ตอนที่ 24 ค่าชดเชยสำหรับข้อผิดพลาดในการไลฟ์สดคือ สำนักงานใหญ่สมาคมดันเจี้ยน

 

“ฟู๊ว”

 

จริง ๆ แล้วผมใม่ชอบอุปกรณ์หลบหนีฉุกเฉินนี่เท่าไหร่  เพราะเวลาใช้จะทำให้ผมรู้สึกเบลอไปชั่วขณะ

ก็ประมาณแบบว่า ความรู้สึกเหมือนที่ก้นของผมปวดหนึบ ๆ เวลาอยู่บนเครื่องบิน 

 

ม๊า แต่เมื่อคุณกลายเป็นระดับกลางขึ้นไป ก็มักจะได้ใช้บ่อย ๆ จนแทบจะทุกครั้งเลยล่ะมั้ง……อืม ถึงจะแปลกนิดหน่อย แต่ใช้ ๆ ไปก็จะชินเอง

 

แต่ว่า เมื่อเทียบกับสถานที่ประจำของผมแล้ว ที่นี่มีพื้นที่ขนาดใหญ่ที่มีร้านค้ามากมาย และร้านรับซื้อดรอป――คนล้นเต็มไปหมดเลยสุดยอด

 

“อาเร๊ะ?”

 

วันนี้มีอีเว้นต์อะไรหรือเปล่า?

 

“……ฮารู๊รรร…..ในที่สุดก็ออกมาสักที……”

 

“ก่อนอื่นเลยนะคะ กรุณาสวมเสื้อฮู้ดตัวนี้คลุมหัวไว้ก่อน นี่กลายเป็นเรื่องยุ่งยากนิดหน่อยค่ะ”

 

“เอ๊ะ? เอมิซัง? คุชิมะซัง?”

 

พอผมกระโดดออกมาจากทางตันของดันเจี้ยนกลับมาที่ทางเข้า ที่ข้างหน้าของผมก็คือ เอมิซังกับคุชิมะซัง

 

…….กับ เอ่อ ตำรวจราว ๆ 30 นาย…….พร้อมอาวุธครบมืออยู่โดยรอบ……ม๊ายเอา น่ากลัว

 

ที่ด้านหลังยังมีรถตำรวจมากกว่า 10 คัน และบริเวณโดยรอบก็ถูกบังไว้ด้วยผ้าใบสีฟ้าที่มักจะเห็นในทีวี

 

ช่างเป็นบรรยากาศที่สุดยอดจริง ๆ ……นี่มันอะไรกัน

 

“……มีบางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้นงั้นเหรอครับ?”

 

น่ากลัวววว……โลกนี่น่ากลัว

 

“……เรื่องนั่นก็เกี่ยวกับฮารุจังยังไงล่ะ！？”

 

“อุว้า รุรุซัง”

 

ผมสะดุ้งสุดตัวเมื่อจู่ ๆ ก็มีเสียงดังมาจากด้านหลังของผม และที่ด้านหลังนั่น……ผมรู้ได้ทันทีว่าเป็นรุรุซัง เพราะเธอไม่มีหน้าอกสักนิด……รุรุซังกำลังกอดผมอยู่

 

ไม่สิ ผมรู้สึกถึงยอดฟูที่กดดันเข้ามานิดหน่อย

แต่ผมบอกได้เลาว่านั่นเป็นหน้าอกปลอมที่เกิดมากจากเสื้อชั้นใน แต่ผมจะปิดปากไว้

 

ผมถูกกอดลัมีฮู้ดมาคลุมหัวผมไว้

 

เชี่ยวชาญกันจัง

 

“？？？”

 

“……..ฮารุจ๊าง…….ดัง……”

 

“อะ อยู่ที่นี่อยู่แล้วสินะ เพราะแบบนั่นเลยแวะมาบอกว่ามีอะไรเกิด…….แต่ว่านั่น? ทำไมถึงทำเหมือนต้องส่วนตัวด้วย”

 

“…….อาจจะเป็นความผิดของฉันเอง แต่ว่านา――…….แต่ว่าน๊า――……….”

