[นิยายแปล(WN)] 狂乱令嬢ニア・リストン คุณหนูโลลิคลั่งเนีย・ลิสตัน - ตอนที่ 254 หมีนัดพบกันในห้องใต้ดิน (โลลิสงสัย)

254 พบกันในห้องใต้ดิน (ความสงสัย)

 

“――มีใครอยู่หน้าบ้าน？”

 

ระหว่างทางกลับบ้านจากโรงเรียนทหารจักรกล ฉันก็เห็นว่ามีหญิงชราคนหนึ่งยืนอยู่หน้าคฤหาสน์ที่ฉันเช่าอยู่

 

เมื่อฉันเรียกซิลเลนที่เดินกลับบ้านด้วยกันด้วยน้ำเสียงปกติ、เธอก็ก้มหัวลงอย่างน่าประหลาด

 

“ต้องขออภัยอย่างจริงใจด้วยค่ะที่ทำท่าทางด้อม ๆ มอง ๆ เข้าไปในคฤหาสน์เช่นนี้ ไม่ทราบว่าใช่เนีย・ลิสตันซามะหรือไม่คะ？”

 

“เอ๋”

 

“ดิฉันเป็นข้ารับใช้ของคุณนายแมริการ์ริตี้・โคลค่ะ”

 

แมริการ์ริ？

 

“――เนียก็เคยเจอมาแล้วไง？　คุณนายที่คฤหาสน์ฝั่งตรงข้ามถนน”

 

ซิลเลนเข้ามากระซิบ และพยักหน้า

 

“ของที่ได้รับมาก่อนหน้านี้ยอดเยี่ยมมากเลยค่ะ ต้องขอขอบคุณด้วยใจจริง ไม่ทราบว่าคุณนายเป็นเช่นไรบ้างคะ？”

 

――ฉันพบว่าในช่วงวันหยุดฤดูร้อนคนรับใช้ของฉันกับคนรับใช้ของคฤหาสน์ฝั่งตรงข้ามได้สร้างสายสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน 

 

คุณนายผู้เป็นนักเทศนาขั้นสุดยอดที่อยู่ฝั่งตรงข้ามถนนมาจากตระกูลโคล ดูเหมือนว่าเธอจะเกษียณตัวเองแล้ว และได้พาข้ารับใช้ที่อยู่ด้วยมาเป็นเวลานานมาอยู่ด้วย

พูดอีกนัยหนึ่ง ผู้อยู่อาศัยที่อาศัยอยู่ที่นั่นมีอายุมากกว่าบ้านที่อาศัยอยู่

 

ในวันหนึ่ง ข้ารับใช้คนหนึ่งมีเหตุบางอย่างที่ทำให้ต้องไปที่ไกล ๆ ยังไงก็ตามขาและหลังของเธอก็เจ็บ ทำให้ต้องหยุดอยู่กับที่ คนรับใช้ของฉันซึ่งผ่านมาพร้อมเครื่องจักรต้นแบบสามล้อ และก็ได้พาเธอนั่งรถไปด้วย นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้น

 

นั่นคือจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ และพวกเขาก็ได้พัฒนาความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิด ทั้งออกรถสามล้อต้นแบบให้สาว ๆ ไปชอปปิ้งด้วยกัน และส่งสินค้าเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้กัน

 

ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่ามีความสัมพันธ์เล็ก ๆ น้อย ๆ ในฐานะคนรับใช้ด้วยกัน――

 

ในช่วงวันหยุดฤดูร้อน เมื่อฉันแบ่งปันทาร์ตที่ทำจากผลไม้ของต้นไม้โลกไปให้ คุณนายคนนั้นก็มอบจดหมายขอบคุณอย่างเป็นทางการมาให้ พร้อมกับไก่ที่ดีที่สุดของมาเวเลียให้กับฉัน นั่นคือวิธีที่ที่ฉันพบว่าพวกเราก็มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันเช่นกัน

 

ดูเหมือนว่าการสนทนาระหว่างคนรับใช้กับคนรับใช้ในเวลาด้วยกันจริง ๆ ฉันเดาว่าพวกเขาคงไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องใหญ่ที่จะต้องบอกกับฉัน―― แต่เมื่อคุณนายโคลที่เป็นผู้นำตระกูลเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย เราก็มีความสัมพันธ์อย่างเป็นทางการเล็กน้อยระหว่างคฤหาสน์ทั้งสองหลัง

 

ม๊า ฉันทำลายกำแพงคฤหาสน์เธอมาสองครั้งแล้ว และได้รับการเทศนาอันยาวนาน ก็เลยหดไหล่กันนิดหน่อย

 

“ค่ะ ช่วงนี้คุณนายสบายดีค่ะ และไม่มีอาการปวดข้อใด ๆ ในร่างกายเลย และก็มีสุขภาพดีมากค่ะ”

 

นั่นเยี่ยมไปเลย

สุขภาพเป็นสิ่งล้ำค่าไม่ว่าคุณจะอายุน้อยหรือสูงวัย

 

