ตอนที่ 29 อาบน้ำกับรุรุซัง  ……ได้ไง?

 

“อะ ดูเหมือนน้ำจะร้อนแล้วสินะครับ ผมจะเข้าไปอาบก่อน”

 

“ค๊า”

 

พวกรุรุซังนั่งเล่น……ในห้องของผมตามปกติ……แม้จะเป็นโรงแรมก็ตาม

 

ไม่สิ ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร เพราะพวกเธอไม่ได้อยู่นานเหมือนเมื่อก่อน……การมีผู้ชายอย่างผมอยู่กลางวงเด็กผู้หญิงเป็นปัญหาไม่ใช่เหรอ?

 

ไม่คิดอย่างงั้นเหรอ?

 

คงไม่ใช่ว่าเด็กยุคใหม่เป็นแบบนี้…….ใช่ไหม ไม่ว่าผมจะมองยังไง มองมุมไหน สัมผัสยังไง ได้กลิ่นยังไง พวกเธอก็เป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ …..ถึงแม้ว่าผมมักจะถูกพวกเธออุ้มไว้ในอ้อมแขน และสามารถได้กลิ่นจากหัวตัวเองที่ถูกถูไถได้ด้วย

 

พอถูกถามว่า「ไม่ได้กลิ่นใช่ไหม？」ผมก็ตอบว่า「มีกลิ่นหอมมากเลยครับ」

 

ม๊า ผมเองก็พอใจกับความนุ่มนิ่มของเอมิซังกับคุชิมะซังที่เด้งดึ้งอยู่ที่หลังหัวเหมือนกัน

 

เอ๊ะ?

รุรุซังเหรอ?

 

ก็แบบเด็กคนนั้น………อืม……..

 

ไม่เห็นต้องถามเรื่องนั้นเลยจริงไหม……?

 

ในระหว่างที่ทุกคนคุยกันกรี๊ดกร๊าด ผมก็แค่อ่านหนังสืออยู่คนเดียว

ขณะที่กำลังเล่นผมตัวเองอยู่นั้น

 

……ถ้าผมเป็นเด็กผู้หญิงตัวเตี้ยจริง ๆ สมัยวัยเรียนก็คงแบบนั้นเหมือนกัน

แต่ในความเป็นจริง ผมเป็นเพียงผู้ชายใส่แว่นตา ผู้คนจึงมองข้ามผมไป

 

“……………………………………”

 

“？”

 

โดยปกติแล้ว สกิลรับรู้จะถูกปิดเมื่ออยู่นอกดันเจี้ยน

 

มันเป็นการสิ้นเปลืองพลังเวทมนตร์โดยใช่เหตุ และยังเป็นอะไรที่ละเอียดอ่อนอย่างมาก เพราะสามารถตอบสนองได้แม้เพียงการเคลื่อนไหวของแมลงตัวเดียวที่เข้ามาภายในระยะได้อย่างมีประสิทธิภพา

 

มีการตอบสนองต่อปฎิกิริยาของรุรุซังที่มองมาที่ผมด้วยเหตุผลบางอย่าง

 

เป็นเพราะถ้าผมสนใจสักสองสามวินาที สกิลของผมจะตื่นตัวโดยไม่รู้ตัว…….อะไร?

 

“รุรุซัง”

 

“…….อืออึ”

 

ช่วงนี้เธอมักจะมองมาที่ผมแบบนั้น

 

ดูเหมือนจะไม่มีความรู้สึกแปลก ๆ ปะปนมาด้วย ดังนั้นผมจึงไม่ได้กังวลอย่างจริงจัง

ผมเข้าใจว่า「บางทีเด็กผู้หญิงก็เป็นแบบนี้」

 

โฮร่า เอมิซังเอง………ไม่ได้สิ เธอเอาแต่มองที่ต้นขากับหน้าอกของผมเท่านั้น ดังนั้นจึงมีหลายสิ่งที่ใช้ไม่ได้

 

นอกจากนี้ ผมก็เป็นผู้ชาย และถึงแม้ว่าตอนนี้จะกลายเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ แล้วก็ตาม แต่ก็ไม่มีทางที่ผมจะเข้าใจความรู้สึกจริง ๆ ของเด็กผู้หญิงได้

 

ดังนั้นผมจึงยอมแพ้ และหยิบชุดชั้นในกับชุดนอนแล้วตรงไปห้องอาบน้ำ

 