 

“？？？”

 

ดูเหมือนรุรุซังพยายามเกาะติดกับจนเดินกะโผลกกะเผลกกัน

 

หนักนิดหน่อย……แม้ว่าจะเสริมกำลังกล้ามเนื้อด้วยพลังเวทมนตร์แล้วก็ตาม แต่โดยพื้นฐานแล้วผมยังคงเป็นสาวน้อย

 

“มิคาสุกิซัง เอาไว้ค่อยให้คำอธิบายโดยละเอียดทีหลังดีกว่าค่ะ ฮารุซังคงจะเหนื่อยการพิชิตชั้นที่ 200 อยู่แน่ ๆ”

 

“คุชิมะซัง…….นั่นสินะคะ ดูเหมือนจะไม่มีอาการบาดเจ็บอะไรด้วย ดังนั้นรีบออกจากที่นี่ดีกว่าค่ะ”

 

“？”

 

อะไร 200 ชั้น？

 

ผม……พอมาลองคิดดูดี ๆ แล้วก็เริ่มสงสัยขึ้นมาแล้วเหมือนกันว่ามีกี่ชั้นกันแน่

มันโดนบล็อคไว้ที่ประมาณชั้น 49 ใช่ไหม？

 

ผมไม่เข้าใจจริง ๆ ว่าวันนี้เกิดอะไรขึ้น เพราะรุรุซัง

 

โม๊ว เรื่องวุ่นวายเกินไปแล้ว………

 

“ค่ะ เราสามารถให้ความคุ้มครองได้อย่างปลอดภัยแล้วค่ะ ต้องขออภัยในความไม่สะดวกด้วยนะคะ……..”

 

เอมิซังก้มหัวให้กับเจ้าหน้าตำรวจที่เข้ามาใกล้

 

เอมิซัง………ในที่สุดก็โดนรู้ว่าเป็นสาวเฮ็นไตซังแล้วสินะ?

นั่นเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมคุณตำรวจถึงมากันมากมายใช่ไหม?

 

ไม่สิ ดูเหมือนที่ด้านนอกผ้าใบสีฟ้าก็มีเสียงดังมากเลยเหมือนกัน?

 

นอกจากนี้ ไม่มีทางที่จะทำกันขนาดนี้เพียงเพราะว่างานอดิเรกในทางที่ผิดต่อเด็กผู้หญิงถูกค้นพบหรอก……..ดูเหมือน รุรุซังคงจะทำอะไรบางอย่างลงไปอีกแล้ว

 

อืม คำตอบหนึ่งเดียว

สามารถพูดแบบได้อย่างแน่นอน

 

“ฮารุซัง เดินไหวไหมคะ?”

 

“ครับ อะ ไม่มีอาการบาดเจ็บอะไรเลยด้วย ไม่จำเป็นต้องเข้ารับการรักษาหรอกครับ คุชิมะซัง นี่เป็นการเดินเล่นตามปกติ ดังนั้นความเสียหายจึงเป็นศูนย์”

 

วันนี้ คุชิมะซังไว้ผมหางม้าดูดีจัง

 

เพราะว่าเธอเป็นคนที่จริงจังมาก มีบรรยากาศที่ดูเหมือนกับจะรู้สึกกังวลอยู่ตลอดหากไม่อธิบายให้ชัดเจน

 

“เอ๊ะ ค่ะ……เพราะว่าฉันดูจากไลฟ์สดมาแล้วล่ะคะ เรื่องนั้นไม่เป็นไร……..”

 

“อย่างงั้นเหรอครับ ถ้าอย่างงั้น…….อาเร๊ะ?”

 

แล้วทำไมถึงเป็นไลฟ์สด?

 

…….ถ้ากลายเป็นไลฟ์เก็บถาวรแล้วก็จะดูได้ แต่……..ไม่สิ ไม่เข้าใจเลย

 

ลองคิดูแล้ว ผมรู้สึกถึงสัญญาณของรุรุซังระหว่างที่กำลังไลฟ์สด แต่ว่าก่อนอื่นเลยผมเชิญมาแค่พวกปฐมกาล 10 + 1 คนเท่านั้นเอง

 

……อะ สงสัยว่าพวกเธอสามารถดูได้ด้วยสิทธิพิเศษของผู้ดูแลหรือเปล่านะ……อย่างที่คิด ผมไม่เข้าใจเลยจริง ๆ

 

“……..เข้าใจแล้วค่ะ ฮารุซังดูเหมือนว่าจะต้องพาคุณไปโดยรถตำรวจคันนี้ค่ะ เอาล่ะ เข้าไปกันเถอะ”

 

“เอมิซัง? อะ เข้าใจแล้วครับ”

 

 อ้า น่าสงสาร…..สุดท้ายเธอก็กลายเป็นปัญหาให้กับคุณตำรวจ……..

