ตอนที่ 36 【ไลฟ์สดคอลแลปส์】「สองคน รุรุฮารุ！」6

 

ผมรู้สึกอุ่นใจขึ้น เมื่อได้ทำในสิ่งที่ผมชอบ ในขณะที่สามารถพูดคุยกับผู้คนตามจังหวะของตัวเองได้ด้วย

 

ปกติแล้วผมจะไม่ค่อยคุยกับใคร แต่บางครั้งก็มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นบ้าง

 

เพราะแบบนั้น ปากของผมถึงเมื่อยไม่น้อย แต่ก็สนุกนิดหน่อย

 

“อะ ดันเจี้ยนที่นี่ตื้นจังนะครับ เหมือนว่าจะเป็นชั้นบอสแล้ว”

 

“นั่นสิเน๊………….”

 

“รุรุซัง ไม่เป็นไรนะครับ?”

 

“ม๊ายเป็นร๊ายค๊า………”

 

“อย่ากดดันตัวเองมากเกินไปนะครับ?”

 

“………………………………”

 

รุรุซัง ดูจะเหนื่อยล้า

……บางทีเมื่อคืนเธออาจจะนอนไม่หลับล่ะมั้ง?

 

【ฮารุจัง……ช่วยคำนึงถึงคนอื่นให้มากกว่านี้ทีเถอะ……】

【รู้สึกสงสารรุรุจังเลย……】

【เคยมีรายการไลฟ์สดไหนที่รุรุจังน่าสงสารขนาดนี้บ้างไหม】

 

【ไม่ใช่ว่าแย่มาตั้งแต่วันก่อนแล้วเรอะ？】

【งั้นเหรอ、พึ่งเป็นเมื่อไม่นานมานี้เองน๊า】

【คุสะ】

 

ยังไงดีถ้าเทียบกับ…….ไลฟ์สดตามปกติ ที่ถึงผมจะเคยดูแค่ 2 หรือ 3 ครั้งเท่านั้น……เมื่อเทียบกับรุรุซังในตอนนั้นแล้ว เธอตอนนี้ดูเหนื่อยมากเลยล่ะ

 

เธอเว้นจังหวะก้าวผิดพลาดหรือเปล่านะ?

 

ไม่ได้นะครับ?

 

คนที่เป็นแนวหน้าซังต้องจัดสรรสตามิน่าไว้สิครับ?

 

【ฮารุจังอาจจะไม่เข้าใจอะไรเลยจริง ๆ】

【มะ、ม๊า ก็ยังเป็นสาวน้อย……】

【แต่ว่าถ้าเป็นโลลิถูกกฎหมาย ยังไงก็ต้องเกือบมีอายุเท่ากับรุรุจังแล้วล่ะน๊า】

【อืม……ดูคราวนี้ยังไงก็เห็นเป็นโลลิล่ะ……】

 

【มีหลายอย่างที่แม้แต่ฮารุจังยังทำไม่ได้เน๊ะ】

【แต่เรื่องไหนที่ทำได้ก็จะสามารถทำได้แน่นอนอย่างไม่มีข้อยกเว้นล่ะ】

【ดูน่าทึ่งมากเลยน๊าถ้าคุณสนใจจริง ๆ。　ในแง่ของสกิลกลยุทธ์ดันเจี้ยน】

【เป็นไทป์ที่มีทั้งผังสกิล ทั้งผังมนุษยสัมพันธ์ที่ชัดเจนสมบูรณ์สินะ】

【ฉันไม่สนใจเรื่องนั้น ฉันคิดว่าตอนนี้เธอจะได้รับการปฏิบัติเหมือนรุรุจังล่ะ】

【คุสะ】

 

ตามการสื่อสารที่มาจากเอมิซัง ที่นี่ตื้นมากมีอยู่ 10 ชั้น

 

ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเลือกจากเลเวลที่เหมาะสม แต่ไม่ลึกมากนัก เพราะไม่ต้องการให้เกิดเหตุที่จะกลายเป็นปัญหาลำบากเหมือนครั้งที่แล้ว

 

