[นิยายแปล(WN)] 狂乱令嬢ニア・リストン คุณหนูโลลิคลั่งเนีย・ลิสตัน - ตอนที่ 169 มาล่อลวงหมีกันเถอะ
169 มาคุยกันเถอะ
หากคิดให้รอบคอบแล้ว มุมมองของแวกนัสซึ่งเป็นผู้อำนวยการประจำสถานีกึ่งออกอากาศก็เป็นความคิดที่ไม่แย่เลย
การแข่งขันเรือเดี่ยว วิงค์โร้ดยังไม่ค่อยเป็นที่รู้จักในอาร์ตัวร์ แต่เขาก็คาดหวังไว้ว่าจะได้รับความนิยมในประเทศนี้ เขาจึงนำชาร์ลมาเข้าร่วมสถานีกึ่งออกอากาศ
ดูเหมือนว่าชาร์ลเองก็เข้าร่วมเพื่อจุดประสงค์การโปรโมตวิงค์โร้ดเช่นกัน ดูเหมือนจะคาดหวังว่าหากได้ปรากฎบนเมจิกวิชั่น ความนิยมจะเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว
――ม๊า ในปัจจุบันพูดได้เลยว่าเป็นเรื่องยาก เมื่อสถานีกึ่งออกอากาศเองก็ดำเนินไปในทิศทางเดียวกันกับคนทั้งประเทศที่กำลังยุ่งอยู่กับงานแข่งขันศิลปะการต่อสู้ระดับอาณาจักร ดังนั้นสถานการณ์ปัจจุบันดูเหมือนว่าจะไม่สามารถเคลื่อนไหวได้เลย
วิงค์โร้ด
เป็นคำศัพท์ทั่วไปสำหรับใช้เรียก การแข่งขันที่ใช้เรือเดี่ยวที่ถือกำเนิดขึ้นในจักรวรรดิการบินแว็ง เดอ ครุช และกำลังได้รับความนิยมอย่างช้า ๆ ในทุกวันนี้
หลังได้ฟังรายละเอียดแล้ว ดูเหมือนจะมีประมาณสามประเภทหลัก
เรส เป็นที่นิยมมากที่สุด
ผู้เข้าร่วมหลายคนจะวิ่งไปตามเส้นทางที่กำหนดไว้ และแข่งขันกันด้วยความเร็วระหว่างเรือเดี่ยว ดูเหมือนมีทั้งสนามยาวและสนามสั้น แต่เป็นเรื่องปกติที่จะเรียกรวม ๆ กันว่า เรส
วิงค์โร้ดได้รับความนิยมมากจนกลายเป็นคำพ้องที่มีความหมายถึงกีฬาชนิดนี้
ประเภทที่สองคือ ทริก
เป็นการแสดงกายกรรมประเภทหนึ่งที่นำเสนอเทคนิคการใช้เรือเดี่ยวที่ได้รับการขัดเกลามาอย่างเฉียบคม ถึงจะบอกว่าเรือเดี่ยวสามารถตีลังกาเป็นกงล้อได้ ฉันก็ไม่เข้าใจจริง ๆ
และ ประเภทที่สาม ฟอร์เมชั่น
เป็นการบินในรูปขบวนตามลำดับอย่างสมบูรณ์ ดึงดูดใจด้วยเรือเดี่ยวหลายลำที่จัดกันเป็นทีม พูดอีกอย่างหนึ่งก็คือ เป็นเหมือนกับนกอพยพที่บินกันเป็นฝูง
ทั้งสามประเภท……ที่อาจจะมีเพิ่มขึ้นในอนาคต แต่ไม่ว่าจะประเภทไหนชื่อรวมของทั้งสามก็คือ「เส้นทางแห่งปีก(วิงค์โร้ด)」
“ฟุอืม เป็นการแข่งขันเรือเดี่ยวสินะ”
หลังจากฟังคำอธิบายของชาร์ลแล้ว ฉันก็พยักหน้า
“สมแล้วให้ความรู้สึกสมเป็นจักรวรรดิการบินเลย”
ไม่ได้มีการสั่งห้ามขับเรือเดี่ยวในเมืองที่แว็ง เดอ ครุช แต่ที่นี่ในอาร์ตัวร์นั้นมี