 

ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของผมเอง ผมจะช่วยอธิบายเองว่า「ไม่ได้โดนเธอล่วงละเมิดอะไร」

แต่ทำไมพวกเขาถึงให้ผู้กระทำความผิดและผู้เสียหายซึ่งยังเป็นผู้เยาว์ทั้งคู่ไว้ในรถคันเดียวกันด้วยล่ะ?

 

เพราะรู้จักกันงั้นเหรอ?

ไม่เข้าใจเลยจริง ๆ

 

“……..ก่อนอื่นมาคุยกันก่อนเน๊ะ บางทีสิ่งที่ฮารุจังกำลังคิดอยู่อาจจะผิดก็ได้เน๊ะ?”

 

“มุ หมายความว่ายังไงกันครับ? รุรุซัง”

 

ผมรู้สึกว่ามือกำลังถูกดึงแรง ๆ

 

ผมถูกลากไปด้วยโดยรุรุซังที่ดูเหนื่อยล้า

 

“？？？？”

 

…….นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

 

ประสบการณ์การได้นั่งรถตำรวจโดยที่ไม่ได้ทำอะไรผิดนั้นล้ำค่ามาก สำหรับผมมันทั้งสนุกและรู้สึกดี

 

 

◇

 

 

รถตำรวจทำให้รู้สึกตื่นเต้นมาก

นอกจากนี้การขับขี่ก็ค่อนข้างนุ่มนวลเช่นกัน

 

แต่ทว่า

 

“เอ๊ะ〝っ。　……………………………………ไลฟ์สดมัน”

 

“ค่ะ ตอนแรก็ปิดไม่ให้คนทั่วไปเข้าชมตามที่ตั้งไว้ แต่ช่วงกลางไป…….”

 

นี่คือสิ่งที่ทำให้ผมรู้สึกหน้าซีด

เป็นสิ่งที่ไม่แปลกที่จะเกิดขึ้นกับผม เมื่อผมเข้าใจแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น

 

“…….ตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ?”

 

“ก็ ก่อนที่ฮารุซังจะกินข้าวเที่ยง……..”

 

“เอ๋――……..”

 

ทำลงไปซะแล้ว――………

 

อุบัติเหตุที่เกิดจากการลืมปิดไลฟ์ ความผิดพลาดที่เกิดขึ้นระหว่างไลฟ์ม และการแสดงสิ่งที่ไม่ควรแสดง ว่าไปแล้วผมเคยคิดว่า「ถ้าระวังไว้ โดยปกติก็ไม่มีทางเกิดขึ้นหรอก ถ้าเป็นผม ผมจะไม่มีวันทำแบบนั้นหรอก」

 

แต่ ผมทำลงไปซะแล้วน๊า…….ผมควรทำยังไงดี

 

ไม่สิ ม๊า ผมไม่ได้พูดถึงเรื่องตัวเอง ไม่ได้โชว์หน้าตาด้วยซ้ำ

 

ดังนั้นผมมั่นใจว่าปลอดภัย……ผมคิดว่ามีแค่คนธรรมดา ๆ เท่านั้นที่อยู่ที่นั่น…….แต่ก็น่ากลัวนิดหน่อย

 

อาเร๊ะ?

 

ยังไงดี แค่น่ากลัวนิดหน่อย

ถ้าอย่างงั้นก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร

 

“ทางเราได้แก้ไขส่วนที่มีปัญหาในระหว่างการไลฟ์ให้แล้วค่ะ ……แต่เราก็ไม่สามารถทำอะไรได้หากมีผู้ชมบันทึกไว้ในเครื่อง แต่………”

 

อะ ทำให้เกิดปัญหาขึ้นซะแล้ว…….ขอโทษเน๊ะ?

