ตอนที่ 45 『ยึดครองดันเจี้ยน 80F RTA＆ปฏิบัติการกู้ภัย』３

 

【ฮารุจังลอยอยู่กลางอากาศที่ไม่มีอะไรเลย นอกจากเสียงระเบิดและแสงสว่าง】

【นี่มันอาร๊ายก๊าน……】

 

【นี่、ถ้าเป็นคนที่เริ่มดูตากตรงนี้ก็คงไม่รู้เรื่องว่าเกิดอะไรขึ้น】

【มาเขียนสรุปไว้สำหรับคนที่พึ่งมากันเถอะ】

【ใจดี】

 

【ก่อนอื่นฮารุจังกำลังช้อปปิ้งอยู่กับรุรุ เอมิ】

【แล้วค่อย ๆ แอบหนี】

【เดี๋ยวก่อน บริบทมันแปลก ๆ】

【ไม่เห็นจะเข้าใจเลยว่าเกิดอะไรขึ้น】

【เพราะว่าฮารุจังสามารถเฮดช็อตได้แม้แต่บริบทเน๊ะ、ดังนั้นช่วยไม่ได้เน๊ะ】

【คุสะ】

 

【ฮารุจังเป็นเด็กดื้อที่ไม่พูดอะไรกับผู้ปกครอง、แต่ไม่ปฏิเสธคำร้องขอความช่วยเหลือล่ะ】

【ใช่แล้วล่ะ、นี่เป็นเพราะมีการร้องของความช่วยเหลือต่างหาก】

【แต่ฉันก็ยังไม่เข้าใจประเด็นที่ว่าทำไมถึงต้องแอบหนีออกมาด้วย】

【อย่าคิด、แค่รู้สึก】

【คุสะ】

 

【แล้ว、ยังเป็นเรื่องปกติจนถึงตอนที่ซื้ออุปกรณ์ตามปกติที่ร้าน และเดินเข้าตามปกติ】

【ม๊า ก็ปกติเน๊ะ】

【แล้วก็ทำผิดพลาดที่ไม่ขอข้อมูลจากสมาชิกปาร์ตี้ของคนที่ทำการร้องขอความช่วยเหลือในระหว่างทาง แต่ก็ช่วยไม่ได้ เพราะเธอเป็นแค่เด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ】

【จนถึงตอนนี้ก็ยังเข้าใจได้】

 

【แต่ถึงอย่างงั้นก็เถอะ เธอก็ไลฟ์สดทำRTAตอบสนองคำร้องขอความช่วยเหลือ。　ส่วนเหตุผลในการไลฟ์ก็คือเพราะอยากจะลองอุปกรณ์ใหม่】

【ก็น่ารักมากเลยเน๊ะ】

【เพราะอย่างงั้นทำไมถึงกลายเป็นแบบนั้นล่ะ！？】

【ก็แบบ เพราะว่าคือฮารุจังไงล่ะ……】

 

【ในส่วนของการไลฟ์สดที่จริงแล้ว、เห็นบอกว่าเพื่อใช้ติดต่อกับรุรุเอมิ】

【ไม่เอาสิ、สิ่งที่ต้องทำก็แค่โทรออก หรือไม่ก็ส่งข้อความจากสมาร์ทโฟนเอง……】

【สำหรับเรื่องนั้น สำหรับฮารุจังแล้วน่ารำคาญแหละ】

【เอ๋……】

【คุสะ】

 

【โดยปกติแล้ว กลยุทธ์การวิ่งแบบธรรมดาพร้อมอุปกรณ์ธรรมดาอันมีค่าของฮารุจังจะแปลก ๆ นิดหน่อย】

【วิ่งแบบธรรมดาพร้อมอุปกรณ์ปกติที่มีขายในร้าน……อืม、เข้าใจได้】

 

【แต่มันแปลกตั้งแต่แรกแล้วที่วิ่งไปไม่หยุดพร้อมกับยิงเฮดช็อตไปด้วย】

【ก็บอกว่าตรงนั้นแหละที่ไม่เข้าใจ】

【หยุดปาข้อมูลเถอะ】

【คุสะ】

 