นั่นเป็นการตัดสินใจที่ชาญฉลาดเน๊ะ

 

ถ้าอย่างงั้น แล้วทำไมรุรุซังถึงดูเหนื่อยขนาดนี้กันล่ะ

 

ต้องมีบางอย่างเกิดขึ้นแน่ ๆ และเอมิซังที่รู้จักกันมานานก็คงตัดสินใจล่วงหน้าอะไรไปแล้วล่ะมั้ง

 

ตอนที่กลับถึงบ้าน ผมจะเรียกเธอว่า「เฮ็นไตซัง」ให้เอง

น่าจะทำให้เธอมีความสุขเหมือนกับพวกคนที่นี่เน๊ะ

 

【แต่ระหว่างเดินทางช่างน่าเวทนาเหลือเกิน……】

【อ้า……】

 

【ฮารุจังสามารถทำทุกอย่างได้เองทั้งหมดเลยจริง ๆ เน๊ะ……】

【รุ、รุรุจังเอง……ก็พยายามทำให้บรรยากาศมีชีวิตชีวา……】

 

【อันดับแรก ฮารุจังยิงแบบสุ่ม】

【ศัตรูที่อยู่ใกล้ ๆ ตายทีละตัวทีละตัว】

【แล้วรุรุจังก็เข้าร่วมกับฮารุจังที่ลุกขึ้น】

【รุรุจัง、รู้ตัวดีว่าไม่มีงานทำ】

【ลุกขึ้น แล้วเก็บดรอปสำหรับ 2 คน】

 

【ในขณะเดียวกัน ฮารุจังก็ยิงมอนสเตอร์ที่ตอบสนองและวิ่งเข้ามาหาทีละตัว】

【ศัตรูตายตั้งแต่ไกล ๆ เกือบทั้งหมด】

【รุรุจัง、รู้ตัวดีว่าไม่มีงานทำ】

【ลุกขึ้น แล้วเก็บดรอปสำหรับ 2 คน】

 

【จากนั้นมอนสเตอร์ 1 หรือ 2 ตัวก็โผล่ออกมา、รุรุจังได้ต่อสู้เบา ๆ ก่อนที่จากนั้นฮารุจังจะเริ่มโจมตี】

【แล้ว、ก็เก็บดรอปอีก】

【รุรุจังเริ่มเก็บดรอปเงียบ ๆ ตั้งแต่กลางทาง】

 

【……อืม、รุรุจังทำดีที่สุดแล้ว】

【พยายามมากแล้ว】

【ยอดเยี่ยใ】

【สาวน้อยยิงสุ่มคนนี้……ทำไมกัน……】

 

ผมรู้สึกเป็นห่วงรุรุซังที่มักจะเอาแต่ก้มหน้า แต่กว่าที่จะรู้สึกตัว ผมก็เริ่มพูดบ่อยกว่าปกติ

 

“ขอโทษนะครับ รุรุซัง”

 

“อืออึ ไม่เป็นไร”

 

“รุรุซังแค่โชคร้ายมากเองครับ”

 

“อืม แค่โชคร้าย”

 

【คุสะ】

【รุรุจัง、ไม่ได้ฟังเลย……】

【บางที：เหนื่อยมากกว่าการต่อสู้แบบปกติ】

【ไม่แน่ว่าอาจจะเหนื่อยมากกว่าต้องเจอกับกับดัก】

 

【น่าสงสาร】

【อะเร๊ะ？　แต่】

 

“อาจจะเป็นเพราะว่าผมจัดการศัตรูที่เข้ามาใกล้ก่อนที่จะถึงรุรุซังล่ะมั้งครับ เลยไม่ไปติดกับดักอะไร。　โล่งอกไปทีเน๊ะ”

 

“อืม ……….อืม?”

 

อะ รู้สึกดีขึ้นนิดหน่อยแล้ว?

กะแล้ว เด็กผู้หญิงชอบคุยกันนุ้งนิ่งล่ะเน๊

 

“วันนี้เพื่อความแน่ใจ ให้ผมนำทางเพื่อไม่ให้เหยียบกับดักอะไรที่เห็นได้ชัดเข้าแล้วกันนะครับ”

 

“อืม? ………อืม?”

