ตอนที่ 27 คุชิมะซัง รุรุซัง และเอมิซัง

 

“――อืม ว่าไปแล้วก็เพราะแบบนั้นแหละครับ อืม เอาไว้เรื่องสงบลงเมื่อไหร่ผมค่อยโชว์หน้าตาเองครับ ……ไม่ ไม่เอาเด็ดขาด ผมไม่ต้องการเสื้อผ้าน่ารัก ๆ ผมไม่ต้องการจริง ๆ …….หยุดนะ ไม่ต้องซื้อ ไม่ซื้อเด็ดขาด ผมจะไม่ใส่เด็ดขาดเน๊ะ? เดี๋ยว โอก้าซัง！？”

 

เปี๊ยว

 

“ฟู๊ว……”

 

“ฮารุซัง ขอบคุณสำหรับการทำงานอย่างหนักนะคะ”

 

“อะ คุชิมะซัง”

 

วันนี้เอง คุชิมะซังที่ไว้ผมทรงหางม้าก็เปร่งประกาย

 

เมื่อไม่นานมานี้ เมื่อผมถามมเธอไปว่า「ทำไมถึงไว้ผมทรงหางม้าเหรอครับ」เธอก็ให้คำตอบที่เหมือนเป็นเรื่องธรรมดาว่า「เพราะฉันเป็นบุคลากรด้านการแพทย์ค่ะ」

 

ดีจังเลยเน๊ะ เป็นเด็กจริงจังดีจัง

แล้วเธอก็ไม่เรียกว่า「น่ารัก」หรือปฎิบัติกับผมเหมือนเด็กด้วย

 

“…….ได้พูดคุยกับพ่อแม่หรือยังคะ?”

 

“อืม ในที่สุด จนถึงตอนนี้ผมได้หลีกเลี่ยงมาตลอด”

 

โต้ซังกับก้าซัง

 

「ลูกชายของลูกชายได้จากไปและกลายเป็นลูกสาว」เป็นเรื่องทำใจให้เชื่อได้ยากเมื่อโดนบอกอย่างกะทันหัน

 

ท้ายที่สุดแล้ว ผมก็กลายเป็นสาวน้อยที่อ้างตัวเป็นลูกชาย

 

นั่นเป็นเหตุผลที่ผมสงสัยว่าจะเป็นยังไงถ้าเป็นเหมือนการโทรรอบก่อน

 

แต่ดูเหมือนว่าชายชราหรือลูกน้องคนใดคนหนึ่งของเขาจะอธิบายเรื่องนี้ได้อย่างดี ดูเหมือนว่าพวกเขาจะเชื่อแล้วว่าผมกลายเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กได้ง่ายดายจนน่าผิดหวัง

 

……แต่ก็แบบอยากให้สงสัยมากกว่านี้ต่อสักหน่อย แบบว่าเป็นการต่อต้านเล็ก ๆ น้อย ๆ ในฐานะลูกชาย

 

ก็แบบผมเป็นผู้ชายไง

 

“……จะกลับบ้านทางนั้น……กลับบ้านของพ่อแม่ไหมคะ…….?”

 

“เอ๊ะ? ไม่หรอกครับ ผมไม่สนใจเท่าไหร่ เดิมทีผมก็มาอยู่คนเดียวเพื่อทำงานบริษัทด้วย”

 

“แต่ตอนนี้งานที่ว่า……”

 

“อ้า”

 

สถานะปัจจุบันของผมคือ นีท………ไม่ใช่แม้แต่พนักงานพาร์ทไทม์……..แต่เป็นผู้ประกอบการอิสระที่เรียกว่าฟรีแลนซ์

ดูเหมือนจะเป็นอย่างงั้นหลังจากที่ดำดิ่งดันเจี้ยนอย่างน้อย 3 ครั้งต่อสัปดาห์ และเกิน 1 ปี

 