【ก็แบบเป็นเรื่องจริง……】

【ไม่ได้โกหก……】

【ฟุเอ๋……】

【แย่แล้วล่ะ、แม้แต่คนดูกก็ยังกลายเป็นสาวน้อย】

 

【ฮารุจังผู้ร่าเริงมองหากับดักหลุมพราง ค่อนข้างแปลกเลยล่ะ 】

【หืม？　ทำไมเธอถึงยินดีที่เจอกับดักหลุมพรางล่ะ？】

【ที่แย่กว่าคือ ฮารุจังจงใจเปิดใช้กับดักหลุมพรางเพื่อเป็นทางลัดย่นเวลาลงบันได】

【เอ๊ะー？　ทำไมเธอถึงต้องการย่นเวลาให้สั้นลงขนาดนั้น？】

 

【เด็กดีทุกคนไม่ควรเลียนแบบ！】

【ไม่ต้องกังวลไป、ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ชั้นล่าง แทบจะไม่มีมนุษย์คนไหนที่จะพยายามดำดิ่งด้วยการโดดหลุม 10 เมตรด้วยตัวเองหรอก】

【อ้า……】

【คุสะ】

 

【หรือพูดตรง ๆ เลยคือ ไม่มีใครกล้ากระโดดลงหลุมมืดสนิทแบบนั้นหรอก、โดยปกติล่ะนะ】

【โดยปกติแล้วคงจะยืนขาแข็งจนเป็นไปไม่ได้อยู่แล้วเน๊ะ】

【ถ้าไม่มีความสามารถก็น่ากลัวกว่าการกระโดดลงจากตึกสูงเน๊ะ】

【แล้วทำไมถึงกล้าทำได้ล่ะ】

【ก็เพราะว่าเป็นฮารุจังไงล่ะ】

【งั้นเหรอ……】

【นี่ม๊านอาร๊ายก๊าน……（ละทิ้งความคิด】

 

【แล้ว、ฮารุจังก็ตัดชั้นได้ประมาณครึ่งหนึ่งอย่างรวดเร็ว】

【ยังไงก็ตาม ณ จุดนี้、เวลาที่ต้องใช้ในการผ่านดันเจี้ยนที่มีเลเวลเท่านี้ก็ได้ทะลุสถิติโลกไปแล้ว】

 

【ฮารุจังเฮดช็อตจนขึ้นสู่จุดสูงสุดของโลกอย่างง่าย ๆ】

【นี่ม๊านอาร๊ายก๊าน……】

 

【ฮารุจังพักสักครู่】

【ฮารุจังน่าร๊าก】

【การเรียกฮารุจังน่ารัก นั่นคือทั้งหมดที่สามารถรับรองได้】

【คุสะ】

 

【เอ๊ะ、ยังมีอะไรอีก……】

【มีไหม？】

【มีอยู่แล้ว……】

【อาโน๊、แต่ได้ข้อมูลทั้งหมดมาจนถึงจุดปัจจุบันนี้แล้ว】

 

【จากตรงนั้น เธอมองหาสถานที่ที่ทีกับดักหลุมพรางและกับดักระเบิดที่สามารถทำงานต่อเนื่องกันได้】

【ค้นหา】

【ทำไม？】

【ยังไงก็ตาม ที่แรกที่เจออยู่ในมอนเฮ้าส์ล่ะ】

【ในมอนเฮ้าส์ล่ะ】

【ก็ถามอยู่ว่าทำไม？】

 

【ก็ไม่รู้ว่าเธอมีสกิลปกปิดตัวตนระดับสูงแค่ไหน แต่、ก็กลายเป็นไลฟ์ที่มีภาพสุดแรร์ของมอนสเตอร์หลากหลาย】

【ทำไม……อ้า อืม、ก็เป็นแบบนั้นแหละเน๊ะ……】

【คุสะ】

 

【พวกมอนสเตอร์น่ารักเน๊ะ】

【น่าร๊ากมากเน๊ะ】

【แต่ไม่มีอีกแล้ว】

【พวกมอนสเตอร์น่าสงสาร】

 

【ฮารุจัง、จู่ ๆ ก็ทำให้เกิดการระเบิดครั้งใหญ่ภายในมอนเฮ้าส์】

【ทำให้แตกตื่น】

【งั้นเหรอ】

【เหล่ามอนสเตอร์เต้นรำอยู่กลางอากาศ】

【ได้รับบาดเจ็บร้ายแรง เนื่องจากความเสียหายจากการระเบิด】

【งั้นเหรอ……】

 

