[นิยายแปล(WN)] โลลิเฮดช็อต TS shitakara kakurete danjon ni mogutteta boku ga aidoru-tachi ni mi bare shite yūmei haishin-sha ni naru hanashi - ตอนที่ 96 『ไลฟ์สด RTA ５００ชั้น：ชั้นโลลิกลางขุนเขายิ่งใหญ่』１

ตอนที่ 96 『ไลฟ์สด RTA ５００ชั้น：ชั้นล่าง』１

 

【เขียนไม่ได้เน๊！】

【อะไรล่ะ？】

【นี่เป็นความคิดเห็นเกี่ยวกับการล่วงละเมิดทางเพศต่อรุรุฮารุหรือเปล่า？】

【ไม่ใช่！　แต่ก็ใกล้เคียง】

【คุสะ】

 

【เอาหน๋า】

【พูดถึงเรื่องนั้น！　เรื่องนั้น！　นเกิดอะไรขึ้นกับทางนี้กัน！】

【อ้า……】

【ข่าวร้าย・โนเนมจัง、การปิดข้อมูลโดยไม่คาดคิด】

【ทำไมก๊าน！？】

【ข้อมูลนั้น、หากเขียนลงคอมเมนต์ดูเหมือนจะถูกBAN、หากยังยืนกรานก็จะถูกบอสชูโตะ】

【เอาจริงกันดิ】

 

【แม้ว่าทุกคนจะวุ่นวายอยู่ข้างนอกก็ตาม】

【โคตรบ้า、ฉันไม่สามารถออกจากออฟฟิศได้ด้วยซ้ำเน๊】

【คุสะ】

【อ้างั้นเหรอ、ถ้าคุณมีบ้านอยู่ในพื้นที่เป้าหมายก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าคุณต้องพักค้างคืน……】

 

【พวกเอมิจังเอง、ดูเหมือนว่าจะไม่ได้รับการติดต่อใด ๆ จากสำนักงาน】

【สำนักงานเองก็ดูจะไม่มีปัญหา　ทว่า、นั่นก็อาจจะเพราะการสื่อสารภายในดันเจี้ยน】

【ถูกแย่งชิงไปโดยสมบูรณ์แล้วเน๊……】

【จะต้องมีคนจนมาดูแลจัดการคอมเมนต์ตอนดึก、ดังนั้นเขาอาจจะหลับไปแล้วหรืออยู่ภายใต้การควบคุมของโนนาเมะจังน๊า】

 

【โนเนมจัง！】

【โน๊เน๊มจ๊าง】

【ไม่ไหว、ไม่ตอบเลย】

【เดาว่าน่าจะกำลังยุ่งอยู่ล่ะ】

【ก็นั่นสิน๊า】

 

【โฮร่าー、นี่เป็นอิลัสที่น่ารักของฮารุจังไงล๊า☆】

【อะ、ข้าจะแปะด้วย！】

【ฉันด้วย！】

【อุว๊า……】

 

 

【ขอบคุณ】

 

 

【จำนวนมาก】

 

 

【ความสุข】

 

 

【คุสะ】

【กะแล้วว่าต้องดูอยู่ไม่ใช่รึเน๊！！】

【นั่นเป็นปฏิกิริยาที่รวดเร็ว คุสะ】

【โนเนมจัง、ม่สามารถเพิกเฉยต่อเรื่องของฮารุจังได้เน๊ะ……】

【มะ、ม๊า、สำหรับตอนนี้ เดาว่าพวกเราสามารถมั่นใจได้อย่างหนึ่งว่าโนเนมจังเองก็กำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่น๊า……？】

 

วันที่８ของการพิชิต、ชั้นที่２０１

นั่นคือที่ที่พวกผมอยู่ตอนนี้

 

ด้วยเหตุผลบางอย่าง คอมเมนต์ก็หยุดลง……อ้า、คนที่รับผิดชอบในการคัดแยกก็ขี้เกียจเช่นกันเน๊

 

「ไม่มีการติดต่อกับสำนักงานเลย……」

 

「ฉันด้วยค่ะ、ไม่ว่ากับคนข้างนอกคนไหน……」

 

