[นิยายแปล(WN)] 狂乱令嬢ニア・リストン คุณหนูโลลิคลั่งเนีย・ลิสตัน - ตอนที่ 137 หมีชวนโลลิไปกินปูเพื่อเป็นสาวงามสำหรับวันพรุ่งนี้

137 ไปกินปูเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับวันพรุ่งนี้

 

“ข้าได้เตรียมห้องส่วนตัวเอาไว้สำหรับทุกคน แต่ดูแล้วคงไม่ได้ใช้กันสินะ”

 

นั่นคือสิ่งที่คริสโตพูดออกมาเมื่อเขาเห็นที่เกิดเหตุที่เต็มไปด้วยสิ่งที่อาจจะเรียกได้ว่าเป็นซากศพ ถูกต้องแล้ว ทุกคน สำหรับวันนี้ห้องนี้ก็ดูดีแล้ว 

 

ทันทีที่มาถึง พวกเราก็ถูกยัดเข้าในโรงแรม หลังจากได้ทานอาหารกลางวันอย่างเร่งรีบ ทุกคนก็ประชุมกันต่อจนดึกดื่น

ส่งผลให้ทีมงานถ่ายทำบางคนผล็อยหลับไป

 

แผนงานและบันทึกช่วยจำกระจัดกระจายอยู่บนโต๊ะ ส่วนที่ถูกปฏิเสธก็ถูกโยนทิ้งเป็นเศษกระดาษเกลื่อน

เมื่อการประชุมมาถึงทางตัน ทีมงานถ่ายทำหลายคนก็บ่นพึมพำว่า「ขอแค่นิดหน่อย…… 」แล้ว งีบหลับบนเตียงบนโซฟา หรือฟุบลงนอนกับโต๊ะขณะกำลังขบคิดกันอย่างหนัก

การเห็นพวกเขาทรุดตัวลงด้วยความเหนื่อยล้า ว่ายังไงดี ดูเหมือนกับทหารในสนามรบเลย

 

นั่นก็เป็นเรื่องช่วยไม่ได้

ฉันก็เหนื่อยเหมือนกัน แม้จะมีกลุ่มที่ดูเหมือนจะไม่สะทกสะท้านกัน แต่ฮิเอโร่ เมียร์โก โควเวน และเหล่าสตาฟที่ยังตื่นอยู่ก็มีสีหน้าย่ำแย่ด้วยความเหนื่อยล้า ยังไงก็ต้องเหนื่อยกันอยู่แล้ว

 

“เช่นนั้น การประชุมจบลงเท่านี้ ขอบคุณสำหรับการทำงานอย่างหนักของทุกคน”

 

จากนั้น เมื่อเสียงของฮิเอโร่เป็นสัญญาว่าสิ้นสุดการประชุม สตาฟที่เหลือก็ล้มลง ขอบคุณสำหรับการทำงานอย่างหนัก

 

 

 

――หลังจากเลยเวลาอาหารเย็น เมื่อท้องฟ้ามืดลง ในที่สุดกิจกรรมของวันพรุ่งนี้ก็ได้รับการตัดสินใจแล้ว

 

ในที่สุดเรื่องก็น่าจะจบลงแล้ว

หลังจากการพูดคุยและปรึกษาหารือกันอย่างยาวนาน พวกเราก็สามารถจำกัดแผนให้แคบลงได้ และในที่สุดก็ตัดสินใจว่าดำเนินการยังไงในวันพรุ่งนี้ ลองคิดดูแล้ว ฉันไม่มีเวลาแม้แต่จะทานอาหารเย็นเลย กว่าจะรู้ตัวก็หิวแล้ว

 

ยังไงก็ตาม ก็คุ้มค่า และก็สามารถหลีกเลี่ยงกฎเกณฑ์มากมายได้ แต่ว่าแผนถูกสร้างขึ้นเพื่อทำให้งานแต่งงานน่าตื่นเต้นยิ่งขึ้นโดยการใช้เมจิกวิชั่นอย่างเต็มที่