【แล้วฮารุจังก็ดำดิ่งอย่างสง่างามภายใต้สถานการณ์เช่นนี้】

【ห๊ะ？】

【คุสะ】

【เทพอสูรงั้นเรอะ？】

【คนประหลาดจริงไหม】

 

【ก็เพราะเธอเป็นนางฟ้าไงเหล่า】

【นางฟ้าจอมระเบิดเน๊ะ】

【ก็นางฟ้าแห่งความตายไงล่ะ】

【โม๊ว ตอนนี้ยังไงก็ช่าง】

【นี่ม๊านอาร๊ายก๊าน……】

【คุสะ】

 

【จากนั้น、ฉากนรกก็ดำเนินต่อไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุดจนถึงตอนนี้】                                         

 

【ขอบคุณ】

【ไม่เป็นไร】

【ไม่เข้าใจอะไรเลยจริง ๆ แต่ก็เหมือนเข้าใจ】

【ไม่ต้องห่วงหรอก、ต่อให้ได้ดูตั้งแต่แรกเหมือนพวกตูข้าก็ไม่เข้าใจเหมือนกันแหละ】

【ทว่าแค่คอยติดตามต่อไป、เท่านั้นก็เพียงพอแล้ว】

【ฉันคิดว่าฮารุจังเป็นมนุษย์คนเดียวที่สามารถเข้าใจเรื่องที่ทำได้อย่างสมบูรณ์แบบ】

 

【แต่ทำไมถึงต้องใช้การอธิบายผ่านคนกลางล่ะ？】

【ก็เพราะถ้าไม่ทำอย่างงี้ พวกเราก็ไม่รู้ว่าจะคงสติกันไว้ได้หรืดเปล่าไงล่ะ！】

【ก็อย่างงั้นแหละ】

【เห็นได้ชัดว่าเหล่ามือสมัครเล่นพังทลายลงไปกันเพียบ】

【น่าสงสารจังน้อ】

 

【โล่งอกไปที……ดูเหมือนว่าสิ่งที่ฉันเขียนจะเป็นความจริง……ตอนที่มีคนพูดประมาณว่า「ไม่ใช่ว่านั่นเป็นฮารุจังในจิตรนาการของคุณเองแหรอ」ฉันแทบจะฟื้นตัวกลับมาไม่ได้เลย……】

【คุสะ】

 

【เข้าใจเลย】

【มีแค่อันนี้แหละที่เข้าใจแจ่มแจ้ง】

【ทำได้แค่เห็นด้วยเท่านั้น】

【นี่มันอาร๊ายกัน……？】

【เสียงร้องน่าสงสารมีความหลากหลายเล็กน้อย คุสะ】

 

【มิคาสุกิ เอมิ「ครั้งนี้……ฮารุของทางเราก็ได้กำลังสร้างปัญหาให้ทุกท่านอีกแล้ว」】

【ฟุคายะ รุรุ「ฮารุจัง……」】

 

【อ้า、พวกพ่อแม่】

【ในที่สุดก็รวมเป็นครอบครัว】

 

【โอ๊ย、รุรุจังไม่ใช่หรอกเฟ้ย】

【อ้า มันจบแล้ว、เป็นผู้ถือครองคำสาปล่ะน๊า】

 

【ฟุคายะ รุรุ「ผู้ถือครองอะไรกันค๊า！？　ทำไมฉันถึงถูกเรียกด้วยชื่อใหม่ก๊าน！？」】

【คุสะ】

【พอเห็นรุรุจังถูกแกล้งก็โล่งใจจังเลยน๊า】

【อ้า……】

【สมองที่สะดุดไปของฉันฟื้นตัวขึ้นมาบ้างแล้ว】

 

【การรักษาโดยรุรุจัง คุสะ】

【เธอควรจะกลายเป็นเด็กดีธรรมดา ๆ หลังจากที่ความโชคร้ายของเธอคลี่คลาย】

【ก็แบบ นั่นเป็นสิ่งที่เป็นมาจนถึงตอนนี้ของสิ่งที่เป็นมาจนถึงตอนนี้……】

【ถ้าพูดแบบนั้น ฮารุจังที่โดนบัซจากไลฟ์สดครั้งนั้น……น๊า？】

 