ม๊า แต่หากได้รับการอนุญาตเป็นพิเศษ ก็ดูเหมือนว่าจะสามารถขับเรือเดี่ยวได้แม้ว่าจะอยู่ในเมือง เรือเดี่ยวมักใช้ในการขนส่งสินค้าขนาดใหญ่ มักพบเห็นได้บ่อยในท่าเรือ
ยังไงก็ตาม อนุญาตให้ใช้สำหรับการขนส่งสินค้าเท่านั้น ประการแรก พวกเขามองที่กำลังไม่ใช่ความเร็ว……แรงม้าเป็นสิ่งจำเป็นในแง่ของน้ำหนักบรรทุก ดังนั้นพูดได้ว่าพวกเขาต้องการเรือเดี่ยวที่ใช้เป็นแรงงาน
แต่ว่า วิงค์โร้ดซึ่งเกิดในแว็ง เดอ ครุช ใช้เรือเดี่ยวสำหรับแข่งขันกันด้วยความเร็ว
“น่าสนใจดีใช่ไหมล่ะ เรือเดี่ยวที่แล่นอยู่ตรงหน้าด้วยความเร็วอันน่าเหลือเชื่อ”
เห๋
ฉันไม่เคยเห็นเรือเดี่ยวลำไหนที่แล่นผ่านด้วยความเร็วอันน่าเหลือเชื่อแบบนั้นมาก่อน ดังนั้นฉันจึงจินตนาการไม่ออกจริง ๆ
แต่ว่า เมื่อพิจารณาจากวิธีที่ชาร์ลพูดอย่างมีความสุข ไม่ต้องสงสัยเลยว่านี่เป็นสิ่งที่ทำให้เขาหลงใหล
“หลังจากที่ข้าเรียนจบจากชั้นมัธยมต้น ข้าจะไปที่แว็ง เดอ ครุช และเข้าเป็นนักแข่งของวิงค์โร้ด”
โห๊ว มีความทะเยอทะยานเหมือนกันสินะ
“ดังนั้นพวกเราจึงวางแผนที่จะขยายวิงค์โร้ดมายังอาร์ตัวร์ และในที่สุดก็ไปยังประเทศอื่น ๆ ในอนาคตพวกเราวางแผนที่จะทำให้เป็นการแข่งขันระดับโลก กลายเป็นกีฬายอดนิยมไปทุกประเทศ”
……โฮโฮ นั่นเป็นเป้าหมายที่ทะเยอทะยานจริง ๆ
…………
การแข่งขันระดับโลกสินั
หากดินแดนลิสตันเป็นช่องเดียวที่ได้ออกอากาศวิงค์โร้ดซึ่งได้รับความนิยมไปทั่วโลก――โอ้ยโอ้ย ไม่เลวเลยใช่มั้ย แย่แล้วแย่แล้ว ไม่เลวเลยจริง ๆ
“……ทำข้าถึงมาพูดแบบนี้กับเด็กด้วยล่ะเนี่ย”
“เพราะฉันถามไงล่ะ”
ดูเหมือนชาร์ลก็อยากพูดต่อ แต่สิ่งที่ฉันอยากได้ยินมีมากกว่านั้น เรื่องราวนี้ไม่อยู่ภายใต้การควบคุมของเขาอีกต่อไป
“แล้ว? กลับมาสู่จุดเริ่มต้นกันเถอะ คุณต้องการอะไร?”
สำหรับตอนนี้ฉันจะระงับเรื่องนี้ไว้ชั่วคราว
เพื่อเป็นการขอบคุณที่ให้ฉันได้ยินเรื่องราวที่อาจเกี่ยวพันกลายเป็นโครงการใหญ่ได้ หากทุกอย่างผ่านไปด้วยดี ฉันจะสนับสนุนชาร์ลเท่าที่จะไม่สร้างภาระให้ตัวเอง ถ้าทุกอย่างงอกงามขึ้นมาได้ ฉันจะสนับสนุนเขาอย่างสุดกำลัง ไม่ใช่ความคิดมี่แย่เลยที่จะลงทุนให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
――หลังจากเขียนเมโม「ชื่อชิ้นส่วนเรือเดี่ยวสำหรับวิงค์โร้ด」ที่เป็นเรื่องที่ต้องการแต่แรกเสร็จ ชาร์ลก็ออกไปจากห้อง
“คุณหนูค่ะ ผู้ชายคนนั้นคือ?”