 

ม๊า จริง ๆ ก็ไม่ใช่หน้าที่ที่จะต้องไปทำให้งานน่าตื่นเต้นขึ้น แต่ ――นี่เป็นโอกาสที่ยิ่งใหญ่ที่สุดและดีที่สุดในการนำเสนอเมจิกวิชั่นแก่ประเทศอื่น ๆ

ถ้าไม่โจมตีที่นี่ตอนนี่ จะทำยังไง หากอ่านเวลาในการโจมตีผิดไป แล้วจะทำยังไงถึงจะเปลี่ยนใจคนจำนวนมากได้

 

เราควรโจมตีที่นี่

 

“คริสโต โครเวน พวกนายจะทำอะไรต่อล่ะ? จะกลับเลย?”

 

ฮิเอโร่ถามขณะกำลังรวบรวมข้อเสนอที่กระจัดกระจายอยู่บนโต๊ะ

 

นี่ก็ดึกแล้ว

ในฐานะคนที่มีสถานะเป็นเจ้าชายและเจ้าหญิง ฉันคิดว่าพวกเขาน่าจะไม่ได้รับอนุญาตให้พักค้างคืนภายนอกก็ได้

 

“พอลองคิดถึงเรื่องที่ต้องทำตั้งแต่วันพรุ่งนี้แล้ว ข้ารู้สึกว่าการไป ๆ กลับ ๆ มีแต่จะทำให้เสียเวลาเปล่า ๆ นี่เป็นโอกาสพิเศษ คืนนี้พวกข้าจะพักในห้องส่วนตัวกัน เนอะ โครเวน?”

 

“ใช่แล้ว พรุ่งนี้ต้องรีบตื่นแต่เช้าด้วย เอาตามนั้นเลยก็แล้วกัน ……ยังไงฉันก็เหนื่อยแล้วด้วย ฮิเอโร่โดโนะ ประชุมวางแผนแบบนี้ตลอดเลยเหรอคะ?”

 

ฮิเอโร่ฝืนยิ้มให้โครเวนที่กำลังยืดไหล่ที่แข็งทื่อ

 

“แบบนี้ไม่ได้เกิดบ่อยนักหรอก เพียงแค่ครั้งนี้ค่อนข้างกระชั้นชิดมากจริง ๆ เนื้อหาที่ต้องใช้เวลาหลายวันก็เลยถูกบีบให้เหลือเพียงวันเดียวในวันนี้น่ะ”

 

ถูกบีบสินะ แน่นอนนี่เป็นการประชุมที่ละเอียดและเข้มข้นมาก

 

“เนียคงจะเหนื่อยเหมือนกันสินะ เธอควรจะกลับห้องไปพักผ่อนได้แล้วล่ะ”

 

อืม

ฉันไม่ขัดข้องที่จะได้ไปพัก แต่ก่อนหน้านั้น

 

“ก่อนที่หนูจะไปพัก มีเรื่องหนึ่งที่อยากจะข้อร้องก่อนค่ะ หนูจะรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งหากคริสโตซามะกับโครเวนซามะจะไปด้วยกันกับหนู”

 

“”ขอร้อง?””

 

คริสโตกับโครเวนที่ถูกเจาะจงร้องประสานเสียง

 

“ภายในวันนี้หนูอยากจะไปพบกับผู้ดูแลสักหน่อยค่ะ อยากทักทาย และหารือเกี่ยวกับแผนการในวันพรุ่งนี้”

 

“……อ้า จริงด้วย”

 

“ก็ไม่เลวนะ ถึงจะช้านิดหน่อยแต่ก็ไม่แย่อะไร”

 

คริสโตกอดอกอย่างครุ่นคิด และโครเวนก็พยักหน้าเห็นด้วย

 

