ตอนที่ 18 「ไลฟ์สดดันเจี้ยนครั้งแรก（เปิดตัวทั่วโลก）」 2

 

【จำนวนมอนสเตอร์ที่แสดงบนกล้องไม่เพิ่มขึ้นตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว？】

【นอกจากนี้ สุดท้ายแล้วก็เลเวล３０～４０……】

【ถ้าเป็นปกตินี่คงเข้าโซนที่ไปโซโล่ไม่ไหวแล้ว…….】

【ในบรรดาสตรีมเมอร์ถึงจะมีคนแปลก ๆ ที่พูดน้อยมาก ๆ อยู่ แต่…….】

 

【ม๊า ก็แปลกตั้งแต่เลือกโซโล่แล้ว……..】

【ในทางที่ดี？】

【ฟังดูเป็นเรื่องดีไหมล่ะ？】

【คุสะ】

 

【เอาจริงก็ไม่มีอะไรนอกจากคำสรรเสริญ】

【ไม่ว่าจะดีหรือแย่ นี่ก็คือขอบเขตของยมืออาชีพ】

 

อืมอืม ดันเจี้ยนก็ต้องเป็นแบบนี้แหละ

 

ตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว เสียงเดิน เสื้อผ้าที่ส่งเสียงกรอบแกรบถูกทำให้เงียบ และเสียงของอุปกรณ์ก็ปิดเสียงลงแล้ว

 

ผมปิดบังตัวตน จากนั้นก็กลับมาใช้รูปแบบปกติในการเคลื่อนที่ไปตามผนัง โดยใช้ร่มเงาของหิน ทีละน้อย ทีละน้อย

 

ต้องแบบนี้แหละเน๊ กะแล้วจะเล่นเกมก็ต้องมีเลเวลที่เหมาะสมด้วย

 

ผมไม่รู้ว่าตัวเองมีความสามารถพิเศษอะไรหรือเปล่า แต่ผมชอบการซุ่มยิงแบบซ่อนเร้น

ผมเลือกอาชีพแนวหลัง เพราะทั้งชอบ และไม่อยากเจ็บ ――สไนเปอร์

 

ผมได้รับสกิลต่าง ๆ แต่แทนที่จะเป็นแค่มือปืน ผมเลือกเป็นทั้งฮันเตอร์ เรนเจอร์ เซอร์ไวเวอร์ เป็นผู้รู้รอบด้านที่สามารถยืนหยัดได้เพียงลำพัง

 

อย่างดีที่สุดคือ กลายเป็นคนเก่งรอบด้าน อย่างแย่ที่สุดคือ กลายเป็นไม่เก่งอะไรเลย

แต่สิ่งนี้เหมาะกับนิสัยของผม

 

ถ้าพูดแบบเกมส์ล่ะก็ ต่อให้เป็นเกมส์ธรรมดา ๆ ผมก็ชอบประเภทที่บาลานซ์ที่สุด

 

การที่สามารถทำสิ่งต่างๆ มากมายได้ตั้งแต่ระดับเริ่มต้น ทำให้ผมรู้สึกว่าสามารถทำได้ทุกอย่าง

 

【แต่สุดยอดเลย……】

【อ้า…….มีการวิจัยบนกระดานข่าวแล้ว แต่จริง ๆ แล้วฮารุจังคือใครกันแน่】

【อันดับสูงสุด ตอนนี้ไม่ได้อยู่ใน 500 อันดับแรกของญี่ปุ่น ไม่สิ ไม่แม้แต่จะติด 1000 อันดับแรกด้วยซ้ำ…….】

 

【ไม่ต้องคิดหรอก ม๊า ฮารุจังอาจเป็นแค่ชื่อเล่น ดังนั้นเลยไม่มีอยู่ในตารางอันดับแหละนะ】

【เดิมทีการแนะนำตัวเองในไลฟ์สดครั้งแรกก็มีแค่คำว่า「ฮารุ」เฉย ๆ】

 

【อา พูดไปแล้วก็มีหลายคนที่เลือกจะไม่เปิดเผยชื่อเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาล่ะนะ】

【ท้ายที่สุดก็เป็นสังคมไลฟ์สดล่ะน๊า ต่อให้อยู่ในเอเจนซี่ แต่ก็อาจจะกลายเป็นปัญหาได้ ถ้าต้องโดนคนแปลกหน้าเข้ามาพัวพัน】

【ก็เป็นชีวิตที่ยากล่ะ】

 

ผมเดินหลบ ๆ ซ่อนเลียบไปกับกำแพง แล้วมองหาก้อนหินขนาดใหญ่หรือโพรง ――ผมในตอนนี้ตัวเตี้ย ดังนั้นขนาดที่สูงประมาณเอวผู้ใหญ่ก็เพียงพอสำหรับผมแล้ว ――ในการซ่อนตัว จากนั้นก็ชะโงกหน้าออกมาเพื่อสำรวจสภาพแวดล้อมโดยรอบ

 

แต่ไม่ใช่แค่ผมเท่านั้น นี่เป็นการเคลื่อนมาตรฐานของคนที่ทำหน้าที่สอดแนมให้กับปาร์ตี้

 

