[นิยายแปล(WN)] โลลิเฮดช็อต TS shitakara kakurete danjon ni mogutteta boku ga aidoru-tachi ni mi bare shite yūmei haishin-sha ni naru hanashi - ตอนที่ 92 『ไลฟ์สด RTA ５００ชั้น：โลลิม.ต้น』４

ตอนที่ 92 『ไลฟ์สด RTA ５００ชั้น：ชั้นระดับกลาง』４

 

「ฮารุจัง」

 

「……วันนี้……คือ……」

 

ก่อนที่ผมจะทันรู้ตัว……รุรุซังก็เข้ามายืนอยู่ข้างผมแล้ว

นอกจากนี้、ลิลี่ซังก็ซ่อนตัวอยู่ในเงามืดและเฝ้าดูอยู่

 

อืม、เหมือนปกติล่ะ

 

「จะเข้าไปแค่คนเดียวครับ　วันนี้ก็ด้วย」

 

「แต่」

 

「แต่ว่า」

 

「ย้า、ก็อย่างที่เห็นกันอยู่แล้ว นี่เป็นห้องอาบน้ำสำเร็จรูปนะครับ ค่อนข้างเล็กเกินไปสำหรับการเข้าพร้อมกัน２คนหรือ３คนพร้อมกัน」

 

นอกจากนี้、พวกคุณยังเป็นเด็กผู้หญิงด้วยเน๊？

ยังจำได้ใช่ไหม、ว่าผมเป็นผู้ชายเน๊ะ？

 

คงไม่ได้โดนเปลี่ยนแปลงการรับรู้โดยคำสาปซามะหรือโนเนมซังใช่ไหมเน๊ะ？

 

เน๊ะ？

 

 

【อาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา！！】

【วันนี้เองก็ยังสิ้นเปลืองเกินไปแล้ว！！】

【ไม่มีทั้งการบรรยายสด ไม่มีแม้แต่เสียง！！】

【１สัปดาห์ที่ผ่านมานี้、ฉันรอมาตลอดแล้วแท้ ๆ……！】

 

【แม้ว่ารุรุลิลี่จะรุกอยากเข้าไปด้วยทุกวัน、แต่ฮารุจังก็ยังมั่นคงกับการบอกNO】

【รุรุลิลี่ชอบฮารุจังที่ไม่ระวังตัวมาก、จนไม่สามารถเพิกเฉยต่อความตั้งใจของฮารุจังได้】

 

【ทุกวันในเวลานี้、การสนับสนุนของผู้ชมจะมุ่งเน้นไปที่ทั้ง２คนนี้】

【ก็แบบว่า……เน๊ะ？】

【อ้า……！】

【นี่อาจจะเป็นจุดเริ่มต้นเปิดรูทรุรุลิลี่ฮารุเปิดออกน๊า】

【ไทรฟอร์ซในฝัน……】

【ยูริ……】

【โอเน่โชตะ……】

 

【ในที่สุดฮารุจังก็ได้ปฏิเวธอย่างดื้อรั้นครบเป็นเวลา１สัปดาห์แล้ว】

【ม๊าเน๊……ก็มันต่างจากห้องอาบน้ำของที่บ้านเน๊……】

【ข้าอยากเห็นนนนน……พวกเฮารุจังอาบน้ำ……】

【ไม่สำคัญว่าจะมีแสงขาวลึกลับหรือไอน้ำก็ช่าง ……ข้าแค่อยากจะเห็นบรรยากาศสด ……】

【อู๊วววว……】

【ฮารุจัง……】

 

 

【ยอมแพ้】

 

 

【โนเนมจัง……】

【ทำอะไรสักอย่างเกี่ยวกับเรื่องนั้นที……】

【แค่เสียงพูด！　แค่เสียง！！】

【ต่อให้มีแสงลึกลับหรือไอน้ำก็ไม่เป็นไร！！】

 

 

【non】

 

 

【ก็นั่นสิน๊า……】

【คุสะ】

【โนเนมจังหมุนตัวไปมาอย่างมีความสุข คุสะ】

【โนเนมจัง、พูดด้วยคำศัพท์ที่มีจำกัด　「ต่อให้พวกฮารุจังเข้าไปด้วยกันก็ตาม ฉันก็จะไม่แสดงเนื้อหาเสน่ห์ทางเพศแน่นอน」ล่ะมั้ง】

 

【ขอแค่นิดหน่อยก็ดี！！！】

 

 

【nicht】(ไม่ ภาษาเยอรมัน)

 

 

【อาร๊าย！！！】

 

 

【ไม่ได้รับอนุญาต】

 

 

【เน๊ โนเนมจัง、อย่างน้อยก็อย่าเปลี่ยนภาษาไปมาสิ】

【คุสะ】

 