อ่างอาบน้ำของโรงแรมแห่งนี้มีขนาดใหญ่สักหน่อย ……ไม่สิ ม๊า สำหรับร่างกายของผมตอนนี้ หากเติมน้ำร้อนตามปกติโดยที่ไม่ลดปริมาณเลยล่ะก็ ผมก็จะจมลงไปได้ถึงมิดหัวเลย

 

“……..รุรุ จะดีจริง ๆ เหรอ? จริง ๆ นะ…….นั่นน่ะ………”

 

“ฉันอยากจะทำให้แน่ใจจริง ๆ ขอโทษนะ”

 

ผมได้ยินเสียงคุยกันแบบนั้น แต่เมื่อผมนึกได้ว่า「ว่าไปแล้ว ลืมปิดสกิลการได้ยินนิหน่า」ผมก็ปิดไปเพื่อตัดบท

 

 

◇

 

 

“อ๊าง〝――……”

 

การอาบน้ำเป็นสิ่งที่ดีจังเน๋……..รู้สึกเหมือนกลับมามีชีวิตอีกครั้ง

 

ขาที่เรียบเนียนของผมลอยน้ำได้ด้วยล่ะ

 

ถึงจะยากนิดหน่อย เพราะต้องเกร็งมือทั้งสองข้างเพื่อรองรับร่างกาย แต่ผมก็ไม่คิดดว่าจะมีอ่างอาบน้ำสำหรับเด็กผู้หญิงมากนัก และผมก็ชินแล้ว ดังนั้นเลยเลิกสนใจ

 

แล้วผมก็สังเกตสิ่งนั้น หน้าอกเล็ก ๆ ที่ดูไม่เติบโตขึ้นเลย

 

ยังไงดีก็รู้สึกแปลก ๆ นิดหน่อยที่มีช่องว่างระหว่างหว่างขาและโคนขา

ตอนที่ผมยังเป็นผู้ชายก็เคยมีของห้อยไปมาอยู่

 

…….นี่ก็เป็นเวลา 1 ปีแล้วที่ผมมาอยู่ในร่างกายนี้

 

ตามปกติแล้วผมจะไม่ค่อยรู้สึกถึงความเป็นผู้หญิงของตัวเองเท่าไหร่ ยังไงก็ตามผมตระหนักถึงเฉพาะตอนที่อาบน้ำเท่านั้น

 

ผมต้องมองร่างกายของตัวเอง ซึ่งดูเหมือนเด็กมากกว่าเหมือนเด็กผู้หญิง

 

………ที่จริง ผมก็ดีใจมากที่ได้มีร่างกายเป็นเด็กอีกครั้ง

 

ว่าไปรุรุซัง……เพราะว่าเธอดูเหมือนหน้าผานั่นแหละ ถ้าเธอมีหุ่นเป็นสาวเหมือนเอมิซังก็คงจะเป็นปัญหา

 

ถ้าผมเสพติดร่างกายที่มีสีสัน…….อืม สีของเด็กผู้หญิงจะเข้มข้นกว่าสีของผู้ชายหลายสิบหรือหลายร้อยเท่า และถ้าผมแน่ใจว่าจะไม่สามารถกลับไปเป็นผู้ชายได้ เดาว่านี่น่าจะไม่มีปัญหาอะไร

 

แต่จะว่ายังไงดี ผมก็อิจฉานิดหน่อย ผมเกลียดการตกเป็นจุดสนใจมาตั้งแต่เป็นผู้ชายแล้ว ดังนั้นนี่ก็ดีแล้ว

 

ผมรู้สึกเหงานิดหน่อย

 

――ก็อกก็อก

 

มีคนมายืนอยู่ที่อีกฝั่งของประตูห้องน้ำ และกำลังเคาะประตู

 

“？ เชิญครับ”

 

มีอะไรหรือเปล่านะ……..วันนี้ซื้อแชมพูใหม่มาหรือเปล่า?

 

ผมมักจะนั่งโดยใช้คางจรดขอบอ่างอาบน้ำ ด้วยวิธีนี้ผมสามารถซ่อนร่างกายทั้งหมดได้

 

“？”

 

สงสัยจังว่ามีอะไรหรือเปล่า

 

ขณะที่ผมกำลังคิดอย่างงั้น ในที่สุดประตูก็เปิดออก และรุรุซังก็ปรากฎตัวขึ้น――――

 

“…….เข้าไปนะ?”