ม๊า เนื่องจากจำนวนเงินรายได้ที่ผมหาได้มีน้อยมาก ผมจึงต้องต่อสู้กับรัฐบาลด้วยการยื่นแบบแสดงรายการภาษีสีน้ำเงินซึ่งยุ่งยากและเสียเงินเยอะ

 

“อาโน๊ เบื้องบนของฉัน…….แจ้งมาเรื่องประวัติปลอมของฮารุซังค่ะ”

 

“ประวัติปลอม”

 

ผมรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังทำอะไรผิดเลย แต่ผมไม่ได้ทำอะไรผิด ดังนั้นไม่เป็นไรหรอกเน๊ะ

แต่พอมาพูดเอาตอนนี้ ไม่รู้ทำไมใจของผมถึงเต้นรัว

 

“……จากส่วนที่ฮารุซังพูดในไลฟ์สด ฮารุซัง……คือ ลงดันเจี้ยนเพื่อช่วยโอโต้ซังที่เป็นคุณพ่อเลี้ยงเดี่ยวค่ะ…….”

 

“อ้า เรื่องกลายเป็นแบบนั้น……โอก้าซังโดนฆ่าไปโดยพลการซะแล้วเหรอครับ?”

 

โอก้าซังขอโทษเน๊ะ

 

แต่ผมเห็นเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้างตอนที่ผมกลับบ้านไปแล้ว ก็ไม่เป็นไรหรอก

 

“อะ ไม่ค่ะ ในตอนนั้นไม่ได้อธิบายอย่างชัดเจนออกไป จึงยังมีช่องว่างที่ไม่มีปัญหาอะไรหากจะบอกเสริมไปทีหลังว่า『ที่กำลังลงดันเจี้ยนตามที่ตัวเองสามารถทำได้ ก็เพราะคุณแม่เข้ารักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลค่ะ』……”

 

สมกับที่เป็นมืออาชีพ สามารถคิดอะไรแบบนั้นไว้ได้ด้วยเน๊ะ

 

“…….และ เท่านี้ก็มากพอที่ถือว่า『บอกเป็นนัย ๆ』แล้ว จากนี้ไปหากไม่จำเป็นก็ไม่ต้องพูดด้วยตัวเองค่ะ”

 

“เข้าใจแล้ว ขอบคุณครับ การโกหกผมก็ไม่ชอบด้วยสิ แถมจากนี้บางทีพวกพ่อแม่น่าจะตามดูไลฟ์สดของผมในอนาคตด้วย”

 

วันนี้ผมแต่งตัวสบาย ๆ ด้วยเสื้อเชิ้ตและกางเกง

 

……จริง ๆ แล้ว อยากใส่แค่เสื้อเชิ้ตตัวเดียวด้วยซ้ำ…….ก็แบบผมชินแบบนั้น…….แต่ตอนนี้มีเด็กผู้หญิงอยู่ด้วย ถ้าปล่อยให้เห็นร่างกายสกปรกของผู้ชาย เดี๋ยวดวงตาพวกเธอจะสกปรกไปด้วย

 

…….อ้า ไม่สิ ผิดแล้ว ตอนนี้ผมมีร่างกายเป็นสาวน้อย……แบบนั้นดวงตาของพวกเธอก็จะยังคงบริสุทธิ์อยู่

 

แต่ผมรู้สึกว่าเฮ็นไตซังจะรู้สึกแบบนั้น……ผมก็มีความสุขน่ะ แต่ชีวิตในอนาคตของเอมิซังจะลำบากเอาได้ ต้องระวังกันหน่อย

 

“รุรุซังกับเอมิซังล่ะครับ?”