【นี่คือเทมเพลตสำหรับตลอด１สัปดาห์นี้】

 

【การเล่นสนุกของโนเนมจังกับเหล่าคนดู】

【ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นน๊า……】

【อ้า……】

【อืม……ในหลาย ๆ ด้านเน๊ะ……】

 

 

◇

 

 

「……………………………………」

 

 

「อือ――……ฮารุจัง……」

 

「กู๊ว……」

 

「ซู่ー……ซู่ー……」

 

「………………………………」

 

ภายในเต็นท์

 

เสียงลมหายใจที่หลับใหลที่ได้ยินมีอยู่４คน

 

รุรุซัง、เฮนไตซัง、คุชิมะซัง、ลิลี่ซัง。

 

มืดสนิท……ถึงอย่างงั้นก็ต้องขอบคุณสกิลค้นหาศัตรู、ภายนอกเต็นท์เองผมก็ยังสามารถมองเห็นได้ 

 

สิ่งเดียวที่ได้ยินคือลมหายใจที่กำลังหลับใหล……แต่ว่า、ด้วยสกิลค้นหาศัตรู ผมจึงสามารถได้ยินเสียงจากภายนอกได้

 

……หากว่าผมอยู่ที่บ้าน ผมจะปิดสกิลเอาไว้และนอนหลับไป แต่ที่นี่คือดันเจี้ยน

ไม่สามารถทำแบบนั้นได้หรอกเน๊ะ

 

นี่จึงเป็นเหตุผลว่าทำไม、ผมถึงได้ง่วงนอนในระหว่างวันขนาดนั้น 

เป็นเพราะผมตื่นตัวอยู่เสมอแม้ในขณะเวลานอนหลับล่ะมั้ง？

 

ย้า、แต่ถ้าเป็นแบบนั้นก็น่าแปลก เพราะเริ่มเป็นต้นตั้งแต่วันแรกเลย……อืมー

 

แต่ถึงผมจะนอนมากขนาดนั้นแล้วก็ตาม ผมก็ยังคงจะง่วงในไม่ช้า……ผมเดาว่า ผมจะตื่นขึ้นมาในตอนเช้าโดยอยู่ในอ้อมแขนของรุรุซังเหมือนทุกทีน๊า

 

ทำไมกัน

 

ความเครียดทางจิต？

ก็อาจจะเน๊ะ

 

ก็เพราะว่า

 

――รางวัลคือ「น้ำพุ」ไงล่ะ

 

แม้ว่าจะมีคนมากมายที่ช่วยเหลือผม、แต่สิ่งนั่นคือสิ่งที่ผมต้องการมากกว่าสิ่งอื่นใด

 

น้ำพุแห่งความปรารถนา

ความปรารถนา

 

เพื่อรุรุซังให้ได้ใช้ชีวิตเหมือน「เด็กผู้หญิงธรรมดา」

 

ผม、ได้ใช้ชีวิตในฐานะเด็กธรรมดา สำเร็จการศึกษาจากมหาวิทยาลัยและได้งานในบริษัท……ถึงสุดท้ายจะถูกไล่ออกก็ตามเน๊ะ

 

แต่ว่า、จนกระทั่งถึงตอนนั้น ผมก็เหมือนได้ทำอะไรตามใจชอบในชีวิต、แม้ว่าจะมี……เรื่องน่าเสียใจมากมายด้วยก็ตาม、แต่สามารถโน้มน้าวตัวเองได้ว่า「นี่คือชีวิตที่ผมได้เลือกเอง」

 

มีเรื่องไม่ดีและเรื่องน่าเศร้าอยู่บ้าง

แต่、เรื่องนั้นผมก็ยังได้ใช้เวลาอย่างสงบสุขได้เสียใจอย่างสงบสุข

 

แตกต่างจากรุรุซังที่ถูกมุ่งเป้าโดย、คำสาปซามะ……โนเนมซัง

 

……พรุ่งนี้。

 

เริ่มตั้งแต่พรุ่งนี้、ผมจะขึ้นไปที่แนวหน้า และเข้าร่วมกลุ่มโจมตี

……พวกรุรุซังเอง、ก็จะเข้าร่วมด้วย 

 

จ๊า、ผมจะขอตอบแทนคุณสำหรับการปกป้องที่มอบให้ตอลด １สัปดาห์นี้เน๊ะ

 

「……อืออออ……」

 

「……อื」

 

ความรู้สึกของการถูกกอด

 

……รุรุซัง、เพราะว่ามีปัญหาในการนอนน๊า……

 

ในความมืด、ผมสามารถมองเห็นใบหน้ายามหลับของรุรุซังได้อย่างชัดเจนด้วยการใช้สกิลค้นหาศัตรูที่สลับไปยังโหมดอินฟราเรด