 

【เอ๊ะっ】

【เอ๊ะ？】

【ゑ*？】

(*เสียงเว๊ะในพยางค์wa ภาษาโบราณ)

 

【ไม่สิไม่สิ、นำทางจากกับดัก……เอาจริงดิ？】

【……ฮารุจังไม่พูดล้อเล่นหรอกน๊า】

【ก็แบบเป็นธรรมชาติ】

 

【แต่พูดไม่ออกเลยน๊า】

【อ้า、พูดไม่ออกเลย】

【ฮารุจังทำพูดไม่ออกเลย】

 

【คำว่า「โกหก」กับ「นอกใจ」มีความเกี่ยวข้องกับฮารุจังน้อยที่สุดล่ะ】

【คุสะ】

【ฮารุจังถูกเชื่อมั่นในทิศทางลบอย่างมาก】

 

วันนี้เป็นครั้งแรกที่ผมได้ดำดิ่งกับรุรุซังแบบจริงจัง

 

ส่วนตอนนั้น?

ครั้งนั้นเป็นการเข้าไปช่วยตามคำร้องขอความช่วยเหลือที่แตกต่างออกไป……….

 

แล้ว วันนี้เกี่ยวกับเธอที่ทำตัวแปลก ๆ ผมสังเกตเห็นมาตั้งแต่แรกแล้ว

 

……จริง ๆ แล้วด้วยเหตุผลบางอย่าง รุรุซังพยายามจะเดินผ่านทุกที่ที่มีกับดักอยู่…….ไม่สิ เอาจริงเหรอ ทำไม?

 

ก็รู้อยู่หรอกเน๊ะ แต่……..นั่นคือสิ่งที่ใคร ๆ ต่างเรียกว่า「คำสาปซามะ」สินะ

 

จากเท่าที่ผมสังเกตมา เธอคอยจับตาดูสิ่งรอบตัว และจับตาดูก้าวเท้าของเธอตลอด

 

……..แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง เท้าของเธอก็หันไปทางนั้นเสมอ……..คำสาปช่างน่ากลัว

 

แต่ก็โล่งอกไปทีที่ผมไม่มี

 

ไม่สิ ใช่ว่าจะไม่มี ก็ที่ต้องกลายมาเป็นสาวน้อยนี้ แล้วยังถูกไล่ออกจากงาน ซึ่งเป็นสถานที่ทำงานที่ค่อนข้างสะดวกสบาย……..

 

อะ ดูเหมือนว่าความเข้าใจผิดกับบริษัทจะได้รับการแก้ไขแล้ว การเลิกจ้างไม่ได้เกิดจากการละทิ้งหน้าที่ หรือไม่ไปทำงานอีกแล้ว

 

ขอบคุณเน๊

 

“……ฮารุจัง? เอ่อ เรื่องนำทาง?”

 

“เอ๊ะ? อ้า……….รุรุซัง ช่วยยืนตรงนั้นหน่อยสิครับ”

 

ดูแล้วคงยังรู้สึกเหมือนไม่สามารถเข้าใจได้อยู่ ให้อยู่ในจุดที่สามารถเข้าใจได้ง่าย ๆ เลยน่าจะดีกว่า

 

“เอ๊ะ? อะ อืม…….”

 

“จากตรงนั้นช่วยเดินตรงไปตรงนั้นหน่อยครับ”

 

“เอ๊ะ เอะโตะ………อืม……….”

 

【……ก็จริงอยู่ที่ว่าสามารถมองเห็นกับดักได้จากสกิลสอดแนม แต่ว่า】

【ฮารุจัง、ดูเหมือนจะไม่ได้เปิดใช้เลยเนี่ยสิ……？】

【อ้า、ยังกับแค่ยิงสุ่ม ๆ ไปเอง】

 

【อะ、แต่ว่าไปแล้ว บางทีก็เรียกรุรุจัง「ทางขวานั่น」ไม่ก็「ทางซ้าย」……บางทีนั่นอาจไม่ใช่เพื่อหลีกเลี่ยงการยิงโดนกันเองโดยไม่ตั้งใจ……】

 

“…….ถึงแล้ว?”