「……ในทางจิตใจ、ฉันเก็บไว้เป็นความลับจากรุรุซังฮารุซัง……」

 

ด้วยเหตุผลนั้น、พวกเธอทั้ง３คนจึงแอบกระซิบกันมาระยะหนึ่งแล้ว

โดยที่ดูเหมือนว่ารุรุซังจะไม่ได้สังเกตเลย

 

「ฮารุจัง、วันนี้ไม่เป็นไรใช่ไหม？」

 

「ครับ、ร่างกายของผมรู้สึกเบามาก」

 

 

【ฮารุจังนั่นไม่ดีเห็น ๆ】

【และนั่นคือเส้นที่คุณไม่อาจจะพูดได้】

【คุสะ】

【ก็แบบฮารุจัง、จะชอบพูดแบบนั้นทุกครั้งที่มีอะไรบางอย่างเกิดขึ้น】

【ฉันคิดว่าเธอคงแค่อยากจะบอกว่าสภาพโดยทั่วไปปกติดี……】

【โฮะ、โฮร่า、ฮารุจังมีสไตล์ที่ค่อนข้างเป็นเอกลักษณ์ไง……】

 

 

「จากนี้ไปผมจะขึ้นเป็นคนนำสินะครับ？」

 

「……ถ้ายังไงโปรดเก็บแรงไว้ให้มากที่สุดด้วยนะคะเน๊ะ」

 

「ครับ　มากที่สุด」

 

ดูเหมือนว่าตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ผมจะเป็นจุดศูนย์กลาง และทุกคนจะอยู่ในรูปแบบของการปกป้องคนรอบข้างแทน

 

มีคนหน้าตาดีทั้งข้างหน้าและด้านข้างผม、ข้างหลังฉันคือทีมกู้ภัยและบอดี้การ์ดของลิลี่ซัง、และคนหน้าเดิมที่คุ้นเคยจะอยู่ใกล้ชิดผม

 

【ความน่าเชื่อถือของ「มากที่สุด」คือ】

【ไม่มี】

【ไม่มีทาง】

【คงจะแปลกถ้ามี】

【ถ้ามีบางคงแปลก ๆ】

 

 

【ไม่มี】

 

 

【ก็นั่นสิเน๊ะ】

【คุสะ】

【โนเนมจังยังรับรอง คุสะ】

【โนเนมจังเองก็เข้าใจฮารุจังเป็นอย่างดีล๊า】

 

 

「เช่นนั้นแล้วทุกคนคะ　ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ขบวนจะมีศูนย์กลางอยู่ที่ฮารุค่ะ」

 

ในการจัดการตอนเช้า、เอมิซังจะปรากฎตัวต่อหน้าทุกคน และให้คำแนะนำในระหว่างการประชุมด้านกลยุทธ์ ……แต่วันนี้เธอกำลังยืนอยู่ตรงหน้าผมและพูด

 

คุณดูสง่างามมากในเวลาแบบนี้เน๊ะ、เอมิซัง

 

แต่ถ้าดานเฮนไตซังโผล่ออกมา、ผมก็อยากจะรู้จังว่าทุกคนจะทำหน้าตากันยังไง

 

【รูปแบบวงแหวนโดยมีศูนย์กลางอยู่ที่ฮารุจัง】

【เรือธงคือ ฮารุจัง】

【เอมิจังล่ะ？】

【ไม่สิ、ยังไงเป้าหมายของการปกป้องก็คือฮารุจัง】

 

【[แต่ถึงแม้จะตั้งขบวนเป็นรูปวงแหวน ก็ไม่มีเครื่องบินบนเรือบรรทุกเครื่องบินที่จะมาจากท้องฟ้าเน๊ะ】

【มอนสเตอร์จะมาจากพื้นดินแทนเน๊ะ】

【แต่ว่าเรื่องนั้น、จะหายไปทันทีเพราะฮารุจังอยู่ที่นี่แล้วใช่ไหม？】

【นั่นสิเน๊】

 