【ฟุคายะ รุรุ「เรื่องนั้นต้องขอโทษจริง ๆ ค๊า！」】

【คุสะ】

【โฮร่า、ฮารุจังที่จริง、ก็ไม่ได้สนใจว่าจะดีขึ้นหรือแย่ลงเลย……】

 

【ก็ไม่โกรธเลยไม่ว่ายังไงก็ตาม？】

【มันแวบเข้ามาใน　　　อะ、เดี๋＊＊＊＊＊】

 

【เอ๊ะ？】

【คำสาปยังคงอยู่ไงล่ะ】

【คำสาปน่ากลัวっ……】

 

ส่วนคอมเมนต์เหมือนกับลมหายใจของผู้คนเลย

 

ต่างจากเมื่อก่อนที่มีเพียงเหล่าปฐมกาลเท่านั้น ตอนนี้มัยเคลื่อนไหวเร็วมากจนผมทำได้แค่มอง

 

นอกจากนี้ทุกคนก็พยายามอย่างเต็มที่ด้วย

 

ผมสงสัยจังว่ามีคนที่เป็นนักเรียนเยอะมากไหม แล้วก็ไลฟ์สดแบบนี้จำเป็นต้องกระตือรือร้นมากขนาดนี้ไหมน่ะ

อื~ม、ผมยังไม่เข้าใจเท่าไหร่

 

แล้ว เพราะว่าพวกรุรุซังเองก็อยู่ด้วย ผมก็โล่งใจที่รู้ว่าสถานการณ์ถูกส่งผ่านเหล่าผู้ชมจนไปถึงพวกเธอแล้ว

 

แต่ก็ยังมีความกลัวเล็กน้อยที่รู้ว่ารุรุซังกำลังดูอยู่

 

……ต้องไม่เป็นไรใช่ไหม？

 

“รุรุซัง คุณพยายามที่จะปาบางอย่างมารึเปล่าครับ”

 

【ฟุคายะ รุรุ「ไม่ได้ท๊ามมมมม！？　　……บางที」】

 

【คุสะ】

【ขนาดตัวเองยังไม่เข้าใจเลยสิเน๊……】

【แต่จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีเคราะห์ร้ายใหญ่โตอะไร ดังนั้นน่าจะไม่เป็นไรมั้ง？】

 

【ไม่หรอก、เดี๋ยวก่อน……ฉันมีไอเดียขึ้นมา】

【ม๊า บางทีอาจจะเชื่อมโยงกัน……？（น่าเกรงขาม】

【นี่ม๊านอาร๊ายก๊าน……？（ป้อนข้อมูลล่วงหน้า】

 

【แล้วงั้น？】

【อ้า。　……อาโนซ้า、แปลว่าตั้งแต่ต้นแล้วที่ฮารุจังชอบกระโดดเข้าสู่กับดักหลุมพรางด้วยตัวเองเองเสมอเลยจริงไหม？】

 

【นั่นสินะ、ว่าไปแล้วเธอก็เคยทำมอนสเตอร์เทรนแล้วจัดการเอาชนะด้วยดาเมทจากการตกที่สูงด้วย】

 

【งั้นเหรอ、เพราะชอบทำอะไรแบบนั้น เลเวเลของเธอถึงได้……】

【ระดับสกิลเองกก็พุ่งสูงขึ้นเช่นกัน……มันอะไรกัน、เอาชนะมอนเฮ้าส์ทั้งหมดในคราวเดียวด้วยดาเมทจากการตกที่เป็นผลจากแรงระเบิด】

 

【กำลังบอกว่าเอาชนะนั่นได้งั้นเหรอ……？】

【ควรจะพูดว่าระเบิดดี หรือควรจะพูดว่าเข้าไปพัวพันด้วยอุบัติเหตุดี……】

【รู้สึกสงสารพวกมอนสเตอร์เลย】

【คุสะ】

 