 

“จ๊า งั้นก็อย่าขยับนะครับ”

 

เมื่อคิดว่าวันนี้รู้สึกจะเหมือนมีอะไรขาดหายไป ผมก็นึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้รวบรวมก้อนหินตอนเริ่มไลฟ์เลย

 

ผมเดินไปไม่กี่ก้าวแล้วหยิบก้อนหินขึ้นมา

 

“จะเสียงดังหน่อยนะครับ”

 

“อะ อืม………ว๊าย！？”

 

แก๊ง

 

ฟังดูเหมือนเจ็บ

 

ผมขว้างก้อนหินไปทางซ้ายและขวาของรุรุซังประมาณ 40 เซนติเมตร ทันใดนั้นลูกธนูอาบยาพิษก็พุ่งออกมาจากด้านหนึ่ง และกับดักหมีที่แยกเขี้ยวกัดเสียงดังจากอีกด้าน

 

ผมมั่นใจเรื่องทิศทางของกับดักดี ดังนั้นผมคิดว่าเธอคงไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร น่าจะเป็นแค่อาการตกใจมากกว่าล่ะนะ

 

【ห๊ะ？】

【มีกับดักตรงนั้น！？】

【มีจริงด้วย！　กับดัก！】

【เอ๋……】

 

“เพราะว่ารุรุซังเชื่อฟังเลยง่ายต่อการนำทางล่ะครับ”

 

“งะ งั้นเหรอค๊า………ขอบคุณก๊ะ……..”

 

เพราะผมได้อธิบายอย่างชัดเจนไปแล้ว หลังจากนี้คงไม่ตกใจแล้วเน๊ะ

 

【ความเชื่อฟังระดับควรได้รับการสรรเสริญของแท้】

【ไม่ว่าจะดีขึ้นหรือแย่ลง、รุรุจังก็คุ้นเคยกับการถูกบอกว่าต้องทำอะไรแล้วล่ะน๊า】

【ต้องขอบคุณเอมิโอก้าซังเลยน๊า！】

 

“……….ฮารุจัง นี้นะ หรือว่าวันนี้ ตั้งแต่ต้นเลยเหรอ?”

 

“ครับ ก็แบบรุรุซัง พอทิ้งไว้คนเดียวทีไร ก็ชอบเดินเตาะแตะไปหากับดักทุกทีเลย”

 

【อ้า……นั่นเป็นเหตุผลที่วันนี้เธอไม่ตกหลุม หรือเหยียบกับดักเลย……】

【เอ๊ะ？　จ๊า ถ้าฮารุจังอยู่ด้วยกันกับรุรุจัง、เธอก็จะไม่ใช่เด็กซุ่มซ่ามอีกต่อไปนะสิ？】

 

【ถึงจะบอกว่าเป็นเด็กซุ่มซ่ามก็เถอะ แต่ที่จริงคือตัวตนแห่งความโชคร้ายต่างหาก】

【เป็นเรื่องปกติที่ต้องต่อต้านคำสาปซามะสินะ……！】

【ถ้าจะมีเรื่องให้พูดก็คงเป็นนั้นไม่ใช่สกิลสอดแนมใช่ไหม？】

【สำหรับตอนนี้ ให้เข้าใจว่ารุรุฮารุคือ ความถูกต้องก็พอแล้ว】

 

รุรุซังมองดูร่องรอยของกับดักที่เท้าของเธออย่างเหม่อลอย

ก็นั่นสิเน๊ คงจะกลัวจริง ๆ ล่ะเน๊ะ น่าจะแบบนั้นแหละ

 

“ระหว่างที่อยู่กับผม ผมสามารถปกป้องจากกับดักได้แน่นอนครับ ดังนั้นไม่ต้องกังวลไป”

 

“……………………………………”

 

มุ

 

เริ่มรู้สึกแปลก ๆ อีกแล้ว……สงสัยจังว่าทำไม

 

“ถ้ากลับไปแล้ว สามารถเล่นกับเส้นผมของผมยังไงก็ได้ตามใจชอบเลยครับ”