“ก็อย่างที่ได้ยิน พวกเราจะไปที่บริษัทเซโดนีกันทันที”
รีบไปสั่งซื้อชิ้นส่วนที่ชาร์ลขอให้สั่งทันทีกันเลย
นอกจากนี้ ฉันต้องการทราบความคิดเห็นจากพ่อค้าว่าวิงค์โร้ดจะได้รับความนิยมในอาร์ตัวร์หรือไม่
ฉันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องทำ แต่ฉันก็อยากรู้มากว่าสำหรับคนเป็นพ่อค้าแล้วจากมุมมองของพวกเขาคิดว่ายังไง
หากทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดี ก็ไม่น่าจะเป็นสิ่งที่เลวร้ายสำหรับบริษัทเซโดนี เพราะการสั่งซื้อสินค้าจะกว้างขวางขึ้น
“ไม่ค่ะ คุณหนู ผู้ชายคนก่อนหน้านี้คือใครคะ เกี่ยวข้องยังไงกับคุณหนูกันคะ?”
“พวกเราเป็นแค่คนรู้จักกันเท่านั้น รีบเตรียมตัวให้พร้อมเร็วเข้าเถอะ”
“ถึงแม้จะเป็นแค่คนรู้จัก แต่ดูเหมือนจะเข้ากันได้ดีเลยไม่ใช่เหรอคะ?”
…………
ฉันคิดว่าคงจะน่ารำคาญ ถ้าริโนกิสรู้ว่าพวกเราเจอกันแบบลับ ๆ แต่ดูเหมือนว่าต่อให้พบกันซึ่งหน้าเธอ ดูเหมือนว่าความน่ารำคาญก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงเลย
ฉันบอกให้เธอรีบเตรียมตัว เพราะฉันจะคุยกับเธอระหว่างทางเอง และฉันก็รีบหนีออกจากห้องมาก่อน
“ต้องขออภัยด้วยครับ ขณะนี้ ท่านประธานได้เดินทางออกไปนอกเมือง”
ไม่หรอก
“ฉันเป็นฝ่ายผิดเองค่ะ ที่มากะทันหันเช่นนี้ ได้โปรดอย่าได้กังวลไปเลย”
ขณะที่กำลังพยายามหนีจากการไล่ตามของริโนกิส ฉันก็มุ่งหน้ามาถึงสาขาหลักของบริษัทเซโดนี และได้รับแจ้งว่าประธานมาร์จู・เซโดนีไม่อยู่
คนที่เข้ามาต้อนรับฉันแทนคือ คนที่ดูเหมือนพ่อบ้านสูงวัยที่จะมาถามเรื่องธุรกิจของฉันและพาฉันไปที่ห้องรับแขกทุกครั้งที่มา
ฉันไม่รู้ชื่อของเขา แต่เมื่อพิจารณาจากอายุ ฉันคิดว่าเขามีตำแหน่งไม่น้อยเหมือนกันสินะ
“ผมชื่อดาลอนครับ หากคุณหนูไม่รังเกียจที่จะให้ผมเป็นผู้รับเรื่องแทน ผมจะเป็นผู้รับหน้าที่แจ้งเนื้อหาให้ท่านประธานในภายหลังเองดีไหมครับ?”