【ว่าไป、กับดักระเบิดถูกเพิ่มเข้ามาระหว่างกลางด้วยจริงไหม？】

【อ้า、วิดีโอที่อัพโหลดไปยังSNSถูกลบเนื่องจากมีเนื้อหาที่รุนแรง……】

 

【มะ、ม๊า、ถ้าเป็น AI ซังที่ไม่รู้จักเกี่ยวกับไลฟ์สดของฮารุจังก็คงต้องคิดแบบนั้นจริง ๆ……】

【แม้แต่คนธรรมดาก็ยังคิดอย่างงั้นเลย。　ทุกคนคิดว่าไง】

【ฮารุจังเป็นคนเดียวที่ไม่คิดอย่างนั้น】

 

【นั่น、ซ้า。　……ฮารุจัง、เพราะความโชคร้ายของรุรุจังมาแล้ว、เดาว่าเลยลบทิ้งด้วยการทั้งโดดใส่กับดักเอง ทั้งทำให้ระเบิดเองใช่ไหม？　สินะ……】

 

【เอ๊ะ】

【อะっ】

【อะเอ๊ะ？】

【เอ๊ะっ】

【อ้า……】

【อ้า……（ยอมแพ้】

 

【ข่าวร้าย・คำสาปซามะ、เหยื่อระเบิด】

【แถมยังโดนหลายสิบครั้งเลยสิน๊า……】

【คุสะ】

【คำสาปซามะน่าสงสาร】

【คำสาปซามะหายไปแล้ว】

 

【เชื่อมต่อกันอีกแล้ว……（รวมเป็นครั้งที่ 3】

【ดูเหมือนว่าจะเชื่อมโยงกับสิ่งอื่นด้วย】

 

ผมพึ่งตรวจสภาพร่างกายของตัวเองเสร็จ ผมวิ่งมาได้ระยะหนึ่งแล้ว จึงมีเหงื่อออกและหายใจแรงเป็นครั้งแรกหลังจากไม่ได้เป็นมานาน

 

นอกจากนี้

 

“ผมรู้สึกเสียวซ่าต้นขา เลยจะขอพักสักหน่อยครับ อะ แขนก็ด้วย”

 

【！？】

【●REC】

【รู้สึกเสียวซ่าต้นขา】

【รู้สึกเสียวซ่าต้นขา】

【รู้สึกเสียวซ่าต้นขา】

 

【ฮารุจังฮารุจัง、เด็กผู้หญิงไม่ควรพูดแบบนั้นกันนะ】

【ไม่อย่างนั้นพวกผู้ชายก็จะตอบสนองแบบนี้】

 

【แต่ฮารุจัง、ดูเหมือนจะไม่สนใจเรื่องนั้นเลย】

【ความเป็นธรรมชาตินี่ช่างสุดยอดเน๊ะ】

【ม๊า เธอยังเป็นสาวน้อยที่ดูยังไม่โตพอที่จะสนใจเรื่องพวกนั้นแหละนะ……】

【อ้า……】

 

【นี่ม๊านอาร๊ายก๊าน……（ดีใจสุดขีด】

【พวกนายคิดว่าการพูดอะไรออกมาก็ได้มันดีแล้วเรอะ？】

【ก็แบบก็ต้องทำให้หัวมันว่างเปล่าไว้ไง ไม่งั้นจะไม่เหลือกันพอดี】

【คุสะ】

 

“แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกเหนื่อยหลังจากไม่เป็นมาสักพักแล้วครับ ที่เหนื่อยมากขนาดนี้……..ก่อนหน้านี้ก็อย่างน้อยก็ 500 ชั้นล่ะครับ? นานแล้วที่ไม่ได้ดำดิ่งดันเจี้ยนระดับนั้น?”