 

วันนี้มีไลฟ์สดค่ะ……ดูเหมือนว่าจะเป็นไลฟ์สดที่รายงานว่ารุรุซังปลอดภัยดี และตอบคำถามจากแชทค่ะ”

 

“อ้า ก็ต้องเป็นแบบนั้นล่ะน๊า การเป็นคนที่มีชื่อเสียงก็ต้องจูงใจให้มั่นใจกันบ่อย ๆ ว่าไม่เป็นไร ยากเหมือนกันนะครับ”

 

“……………………………………”

 

“มีอะไรเหรอครับ?”

 

“……ไม่ค่ะ”

 

คุชิมะซัง

 

อาจเป็นเพราะเธอเป็นคนจริงจัง ทำให้เธอกังวลเกี่ยวกับทัศนคติที่ไม่ระมัดระวังของผมในบางครั้งสินะ

 

ก็แบบเธอจ้องด้วยสายตาตำหนิมานั่นไง

รู้สึกกังวลขึ้นมาซะแล้วสิ

 

ก็นั่นไง……เธอเป็นเหมือนเด็กผู้หญิงที่เป็นประธานนักเรียนจนถึงมัธยมต้น

เป็นคนที่ชอบโผล่มาพูดประมาณว่า「เดี๋ยวเถอะ！ชายเสื้อ！ติดกระดุมถึงคอซะ！」อะไรทำนองนั้น？

 

“แต่คุชิมะซังทั้งที่ดูไม่ฉูดฉาดเท่ารุรุซัง แต่ก็รักษาใบหน้าให้สวยอยู่เสมอเน๊ะ”

 

“เอ๊ะ”

 

พอลองคิดดูแล้ว พวกเราก็เจอกันนานแล้ว แต่ผมไม่เคยพูดอะไรเลย พอรู้สึกแบบนั้นก็เลยพูดออกไป

 

“ผมหางม้านั่นก็จัดทรงสวยไม่หลุดรุ่ย แล้วก็เปลี่ยนริบบิ้นเสมอเลยด้วยสิ”

 

“เอ๊ะ……เอ๊ะ”

 

“ถึงจะดูไม่ฉูดฉาดเหมือนเอมิซัง……อายแชโดว์? ก็แต่งเข้ากับตัวเอง”

 

“……..ฮะ ฮารุซัง แต่งหน้า”

 

“เอ๊ะ ก็ถ้าได้มองใกล้ ๆ ทุกวันก็เข้าใจได้จริงไหม? ต่อให้เป็นผู้ชายก็เถอะ ก็แบบคุณเป็นเด็กผู้หญิงที่ผมมองมากเป็นอันดับ 1”

 

“อะ อันดับ 1………..”

 

“แล้วก็ ผมรู้สึกสบายใจที่อยู่ด้วย เพราะผมสามารถพูดได้แบบปกติ”

 

“……………..”

 

“ผมรู้สึกสบายใจมากขึ้น เพราะคุณไม่จู่ ๆ ก็เข้ามากอดผม แม้ว่าจะอยู่ใกล้ก็ตาม”

 

“เอ๊ะ อะ อาโน……..”

 

อะ คุชิมะซังดูอายผิดปกติ……เหมือนกับตอนที่ผมเรียกเธอว่า「จิโฮะซัง」เลย

 

“แถมยังใส่น้ำหอมที่แตกต่างจากทั้ง 2 คนอยู่เสมอ เป็นกลิ่นน้ำหอมที่ทำให้รู้สึกสงบ『จิโฮะซัง』”

 

“อะ อาโน อาโน๊”

 

ผมขยับเข้าไปใกล้อีกนิด แล้วดมปลายผมหางม้าของคุชิมะซัง

 

……น่าเสียดายที่แม้จะยืนเขย่งเท้าแล้ว แต่ก็ไม่สามารถเอื้อมถึงไหล่ได้

 

ท้ายที่สุดก็เป็นสาวน้อยล่ะน๊า

 

“อะโต๊ะ ――――”

 

“……..ฉะ ฉัน！ ฉันพึ่งนึกได้ว่ามีของจำเป็นที่ต้องออกไปซื้อก่อนค๊า！”

 

“เอ๊ะ? อะ เหรอครับ?”