【ทำไมถึงพูดอะไรแบบนั้นกัน！！！】

【จ๊า นาย、ทุกข์ร้อนอะไรกับการที่ฮารุจังเริ่มเคลื่อนไหวเหรอ？】

【นั่นแหละที่ไม่มีเหตุผลเลย！！　บากะ！！】

【คุสะ】

【ปล่อยเขาไว้คนเดียวเถอะ……นี่คือชะตากรรมของคนที่อารมณ์ความรู้สึกถูกทำลายโดยฮารุจัง……】

 

【แต่มันแปลกที่บอกว่าเป็นรูปแบบวงแหวนเน๊ะ】

【อ้า】

【ก็แบบฮารุจังจะเป็นการโจมตีจากระยะไกลอยู่ฝั่งเดียวเน๊ะ】

【อ้า、เรียกว่า เอาท์เรนจ์……】

【ฮารุจังเป็นเรือบรรทุกเครื่องบิน……？】

【หยุดล้อเล่นเรื่องที่ฮารุจังเป็นแม่ได้แล้ว】

【สกายมาม๊า……？】

【นั่นเป็นการก้าวกระโดดมากเกินไปไหม คุสะ】

 

 

「……ขอบอกก่อนนะคะว่าวันนี้ฉันจะปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฮารุจนถึงแค่พักเที่ยงเท่านั้น　หลังจากนั้นฉันจะนำความคิดเห็นของทุกคนมาพิจารณาและตัดสินใจว่าจะทำยังไงต่อไปดี」

 

 

「เอมิซัง」

 

 

【ฮารุจัง！？】

【ฮารุจัง、เอมิจังตอนนี้พยายามอธิบายให้ดีที่สุดอยู่สินะ？】

【ฟู๊วววว……（อินพุตล่วงหน้า】

【นี่ม๊านอะไรก๊าน……（อินพุตล่วงหน้า】

 

 

「……อะไรกันเหรอครับ」

 

ผู้คนที่กระจายอยู่รอบตัวผมต่างวอร์มร่างกาย

 

อืม、กลุ่มนักสู้……ทุกคนรวมทั้งพวกรุรุซังล้วนแต่เป็นผู้มีทักษะเน๊ะ

 

และรู้เรื่องห้องที่มีมอนสเตอร์มากมายอยู่ข้างหน้านี่ด้วย

 

จ๊าคงไม่ต้องการคำอธิบายกันล่ะมั้ง？

ไม่ต้องการแหละเน๊ะ

 

【เน๊ ฮารุจังกำลังคิดอะไรอยู่……？】

【หยุดเถอะ……ได้โปรด……】

【ใบหน้าที่กำลังมองหน้าทุกคนช่างน่ารักแต่ก็น่ากลัวー】

 

【ผู้ชมต่างกรีดร้อง】

【ก็แบบ ฮารุจังนิหน่า……】

【เหมือนกับการดูวิดีโอเหตุระเบิดหลังจากได้รับคำเตือน……】

 

ทุกคน、ที่อยู่ใกล้ ๆ คุยกันเงียบ ๆ

ดีแล้วสินะ、จ๊า แปลว่าดีแล้วเน๊ะ？

 

【หน้าตาทุกคนดซีดเซียว】

【ก็แบบ ในที่สุดฮารุจังก็จะเคลื่อนไหวแล้ว】

【……ดีใจที่มีการพูดคุยกันล่วงหน้าเน๊！】

【นั่นสิเน๊ะ！　　ถึงจะไม่ได้พดอะไรกันเลยก็ตามเน๊ะ！】

【ก็แบบ ฮารุจังไงล่ะ？】

【ก็แบบ ฮารุจังนินะ　　คงไม่แปลกถ้าจู่ ๆ เธอจะยิงปืนทันที……】

 

 

【คาดหวัง】

 

 

【คาดหวัง】

 

 

【อ้าอืม、โนเนมจังกำลังรออย่างใจจดใจจ่อเน๊……】

【โนเนมจังตื่นเต้นตื่นเต้น】

【แต่พวกเรามีแต่ความกลัวเน๊ะ】

 

ผมรีบเปลี่ยนเป็นกระสุนพิเศษ、เล็งไปที่ส่วนท้ายของทางเดินตรงหน้า

 

「……อาโน、ทำไมถึงเอากระสุนออกจากปืนเหรอ……ไม่สิ、ก่อนอื่นเลยปืนนั่น」

 