 

หลังจากที่ผมกลายมาเป็นเด็กผู้หญิงได้ไม่นาน ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรก็รู้สึกเหมือนว่าเลเวลเพิ่มขึ้น……ไม่ใช่ว่าเพิ่มขึ้นจริง ๆ แต่เหมือนว่าจะมีเครื่องหมาย★กำกับอยู่……หลังจากเดินทางไกล ผมก็ได้ดำดิ่งสู่ดันเจี้ยนที่ยังไม่มีใครสำรวจ

 

ผมได้ยินมาว่าลึกมาก ๆ ก็เลยเตรียมตัวสำหรับ 3 วัน แต่ก็ยังพิชิตไม่ได้แม้ว่าจะผ่านไป 1 สัปดาห์แล้วก็ตาม

 

นอกจากมอนสเตอร์แล้ว พื้นที่ก็ทั้งกว้างเกินไป และไกลเกินไป

 

ผมตกอยู่ในสถานการณ์สิ้นหวัง ไม่มีทั้งอาหารหรือเครื่องดื่ม และไม่สามารถอาบน้ำ หรือดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ได้เป็นเวลา 1 สัปดาห์

 

ผมจำได้ว่าไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องล่าถอยทั้งน้ำตา

 

……สักวันหนึ่งผมจะลองอีกครั้ง

 

【หะ……ห้าร้อย……？】

【แม่หนูนี้กำลังพูดถึงเรื่องอะไรกัน】

【นี่ม๊านอาร๊ายก๊าน……（ตกตะลึง】

【นี่ม๊านอาร๊ายก๊าน……（งง】

 

【ฮารุจัง……ก็แค่ล้อเล่นใช่ไหม？】

【ฟุคาชิ(พูดเกินจริง)ล่ะมั้งน๊า？】

【เน๊、ก็น่าจะอย่างงั้นแหละ……】

【ฟุเอ๋……】

 

【สาวน้อยที่ทำให้ผู้คน 1.5 ล้านคนที่มาเยี่ยมพูดคำเดียวตรงกัน】

【เน๊、นั่นสาวน้อยจริง ๆ เหรอ？】

【โชตะไม่ใช่เหรอ？】

【ลูกพี่หญิง、ช่วงนี้คุณแสดงความคิดเห็นเยอะมาก】

 

【มิคาสุกิ เอมิ「ขออภัยที่ไม่ได้ศึกษา 、แต่ถ้าจำไม่ผิด ฉันแน่ใจว่าสถิติความก้าวหน้าสำหรับดันเจี้ยนของประเทศได้รับการยืนยันแล้ว」】

 

【250 ชั้นเน๊ะ、เอมิโอก้าซัง……】

【เอ๋……】

【นี่มันอาร๊ายกัน……】

 

【อะ、สมมติว่านี้เป็นเรื่องจริง。　อาจเป็นเพราะมันลึกเกินไปทำให้สัญญาณไม่ดี、ทำให้ไม่มีวิดีโอฉบับเต็ม เพราะว่าไลฟ์หยุดชะงักไปกลางคันไงล่ะ】

【บางทีปฐมกาลอาจยื่นร้องแทนฮารุจัง แต่ก็ถูกปฏิเสธโดยบุคคลที่รับผิดชอบซึ่งกล่าวว่า「เป็นไปไม่ได้」น๊า】

 

【ปฐมกาล！】

【ถูกปฏิเสธโดยไม่ได้ดูไลฟ์ด้วยซ้ำ คุสะ】

【ไม่ขนาดนั้นหรอก、เพราะฉันเองยังคิดว่าเป็นไปไม่ได้เลย……】

【กำลังจะบอกว่าตาไม่ถึงสินะ、หรือคุณแค่จะบอกว่าใช้สามัญสำนึกตัดสินดี】

 

【อะ、ฉันต้องลองไปค้นหาบันทึกเก็บถาวรของการไลฟ์สดครั้งนั้นในภายหลัง……】

【เพราะว่าบันทึกเก็บถาวรเกือบทั้งหมดของฮารุจังยังคงอยู่ ทำให้สามารถค้นหาได้】

【แต่ทว่า、ตัวเลขคือ 3 ปี】

【ปฐมกาล、คุณรู้วันและเวลาเหรอ？？】

 

ผมดื่มเครื่องดื่มเกลือแร่และเจลลี่โภชนาการลงไป

 

……ว่าไปแล้วถ้าตอนนี้ผมกินอาหารหนัก ๆ ไปก็จะไม่สามารถกินข้าวเย็นได้……เพราะว่าท้องของผมเล็กเอามาก ๆ……。

 

【มิคาสุกิ เอมิ「สำหรับการยืนยันข้อเท็จจริง、ทางเราต้องขออภัยด้วยค่ะ แต่ตอนนี้ทางเราได้ซ่อนบันทึกเก็บถาวรทั้งหมดของฮารุจังเอาไว้แล้ว。　เราต้องขออภัยต่อทุกคนอย่างจริงใจค่ะ」】