 

“ขอบคุณมากเลยครับ เอมิซัง แต่ผมไม่คิดว่าจะมีปัญหาอะไรเป็นพิเศษ”

 

“เหล้าค่ะ”

 

“ขอประทานอภัยเป็นอย่างสูงครับ”

 

พอนึกแล้วผมก็จำได้ว่าตัวเองบอกว่าดื่นเป็นประจำ……มันจบแล้ว

 

“อะ เอมิจังรีบคอมเมนต์ทันทีหลังจากที่พูดออกมา คิดว่าน่าจะไม่เป็นไร ตราบใดที่ไม่มีคนเล็งเป้าไปที่ฮารุจัง”

 

“งั้นเหรอครับ……….”

 

“ก่อนอื่นเลย ความสูงของฮารุซังถูกทราบจากความสูงของหน้าจอไลฟ์สดแล้วค่ะ ฉันไม่คิดว่าจะมีคนปกติคิดจริงจังว่าคนที่สูงเท่ากับนักเรียนประถมจะดื่มเหล้า”

 

「ฉันอยากให้หยุดดื่มโดยทันทีค่ะ」 คุชิมะซังกล่าวเสริมด้วยน้ำเสียงจริงจัง

 

อืม………ก็นั่นสินะ……..ร่างกายของผมเหมือนเด็ก 6 ขวบแท้ ๆ เลย………

 

เธอเช็คเหล้าในห้องพักของโรงแรมทุกวันเพื่อดูว่ามีลดลงไปบ้างหรือเปล่า……แม้ว่าเธอจะไม่ได้พูดอะไรเป็นพิเศษก็ตาม แต่………

 

“ยังไงก็ตาม ตามกฎหมายแล้วฮารุซัง『ยังคงเป็นผู้ใหญ่ที่ชื่อ โซยะ ฮารุมิซัง』ถึงจะพูดแบบนั้น……..แต่ว่าหากผู้เยาว์ดื่มแอลกอฮอล์ อย่างมากที่สุดพวกเขาก็จะได้รับการตัดเตือนอย่างเข้มงวด ความร้ายแรงที่จะตามมาคือ พ่อแม่ต่างหากที่จะถูกจับกุมค่ะ”

 

“…….สถานการณ์ปัจจุบันจะกลายเป็นพวกเราหรือเปล่า?”

 

“ไม่ค่ะ พวกเราเองก็ยังเป็นเพียงผู้เยาว์ หากพูดตามกฎหมายแล้ว ผู้ปกครองก็ยังคงเป็นพ่อแม่ของฮารุซัง………แต่เมื่อพิจารณาแล้ว เพราะว่ารูปร่างหน้าตาของฮารุซังในปัจจุบันมีส่วนเกี่ยวข้องกับดันเจี้ยน บางทีอาจจะใช้บทบัญญัติพิเศษเกี่ยวกับดันเจี้ยนค่ะ”

 

“………หรือก็คือ?”

 

“ประเด็นที่อาจเป็นเรื่องร้ายแรงที่สุดในไลฟ์สดครั้งนี้ ต่อให้จะลุกโชกขึ้นมาการดื่มแอลกอฮอล์โดยยังไม่บรรลุนิติภาวะ ยังไงก็จะไม่มีปัญหาทางกฎหมายค่ะ”

 

“จ๊า”

 

“แต่ว่า มันจะขัดขวางพัฒนาการในอนาคตของฮารุซังอย่างแน่นอน ดังนั้นถ้าคุณไม่เลิกดื่ม อย่างน้อยก็ควรจะดื่มให้พอประมาณค่ะ”

 

“ครับ”

 

“ฉันเองก็หงุดหงิดเป็นอย่างมากที่ไม่มีหนทางที่จะบังคับคุณได้……แต่ การให้หยุดดื่มอย่างกะทันหันก็ไม่ใช่ความคิดที่ดี คงเกิดความอยากจนหงุดหงิดได้จริงไหมคะ?”

 

ผมไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องย่อร่างเล็ก ๆ ให้เล็กลงอีก

 

พูดตามตรงก็ยากมาก

แต่ผมจะไม่มีวันหยุดดื่ม

 

“――แต่ เรื่องครั้งนี้เองก็เป็นความผิดของรุรุอีกแล้ว”

 

“เอ๊ะ?”