 

……เด็กผู้หญิงคนนี้、จนถึงตอนนี้……ต้องมีมีชีวิตที่พังทลายมาตลอด １０ปี

 

ทุกคนในคอมเม้นท์มักจะเรียกหา「โนเนมจัง」และเล่นด้วย、แต่หัวใจของผมไม่สามารถให้อภัยได้

 

เพราะท้ายที่สุดแล้ว、เขาคือคนที่รังแกเด็กน้อยเช่นนี้

ไม่สามารถยกโทษให้ได้จริงไหม？

 

「อืมมมมม―……อุเฮะๆๆๆ……」

 

รุรุซังเป็นคนประเภทที่ต้องการใกล้ชิดกับผู้คนแม้ในขณะที่เธอหลับ และแก้มของเธอก็แนบชิดกับผม

 

……ไม่ใช่เสียงจากฝันร้ายสินะ、เท่านั้นก็โล่งใจแล้ว 

 

「……………………………………」

 

ผมมองขึ้นไปยังด้านบนของเต็นท์ที่เรียบง่าย

 

――โนเนมซัง

 

ผม……จะทำให้เด็กคนนี้มีความสุขอย่างแน่นอนเน๊ะ

 

หืม？

 

ผมคิดว่าสำนวนนี้ดูแปลก ๆ นิดหน่อยล่ะมั้ง……ม๊า ช่างเถอะ、ก็น่าจะเป็นสำนวนจากนิยายที่ผมอ่านมาสักพักแล้วแหละ

 

 

◇

 

 

【　　　　　　】

 

 

 

【　　　　　　】

 

 

 

【　　　　　　】

 

 

 

【　　　　　　】

 

 

 

【RTA５００ชั้น ――ชั้นล่าง、เปิดม่าน】

 

 

 

【ก็บอกว่าหยุดทีเถอะー】

【โนเนมจัง……ช่วยหยุดประกาศอะไรกะทันหันกลางดึกหน่อยได้ไหม？】

【ตอนนี้เวลาตี２……พึ่งผ่านเที่ยงคืน】

 

【กรุณาอย่าผลักพวกเราที่กำลังเพลิดเพลินกับการนอนหลับของพวกฮารุจังอย่างเงียบๆ ลงนรกแบบนี้เซ้……】

【หัวใจของมนุษย์เน๊ะ、แกนกลางจะเสียหาย……เนื่องจากความเครียดทางจิตล่ะเน๊ะ　เข้าใจไหม？】

 

 

【เข้าใจ】

 

 

【ยอดเยี่ยม】

【น่ารัก】

【จับคู่กับฮารุจัง！】

 

 

【ส่องแสง】

 

 

【ระดับความยาก １％↓】

 

 

【โนเนมจังน่าร๊ากー！】

【เพราะอย่างงั้นขอแค่เสียง！】

 

 

【ไม่】

 

 

【คุสะ】

【ยังไงดี รู้สึกเหมือนจะได้มีปฏิสัมพันธ์แบบนี้กับโนเนมจังทุกคืนเลยน๊า】

【ด้วยเหตุผลบางอย่างจึงลดลงในระดับ％น๊า】

【โนเนมจังดูใจดีแต่เคร่งครัด】

【ต้องการความห่วงใยจริงไหม】

【เรื่องนั้นพวกเราจะช่วยห่วงใยอย่างสุดกำลังเอง】

 

 

【มีความสุข】

 

 

【จริงไหม】

【เอ๋……】

【คุสะ】

 

【โนเนมจัง……ถ้าไม่หมกมุ่นอยู่กับฮารุจังขนาดนั้น ก็คงจะสนุกและน่ารักได้ตามปกติ……】

【ช่วยไม่ได้ล่ะ、เป็นการแสดงโลกนี้เลิฟฮารุจังแน่นอน】

【ฉันแน่ใจอย่างนั้น】

 

【อะ、พอว่าแบบนั้น、ก็มีคนโชคร้ายเป็นตัวอย่างแล้วไง】

【ใครกันล่ะนั่น】

【รุรุจัง？】

【ตอนนี้ความสนใจของโนเนมจังลงไปอยู่ที่ฮารุจังหมดแล้ว ถ้างั้นก็ปลอดภัยแล้วจริงไหม？】

 

【อะ、ก็แค่มีไอ้บ้าดำดิ่งลงไปในดันเจี้ยนตามแบบฮารุจัง】

【หลังจากนั้นพวกนิสัยเสียก็ฝึกฝนโดยการปิดไลฟ์สดและการติดต่อตามแบบฮารุจัง】

【แปลกนิดหน่อยที่ฉันถูกไล่ออกจากปาร์ตี้ด้วยตัวเอง】

 