 

แม้ว่าผมจะโยนของหวานเข้าใส่ เธอก็ยังตัวแข็งค้างอยู่ดี

เด็กคนนี้ ปกติจะดีขึ้นด้วยวิธีแบบนี้ล่ะ

 

【หืม？】

【ตอนนี้】

【ยังไงก็ได้】

 

【บอกกับรุรุจังแบบนั้นสิน๊า】

【พูดอีกอย่างคือ เมื่อกลับไปแล้ว พลังยูริจะพัฒนาขึ้นใช่ไหม？】

【สำหรับลูกพี่หญิงก็คงต้องเรียกว่าพัฒนาของโอเน่โชตะกันเถอะ】

 

【เธอใจดีจังเน๊ะ。　โปรดตรวจสอบกล่องจดหมายของคุณในภายหลัง】

【ห๊ะ？】

【คุสะ】

【ยังไงดี ประโยคที่ฟังดูยังไงก็เหมือนประกาศก่ออาชญากรรมล่วงหน้า】

【เอ๊ะ……น่ากลัว……】

 

“โอ้~ย”

 

ด้วยเหตุผลบางอย่าง รุรุซังยังคงตัวแข็งทื่อ ผมจึงเข้าไปหาเธอ

 

……..กลัวมากจริง ๆ เหรอ?

 

“เป็นไรอะไรไหมครับ?”

 

“………….อืม”

 

“จริงเหรอ? จะใช้สายรัดข้อมือก็ได้นะครับ?”

 

“………อืออึ ไม่เป็นหรอก เพราะว่ามีฮารุจังอยู่ที่นี่ด้วย”

 

“เหรอครับ ถ้าต้องการก็บอกได้นะครับ เน๊ะ”

 

【ล้ำค่า】

【เทะเทะ】

 

【เสียงของฮารุจังฟังดูเป็นห่วงรุรุจังจริง ๆ……】

【นั่นเป็นเพราะฮารุจังไม่ได้คิดลึกอะไรเลยไงล่ะ มีแค่ความอ่อนโยนที่ถ่ายทอดมา】

【ใจดี】

【เด็กดี】

 

【ยังไงก็ตาม、ฉันคิดว่าเธอมีสกิลตรวจจับกับดักตั้งแต่ที่เลือกจะเป็นเรนเจอร์โซโล่แล้ว……จนถึงตอนนี้ก็หลบได้อย่างสมบูรณ์จริงไหม？】

【แย่ล่ะ】

 

【แบบนี้、บริษัทที่รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ของฮารุจังแล้ว、คงไม่คิดปล่อยเธอไปแล้วจริงไหม？】

【ไม่หรอก、แบบนั้นความทุกข์ทั้งหลายของรุรุจังก็จะหายไป。　ความนิยมอย่างสูงนี้จะถูกทำลาย】

【อ้า……ตัวตนของรุรุจังจะถูกทำลาย……】

【คุสะ】

 

【ข่าวร้าย・รุรุจัง、สูญเสียตัวตนของเธอไปโดยไม่คาดคิด】

【ไม่หรอก ม๊า、เพราะเป็นเรื่องดีสำหรับรุรุจังเหมือนกัน……】

【ม๊าน๊า、หลังจากเกือบตายไปแล้ว 1 รอบ】

 

“――อืม ชอบสิครับ”

 

“? จริงเหรอค๊า”

 

ยังไงดี เป็นเสียงเรียกร้องความรักที่ให้ความรู้สึกเหมือนเป็นสิ่งที่ผมได้ยินทุกวัน

อืม ผมแน่ใจว่าชอบเธอในฐานะน้องสาว เป็นเรื่องปกติแหละเน๊าะ

 

【！？】

【ฮี่】

【แปลก、บางทีฉันอาจจะได้ยินผิดไป……เสียงของรุรุจัง、ฟังแล้วว่าไงดี เหมือนกับของสาวมีด……】

 