 

“เอ๊ะ ไม่ เดี๋ยว”

 

เอ๊ะ?

 

ทำไมถึงไม่ใส่เสื้อผ้าล่ะ?

ปวดท้องเหรอ?

 

“……………………………………”

 

ผมหมายถึงผมมองเห็นทั้งหมดมาครู่หนึ่งแล้ว…….ผู้ชายจะมองสิ่งต่าง ๆ อย่าง หน้าอก และหว่างขาโดยสัญชาตญาณ

 

ไม่ได้นะ ที่เด็กผู้หญิงในวัยเท่าเธอจะมาเปิดเผยผิวให้ผู้ชายเห็นแบบนี้……พูดจริงน่ะ เกิดอะไรขึ้นกับเด็กคนนี้กัน?

 

อะไร?

 

เธอ ไม่ได้มี…….คุณลักษณะสาวชวนหื่น ผมรู้สึกสงสารเหมือนกันที่เธอไม่เข้ามาตรฐานของเอมิซัง

 

บางทีเธอคงรู้สึกอยากอาบน้ำแค่นั้นล่ะมั้ง

ก็แบบก็ไม่มีเหตุผลอื่นที่ให้มาที่นี่อีกแล้ว

 

“อะ น้ำร้อนไม่พอล่ะ ……เติมเพิ่มได้ไหม?”

 

“ไม่สิครับ ก็บอกว่า”

 

“ขอร้อง”

 

“…….ครับ”

 

รุรุซังดูแตกต่างไปจากปกติ

 

……..เธอก็เคยขออาบน้ำกับผมบ้างเป็นครั้งคราว 「แต่ผมเป็นผู้ชาย？」นั่นเป็นวิธีที่ผมหลบเลี่ยงมาได้

 

จริง ๆ แล้ว ผมสงสัยมากเลยว่าทำไมเธอถึงได้อยากเข้ามาอาบด้วยกันมากนัก เมื่อรู้อยู่แล้วว่าผมเป็นผู้ชาย

 

ผมเคยถามไปว่า「ผมเป็นผู้ชาย ดังนั้นจะไม่แย่เหรอครับ ถ้าถูกผมมองแบบนั้น？」รุรุซังก็ยังต้องการให้ตกลงอยู่ดี「ไม่ใช่แค่นั้นใช่ไหม？」

 

เอมิซังให้คำขอบว่า「ถ้าฮารุจังบอกว่าดีล่ะก็」ส่วนคุชิมะซังที่ดูเหมือนจะมีสวิตช์คนทำงานขั้นสูงก็บอกว่า「ถ้าต้องการความช่วยเหลือล่ะก็」

 

แต่ท้ายที่สุดแล้ว รุรุซังดูกังวลมากทุกครั้งที่ผมบอกว่า「ไว้คราวหน้า」

 

……..ในที่สุดก็ถึงวันที่เธอหมดความอดทนแล้วสินะ?

 

“ข้างหน้าหรือข้างหลัง ขอลงไปด้วยได้ไหม……..ฮารุจัง”

 

“เอ๊ะ? อะ อืม”

 

ก่อนที่ผมจะรู้ตัว รุรุซังที่ล้างตัวเสร็จก็ลงมาทันที……..ไม่ไหว เพราะมีบางอย่างที่ผมไม่สมควรมองอยู่ตรงหน้า ผมจึงหันหนีออกไป

 

“……………………………………”

 

“……………………………………”

 

น้ำร้อนพุ่งสูงขึ้นมาทันทีจากระดับใต้อกผมขึ้นมาถึงระดับคอ ร่างกายบางส่วนของรุรุซังแนบชิดไหล่ผม

 

“……………………………………”

 

“……………………………………”

 

……..ไม่สิ ต้องพูดอะไรสักอย่าง

 

ผม น่าเสียดายที่ผมไม่เคยอาบน้ำกับเด็กผู้หญิงมาก่อน จึงค่อนข้างน่าอายที่ถึงจะบอกว่าตัวเองกลายเป็นเด็กผู้หญิงไปแล้วก็ตาม………?

 

“…….ฮารุจัง เกลียดเหรอ?”

 

“เอ๊ะ?”