――กะแล้วว่าต้องเข้าใจเจตนาของฉันกัน

 

ผู้บัญชาการทหารบก พลเอก ลอร์ดกวิน・การ์ด และ ผู้บัญชาการทหารอากาศ พลอากาศเอก ลอร์ดคาคานะ・เรซิจิน

สองคนนี้เป็นผู้ดูแลที่จะติดตามการถ่ายทพในวันพรุ่งนี้

 

ก่อนอื่น ฉันอยากจะยืนยันจุดยืนของพวกเขา

พวกเขาจะให้ความร่วมมือในการถ่ายทำ หรือไม่ให้ความร่วมมือจนถึงขั้นแทรกแซง

 

ขึ้นอยู่กับจุดยืนของพวกเขา มีความเป็นไปได้มากมาย แม้แต่เวลาออกเดินทางที่อาจล่าช้าเนื่องจากเหตุผลของอีกฝ่าย――ที่อาจจะบอกว่ามาสายเพราะไม่เคยได้ยินเรื่องเวลาออกเดินทาง ฉันไม่อยากมีปัญหาถูกก่อกวนแบบเด็ก ๆ แต่สามารถคุกคามตารางงานทั้งหมดได้

 

ต่อไป ก็การทักทายตามความหมายเลย

ฉันต้องการทำในสิ่งที่ต้องทำได้ล่วงหน้าหนึ่งวันในการประชุมวันพรุ่งนี้ เพื่อประหยัดเวลาในวันพรุ่งนี้ ฉันคิดว่ายิ่งเร็วเท่าไรก็ยิ่งดีเท่านั้นเพื่อสื่อถึงความจริงใจของทางนี้

หากให้ความร่วมมือ ฉันแน่ใจว่าพวกเขาจะสามารถปรับตัวเข้ากับตารางเวลาของทางนี้ได้โดยไม่มีปัญหาใด ๆ ――แต่ถ้าหากพวกเขาไม่ให้ความร่วมมือ ก็จะได้ขู่พวกเขาจนถึงแก่นตั้งแต่วันนี้เลย ขึ้นอยู่กับสถานการณ์

 

สำหรับเราตอนนี้ไม่มีเวลาที่จะเสียได้อีกแล้ว

และฉันจะไม่ยอมพลาดโอกาสนี้ไปได้เด็ดขาด เวลาที่จะใช้แสวงหาสิ่งที่ดีที่สุดอย่างตะกละตะกลาม

 

ยืนยันจุดยืนของพวกเขา และกล่าวทักทาย

ฉันต้องการทำสองสิ่งนี้ทันที

 

“เราจะไปด้วย”

 

“ไม่ค่ะ หนูควรไปคนเดียว เจ้าชายฮิเอโร่ไม่ได้ ไม่ต้องการให้ดูมีเบื้องหลังทางการเมืองมากเกินไปใช่ไหมล่ะคะ?”

 

ยังไงซะ ฮิเอโร่ก็เป็นเจ้าชาย

เจ้าชายก็คือเจ้าชาย ต่อให้มีตำแหน่งเป็นรองผู้อำนวยการสถานีออกอากาศก็ตาม

 

ฉันไม่คิดว่าจะเป็นการดีที่จะลดตัวตนด้วยการไปทักทาย「พรุ่งนี้ขอฝากด้วย！」กับทหารของประเทศอื่นด้วยตนเองอย่างเปิดเผย 

แม้ว่าในใจของเขาอาจจะแอบคิดว่า「งานของเขาสำคัญกว่าตำแหน่งเจ้าชาย」ก็ตาม

 

แทนที่จะเป็นอย่างนั้น จะดีกว่าหากเป็นฉันซึ่งเป็นที่รู้จักในฐานะขุนนางจากประเทศอื่น――ในฐานะลูกสาวของตระกูลขุนนางเท่านั้นที่จะไปที่นั่น อย่างน้อยก็คงไม่ทำให้เกิดความขัดแย้งมากมาย