 

【อาร๊า】

【เอมิจังเร็วมากเน๊】

【ม๊า ไม่งั้นฮารุจังอาจจะมีปัญหาก็ได้น๊า】

【เอมิหม่าม๊า！】

 

【แล้ว、รุรุจังกำลังทำอะไรอยู่ล่ะ？】

【ฟุคายะ รุรุ「ตอนนี้พวกฉันกำลังไล่ตามมาจนถึงชั้นที่ 15 ด้วยกำลังทั้งหมดที่พวกเรามีไงค๊า！？」】

【มิคาสุกิ เอมิ「ถึงอย่างงั้น ฉันก็ยังรู้สึกว่าตามไม่ทันเลย」】

 

【คุสะ】

【รู้ดีเลย】

【ทั้ง 2 คนก็กำลังไลฟ์สดเหมือนกันเน๊ะ】

【แค่ทำเรื่องวุ่นวายนิดหน่อย☆】

【รุรุจังจะได้รับการปฏิบัติเช่นนี้ตลอดไป】

【ในขณะที่โชคร้ายจางหายไป、คาแรคเตอร์แห่งความวุ่นวายก็เข้ามาแทน】

 

【ต้องขอบคุณฮารุจัง、ที่ยังมีหยุดพัก……ถึงจะเห็นแค่แปบเดียว、ในแอปไลฟ์สด……】

【ทำไมเด็กคนนี้、ถึงไม่คุยกับเอมิรุรุโดยตรงเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ล่ะ……】

【โฮร่า、ฮารุจังเป็นแมวจรจัดไงล่ะ……】

 

【แมวที่กระโดดไปมาโดยใช้หลุมพราง】

【แมวที่ฆ่ามอนสเตอร์ด้วยระเบิด】

【อ้า อืม、ฉันเริ่มรู้สึกว่าใช่แมวแล้ว……】

【นั่นสิน๊า、แค่นั่นก็พอแล้ว】

【นี่ม๊านอาร๊ายก๊าน……（เห็นด้วย】

【คุสะ】

 

 

 

 

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

ขอบคุณมากสำหรับการอ่านตอนที่ 45

 

งานนี้เดิมตั้งใจโพสต์หลายเรื่องพร้อมกัน จากนี้ไปจะโพสต์ประมาณ 3,000 ตัวอักษรวันละครั้ง

ฉันเริ่มเขียนเรื่องนี้เพราะต้องการอ่านเรื่องเด็ก TSไลฟ์สดในดันเจี้ยน（อิทธิพล）

 

“การไลฟ์สดในดันเจี้ยนควรจะได้รับความนิยมมากกว่านี้”

“อะไรก็ได้ อยากเห็นโลลิ TS”

 

หากคุณคิดเช่นนั้น เราจะยินดีอย่างยิ่งหากคุณสามารถเปลี่ยนการให้คะแนนด้านล่างจาก [☆☆☆☆☆] เป็น [★★★★★] และเปิดการแจ้งเตือนสำหรับบทล่าสุดโดยการบุ๊กมาร์ก ฉันยังขอขอบคุณความคิดเห็นที่สนับสนุนและติดตามของคุณ

https://ncode.syosetu.com/n1479ik/45/

 

 

 

 

แปลโลลิคลั่ง 2-3 ตอน ต่อ 1 โลลิเฮดช็อต

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ 

{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}

 

ขอบคุณ คุณนิรนาม กสิกรไทย X-2186

ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ

ขอบคุณงับ

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

บ่นๆไร้สาระ
ใกล้โรงเรียนปิดเทอม งานช่วยขายของน่าจะเบาลงหน่อย แต่ก็เห็นแววปวดหัวเช่นกัน เพราะพูดเปรยๆว่าจะเปิดไลน์ขายของใหม่ อีกแล้ว!!!!
แต่ก็น่าจะมีเวลาแปลนิยายมากขึ้นหน่อยหนึ่ง เพราะน่าจะไม่ต้องเตรียมของดึกๆเพื่อไปขายตอนเช้าสักพักแล