 

“ที่ฉันเข้ามาแบบนี้”

 

“ไม่ครับ ไม่มีอะไรเป็นพิเศษ……ต้องเป็นทางรุรุซังมากกว่า”

 

ผมเป็นผู้ชายแปลกหน้า และมั่นใจว่าอายุมากกว่าเธอประมาณ 8 ปี………เธอน่าจะรังเกียจที่ต้องมาอาบน้ำด้วยกันสิ

 

อะ บางที่ผมอาจไม่ได้รับการยอมรับว่าเป็นผู้ชายจริง ๆ มาแต่แรกก็ได้

แบบนั้นเป็นสาเหตุที่ทำให้เศร้าเหรอ?

 

“เน๊ ฮารุจัง”

 

“?”

 

“ทำไมถึงไม่มองมาที่ฉันเลย?”

 

“ไม่สิครับ ผมไม่ควรมองจริงไหม……..เป็นเรื่องสา………”

 

“ก็แบบฮารุจังตอนนี้เป็นเด็กผู้หญิงเหมือนกันแล้วจริงไหม?”

 

“แต่ตามกฎหมายแล้ว ผมยังเป็นผู้ชายที่เป็นผู้ใหญ่แล้วด้วย”

 

“……….นั่นหมายความว่า ไม่ตื่นเต้นกับเด็กผู้หญิง?”

 

“ซ้า……..?”

 

ผมไม่แน่ใจเท่าไหร่หรอก แต่ก็มีบางอย่างเกิดขึ้นจริง ๆ

 

ผมเข้าใจ เธอเป็นนักเรียนมัธยมปลายที่เข้าสู่ช่วงกลางของวัยรุ่นที่อารมณ์อ่อนไหวง่าย ยังไงก็ตามความกระสันจากไออุ่นของผิวหนังก็รบกวนจิตใจ……..ไม่สิบางที ผมควรจะพึ่งพาเอมิซังหรือคุชิมะซังดี?

 

“…..โอ๊ย！”

 

“เอ๊ะ เจ็บเหรอ――――อ๊าง”

 

ผมเผลอตอบโต้โดยไม่ได้ตั้งใจ และรีบหันกลับไปมอง……..ข้างหลังผมคือรุรุซังที่ดูไม่เจ็บปวด และมีหน้าอกอยู่ข้างใต้

 

…….ไม่ ก็แบบส่วนสูงไง

มุมมองของผมในตอนนี้มาจากอยู่ท่านั่ง ดังนั้นแล้ว…….เน๊ะ?

 

“……..ยังจะหันหนีอีกเหรอ”

 

“ก็แบบจะมีปัญหานะครับ ถ้าถูกผู้ชายเห็นเอา คุณไม่ควรปล่อยให้ผู้ชายเห็นง่าย ๆ นะครับ”

 

เดี๋ยวก่อน เดี๋ยวก่อนสิ เกิดอะไรขึ้นกับเด็กคนนี้……นี่ไปดื่มเหล้าที่ผมแอบไว้เหรอ?

 

นี่แอบดื่มเหล้าของผมมาหรือเปล่า?

นี่เมาจนพูดไม่ยั้ง?

 

เป็นประเภทที่เมาแล้วน่ารำคาญเหรอ?

 

……….แต่จะพูดไปแล้ว ถึงเธอจะโดนล้อว่าหน้าผา แต่ที่จริงก็ไม่ใช่หน้าผาล่ะ

 

เคยได้ยินมาว่าเป็นหน้าผา ก็เลยเผลอนึกภาพไว้อย่างชัดเจน แต่พอได้เห็นใกล้ ๆ เป็นครั้งที่ 2 ก็ดูนูนชัดไม่น้อย

 

……..แต่ว่าก็ไม่ได้ใหญ่ไปมากกว่าขนาดของสาวน้อย ของผม……..?

 

เอ๊ะ?

 

ถ้างั้นก็ยังเป็นหน้าผานะสิ?

สำหรับเด็กมัธยมปลาย นั่นหมายความว่าไม่เหลือที่ว่างสำหรับการเติบโตแล้วใช่ไหม?

 

“ฮารุจัง…….ฮารู๊ซัง ไม่เคยเห็นฉัน……..เป็นเด็กผู้หญิงเลยเหรอ?”

 

“ไม่ครับ ไม่ใช่แบบนั้น”

 

“ก็แบบไม่เห็นตื่นเต้นอะไรเลย”

 

“ผมไม่สามารถทำแบบนั้นได้หรอกครับ เพราะผมตอนนี้ยังไม่โตก็เลยไม่เข้าใจไงครับ?”