 

“เป็นอย่างงั้นแหละ เพราะอย่างงั้น ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับฮารุจัง พวกเราจะทำอะไรสักอย่างให้เอง สัญญาเลย”

 

“เอ๊ะ? เอ๊ะ?”

 

ระหว่างที่ผมกำลังรู้สึกเสียใจมาก ทันใดนั้นน้ำเสียงของพวกเธอก็เปลี่ยนไปจนทำให้ผมเงยหน้าขึ้นมอง ………ทั้ง 2 คน……บางที……คงจะมีสีหน้าเหมือนกับผมเมื่อกี้

 

นอกจากนี้ ตอนที่เด็กคนนี้พูดว่า「สัญญาเลย」ก็น่ากลัวเหมือนกัน

 

“? รุรุซัง? กะแล้ว คุณขว้างอะไรบางอย่างมาใส่ผมจริงสินะ?”

 

“ไม่ได้ขว้างค๊า！……..ถึงจะอยากพูดแบบนั้น แต่………”

 

“ด้วยเหตุการณ์ในครั้งนี้ ทำให้เกือบจะเป็นที่แน่นอนแล้วว่า……….คำสาปของรุรุกำลังส่งผลต่อฮารุ………”

 

“เอ๊ะ?”

 

“ฮารุซัง”

 

“คุชิมะซัง?”

 

“ฉันเองก็พึ่งเคยได้ยินเหมือนกัน แต่ คือที่เกิดขึ้น……”

 

คำสาปของรุรุซัง?

 

เอ๊ะ?

 

ไม่ใช่เรื่องตลกตามปกติงั้นเหรอ?

 

“ฮารุซัง จะว่าอะไรไหมคะหากจะมีผู้ใหญ่เข้ามาด้วย?”

 

“เอ๊ะ? อะ ครับ ผมเองก็เป็นผู้ใหญ่คนหนี่งเหมือนกัน”

 

“อย่างงั้นเหรอค่ะ …….มิคาสุกิซัง”

 

“ค่ะ จะติดต่อให้เอง”

 

คราวนี้เป็นมือของคุชิมะซังที่กุมมือผมไว้ ก่อนดึงเบา ๆ

 

……….เชิญเลย จะยังไงก็ได้

 

พวกเธอคิดยังไงกับผมกันแน่?

รู้ใช่ไหมว่าผมเป็นผู้ชายที่เป็นผู้ใหญ่แล้วน่ะ?

 

คงยังไม่ลืมกันใช่ไหม?

 

เน๊ะ?

 

 

◇

 

 

“โซยะ ฮารุมิซัง คุณคงเผชิญกับสถานการณ์ที่ยากลำบากมาไม่น้อย……..อีกครั้ง ทางเราต้องขออภัยจากใจจริงสำหรับความล่าช้าในการสนับสนุนจากสมาคมของเรา”[ความปลอดภัยสาธารณะซัง]

 

“เอ๊ะ? อะ ครับ ผมก็ซ่อนตัวไว้เหมือนกันจะไม่พบก็ไม่แปลก”

 

“โซยะ ฮารุมิซัง เพศ ชาย อายุ 25 ปี――หลังจากเรียนจบมหาวิทยาลัย――ทำงานที่บริษัทหุ้นแห่งหนึ่งมา 2 ปี ผลการเรียนดี ความประพฤติดี และมีทัศนคติที่ดีในการทำงาน ยังไงก็ตาม ในปีที่แล้วจู่ ๆ ก็ขาดงานกะทันหันอย่างต่อเนื่อง และถูกให้เกษียณเนื่องจากสถานการณ์ของบริษัท …….อ้า ขอโทษที ฉันก็ชอบเป็นแบบนี้อยู่เรื่อย”[ความปลอดภัยสาธารณะซัง]

 

“……..อาโน นั่นคือสิ่งที่เรียกว่าความปลอดภัยสาธารณะเหรอครับ?”