「อะ、นี่คือต้นแบบที่ฉันได้รับมอบมาเน๊ะ、ฮารุซามะ」

 

 

「ครับ　จะมีเสียงดังและระเบิด ดังนั้นกรุณานอนลงด้วยนะครับ」

 

 

「เอ๊ะ？」

 

「เอ๊ะ」

 

「ระ、รอก่อนฮารุจัง、หรือว่าบางทีนั่นจะ――」

 

ปังงงงงงงっ……ปิ๊วววววววว

 

ปรากฏว่าสิ่งที่ลิลี่ซังนำมาเพื่อโปรโมทการขาย、จะเป็นกระสุนสไนเปอร์ระยะไกลพิเศษที่ยิงจากปืนที่มีระยะยิงไกลพิเศษล่ะ――อันนี้ท่านประธานแอบส่งมาให้ผม โดยบอกว่า「อันนี้แนะนำจากใจจ๊า」――กระสุนทะลุผ่านความมืดมิด

 

ปิ๊วววววววว ขณะที่กระสุนกำลังเดินทางมุ่งตรงสู่ส่วนหลังทางเดิน……อาเร๊ะ？

 

ทำไมผม、ถึงเห็นมุมมองกระสุนจากกระสุนที่กำลังบินอยู่ได้กันล่ะ？

นี่มันอะไรกัน……อะ、มองเห็นพวกมอนสเตอร์ด้วยล่ะ

 

 

【ข่าวร้าย・ฮารุจังยิงปืนทันที】

【อาーอ้า】

【คิดไว้แล้วว่าต้องเป็นอย่างงี้】

【แต่กลับรู้สึกประทับใจที่ทนมาจนถึงตอนนี้ได้】

 

 

「อะ、อาโน……」

 

พอรู้ตัวอีกทีก็มุมมองการมองเห็นก็โดนแบ่งครึ่ง และเห็นสิ่งที่อยู่ตรงหน้าได้ด้วย ……แต่ว่าน่ะ

 

เอ๊ะ？

 

พวกคนอื่น ๆ เริ่มล้มตัวลงกับพื้นแล้ว、แล้วทำไมเอมิซังถึงยังยืนอยู๋ล่ะ？

 

ทั้งรุรุซังทั้งลิลี่ซังต่างก็เคลื่อนไหวแล้ว

 

「……ใม๊วっ」

 

「เอ๊ะ、คะ、ฮารุ――」

 

 

【！！！】

【ฮารุจัง！？】

 

 

ผมกอดเอมิซังที่ยังคงจ้องมองไปในทิศทางที่ผมยิงปืนไป แล้วดึงตัวเธอลง

 

……โม๊ว、ทุกคนต่างทำตามที่ผมบอกแท้ ๆ、แต่ในเวลาแบบนี้กลับเป็นเอมิซังเอง

 

ป๊อง พวกเราล้มลงกับพื้น……อะ、ผมปกป้องด้านหลังหัวอย่างเหมาะสมด้วยมือข้างหนึ่ง

ขอโทษเน๊ะ、ผมไม่ได้สังเกตเลย……แต่ว่าความสูงแค่นี้คงแค่เจ็บนิดหน่อยใช่ไหม？

 

นอกจากนี้ก็ยังใหญ่

ใบหน้า、และแก้มทั้งสองข้างของผมถูกห่อหุ้มด้วยของนุ่มนิ่มอันยิ่งใหญ่จนมองไม่เห็นอะไรเลย

 

 

【●REC】

【ฮารุจังจับกดเอมิจัง！！】

【เอมิจังล้มลงเนื่องจากการโจมตีที่ไม่คาดคิด】

【เอมิจังเปลี่ยนไป！】

 

 

「ทำอะไ――อืออออっ！」

 

ผมกดร่างกายของผมให้แนบแน่นกับเอมิซังที่พยายามจะพูดอะไรบางอย่าง

ม๊า ถึงผมจะใช้แรงทั้งหมดพยายามอย่างเต็มก็ยังจะเบาและไม่เจ็บจริงไหม

 

 