 

ยังไงซะผมก็แค่อยากพูดตามใจชอบดูซะครั้งล่ะ……ม๊า ก็ยังมีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยอยู่ล่ะนะ……ดูเหมือนว่าผมจะออกไปข้างนอกได้ แต่วันนี้ผมยังสะสมเกจได้ไม่เพียงพอที่จะออกไปข้างนอก ดังนั้นไม่เป็นไร

 

คุชิมะซังจากไปอย่างผิดปกติ เพราะทำบางอย่างตกไว้

 

……ปกติเธอเป็นคนที่ใจเย็นมาก แต่บางทีก็ให้ความรู้สึกแปลก ๆ

 

 

◇

 

 

“ฮารุจัง！”

 

“รุรุซัง？”

 

“มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกับจิโฮะจังงั้นเหรอ！！”

 

“ไม่นิครับ？ ไม่มีอะไร？”

 

ตอนเย็น

 

ผมรู้สึกสะลึมสะลือหลังจากที่กำลังงีบหลับอยู่แล้วถูกทำให้สะดุ้งตื่น

 

“จริง ๆ เหรอ！？”

 

“เอ๊ะ จริงสิครับ”

 

“……มู๊ว……..”

 

“？？？”

 

เกิดอะไนขึ้นกับเด็กคนนี้

 

เธอค่อนข้างเจ้าอารมณ์อยู่เสมอ และเมื่อผมคิดว่าเธอชอบกอดโดยไม่มีเหตุผล เธอก็ชอบพองแก้มตลอด……ม๊า ผมคิดว่ารุรุซังเป็นแบบนั้น เพราะว่าเธอเป็นเด็กผู้หญิง

 

“……………………………………”

 

“？”

 

“……ฮารุจังเป็นแฟนสาวของฉัน”

 

“ถ้ามีเวลามาทำอะไรแบบนี้ทำไมไม่อ่านหนังสือล่ะครับ? แฟนสาวซังดูน่ารำคาญ”

 

“……ใช่แล้ว――…….ฮ้า……..”

 

“?”

 

ขณะที่เข้ามากอดผมอยู่ รุรุซังก็ค่อย ๆ หมดแรงจนคุกเข่าลงไปนอนหนุนตักผม

 

เด็กคนนี้ คงต้องตอบคำถามเกี่ยวกับผมมากมาย……แล้วแฟนสาวเหรอ

 

“ดีย์จ๊างงงง…….”

 

“หยุดเอาหน้าซุกเป้าผมได้แล้ว? แม้แต่เอมิซังยังไม่ทำเลย?”

 

ม๊า เด็กผู้หญิงเหมือนกัน

บทสนทนาส่วนใหญ่ระหว่างสาว ๆ จะเป็นเรื่องเกี่ยวกับเรื่องความรัก ดังนั้นผมเดาว่าก็คงจะประมาณนี้มั้ง

 

อาจมีข้อยกเว้นบ้าง แบบเด็กผู้หญิงอย่าง คุชิมะซังที่พูดถึงแต่เหตุการณ์ปัจจุบันเมื่อไม่ได้พูดถึงหัวข้อเกี่ยวกับงาน และสาวเฮ็นไตซังอย่างเอมิซัง

 

“……ฮารูจ๊าง ไม่เคยตกหลุมรักผู้ชายบ้างเหรอ?”

 

“หืม”

 

ให้คิดเรื่องนั้น

ไม่มีทางล่ะ

 

“ไม่เด็ดขาด”

 

“จริงเหรอ?”