 

นอกจากนี้ ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ พวกเขาอาจคุกคามด้วยซ้ำ ฉันต้องการเป็นฝ่ายคุกคามต่างหาก

เพราะว่ามีผู้คน สิ่งของมากมาย ความยากลำบาก โอกาส และอารมณ์มากมายกำลังเคลื่อนไหวอยู่ จึงเป็นเรื่องที่ทนไม่ได้ หากทุกอย่างจะถูกทำลายลงโดยอารมณ์ของผู้มีอำนาจที่ไม่รู้จักที่เรียกว่า ผู้ดูแล

 

ผู้ดูแลแล้วไงล่ะ ถ้ามาล้อเล่นกัน ฉันก็จะซัดให้กระเด็นเลย ฉันจะบดขยี้ให้เป็นชิ้น ๆ

 

“ข้าเองก็ไปด้วย ข้ารู้จักกวินโดโนะกับคาคานะโดโนะค่อนข้างดี”

 

ดูเหมือนว่าคริสโตจะไปด้วยกัน

 

“ข้าไม่คิดว่าทั้งสองคนจะเอาความรู้สึกส่วนตัวมายุ่งกับงานหรอกน่ะ แต่ก็เห็นด้วยกับการไปทักทายพวกเขาโดยตรงเพื่อคุยเกี่ยวกับแผนกำหนดการในวันพรุ่งนี้ หากสิ่งต่าง ๆ ไม่เป็นไปตามแผนที่วางไว้ การประชุมวางแผนในวันนี้จะสูญเปล่า”

 

“น่าหงุดหงิดจริง”

 

ฉันมั่นใจว่าทุกคนที่นี่จะเห็นด้วยกับโครเวนเมื่อเธอพูดว่าน่าหงุดหงิด

 

“――จ๊า ไปกันเถอะ เนีย ข้าจะแนะนำอะไร ๆ ให้ก่อน เพราะงั้นแวะหาอะไรกินกันก่อนที่จะออกเดินทางกันดีกว่า ช่วงนี้สัตว์อสูรที่ชื่อว่าปูกางเกนเลือดถูกล่าเยอะเป็นพิเศษ แถมอร่อยสุด ๆ ไปกินปูกันเถอะ”

 

ชื่อของสัตว์อสูรที่ให้ความรู้สึกหวนรำลึกถึงความหลังปรากฏขึ้นมาน แต่ปูสินะ ฉันไม่เคยกินมาก่อน แต่ก็คงอร่อยสินะ

 

“งั้นขอฝากด้วยนะ”

 

“เชื่อมือข้าได้เลย ข้ารู้จักสถานที่ที่สาว ๆ จะมีความสุขกันได้เยอะเลย”

 

อ้า เหรอ ฉันคิดว่าเขาดูเหมือนเพลย์บอย แต่ฉันเดาว่าคริสโตเป็นเพลย์บอยจริง ๆ

 

“หนูยังไม่ใช่วัยรุ่นเลยด้วยซ้ำนะคะ เป็นหนูดีแล้วเหรอคะ?”

 

“หึ สำหรับสาวงามอายุไม่สำคัญหรอก ……ม๊า ข้าไม่ได้มีเจตนาแอบแฝงอะไรจริง ๆ นะ”

 

เชื่อได้ยาก มีแค่ฉันที่ยอมอะลุ่มอะล่วยเล่นด้วยอย่างพอเหมาะ แต่สาวใช้มุ่งเอาชีวิตเขาอย่างแน่นอน ――ริโนกิส สำหรับฉันไม่เป็นไร แต่ที่เธอปล่อยเจตนาฆ่าออกมาเล็กน้อย ซ่อนซะ

 

 

 

โดยเหตุนี้ แผนการแนะนำเมจิกวิชั่นด้วยงานแต่งงานก็ได้เริ่มต้นขึ้น