“เช่นนั้นแล้ว……ดิฉันมีเรื่องที่อยากจะขอร้องท่านสักเล็กน้อยได้หรือไม่คะ แม้ว่าจะเป็นการหยาบคายก็ตามค่ะ ดังนั้นจึงได้รอให้ข้ารับใช้สักคนปรากฎตัวค่ะ”

 

หืม？　ขอร้อง？

 

 

 

“ฉันเข้าใจค่ะว่าคุณรู้สึกยังไง นั่นอร่อยมาก”

 

ฉันพูดแบบนั้นขณะที่เปิดประตูลูกรงเหล็ก เดินมุ่งหน้าไปตามเส้นทางสั้น ๆ ตรงเข้าคฤหาสน์　พร้อมกับซิลเลน

 

หลังจากได้ยินเรื่องราวจากคนรับใช้สูงวัย ก็ตัดสินใจให้เธอกลับไปก่อนสำหรับตอนนี้

 

「พรุ่งนี้เวลาประมาณนี้ ฉันจะบอกคนรับใช้ของฉันให้ไปพบคุณที่ประตู」เราสัญญาว่าจะพบกันใหม่พรุ่งนี้

 

“ม๊า ฉันเข้าใจอยู่หรอก แต่ก็นั่นล่ะ……”

 

――สำหรับคำขอ ในวันเกิดของคุณนายที่จะมาถึงในเร็ว ๆ นี้ เธออยากจะให้ทาร์ตแบบเดียวกับกับที่แบ่งปันให้กับเธอโดยสมาคมคนรับใช้ในช่วงปิดเทอมฤดูร้อน

 

ทาร์ตที่ทำจากผลไม้จากต้นไม้โลก

ส่วนใหญ่ถูกทำเป็นแยม แต่ก็มีบางส่วนใช้สำหรับทดลองทำเป็นทาร์ตและขนมหวานอื่น ๆ 

 

อันที่จริงแล้ว แม้ว่าเราจะทำอะไรที่ปกติเราไม่ทำ เช่น เอาไปต้มน้ำเพื่อให้เจือจางรสชาติที่เข้มข้นลง มันก็เป็นสิ่งลึกลับที่ยังคงรักษารสชาติ รส และเนื้อสัมผัสไว้

แต่ถึงกระนั้นมันก็อร่อย

 

เดิมทีตั้งใจมอบให้กับคนรับใช้ แต่สุดท้ายมันก็ไปอยู่ในปากของคุณนายคนนั้น――นั่นคือที่มาของข้อความขอบคุณ

 

และดูเหมือนว่าคุณนายคนนั้นจะชอบมันมาก

 

ทว่า ฉันไม่มีอะไรจะให้เลยน๊า

ฉันสามารถออกไปเลือกหาของใหม่ ๆ ได้ในขณะที่ออกไปเล่นกับลิงนักรบ・หมีนักรบพร้อมกัน แต่มันก็ไกลไปหน่อย……

 

“แบบนี้ต้องออกไปยังดินแดนที่ยังไม่มีใครสำรวจอีกครั้งเพื่อที่จะได้เอามาอีกสินะ”

 

“ก็คงอย่างงั้นแหละเน๊ ฉันไม่รังเกียจที่จะออกไปเลือกเก็บมาอีก แต่ฉันไม่คิดว่าเพื่อคน ๆ นั้นแล้วจะต้องพยายามมากขนาดนั้นนี่สิ”

 

ทุกอย่างเริ่มต้นจากการแลกเปลี่ยนระหว่างคนรับใช้ล่ะ

ดูจากการที่เธอมาขอมันโดยไร้ความกังวล「แม้ว่าจะเป็นการหยาบคายก็ตามค่ะ」ฉันรู้สึกว่าเธอคงแค่เข้าใจว่ามันเป็นบางสิ่งที่สามารถทำได้ทันทีด้วยผลไม้ที่ซื้อในพื้นที่

 

แน่นอนว่าฉันไม่สามารถบอกได้ว่าผลไม้มาจากไหน ถ้ามีใครมาถามฉันก็คงลังเลเล็กน้อย แม้แต่กับซิลเลนก็ไม่ได้ให้คำอธิบายอะไรเลยนอกจาก「ฉันเก็บมาจากพื้นที่ที่ยังไม่มีใครสำรวจ」

 

“งั้นแล้วทางเลือกอื่นล่ะ？”

 

“ทางเลือก？”

 

“มีของอย่างอื่นอีกไหมที่คุณเอากลับมาพร้อมกัน นอกเหนือจากผลไม้พวกนั้น”

 

……？

 

ก็มีล่ะมั้ง？　เป็นของที่ทำให้ริโนกิสมีแรงจูงใจสำหรับการฝึกช่วงนี้？

 

…………

 

“……ก็กลับมาพร้อมกับน้ำผึ้งที่เข้มข้นอย่างเหลือเชื่อไม่ใช่เหรอ”

 

อะ จริงด้วย！　น้ำผึ้งไง！　ลืมไปได้ไงกัน！

 