【ดูเหมือนว่าในที่สุดพวกบ้านั้นก็รู้ตัวว่า……「ตัวเองกำลังติดถูกขัง」】

【อ้าอืม……ดันเจี้ยนทั่วประเทศตอนนี้、ถูกล็อคทางเข้าทั้งหมดไว้แล้วเน๊……】

【คุสะ】

 

【เรื่องนั้นจะไม่เป็นไรเหรอ？】

【อ้า】

【นั่นสิน๊า、ดูเหมือนว่าสมาคมเองก็จะมองข้ามไปโดยสิ้นเชิง】

【ว่าไป、เพราะเข้าไปในดันเจี้ยนในชนบทล่ะนะ……】

 

【ยิ่งไปกว่านั้น จากการเลียบแบบตัดการติดต่อตามแบบฮารุจังอย่างสมบูรณ์、ทำให้ไม่รู้เกี่ยวกับสถานการณ์นี้ และตอนนี้รู้แล้ว】

【ฉันไม่สามารถออกจากสถานที่ดันเจี้ยนได้ แม้ว่าฉันจะหนีไปพร้อมกับสายรัดข้อมือก็ตาม】

 

【คุณเป็นคนงี่เง่ารึไง？】

【คุสะ】

【โอ๊ย、ถ้าแบบนั้นฮารุจังก็จะกลายเป็นคนงี่เง่าเหมือนกันนะเซ้　　พูดแล้วไม่แปลกไปหน่อยรึไง】

【ช๊ายー】

【แปลกนิดหน่อย（อุปมา】

 

【ข่าวร้าย・ถ้าคุณเลียนแบบฮารุจัง คุณจะถูกขังอยู่ในดันเจี้ยน】

【น่าสงสารชะมัด คุสะ】

【คนที่ปลดล็อคได้、ได้ยินมาว่าจะมาถึงพรุ่งนี้ล่ะ】

【น่าสงสารจริง คุสะ】

【ตอนนี้มีเพียงหญ้าเท่านั้นที่เติบโต】

 

【แล้ว、เพราะเรื่องนั้นช่วยไม่ได้แล้ว ฉันเลยฉายไลฟ์สดของฮารุจังกลางแจ้งมันไปซะเลยเน๊ะ】

【คุสะ】

【ตั้งแต่แรกแล้วทำไมการไลฟ์สดถึงยังONได้อยู่กันทั้งที่ไม่ได้ดำดิ่งลงในดันเจี้ยนนี่】

【ซ้า？】

【สไตล์ของโนเนมจังล่ะมั้ง？】

 

【โนเนมจัง……ยังไงซะเธอก็เป็นเด็กที่น่ากลัว……！】

【ตอนนี้มันสายไปแล้ว】

 

【ฮารุจังก็แปลกๆ  นิดหน่อย แม้จะเป็นสาวน้อยก็ตามน๊า……】

 

 

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

ขอบคุณมากสำหรับการอ่านตอนที่ 92

 

งานนี้เดิมตั้งใจโพสต์หลายเรื่องพร้อมกัน จากนี้ไปจะโพสต์ประมาณ 3,000 ตัวอักษรวันละครั้ง

ฉันเริ่มเขียนเรื่องนี้เพราะต้องการอ่านเรื่องเด็ก TSไลฟ์สดในดันเจี้ยน（อิทธิพล）

 

“การไลฟ์สดในดันเจี้ยนควรจะได้รับความนิยมมากกว่านี้”

“อะไรก็ได้ อยากเห็นโลลิ TS”

 

หากคุณคิดเช่นนั้น เราจะยินดีอย่างยิ่งหากคุณสามารถเปลี่ยนการให้คะแนนด้านล่างจาก [☆☆☆☆☆] เป็น [★★★★★] และเปิดการแจ้งเตือนสำหรับบทล่าสุดโดยการบุ๊กมาร์ก ฉันยังขอขอบคุณความคิดเห็นที่สนับสนุนและติดตามของคุณ

https://ncode.syosetu.com/n1479ik/92/

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ

{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}

 

ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ

ขอบคุณงับ

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

ไร้สาระ

เวลาที่คิดว่าปลอดภัยที่สุดคือเวลาที่อันตรายที่สุด เป็นอะไรที่จริงแท้ วันนี้เกือบหัวฟาดพิ้น เพราะที่กันรถไหล ทั้งที่เห็นว่าต้องเดินพ้นแน่นอน  

แต่นิ้วก้อยเท้าก็ยังไปเกี่ยวจนหน้าทิ่ม ดีที่เกาะประตูรถทัน ไม่งั้นหัวคงลงไม่พื้นก็รถคันข้างๆ ฮา