[นิยายแปล(WN)] 狂乱令嬢ニア・リストン คุณหนูโลลิคลั่งเนีย・ลิสตัน - ตอนที่ 243 ประชุมแต่งงานโลลิครั้งที่สอง

243 ประชุมครั้งที่สอง

 

“ซิล”

 

หลังจากการพูดคุยกับริโนกิสซึ่งคอยกดดันฉันอยู่เงียบ ๆ จบลงแล้ว อาคาชิ ซาคุมะที่ไม่ได้พูดอะไรมานาน ก็ได้เวลาฉากแยกย้าย

 

ฉันขอให้ซาคุมะกับริโนกิสกลับไปทำงานตามปกติ ส่วนฉันกับจะอาคาชิมุ่งหน้าไปยังโรงงานไฟรซ์ก่อน เพราะมีเรื่องอยากจะถามเขา

 

“――นี่ทะเลาะกันเหรอ？”

 

ซิลเลนที่กำลังหยุดพัก น่าจะสัมผัสได้ถึงบรรยากาศที่น่าอึดอัดใจ……ม๊า ไม่มีทางที่เธอจะไม่รู้สึกถึงเจตนาฆ่าของฉัน

หลังการเรียนรู้「คิ」ความไวในเรื่องนั้นก็เพิ่มขึ้นอย่างมากเช่นกัน

 

อีสมองมาที่ฉันด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง สงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น ราวกับว่าเธอจะให้ความช่วยเหลือหากมีปัญหาเกิดขึ้น ช่างเป็นคนที่ชอบการทะเลาะวิวาทเสียจริง

 

“ใช่ มีปัญหาเกิดขึ้น ฉันอยากจะไปหาคุณพ่อของคุณทันที ช่วยพาไปหาหน่อยได้ไหม？”

 

“คุณพ่อ เหรอ……พ่อของเรา？”

 

ฉันพูดไปแบบสบาย ๆ เหมือนอยากเจอพ่อเพื่อน แต่ในฐานะลูกสาว ซิลเลนต้องเข้าใจความหมายและน้ำหนักของคำเหล่านี้ดีกว่าใคร

 

ใช่แล้ว ฉันอยากพบพระราชา

 

นี่จะเป็นครั้งที่สองที่พวกเราจะได้พบกัน นับตั้งแต่ที่ฉันซื้อตัวซิลเลนจากเหตุการณ์โจมตีในตอนกลางคืน

 

“หลังจากนี้ทันทีเหรอ？”

 

“ใช่ ฉันไม่อยากแจ้งล่วงหน้า แต่ไม่ว่าจะยังไงฉันก็จะไปเจอเขา”

 

หากซิลเลนไม่ยอมพาฉันไป ฉันจะหาทางไปเองคนเดียว

ในกรณีนั้น จะไม่มีการรับประกันใด ๆ และไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น พวกเราจะได้พบกันและคุยกัน

 

ฉันคิดว่ามันเป็นคำขอที่ไม่สมเหตุสมผลเลยที่จะไปพบราชาของประเทศหนึ่งง่าย ๆ ――แต่ซิลเลนก็ไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย

 

“ถ้าเนียต้องการแบบนั้นเราจะทำ เราจะนำทางให้เองได้ใช่ไหม？”

 

งั้นเหรอ เข้าใจได้เร็วและมีประโยชน์

 

“แต่ถ้าจะให้เรานำทาง ช่วยบอกหน่อยได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น？”

 

“เอาไว้ฟังพร้อมกับตอนที่ฉันคุยกับราชาได้ไหม ไม่ต้องกังวลไป ฉันอยากจะจัดการเรื่องต่าง ๆ อย่างสันติเหมือนกัน”

 

――คราวที่แล้วพวกเราอยู่ในตำแหน่งที่ขัดแย้งกันโดยสิ้นเชิง แต่คราวนี้ เป็นเรื่องเกี่ยวกับครอบครัวของซิลเลน และลูกศิษย์อย่างลิวิเซล

 

ฉันอยากจะหลีกเลี่ยงการทำอะไรก็ตามที่จะทำลายบ้านลูกศิษย์ของฉันให้มากที่สุด

 

“ความสงบของเนีย ความสงบยังไม่พอ”

 

หืม？

 

“ยังไงดี……ม๊า ฉันไม่มีความตั้งใจที่จะหยุด แต่ฉันแค่หวังว่าจะไม่ทำให้แย่ลงไปกว่านี้”

 

……ยังไงดีรู้สึกเหมือนอีสกับซิลเลนไม่เชื่อฉันเลยสักนิด

 