 

“น่าขยะแขยงไงล่ะ”

 

“……งั้นเหรอ”

 

แต่เด็กคนนี้เป็นอะไรเนี่ย……อ้า งั้นเหรอ

 

ผู้ชายอย่างพวกผมเอง เวลาที่เห็นพวกเด็กผู้หญิงเล่นอยู่ด้วยกันอย่างสนุกสนานก็มักจะแอบจินตนาการถึง「ยูริ」เพราะงั้นพวกเด็กผู้หญิงเองก็คงจินตนาการผู้ชายด้วยกัน……กะแล้วไม่ไหว ๆ แค่คิดก็ขนลุกับคลื่นไส้แล้ว………

 

 

◇

 

 

“ฮารุตัน！”

 

“เอมิซังนิ่ง”

 

“วัง！”

 

“อุว้า…….ไม่ลังเลเลยจริง ๆ………”

 

เอมิซัง เฮ็นไตซัง

 

แม้ว่าเธอจะเป็นสาวเฮ็นไตซังก็ตาม แต่ผมก็ขอเคารพเธอในฐานะเฮ็นไตซัง ด้วยความเห็นอกเห็นใจในฐานะผู้ชายในตัวผม แม้ว่าเธอจะเป็นสาวเฮ็นไตซัง แต่ผมก็จะปฎิบัติต่อเธอตามปกติ

 

มีหลายสิ่งที่กวนใจผมอยู่………แม้ว่าจะมีหลายเรื่อง แต่ก็ยังไม่ถึงขั้นที่จะพูดว่า「อย่าเข้ามาใกล้ผมอีก」หากพูดถึงและการกระทำที่เหมือนเฮ็นไตซัง การพูดว่า「น่าขยะแขยง」หรืออะไรทำนองนั้นน่าจะทำให้เธอมีความสุขซะมากกว่า น่าจะถึงขั้นลงไปนอนดิ้นตัวสั่นแต่ไม่เป็นอันตรายอะไร

 

นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไม……ถึงมีJKสาวสวยที่ได้รับการฝึกฝนเป็นอย่างดีอยู่ที่นี่

 

“อะ เอมิซังเอมิซัง คุณควรหยุดทำแบบนั้นได้แล้ว”

 

“วัน?”

 

ไม่สิ ไม่ใช่「วัน？」สิครับ

 

“ผม เพราะว่าผมตัวเตี้ย……กางเกงใน ผมเห็นชัดเลย แต่ถ้าไม่กังวลอะไรก็ดีเหมือนกันครับ”

 

“วะ…….. ――――っ！？”

 

อะ ไม่ว่าเธอจะเป็นเฮ็นไตซังขนาดไหน เธอก็ยังมีความรู้สึกของเด็กผู้หญิงอยู่เน๊ะ

 

อาจเป็นเพราะทั้งตื่นตระหนกและนั่งคุกเข่าอยู่ เมื่อมองจากด้านข้างก็จะเห็นเป็นเธอกำลังคุเข่าและเอาหน้าอกแนบชิดใส่ผม

 

……..ถ้าหากว่าผมยังเป็นผู้ชายอยู่ นี่คงเป็นปัญหาเต็ม ๆ เน๊ะ

 

น่าเสียดายที่ตอนนี้ผมเป็นแค่สาวน้อย ดังนั้นผลจึงตรงกันข้ามไปเลย

ตรงกันข้าม

 

“…….ฮารู๊ ฮ้า”

 

“ครับ”

 

วันนี้เป็นครั้งที่ 3 แล้วที่มีใบหน้าแดงแจ๋เงยขึ้นมามองผม

 

“…….ถึงจะกลายเป็นสาวน้อยแล้ว แต่ยังมี……….ความต้องการเพศกับผู้หญิงอยู่หรือเปล่า?”