 

ผู้ชายเป็นสิ่งมีชีวิตที่ใช้สมองล่าง

 

พูดอีกนัยคือ ผู้ร้ายหลักที่ควรจะโตนั้น

พูดให้ถูกคือ กำลังเติบโตกันทั้งสองฝ่าย

 

……..เมื่อผมตื่นขึ้นมาในเช้าวันหนึ่ง ก็หายไปแล้ว ดังนั้นผมจึงไม่เคยรู้สึกถึงมโนธรรมอีกเลย

 

ไม่รู้ว่ามีแค่ร่างกายที่กลายเป็นของเด็กผู้หญิง หรือว่าแม้แต่สมองก็ยังกลายเป็นของเด็กผู้หญิงด้วย

 

“? โตแล้ว?”

 

“ไม่ครับ ก็ไม่มีอะไรให้โตแล้วสักหน่อย”

 

“หมายความว่ายังไงก็ไม่โต……….แต่………”

 

และดูเหมือนว่าในที่สุดเธอก็ตระหนักถึง「ของที่โตได้」

 

จนถึงตอนนี้ เธอให้ความรู้สึกเหมือนเป็นคนล่ะคน แต่จู่ ๆ ก็กลับสู่โทนเสียงปกติ

 

…….ผมเดาว่าคงต้องมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นจริง ๆ

 

เธอเข้ามาอาบน้ำกับผมด้วยเหตุผลบางอย่าง…….ไม่สิ จริง ๆ แล้วเรื่องอะไรกันแน่?

 

“………ถะ ถึงจะเป็นหน้าผา！　ที่ไม่ตื่นเต้น เพราะร่างกายยังเป็นเด็กอยู่สิเน๊！”

 

“เอ๊ะ? ไม่หรอกครับ ไม่จริงสักหน่อย? พอมองให้ทั่วแล้วก็เป็นร่างกายที่งดงามเลยล่ะครับ ผมชอบนะ”

 

“……..งด งาม…….ชอบ………..”

 

“อะ”

 

ผมนึกถึงสิ่งที่เห็นเป็นครั้งที่ 2 รู้สึกเกลียดตัวเองจัง

สำหรับผม ผมมองดูตรงหน้าอก และช่องว่างระหว่างต้นขาของเธอทันที

 

……..ผม นึกถึงร่างเปลือยเปล่าของเด็กที่อายุน้อยกว่าเข้ามาในสมอง

 

“……………………………………”

 

“……………………………………”

 

หืม

 

หืม――

 

“รุรุซัง”

 

“ฮี่ย้า！？”

 

“…….เห็นชัดแล้วใช่ไหมครับ ว่าความตื่นเต้นไม่ได้เป็นศูนย์……เห็นไหม? ใช่ม๊าย?”

 

ผมก็อายที่ต้องพูดแบบนี้ แต่ถึงจุดนี้ก็แปลกไปหมดแล้ว ผมจะตอบสิ่งที่เธอถามเอง

 

คิดอย่างนั้นแล้วพูด หลังจากที่ผมพูดออกไป ผมก็ตระหนักได้ว่าได้พูดอะไรที่น่าอายอย่างมาก

 

…………เวทมนตร์สงบ

 

ผมร่ายในหัว แล้วผมก็รู้สึกสงบลงทันที

สะดวกดีใช่ไหมล่ะ เวทมนตร์น่ะ

 

ปกตินี่คือสิ่งที่ช่วยลดความหวาดกลัวที่มีให้กับมอนสเตอร์ แต่ก็ค่อนข้างมีประโยชน์ในสถานการณ์แบบนี้เหมือนกัน

 

โฮร่า ก็ลองคิดว่ามีสิ่งมีชีวิตลึกลับสีดำ ที่ทั้งรวดเร็ว บินได้ และเข้าจู่โจมคุณในห้องด้วยความเซอร์ไพรส์ หากคุณใช้สิ่งนี้ คุณก็จะสามารถใช้ถ้วยหรืออะไรสักอย่างคลุมมันไว้ได้โดยไร้ซึ่งความกลัว แล้วเอาไปปล่อยได้ทีหลัง………ไม่ใช่อย่างงั้นสักหน่อย ตอนนี้

 