 

“หากจะว่าไปแล้วก็เป็นเช่นนั้น”[ความปลอดภัยสาธารณะซัง]

 

 

“ฉันก็ขออภัยด้วย นี่นามบัตร……..”[ประธานซัง]

 

“………สมาคมดันเจี้ยน……….ประธาน ซัง?”

 

ห๊ะ?

 

ความปลอดภัยสาธารณะซัง

ประธานซัง

 

โอจิซัง(ลุง)

โอจี่ซัง(ปู่)

 

“……..？？？？？”

 

“………จิตสำนึกของโซยะซัง แน่ใจ่ว่ายังเป็นผู้ชายวัยทำงานถูกไหม……..”

 

“ฉันเดาว่าเขาไม่สามารถตามทุกเรื่องที่เกิดอย่างกะทันหันได้ทันค่ะ พวกเราก็ด้วยค่ะ หลังจากลงดันเจี้ยนมาหลายชั่วโมง ทุกคนก็น่าจะเหนื่อยมากจนคิดอะไรไม่ออกแล้วค่ะ”

 

“ปกติแล้วจะฉลาดกว่าฉันด้วยค๊า และก็อ่านหนังสือที่ฉันอ่านไม่ออกได้ด้วยซ้ำ！ ฮารุจัง！”

 

“ถ้าทั้งสองคนไม่ได้ดำดิ่งลงไปในดันเจี้ยนตามปกติ นั่นสินะ……..ก็เหมือนกับการให้แสดงความคิดเห็นทันทีหลังจากที่พึ่งดูหนังจากในโรงจบมาไง พวกเราก็พอจะดีขึ้นแล้วค่ะ”

 

เอมิซังกับรุรุซังค่อย ๆ ช่วยกันปฏิเสธข้อสงสัยที่ว่าผมกลายเป็นสาวน้อยไปแล้ว

 

ตอนนี้ก็เชื่อได้เน๊ะ

ตอนนี้

 

…….ขอโทษ โดยปกติแล้ว「ก็」เชื่อได้แหละ

 

ชายชราทที่ดูจริงจังเริ่มพูดกับผม ในขณะที่มีเพียง「？？？」อยู่ในหัวของผม

 

“เช่นนั้น ยินดีที่ได้รู้จัก โซยะ ฮารุมิซัง สถานการณ์ของคุณคือ จะได้การคุ้มครองจากทางเรา”

 

“เอ๊ะ แต่ ผม”

 

“ไม่ต้องกังวลไป หากคุณมีคำขอ บุคลากรจะยังคงเป็นมิคาสุกิซังและฟุคายะซังจากสมาคม และคุชิมะซังจากฝ่ายรักษาความปลอดภัยสาธารณะ”

 

“เอ๊ะ? อะ เรื่องนั้นไม่เป็นไรครับ”

 

ตอนนี้ผมแค่พยายามจะยกเลิก แต่คุชิมะซังเป็นเจ้าหน้าที่จากฝ่ายรักษาความปลอดภัยสาธารณะงั้นเหรอ?

 

อะ แต่บางทีก็ดูมีออร่าแบบนั้นน่ะ

 

“โซยะซัง ข้อมูลต่อไปนี้ไม่สามารถเปิดเผยต่อสาธารณะชนได้ ดังนั้นแล้ว ต้องขอโทษด้วย แต่กรุณาช่วยเซ็นต์ยินยอมลงบนหนังสือสัญญาฉบับนี้ด้วย”

 

“เอ๊ะ? อะ ครับ”

 

มีการยื่นปากกาและกระดาษให้ผม

 

…….มันเป็นเหมือนคำสัญญาที่เป็นลายลักษณ์อักษรที่ถูกเขียนด้วยพิมพ์ดีดยืดยาวไม่รู้จบ

 

……ผมเขียนชื่อตัวเองด้วยมือเล็ก ๆ ตามปกติ โดยเชื่อว่าไม่ใช่อะไรอย่าง「ต้องขอโทษด้วยที่ต้องหลอกลวง」หรืออะไรทำนองนั้น

 

“…….โซยะ ฮารุมิ…….อะ ลายมือของฮารุจังดูเหมือนผู้ชายเลย”

 

“ในแง่นั้น ดูเหมือนเขาจะยังคงเป็นผู้ชายอยู่จริง ๆ นะคะ”

 

อาโน รุรุซังกับคุชิมะซัง อย่าเข้ามามองจากทั้งซ้ายทั้งขวาแบบนี้สิ

 

“……..เรียบร้อย ถ้าอย่างงั้นมาคุยกันเถอะ เหตุการณ์ปัจจุบันระหว่างโซยะซังกับฟุคายะซัง”

 

เอ๊ะ?