 

“ซ้า? ก่อนอื่นเลยผมไม่เคยอยู่ในร่างกายแบบนี้มาก่อน”

 

ผมรู้สึกว่าเป็นJKซังประจำการที่พูดบางอย่างที่ตรงไปตรงมามาก ๆ แต่โดยส่วนตัวผมแล้วก็ไม่ได้รู้สึกแย่อะไร……บางทีอาจเพราะว่าเธอยังเป็นสาวน้อยวัยอยากรู้อยากเห็น หรืออาจเป็นเพราะร่างกายผู้หญิงไม่มีค่าอะไรไปมากกว่าอาหารตา จะระดับไหนผมก็ไม่มีปัญหา

 

แต่ถ้าผมยังเป็นผู้ชาย……ผมคงตกใจไม่น้อย ถ้าจู่ ๆ ก็มีสาวสวยหน้าอกโตขนาดนี้มาพูดอะไรทำนองนี้กับผม

 

“งั้นเหรอคะ……”

 

“ก็อย่างงั้นแหละเน๊ะ”

 

ยังไงดี ดูเอมิซังจะคิดอย่างจริงจัง

 

“……..ถ้าอย่างงั้นก็ไม่มีปัญหาในการอาบน้ำด้วยกันสินะคะ”

 

“มือ”

 

“วัน！”

 

มือของเธอสัมผัสมือของผมที่เหยียดออกไป

 

“……..ฮะ！？”

 

“การปรับพฤติกรรมอย่างมีเงื่อนไขจะสมบูรณ์แบบหลังจากผ่านไปไม่กี่ครั้งเน๊ะ……..”

 

ผมรู้สึกเหมือนมองเห็นหางที่ไม่มีอยู่จริงของเอมิซัง

 

 

◇

 

 

“――――นี่คือตัวตนที่แท้จริงของฮารุตัน คือตัวตนฮารุจังจริง ๆ”

 

ในห้องใต้ดินแห่งหนึ่ง

 

มีทั้งเด็กทั้งผู้ใหญ่ชายหญิง 9 คนมารวมตัวกัน

 

“ฮารุจังเป็นผู้ชายวัยทำงานที่เป็นผู้ชื่นชอบวรรณกรรมรุ่นเยาว์อยู่ภายใน”

 

“เสียงนั่น วิธีพูดแบบนั้น…….”

 

“และสกิลเรนเจอร์……..ที่มากไปกว่านั้น”

 

“★『ดาว』――ทั้งความคิดที่เป็นไปได้ที่ว่า『เหมือนระบบเกมส์』เลเวลที่เกินขีดจำกัดของมนุษยชาติ ยังกับ『กลับชาติมาเกิดใหม่』เลย”

 

“แล้ว นี่คือ ――”

 

ผมบลอนด์ยาวที่ยาวถึงเอวของเธอ

 

ฟุคายะ รุรุ กับ มิคาสุกิ เอมิ และเด็กผู้หญิงที่พวกเขาได้เห็นเป็นครั้งแรก ที่ชื่อว่า คุชิมะ จิโฮะ ใบหน้าของเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่กำลังย้วยทำเอาอยากดูแลแบบผิด ๆ แม้แต่กับผู้หญิง และสาวน้อยที่กำลังละลายนั่นก็ส่งเสียง「หาว~」

 

ฟันเขี้ยวคู่ที่มองเห็นได้แวบหนึ่ง เสียงหาวที่ออกมาพร้อมกัน ขาที่กางออกกว้างอย่างเป็นธรรมชาติ ราวกับเป็นเด็กสาวอายุน้อยที่น้อยยิ่งกว่าสาวน้อยที่ยังไม่ได้เรียนรู้「พฤติกรรมของผู้หญิง」

 

เหลือบเห็นต้นขาของเธอที่โผล่พ้นออกมาวับ ๆ แวบ ๆ จากกระโปรงจีบที่เธอสวม

 

“หน้าของฮารุจัง น่ารักเหลือเกิน แต่ข้างใน――เป็นผู้ชายล่ะ”

 

“ผู้ชาย……”

 

“ฮารุจังเป็น……….”

 

“จนกระทั้งปีก่อน………”

 

“ไม่จริง……..”