【……อาโนซ๊า、ตูข้า、รู้อะไรไหมตูข้ามีแฟนสาวยันเดเระอยู่ล่ะ】

【โอ๊ย？　นี่นายกำลังพยายามชวนทะเลาะกับผู้ชมทั้งหมดอยู่เรอะ？】

【ไม่ต้องห่วงหรอกหน่า、ตูข้าต้องวิ่งหนีตายเพราะจะโดนให้ดื่มเลือดล่ะ】

【คุสะ】

 

【……ดังนั้นแล้ว。　ความรู้สึกของรุรุจังในตอนนี้、กับความรู้สึกของแฟนสาวตูข้าในตอนนั้น……อะเร๊ะ、ให้ปิดล็อคกุญแจประตูหน้าได้เลย Z】

 

【เอ๊ะ？】

【โอ๊ย、หยุดแค่นั้นเลยนะโว๊ย！】

【ไม่ตอบกลับ……】

 

【หรือว่าบางที：คำสาปซามะเรียกแฟนสาวยันเดเระมาหา】

【เอ๊ะ……น่ากลัว……】

【ต่อจากนี้ไม่มีใครที่พูดโดยไม่ระวังได้อีกต่อไป คุสะ】

 

【ความแม่นยำของคำสาปซามะไม่แย่แล้วรึไง？　หรือว่าควรจะบอกว่าในที่สุดความสัมพันธ์ระหว่างเหตุและผลก็ไม่มาบรรจบกัน？】

【ประโยคที่พัวพันกับคำสาปซามะ、คำสาปซามะสามาระตรวจจับย้อนเวลากลับไปในกาลเวลาและอวกาศได้……？】

【ไลฟ์สดครั้งนี้ อันตรายยยยยย……】

 

“รุรุซัง? หิวแล้วอย่างงั้นเหรอครับ?”

 

“อืออึ……ไม่มีอะไรค๊า”

 

“งั้นเหรอครับ”

 

เด็กคนนี้มีอารมณ์แปรปรวนอย่างรุนแรง

 

ผมรู้สึกว่าเกิดขึ้นที่โรงแรมเป็นบางครั้งเหมือนกัน……ม๊า ก็ไม่ได้เป็นอันตรายอะไร ดังนั้นผมเลยปล่อยไว้ไม่ไปยุ่ง

 

“แต่ผมคงลำบากแน่ถ้าเกิดมีอะไรเกิดขึ้นกับรุรุซัง ดังนั้นผมจะจัดการจากตรงนี้เลยนะครับ”

 

“อืม…………………………………… เอ๊ะ？”

 

ปัง

 

การโจมตีครั้งสุดท้ายของวันนี้

สิ่งที่เหลืออยู่ก็มีแค่การหันหลังกลับ เพราะน่าจะมีมอนสเตอร์เหลือไม่มากแล้ว

 

【เอ๊ะ？】

【อะ、ว่าไปแล้ว ที่นี่ก็เป็นชั้นบอสแล้วนินะ】

【คุสะ】

【ผู้ชมทุกคนลืมกันหมด คุสะ】

 

“ตัวบอสอยู่ใกล้กับจุดที่พวกเรายืนอยู่ แต่ก็ยังห่างพอที่จะไม่ตื่นครับ ดังนั้นผมจะฆ่าบอสที่ยังนอนอยู่ทั้งแบบนี้เลย”

 

“เอ๊ะ…….เอ๊ะ?”

 

【เอ๊……】

【ข่าวร้าย・แม้แต่บอสสุดท้ายก็โดนเฮดช็อต】

【แถมยังหลับอยู่】

【นอกจากนี้ต้องบอกว่าอยู่นอกจอด้วย】

【รู้สึกสงสารบอสเลย】

【แนวที่เข้ากันไม่ได้กับไลฟ์สดจริง ๆ คุสะ】

 

【เอมิโอเน่จัง……กล้องของฮารุจัง、ควรซื้อแบบดี ๆ มาได้แล้ว……เอาเป็นกล้องที่มองเห็นได้ชัดเจนแม้ในความมืด……ไม่อย่างงั้นก็จะไม่มีอะไรให้ดูมากนะสิ……】

 

เสียงแตกสลายดังก้อง

 