【พัฟ พัฟ*】

(*คำแทนการกระทำของการเอาหน้าซุกร่องอกอย่างเพลิดเพลิน)

【ใหญ่】

【ไม่สิ、ในสถานการณ์แบบนี้พูดได้แต่สิ่งบ้า ๆ】

 

 

――กระสุนที่ผมยิงทะลุมอนสเตอร์、และโดนเข้ากับกับดักขนาดใหญ่ตรงกลางห้อง

 

กระสุนแตกจนกลายเป็นประกายจ้า、จากนั้นการมองเห็นของผมก็เปลี่ยนจากมุมมองของกระสุนกลับมาสู่แนวสายตาปกติของผมอย่างสมบูรณ์ 

 

――จากนั้นก็มีระเบิดสีแดงสดก็วิ่งมากระทบที่หลังคอของผม

 

 

【ฮี่っ……】

【ดันเจี้ยนกำลังสั่นสะเทือน……】

【แย่แล้วเวร、เพราะใช้เป็นหูฟังสำหรับ ASMR เลยน่าประทับใจจริง ๆ 】

【ข้าด้วย】

 

【วังวนแห่งเปลวไฟมาจากปลายสุดทางเดิน……】

【นี่ม๊านอะไรก๊านนนนน……นี่ม๊านอะไรก๊านนนนน……】

【ฮารุจัง คราวนี้คุณทำอะไรลงไป！？】

 

【เป็นประเภทมังกรที่อยู่บนชั้นบอสระดับกลางหรือเปล่า！？】

【ไม่ไม่、ชั้นก่อนหน้าชั้นที่２００เป็นชั้นของบอสระดับกลางไปแล้วจริงไหม】

【จ๊า งั้นนี่คือบ้าอะไรกัน】

 

 

【กับดักระเบิด】

 

【3】

 

 

【กับดักภาพลวงตา】

 

【5】

 

 

【กับดักหลุมยุบ】

 

【3】

 

 

【การทำลายล้างเจาะพร้อมกัน３ชั้น】

 

 

【อัปเดตบันทึกมนุษยชาติแล้ว】

 

 

【ห๊า……ไม่เข้าใจแล้วโว๊ยครับ】

【เอ๋……】

【ขอบคุณสำหรับคำอธิบายเน๊ะ、โนเนมจัง……แต่ฉันก็ยังไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่นัก】

【นั่นคือสาเหตุว่าทำไมถึงมีไฟนรกแบบนั้นเรอะ】

 

【ฮารุจังฮารุจัง、นี่ไม่ใช่อะไรที่จะพูดแค่ว่า「เสียงดังและระเบิด」ได้เลยสักนิ๊ด】

【เป็นเรื่องบางอย่างที่ชั่วร้ายยิ่งกว่าเน๊……】

 

 

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

ขอบคุณมากสำหรับการอ่านตอนที่ 96

 

งานนี้เดิมตั้งใจโพสต์หลายเรื่องพร้อมกัน จากนี้ไปจะโพสต์ประมาณ 3,000 ตัวอักษรวันละครั้ง

ฉันเริ่มเขียนเรื่องนี้เพราะต้องการอ่านเรื่องเด็ก TSไลฟ์สดในดันเจี้ยน（อิทธิพล）

 

“การไลฟ์สดในดันเจี้ยนควรจะได้รับความนิยมมากกว่านี้”

“อะไรก็ได้ อยากเห็นโลลิ TS”

 

หากคุณคิดเช่นนั้น เราจะยินดีอย่างยิ่งหากคุณสามารถเปลี่ยนการให้คะแนนด้านล่างจาก [☆☆☆☆☆] เป็น [★★★★★] และเปิดการแจ้งเตือนสำหรับบทล่าสุดโดยการบุ๊กมาร์ก ฉันยังขอขอบคุณความคิดเห็นที่สนับสนุนและติดตามของคุณ

https://ncode.syosetu.com/n1479ik/96/

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ

{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}

 

ขอบคุณ คุณCHATCHAI KIMN SCB X-2478 มาก ๆ ครับ

ขอบคุณ คุณพันธวงศ์ กสิกรไทย X-2186 มาก ๆ ครับ

ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ

ขอบคุณงับ