“หรือว่าเกิดอะไรขึ้นกับสิ่งนั่นเหรอ？”

 

“ก็รู้สึกว่าซาคุมะกับริโนกิสกำลังเอาไปปลองผิดลองถูกเกี่ยวกับวิธีที่จะเอามาใช้น่ะ ฉันยังเจือจางมันในชาและดื่มทุกคืน แต่ฉันแน่ใจว่ายังเหลืออีกมากล่ะ เพราะว่าฉันไม่สามารถใช้โดยไม่เจือจางได้”

 

งั้นเหรองั้นเหรอ

มาลองทำตามคำแนะนำของซิลเลนผู้รอบรู้เรื่องเกี่ยวกับงานภายในคฤหาสน์มากกว่าฉันดีกว่า มาดูกันเถอะว่าพวกเราจะสามารถใช้น้ำผึ้งทำอะไรแทนผลไม้ได้ไหม

 

 

 

ละ แล้ว

 

ทันทีที่พวกเราไปเจอทั้งสองคน ซิลเลนก็ปิดตาฉันทันที

 

“――อะ คะ คะ คุณหนู……！？”

 

“――……ขะ ขออภัยที่แต่งกายเช่นนี้ครับ”

 

อืม

 

……อืม

 

“ซิล ฉันเคยเห็นมาหมดแล้ว ไม่เป็นไรหรอกนะ？”

 

“เป็นอย่างงั้นสินะ แต่นี่เป็นพิษต่อสายตาเด็ก”

 

แม้ว่าซิลเลนจะมีรูปลักษณ์ดูอ่อนเยาว์ไม่แตกต่างกันมากนัก แต่ในเวลาแบบนี้ก็ทำตัวได้สมอายุล่ะ

 

“――ชั่วโมงนี้พวกคุณกำลังทำอะไรอยู่ในคฤหาสน์ที่มีเด็ก ๆ เดินเตร่อยู่แถวนี้กัน”

 

“เอ๊ะ？”

 

“――โดยเฉพาะซาคุมะ ทำไมคนจากชิโนบาซถึงเกิดอาการหื่นกระหายขณะปฏิบัติหน้าที่ นั่นหมายความว่าอย่างไรกัน”

 

“หื่น……อะ ไม่ใช่นะคะっ！　เข้าใจผิดแล้ว！　นี่ไม่ใช่อย่างที่คิดนะคะ！”

 

“――ซิลซามะ。เนียโอโจ้ซามะ นี่เป็นเรื่องเข้าใจผิดจริง ๆ นะครับ”

 

ม๊ายมีทาง……

 

“เป็นไปไม่ได้จริงไหม”

 

แม้ว่าฉันจะถูกปิดตา แต่ฉันก็มองเห็นทุกสิ่งได้อย่างสมบูรณ์แบบไปก่อนแล้ว

 

เครื่องแบบของสาวใช้ของริโนกิสที่ถูกแหวกออก และเสื้อผ้าที่ไม่เรียบร้อยของซาคุมะซึ่งปกติจะเห็นเขาอยู่แต่ในชุดสูทเนี๊ยบสมบูรณ์แบบเท่านั้น

 

――ฉันถามพกวเด็ก ๆ ว่าทั้งสองคนอยู่ที่ไหน และได้คำตอบว่าพวกเขามาพบกันที่โกดังใต้ดินที่ครั้งหนึ่งมือสังหารหลายคนเคยถูกคุมขังไว้ และเมื่อเปิดประตู……ก็คือภาพที่เห็นตอนนี้

 

“ฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลย นั่นคือความสัมพันธ์ที่ทั้งสองคนมีสิน๊า”

 

ฉันไม่ได้บอกว่ามันไม่ดี 

ริโนกิสก็อยู่ในวัยที่เหมาะสมเช่นกัน จะคิดถึงเรื่องการแต่งงาน หรือต้องการคนรักก็ไม่แปลกอะไร แม้แต่ซาคุมะที่ยังหนุ่มแน่นเองก็เหมือนกัน ก็แปลกหากอยู่ด้วยกันแล้ว บางทีก็อาจตกหลุมรักกันได้ล่ะ

 

ทว่า อย่างที่ซิลเลนพูดไป คุณควรจะระมัดระวังอย่างมากในการทำอะไรก็ตามในชั่วโมงนี้ ควรไปทำมันอย่างลับ ๆ ในเวลากลางคืนสิ

 

“เข้าใจผิดแล้วค่ะ！　มีเหตุผลสำหรับเรื่องนี้อยู่ค่ะ！”

 

ท่าทีโวยวายของริโนกิสดูน่าสิ้นหวัง เป็นเรื่องปกติล่ะนะ ที่จริงแล้ว มันไม่เป็นไรหรอกนะสำหรับเธอที่จะอยู่ห่างจากฉันสักพักหนึ่ง

 

 

 

 

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ 

{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}

 

ขอบคุณ คุณนิรนาม กสิกรไทย X-2186 มาก ๆ ครับ

ขอบพระคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ

ขอบคุณงับ