะ”
“อาร๊า นี่เป็นครั้งแรกที่ได้ยินเลยค่ะ”
แต่แทนที่จะกังวลเกี่ยวกับตัวฉัน ฉันรู้สึกเหมือนเขาเป็นผู้ปกครองกับลูกที่กังวลเกี่ยวกับงานมากกว่า
ม๊า ก็ยังดีกว่าถูกจัดการไม่ดี
“ถึงกระนั้น เธอก็สามารถมาถึงจุดนี้ได้ภายในเวลาเพียงปีกว่า ๆ เท่านั้น ทั้งยังสามารถสร้างรากฐานที่มั่นคงในมาเวเลียซึ่งมีแนวโน้มที่จะกำจัดชาวต่างชาติออกไปได้สำเร็จด้วย เราคิดว่านี่เป็นความสำเร็จที่ควรค่าแก่การยกย่อง”
……ฟุมุ
“ร่างกายนี้เพื่อประโยชน์แด่ราชวงศ์คะ”
ฉันเชื่อว่าราชาแห่งอาร์ตัวร์กำลังมองหาผลลัพธ์นี้อยู่
ปล่อยให้กระบวนการทั้งหมดเป็นหน้าที่ของฉัน
ดูเหมือนว่าผลลัพธ์จะตรงกับที่ต้องการ แบบนี้มันแบบนี้มัน ดีไปเลยไม่ใช่เหรอ
“ไม่ชอบใจหรือ？”
“――ไม่ปฏิเสธค่ะว่าแถวนี้มีอยู่บ้าง”
หากต้องการยืมความช่วยเหลือจากฉันเพียงแค่พูดอย่างตรงไปตรงมาก็พอ
ฉันเกลียดการถูกกระตุ้นด้วยคำพูดหรือกลอุบายที่ไพเราะมากกว่าการถูกขอให้ทำอะไรบางอย่าง
ไม่ว่าสถานการณ์จะเป็นยังไงก็ต้องเป็นไปตามความสมัครใจบ้าง เพราะไม่มีความคิดอยากจะทำเลยน๊า
……ถึงจะพูดไปอย่างงั้น ฉันก็ไม่ได้ไม่ชอบ ฉันแค่อยากได้รางวัลอะไรสักอย่าง
“จ๊า เท่านี้การเนรเทศจะถูกยกเลิกหรือยังคะ？”
” ไม่ได้ขึ้นอยู่กับเอาที่จะตัดสินใจได้หรอกนะ แต่ในความคิดของแองแล้วก็ยังเร็วเกินไปหน่อย โดยไม่คำนึงถึงกับความสำเร็จล่ะนะ”
ม๊า ก็อย่างงั้นล่ะน๊า
ประมาณแล้วก็คงอีกหลายปี นี่พึ่งผ่านไปเพียงปีกว่า ๆ เท่านั้น ถ้าเป็นการไปเรียนต่อต่างประเทศตามปกติ ตอนนี้ก็คงเร็วเกินไปที่จะกลับบ้าน คนรอบข้างอย่างเรเลียเรดอาจถามว่า「นี่เธอไปทำอะไรมากันแน่？」
“แต่หากมีเรื่องอื่นที่อยากจะให้ทำนอกเหนือจากเรื่องนี้ก็บอกเรามาได้เลย”
…………
ม๊า ช่างมันเถอะ
หากอุตสาหกรรมเมจิกวิชั่นของอาร์ตัวร์ได้รับความนิยม ก็ควรจะนำไปสู่ผลกำไรให้กับตระกูลลิสตันเช่นกันน๊า
การมอบความช่วยเหลือให้ฮิเอโร่ ให้ราชวงศ์ ก็ไม่ต่างจากการช่วยเหลือที่บ้าน
“สำหรับตอนนี้ เราอยากให้เธอเข้าร่วมงานปาร์ตี้ที่ปราสาทคืนพรุ่งนี้”
หืม？
“ปาร์ตี้？”
“อ้า ในมาเวเลียดูเหมือนว่าจะมีงานปาร์ตี้ส่งท้ายปีเก่าจัดขึ้นที่ปราสาทในช่วงท้ายปีน่ะ แล้วปีนี่ดูจะยิ่งใหญ่เป็นพิเศษ เพราะเจ้าชายลิวิเซลจะขึ้นครองราชย์เร็ว ๆ นี้ด้วย
ดูเหมือนว่าพวกเขาต้องการให้เรียกเนีย・ลิสตัน แห่งหมัดเพลิงสีน้ำเงินอันโด่งดังในเวลานี้ไปเข้าร่วมด้วย”
…………
“หมัดเพลิงสีน้ำเงิน？”
“น่าทึ่งมากเลยนะ ที่เธอสามารถทำอะไรแบบนั้นได้น่ะ เนีย”
…………
ม๊า ถ้าแค่นั้นก็ไม่เป็นไร
“ฉันจะปฎิเสธได้ไหมคะ？ ถ้าให้ฉันออกไปในที่สาธารณะหลังจากเรื่องเมื่อวันก่อนก็มีแต่จะตกเป็นจุดเด่นค่ะ แล้วมันก็ดูไม่ดีใช่ไหมล่ะคะกับการให้เด็กไปงานปาร์ตี้กลางคืนแบบนั้น？”
“……งั้นเหรอ เข้าใจแล้ว ถึงจะได้รับการร้องขออย่างแรงกล้าจากมาเวเลียมา แต่คำพูดของเธอก็ถูกต้องแน่นอน”
“ใช่ไหมล่ะคะ？ ม๊า หากพวกเขาถามเกี่ยวกับฉันโปรดตอบอย่างเหมาะสมด้วยนะคะ”
“เข้าใจแล้ว”
――ด้วยคำพูดที่ไร้ความคิดนี้ ในเวลาต่อมาเมื่อมีหลาย ๆ คนพูดกับฉันว่า「ได้โปรดช่วยแสดงเปลวไฟศักดิ์สิทธิ์สีน้ำเงินราชามังกรแห่งการทำลายล้างราชาแห่งความตายให้พวกเราได้ชมที」ฉันก็ได้แต่สับสน
เอ๊ะ ชื่อมันยาวขนาดนั้นเลยเหรอ
ฉันไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าของสำหรับไว้โชว์แบบนั้นจะได้รับชื่อที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้ มันไม่มีพลังที่จะเผาอะไรได้ด้วยซ้ำ เป็นแค่「คิ」ที่มีสีสันเท่านั้นเอง
……เทคนิคลับนั้นแข็งแกร่งและเรียบง่าย แม้แต่ชื่อก็เรียบง่ายและธรรมดา
แต่ แม้ว่าฉันจะพยายามแก้ไข แต่มันก็แพร่กระจายไปแล้ว และมันก็สายเกินไปแล้ว
ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー
คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ
{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}
ขอบพระคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ
ขอบคุณงับ