ม๊า แบบนั้นก็ดีเหมือนกัน
เนื่องจากสถาบันมีเคอร์ฟิวอยู่ ฉันจึงไม่สามารถรอให้มาร์จูกลับมาได้ เพราะไม่รู้ว่าเขาจะกลับมาเมื่อไหร่ด้วย
นอกจากนี้นี่ยังไม่ใช่เรื่องของเงินแล้วด้วย ฉันแค่อยากได้ยินความคิดเห็นของเขา ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องที่ต้องใช้เวลามากเกินไป
หลังจากที่ฉันตอบตกลง ดาลอนก็พาฉันไปที่ห้องรับแขกตามปกติของเขา
“ต้องขอโทษด้วยนะคะที่มาเพื่อปรึกษาในเวลาที่ยุ่งเช่นนี้ ฉันจะรีบทำให้เสร็จโดยเร็ว”
อาจเป็นเพราะอิทธิพลของงานแข่งขันศิลปะการต่อสู้ระดับอาณาจักร ร้านจึงเต็มไปด้วยลูกค้าจำนวนมาก และพนักงานก็กำลังทำงานอย่างเร่งรีบ
เมืองนี้มีชีวิตชีวาขึ้นมาก และฉันได้เห็นผู้คนมากมายที่ดูเหมือนจะเป็นนักท่องเที่ยวจากประเทศอื่นอยู่เต็มไปหมด 「ไม่เป็นไรสินะ? ความมีชีวิตชีวานี้จะดำเนินต่อไปจนถึงวันแข่งขันศิลปะการต่อสู้ของฤดูหนาวหน้าหรือเปล่า? 」มากจนฉันเริ่มกังวล
“ฮ่าๆๆๆ บริษัทเซโดนีของเราพร้อมสละเวลาให้กับท่านลูกค้าประจำได้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้อยู่แล้วครับ”
และ ดาลอนที่เป็นคนชงชาให้เอง ก็นั่งลงตรงข้ามฉัน
ลูกค้าประจำสินะ
ตอนนี้ปัญหาเรื่องเงินพันล้านครัมได้สิ้นสุดลงแล้ว ในทางเทคนิคฉันไม่ใช่ลูกค้าอีกต่อไป ฉันก็หวังว่าจะมีความสัมพันธ์ที่ดีแบบนี้ต่อไป
“เช่นนั้น เป็นเรื่องราวแบบไหนหรือครับ? เห็นบอกว่ายังเป็นเรื่องของการขอคำปรึกษาอยู่”
อืม
“ฉันมีเวลาจำกัดเนื่องจากเคอร์ฟิวของสถาบัน จึงขอกล่าวสั้น ๆ ฉันต้องการให้วิงค์โร้ดเป็นที่นิยมในประเทศนี้ คิดว่ายังไงคะ――”
“――คุณหนูเนีย”
「คิดว่ายังไง？」นั่นคือสิ่งที่ฉันกำลังถาม แต่ดาลอนก็ยิ้มอย่างอ่อนโยนและพูดอย่างใจเย็น
“ดูเหมือนผมจะอวดดีไปเสียแล้ว นี่เป็นเรื่องที่ใหญ่เกินไปสำหรับคนอย่างผมซึ่งไม่มีพรสวรรค์มากนัก ได้โปรดทำการปรึกษากับท่านประธานของผมโดยตรงจะดีกว่าครับ ผมจะจัดนัดหมายการประชุมในเวลาที่สะดวกสำหรับคุณหนู คิดว่ายังไงครับ”
…….หืม?
“หมายความว่าฉันต้องเริ่มใหม่อีกครั้งเหรอคะ?”
“ครับ สำหรับการปรึกษาหารือในครั้งนี้เรื่องราวใหญ่เกินไปครับ ทางผมไม่สามารถตัดสินใจได้ จำเป็นต้องเป็นท่านประธานครับ”
……สำหรับการปรึกษาหารือในครั้งนี้ เน๊ะ
“นั่นคือความคิดเห็นของคุณสินะคะ?”
ดารอนไม่ตอบ เข้าใจล่ะ หมายถึงนั่นคือคำตอบ
“เข้าใจแล้วค่ะ ไว้พบกันใหม่นะคะ”
“ขอบพระคุณมากครับ และต้องขออภัยด้วยจริง ๆ”
การให้คำปรึกษาครั้งนี้ก็มีความสำคัญเช่นกัน
หมายถึงทั้งเรื่องเงินพันล้าน ทั้งเรื่องวิงค์โร้ด ไม่ต่างกัน
อย่างน้อย ความคิดเห็นของดารอนก็คือ 「เป็นไปได้ที่จะทำให้วิงค์โร้ดเป็นที่นิยม แต่เป็นงานใหญ่ ดังนั้นควรพูดคุยกับประธานโดยตรง」อะไรแบบนั้นแหละ
ฟุมุ――รู้สึกมีแรงบันดาลใจที่จะทำมันขึ้นมาทันที
ใครนึกไม่ออก ก็น่าจะคล้ายๆแข่งAIRBIKEในม็อบมั้ง
The World Of Otome Games Is Tough For Mobs manga 19-21 anime ep.7