แม้ว่าฉันจะบอกว่าฉันจะจัดการเรื่องอย่างสันติ

หากการพูคุยกับราชาสามารถทำอะไรบางอย่างเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้ ฉันก็ไม่มีความตั้งใจที่จะแตะต้องมันอีกต่อไป

มันขึ้นอยู่กับปฏิกิริยาของอีกฝ่ายเสมอ แค่นั้นแหละ

 

ฉันรู้สึกเหมือนกำลังถูกเข้าใจผิด

 

 

 

“――โอโจ้ซาม๊า！　ระ ระ เรื่องในครั้งนี้！　จริง ๆ นะคร๊าบ……！”

 

“อ้า ไม่เป็นไรไม่เป็นไร”

 

เจต・ไฟรช์ เจ้าของโรงงานไฟรซ์กำลังยืนรออยู่ที่หน้าโรงงานไฟรซ์อย่างกระวนกระวายใจ และทันทีที่เขาเห็นฉันที่สุดถนน เขาก็วิ่งเข้ามาหาราวกับใช้แรงผลักดันทั้งหมดที่มี จากนั้นก็ทรุดตัวลงคุกเข่าลงและล้มหน้าคว่ำลงบนทางเท้าหิน 

 

หยุดเลยหยุดเลย อย่ามาทำแบบนี้ตอนที่มีคนอื่นมองอยู่รอบ ๆ สิ มันทำให้ฉันดูแย่

 

“นอกจากนี้โรงงานเป็นยังไงบ้าง？”

 

เมื่อฉันถามเขาระหว่างที่กำลังลุกขึ้น เจตก็มีสีหน้าเศร้าหมอง

 

“ฮะฮ้า……อาคาชิซังพาหมอเวทมนตร์มาดูให้แล้วล่ะครับ ดังนั้นคนงานที่บาดเจ็บก็ดีขึ้นแล้ว แต่……”

 

“มีอุปกรณ์เสียหายด้วยงั้นเหรอ？”

 

“ไม่ครับ……ทว่า พวกเขาเอาต้นแบบทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับม้าจักรกลไปครับ……”

 

งั้นเหรอ

 

“คงแย่มากเลยสินะ บางทีผลักความเกลียดชังมาที่ฉันก็ได้น่ะ เพราะผลมาจากฉันเอง”

 

ส่วนตัวแล้ว ฉันคิดว่ามันก็คงจะเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้หากว่าฉันจะถูกด่าสักหน่อย――

 

“ไม่ครับ นั่นไม่ใช่เลย！”

 

เจตประกาศด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น

 

“ผมและครอบครัวของผมเชื่อว่าสิ่งประดิษฐ์นั่นจะต้องขายได้อย่างแน่นอน！　　เหนืออื่นใดผลตอบแทนก็ดี อีกทั้งต้นทุนการพัฒนาก็มีให้มากมาย！　คงจะแปลกเกินไปแล้วถ้าจะทำของที่ขายไม่ได้！

 

โรงงานไฟรซ์ของพวกเราเอาตัวรอดด้วยการผลิตชิ้นส่วนขนาดเล็กจำนวนมากมาตลอด แต่ทันทีตั้งแต่วินาทีแรกที่ถูกทาบทาม ทุกคนก็หมกมุ่นอยู่กับสิ่งประดิษฐ์นั่นกัน！　ความหมายของรางวัล！

 

สิ่งประดิษฐ์ที่เกิดในโรงงานไฟรซ์ซึ่งเป็นโรงงานเล็ก ๆ อันโดดเดี่ยวจะกระจายไปทั่วโลก！　และเงินจำนวนมากจะเริ่มไหลเข้ามาแม้จะนอนอยู่ก็ตาม！　ผมฝันที่อยากจะมีโรงงานเล็ก ๆ เช่นนั้นมาตลอด！　

 

คนร้ายตามล่าเงินแน่นอน！　ถ้าเขามีความแค้นใจ เขาจะเข้าไปยุ่งหรือพัฒนาอะไรแบบนั้นทำไมกัน！

 

ยังไงก็ตามอีกฝ่ายกับขโมยสิ่งประดิษฐ์ที่โรงงานไฟรซ์ของเราที่พัฒนาขึ้นเพื่อแสดงให้โลกได้เห็นไปอย่างขี้ขลาด！　ต้นไม้แห่งเงินทองได้งอกขึ้นในโรงงานไฟรซ์ของเราแล้ว！　ไม่ให้อภัยเด็ดขาด！！”

 

อืม

ฉันก็ไม่ได้เกลือดอะไรแบบนี้หรอกนะ การมีตัวตนที่สามารถพูดเกี่ยวกับเงินได้ถึงขั้นผ่าเผยขนาดนี้

 

“เข้าใจแล้วเข้าใจแล้ว พอเรื่องนี้คลี่คลายเมื่อไหร่ พวกเราค่อยมาทำสัญญากันอีกครั้ง”