“ม๊า เป็นคุณไก่ตัวโตล่ะครับ คิดว่าถึงจะเป็นรุรุซังเองก็น่าจะไม่มีปัญหาล่ะ”

 

“ขะ、ขอบคุณ……”

 

【คุณไก่】

【น่าร๊ากกก】

【……ไก่？　นั่นคือ】

【ค็อกคาไทรซ์！？】

 

【ค็อกคาไทรซ์มีการโจมตีด้วยพิษ กับการทำให้กลายเป็นหิน ดังนั้นจึงเป็นศัตรูที่แย่ที่สุดสำหรับรุรุจังที่เป็นสายต่อสู้ระยะประชิดไม่ใช่เหรอ】

【เพราะงั้นเลยเป็นการฆ่าในนัดเดียวด้วยเฮดช็อตจากระยะไกลอย่างงั้นสินะ？】

 

【นาย、คิดว่าฮารุจังจะคิดมากมายขนาดนั้นเรอะ？】

【ไม่？　เป็นไปไม่ได้เลยล่ะ？】

【คุสะ】

【ถึงจะทำสิ่งที่น่าทึ่งได้มากมาย ถึงจะบอกว่าเป็นธรรมชาติของฮารุจัง ก็ยังต้องหายใจเข้าลึก ๆ คุสะ】

 

“ถ้าอย่างงั้น หลังจากที่เก็บดรอปกับหีบสมบัติแล้วก็กลับบ้านกันเถอะครับ “

 

“………….นั่นสิเน๊…………”

 

【อ้า、ดวงตาของรุรุจัง！　ดวงตา！】

【เธอมองฮารุจังมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว น่ากลัวー】

【นอกจากนี้ แสงก็ประณีตมาก……นี่、เรียกว่าไฮไลท์ปิดได้หรือเปล่า？】

 

【……รุรุจัง、ฮารุจังช่วยฉันอีกครั้งแล้ว มีสวิตช์บางอย่างโดนเปิดอยู่หรือเปล่า？】

【ก็ดูเหมือนจะเป็นอย่างงั้นแหละน๊า】

【โอ๊ย、หากคุณพูดไม่ดีจะมีบางอย่างเกิดขึ้นได้นะเฟ้ย】

【เอ๊ะ、น่ากลัว】

 

【……ไลฟ์สดรอบนี้、มีหลายอย่างที่อันตรายเลยน๊า】

【อ้า】

 

【แต่ว่าจนท้ายสุด、ฟุคายะ รุรุไม่ได้ปลุกความโชคร้ายของเธอแม้แต่ครั้งเดียว】

【ไอ้บ้าเอ๊ย！】

【คุสะ】

 

 

 

 

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

ขอบคุณมากสำหรับการอ่านตอนที่ 36

 

งานนี้เดิมตั้งใจโพสต์หลายเรื่องพร้อมกัน จากนี้ไปจะโพสต์ประมาณ 3,000 ตัวอักษรวันละครั้ง

ฉันเริ่มเขียนเรื่องนี้เพราะต้องการอ่านเรื่องเด็ก TSไลฟ์สดในดันเจี้ยน（อิทธิพล）

 

“การไลฟ์สดในดันเจี้ยนควรจะได้รับความนิยมมากกว่านี้”

“อะไรก็ได้ อยากเห็นโลลิ TS”

 

หากคุณคิดเช่นนั้น เราจะยินดีอย่างยิ่งหากคุณสามารถเปลี่ยนการให้คะแนนด้านล่างจาก [☆☆☆☆☆] เป็น [★★★★★] และเปิดการแจ้งเตือนสำหรับบทล่าสุดโดยการบุ๊กมาร์ก ฉันยังขอขอบคุณความคิดเห็นที่สนับสนุนและติดตามของคุณ

https://ncode.syosetu.com/n1479ik/36/

 

 

 

 

แปลโลลิคลั่ง 2-3 ตอน ต่อ 1 โลลิเฮดช็อต

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ 

{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}

 

คุณCH****AI KIMN

คุณนิรนาม 

ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ

 

ขอบคุณงับ