“แล้วรุรุซัง ปัญหาคือ……อะ”

 

“คิ๊ว”

 

เธอหน้าแดงและเกาะติดกับขอบอ่างอาบน้ำ

ไม่เพียงแค่ที่ใบหน้าเท่านั้น แต่เป็นทั้งตัวของเธอเลยที่กลายเป็นสีแดงสด การหายใจก็ติด ๆ ขัด ๆ และดูรู้สึกอ่อนแรง

 

……..ก็เพราะพูดและทำสิ่งที่จะไม่สามารถทำได้ตอนมีสติ……

 

“รุรุซัง รุรุซัง ตื่นเดี๋ยวนี้”

 

“คิ๊ว”

 

ไม่ดีแล้ว เริ่มหน้ามืดเวียนหัวจริง ๆ แล้ว ……..ช่วยไม่ได้ ผมตัดสินใจเรียกคุชิมะซัง

 

“คุชิ――”

 

“มีอะไรเหรอฮารุ รุรุที่เข้าไปหาก็เงียบผิดปกติมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว――”

 

ตุ๊บ

 

“อาฟู๊ว”

 

“ไม่ใช่เฮ็นไตซัง แต่เป็นคุชิมะซัง”

 

“……….ขอโทษนะคะที่ไม่ได้หยุดเอาไว้ เรื่องของฟุคายะซังน่ะค่ะ”

 

จู่ ๆ คุชิมะซังก็ปรากฎตัวออกมา เธอดึงกระโปรงจนสุด แล้วพร้อมที่จะมัดด้วยเชือก

 

เธอ เตรียมพร้อมได้ดี

 

“ไม่สิ ผมสบายดี ทางนี้น่าจะเป็นห่วงมากกว่าทางนั้นอีก………”

 

“……..ดูแล้วเหมือนว่าสามาถรรักษาให้ได้ด้วยเวทมนตร์รักษาฉุกเฉินค่ะ แต่ตอนนี้ ฉันขอพาเธอออกไปก่อนนะคะ”

 

แล้วจู่ ๆ เธอก็เข้ามาในห้องอาบน้ำ อุ้มรุรุซังขึ้นไป และห่อตัวด้วยผ้าเช็ดตัวอย่างช่ำชอง แล้วพาออกไป

 

……..พยาบาลซังที่น่าทึ่งมากเลยเน๊ะ แทบไม่สนใจว่าตัวเองจะต้องเปืยกไหม

 

แต่ จริง ๆ แล้วเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย

 

เป็นช่วงเวลาที่ละเอียดอ่อนเลยน๊า……..ถ้ารุรุซังมาคุยกับผมอีกรอบ ผมจะตอบกลับอย่างเหมาะสมแล้วกัน

 

“เฮ็นไตซัง”

 

“วัน！！”

 

“ออกไปเดี๋ยวนี้”

 

“วัน！！”

 

สถานะของเฮ็นไตซังที่โดนมัดจนมิดถึงหัวจนเหมือนช่วยอะไรไม่ได้ กลับสามารถปิดประตูได้อย่างสุภาพภักดี

 

 

 

 

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

ขอบคุณมากสำหรับการอ่านตอนที่ 29

 

งานนี้เดิมตั้งใจโพสต์หลายเรื่องพร้อมกัน จากนี้ไปจะโพสต์ประมาณ 3,000 ตัวอักษรวันละครั้ง

ฉันเริ่มเขียนเรื่องนี้เพราะต้องการอ่านเรื่องเด็ก TSไลฟ์สดในดันเจี้ยน（อิทธิพล）

 

“การไลฟ์สดในดันเจี้ยนควรจะได้รับความนิยมมากกว่านี้”

“อะไรก็ได้ อยากเห็นโลลิ TS”

 

หากคุณคิดเช่นนั้น เราจะยินดีอย่างยิ่งหากคุณสามารถเปลี่ยนการให้คะแนนด้านล่างจาก [☆☆☆☆☆] เป็น [★★★★★] และเปิดการแจ้งเตือนสำหรับบทล่าสุดโดยการบุ๊กมาร์ก ฉันยังขอขอบคุณความคิดเห็นที่สนับสนุนและติดตามของคุณ

https://ncode.syosetu.com/n1479ik/29/

 

 

 

 

แปลโลลิคลั่ง 2-3 ตอน ต่อ 1 โลลิเฮดช็อต