 

เรื่องบางอย่างที่เกี่ยวกับรุรุซังด้วย?

 

“ปรากฏการณ์ที่ไม่รู้จักที่เกิดขึ้นภายในดันเจี้ยน ทางเราจะแบ่งปันข้อมูลเกี่ยวกับปรากฏการณ์ที่ถุกเก็บไว้เป็นความลับนี้”

 

……ผมรู้สึกประหลาดใจเล็น้อย แต่แน่นอน

 

จู่ ๆ ผมก็กลายเป็นเด็กผู้หญิงที่แตกต่างจากเดิม และโชคร้ายมากมายก็เข้ามาครอบงำ

ไม่สามารถให้เหตุผลกับสิ่งเหล่านี้ได้เลย

 

……เดี๋ยวก่อน นี่มัน หรือว่าบางทีคนที่อยู่เบื้องบนรู้เรื่องพวกนี้ ถึงจะไม่รู้ว่าจะรู้วิธีคลายคำสาปได้ไหม แต่แบบนี้…….กลับไปเป็นผู้ชายได้ใช่ไหม?

 

………อ้า ไม่สิ ก่อนหน้านั้น เรื่องคำสาปของรุรุซังต้องมาก่อน

 

โฮร่า ถึงแม้ว่าผมจะกลายเป็นสาวน้อย แต่ก็ไม่มีอุปสรรคในการใช้ชีวิต…….ถึงจะถูกไล่ออกจากบริษัท……..ไม่ แต่ ในกรณีของเด็กคนนี้……โฮร่า

 

ถึงเธอจะปลดปล่อยวิญญาณอาฆาตไปให้คนรู้จัก แถมยังทำให้ตัวเองตกอยู่ในอันตรายด้วยเช่นกัน แต่หากต้องเลือกระหว่างเด็กคนนี้กับตัวผมเอง ผมก็ตงจะเลือกช่วยเด็กคนนี้ล่ะ

 

“ฮารุจัง…….อย่าจากไปไหนนะ”

 

“? อืม ผมอยู่ที่นี่ไง?”

 

อาจเป็นเพราะชายชราและลุงเจ้ากี้เจ้าการที่อยู่ตรงหน้า จึงทำให้รุรุซังดูกังวล

 

ผมบีบมือเธอที่ยังจับอยู่กลับไปแน่น

ผมอยากให้เธอสามารถพึ่งพาได้ในฐานะที่เป็นผู้ชายอายุมากกว่า เป็นครั้งคราวน่ะ

 

 

 

 

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

ขอบคุณมากสำหรับการอ่านตอนที่ 24

 

งานนี้เดิมตั้งใจโพสต์หลายเรื่องพร้อมกัน จากนี้ไปจะโพสต์ประมาณ 3,000 ตัวอักษรวันละครั้ง

ฉันเริ่มเขียนเรื่องนี้เพราะต้องการอ่านเรื่องเด็ก TSไลฟ์สดในดันเจี้ยน（อิทธิพล）

 

“การไลฟ์สดในดันเจี้ยนควรจะได้รับความนิยมมากกว่านี้”

“อะไรก็ได้ อยากเห็นโลลิ TS”

 

หากคุณคิดเช่นนั้น เราจะยินดีอย่างยิ่งหากคุณสามารถเปลี่ยนการให้คะแนนด้านล่างจาก [☆☆☆☆☆] เป็น [★★★★★] และเปิดการแจ้งเตือนสำหรับบทล่าสุดโดยการบุ๊กมาร์ก ฉันยังขอขอบคุณความคิดเห็นที่สนับสนุนและติดตามของคุณ

https://ncode.syosetu.com/n1479ik/24/

 

 

 

 

แปลโลลิคลั่ง 2-3 ตอน ต่อ 1 โลลิเฮดช็อต