 

“จริงเหรอครับ！？　โอโจ้ซาม๊า คุณช่วยแนะนำบริษัทเซโดนีให้รู้จักได้ไหมครับ！？　หวังว่าจะได้ทำธุรกิจร่วมกับคุณในอนาคต！？”

 

“จะทำให้จะทำให้แล้วกัน ซ้า กลับไปที่โรงงานเถอะ แล้วอย่าพูดเรื่องเงินออกมาดัง ๆ ในที่สาธารณะสิ”

 

ฉันตัดสินใจเข้าไปดูภายในโรงงานไฟรซ์ ในขณะที่ผลักเจตซึ่งตื่นตาไปกับเงินทองไปซะหมด

 

――ดูเหมือนว่าหมอเวทมนตร์ที่อาคาชิเรียกมาจะทำงานเสร็จ และกลับไปแล้ว พี่น้องชายสามคน กับพนักงานคนอื่น ๆ ที่ได้ยินว่าได้รับบาดเจ็บ ก็ดูจะกลับมาแข็งแรงกันแล้ว

 

ทว่า จิ๊ด เอาจริงเลย……ไม่สิ ฉันเดาว่าพวกเขารู้สึกแบบเดียวกันถ้าพูดถึงเรื่องเงิน

 

ช่างฝีมือค่อนข้างหดหู่ใจเพราะเครื่องจักร เครื่องจักรต้นแบบ และพิมพ์เขียวของพวกเขาถูกยึดไปอย่างกะทันหัน

 

ลูกชายคนโต ฟูโก้ ซึ่งมีหน้าที่ดูแลโรงงาน และเป็นคนที่หยาบคายที่สุด แต่อย่างใดฉันก็ไม่สามารถเกลียดเขาได้ เขาหรี่ตาลงเมื่อเห็นฉัน

อาร์โก ลูกชายคนที่สอง ผู้ซึ่งให้ความสำคัญกับวิธีการในการทำงานของเขาเป็นพิเศษ นั่งจ้องไปที่จุดหนึ่งบนพื้น และไม่ขยับเลย

แม้แต่ลูกชายคนที่สามจังโก้ ผู้ซึ่งคอยบรรยายเกี่ยวกับข้อดีของรถสี่ล้ออยู่เสมอ ก็ไม่พูดว่า「ฟังซะ」เหมือนปกติ

 

มันเงียบราวกับโรงตีเหล็กที่ไฟในเตาดับลงแล้ว

นี่คงจะทำให้เขาตกใจมาก เพราะทุกคนอุทิศตนอย่างจริงจังให้กับการพัฒนา

 

“หัวหน้า”

 

ฉันคิดที่จะเรียกสามพี่น้อง และเหล่าคนงาน แต่ฉันไม่คิดว่าสิ่งที่พวกเขาต้องการคือคำพูดปลอบใจ

 

ยิ่งกว่าคำพูดใด ๆ ทุกคนยกเว้นเจต ตัดสินใจว่าอยากได้เครื่องจักรต้นแบบที่พวกเขาใช้เวลาและความพยายามอย่างมากในการสร้างกลับคืนมา มากกว่าที่จะได้เงินก้อนโต

 

“ฉันจะนำต้นแบบที่พัฒนาแล้วกลับมาเอง ดังนั้นให้เวลาฉันหน่อยน่ะ――ฝากบอกทุกคนที”

 

หลังพูดไปแบบนั้น ฉันก็ตัดสินใจไม่เข้าไปในโรงงาน ดึงตัวเองกลับไป

 

 

 

เมื่อฉันกลับมาที่คฤหาสน์ ก็พบกับซิลเลนซึ่งมีเหงื่อออกเล็กน้อย และเปลี่ยนเสื้อผ้าพร้อมแล้ว

 

“จะไปเมื่อไหร่ก็ได้เลย”

 

อาคาชิที่ฉันไม่พบตัวที่โรงงาน ดูเหมือนว่าจะกลับมาที่นี่ก่อนที่ฉันจะรู้ตัว เธอนั่งอยู่บนที่นั่งคนขับของรถสามล้อ และรอ

 

“จ๊า งั้นรีบไปกันเลยเถอะ”

 

ด้วยเหตุนี้เอง ฉันจึงได้เข้าเฝ้า ฮาซาร์・ซิลค์・มาเวเลีย ราชาแห่งอาณาจักรมาเวเลีย และประชุมกันเป็นครั้งที่สอง

 

 

 

 

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ 

{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}

 

ขอบคุณ คุณนิรนาม กสิกรไทย X-2186 มาก ๆ ครับ

ขอบพระคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ

ขอบคุณงับ