 

“――เนื่องจากข้อตกลงของพวกเราในฐานะปฐมกาล ทางเราจึงอนุญาตให้พวกคุณได้เห็นรูปลักษณ์อันน่ารักของฮารุจัง ซ้า จากนี้ไปจะเป็นการตัดสินใจของพวกคุณแล้ว”

 

“――พูดอีกอย่างก็คือโชตะล่ะโว้ยค๊า！！！ ฉันจะให้ความร่วมมือเต็มที่！！！”

 

“……..สมแล้ว ยังคงสามารถรักษาจิตวิญญาณนั้นไว้ได้แม้ว่าตัวตนจะถูกเปิดเผยแล้ว อ้า ไม่ต้องกังวลไป ทางเราได้พูดคุยกับบริษัทในเครือและหุ้นส่วนทางธุรกิจของบริษัทของคุณแล้ว”

 

“ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะถูกแซงหน้าสำหรับคนแรกแบบนี้…….ตูข้าเอาด้วย”

 

“ผะ ผมด้วย！”

 

“ฉันก็เข้าร่วมด้วย ประชุมเพื่อปกป้องฮารุจัง”

 

“ดิฉันก็ด้วยเน๊…….รู้สึกเหมือนได้มีเหลนในวัยนี้เลย………”

 

“แม้แต่ผู้ชายก็น่ารักได้หากแต่งตัวน่ารัก และถ้าพูดชมไปเรื่อย ๆ ก็จะค่อย ๆ กลายเป็นเด็กผู้หญิงถูกไหม? ฉันเคยทำไปหลายคนแล้วด้วยสิ…….อุฟุๆๆๆๆๆ…….”

 

“ตั้งแต่ชายชราถึงหญิงชรา พี่ชายถึงพี่สาว……..คนที่ดูเหมือนพี่สาวแต่เสียงเท่านั้นที่เป็นพี่ชาย……ช่างเป็นการรวมตัวที่สุดยอดจริง ๆ สำหรับอีกครั้งหนึ่ง”

 

“ถึงจะเคยได้ออฟไลน์มีตติ้งมาหลายครั้งแล้ว ………แต่ไม่เคยคาดคิดเลยว่าจะมาถึงขนาดนี้ได้น๊า”

 

“นี่ยังไม่ครบทุกคนล่ะเน๊ะ”

 

“ต่างประเทศเหมือนจะมืดไปแล้วด้วยสิ”

 

ฉากต่าง ๆ ของ「ฮารุจัง」กำลังถูกฉายอยู่ในห้องอันมืดมิด

 

เวลาแห่งการพูดคุยยังคงดำเนินต่อไป ในขณะที่พวกเขาดูไปด้วย

 

 

 

 

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

ขอบคุณมากสำหรับการอ่านตอนที่ 27

 

งานนี้เดิมตั้งใจโพสต์หลายเรื่องพร้อมกัน จากนี้ไปจะโพสต์ประมาณ 3,000 ตัวอักษรวันละครั้ง

ฉันเริ่มเขียนเรื่องนี้เพราะต้องการอ่านเรื่องเด็ก TSไลฟ์สดในดันเจี้ยน（อิทธิพล）

 

“การไลฟ์สดในดันเจี้ยนควรจะได้รับความนิยมมากกว่านี้”

“อะไรก็ได้ อยากเห็นโลลิ TS”

 

หากคุณคิดเช่นนั้น เราจะยินดีอย่างยิ่งหากคุณสามารถเปลี่ยนการให้คะแนนด้านล่างจาก [☆☆☆☆☆] เป็น [★★★★★] และเปิดการแจ้งเตือนสำหรับบทล่าสุดโดยการบุ๊กมาร์ก ฉันยังขอขอบคุณความคิดเห็นที่สนับสนุนและติดตามของคุณ

https://ncode.syosetu.com/n1479ik/27/

 

 

 

 

แปลโลลิคลั่ง 2-3 ตอน ต่อ 1 โลลิเฮดช็อต