เมื่อได้ทำอะไรแบบนี้ ผมรู้สึกเหมือนกลายเป็นนักฆ่าในหนังเลย

 

【การเคลื่อนไหวไม่มีเสียเปล่าเลย】

【หลายคนที่ดูไลฟ์สดของฮารุจังบอกว่าการเคลื่อนไหวที่เห็นในไลฟ์สด「มีประโยชน์มาก」】

 

【เพราะว่าตูข้าหลังรักการเคลื่อนไหวของฮารุจังถึงได้กลายมาเป็นปฐมกาล】

【เข้าใจล่ะ】

 

【แล้วเพราะว่าเธอไม่พูดหรือโชว์เหมือนสตรีมเมอร์คนอื่น ๆ มันเลยให้ความรู้สึกเหมือนได้ดำดิ่งลงดันเจี้ยนด้วยตัวเอง…….แม้ว่าตูข้าจะไม่เคยเข้าดันเจี้ยนมาก่อนก็ตาม】

【ฉันด้วยฉันด้วย】

【รู้สึกดื่มด่ำอย่างไม่น่าเชื่อ】

【ทำเอารู้สึกอยากเล่นเกม VRแบบนี้เลยล่ะ】

 

【ยังไงดี ผู้ติดตาม………ไม่แย่แล้วรึ？】

【เห็นชัดเลยว่าถูกกองกำลังต่างชาติเข้ามายึดครองแล้ว】

【เอาจริงดิ】

 

【ยังไงไม่รู้แต่คนที่มีชื่อเสียงมากในประเทศที่พูดภาษาอังกฤษออกมาบอกว่า「คนสายสเคาท์*ควรใช้ไลฟ์สดนี้เป็นข้อมูลอ้างอิง」】

【ฮารุจังของพวกเราเมเจอร์เดบิวต์…….】

【วิ่งเร็วเกินในไม่กี่วัน】

(*หน่วยสอดแนม)

 

อะ ตอนนี้ลองคิดดูแล้ว ก็ไม่ได้พูดอะไรมาสักระยะแล้ว……..ไม่สิ ก็เหมือนทุกทีล่ะนะ

 

แต่ว่า ตอนนี้ผมได้โชว์เสียงออกไปแล้ว เลยคิดว่าควรจะคุยอะไรสักหน่อย

 

90% ของคนที่ดูไลฟ์สดเป็นพวกเดียวกันกับผม ――ยังก่อน หัวใจของผมนิ่งไว้ ――พวกเขาเป็นผู้ชาย เพศเดียวกัน ดังนั้นอย่างน้อยผมจะให้ได้ยินเสียงของโลลิให้ชุ่มชื่นใจบ้าง

 

เป็นน้ำใจของเพื่อนมนุษย์

 

“เอ๊ะโตะ เพราะว่าศัตรูแข็งแกร่งขึ้นมาได้สักระยะหนึ่งแล้ว ผมก็เลยต้องสู้ตามสไตล์ปกติของผม”

 

พูดแบบนี้ในไลฟ์สดกันใช่ไหมน่ะ?

 

ผม ไม่คอยได้ดูเท่าไหร่ ที่พอจะใช้อ้างอิงได้ก็มีแต่ของรุรุซัง ก็เลยไม่แน่ใจ แต่ผมคิดว่าเป็นการดีที่จะพูดสิ่งที่กำลังจะทำหรือคิดที่จะทำ

 

【จู่ ๆ ก็พูดออกมาก！！】

【น่าร๊าก】

【บันทึกไว้แล้ว】

 

【ถ้าพูดอีกประมาณ 5 นาที ฉันสามารถสร้างเสียงของฮารุจังด้วย AI ได้ ดังนั้นพูดมากกว่านี้ที】

【น่ากลัวอะไรเช่นนี้……】

【อย่างที่เดาไว้ พอจำนวนคนเพิ่มขึ้น จำนวนคนอันตรายก็เพิ่มขึ้นด้วย………】

 

“ที่ข้างหน้า……เอ๊ะโตะ มี 4 ตัวทางซ้าย 8 ตัวทางขวาล่ะ ผมจะเริ่มยิงจากตัวที่เคลื่อนที่เร็วเข้ามาใกล้ก่อน”

 

【สามารถบอกได้ในความมืดขนาดนั้น………】

【เลเวลของสเคาท์ น่าสงสัยจริงว่าเท่าไหร่กันแน่】

【ถ้ามองเห็นศัตรูได้มากเท่ากับฮารุจัง ก็ไม่ต้องกลัวว่าจะมีอุบัติเหตุเกิดขึ้น】

【ต้องให้รุรุจังอยู่ด้วยล่ะน๊า】

【คุสะ】

 

เปรี้ยง เปรี้ยง

 

【ขนาดอยู่ในเลเวลระดับกลางแล้ว ก็ยังใช้แค่สลิงช็อตคุณภาพธรรมดากับก้อนหินในการพิชิต……】

【ก้าวของกลยุทธ์ที่แปลกจริง】

 

【ม๊า ตั้งแต่แรกแล้ว มองยังไงก็น่าจะบินบินไปตั้งแต่กับดักบันไดแล้ว 】

【ปกติจะจัดการศัตรูที่สู้ด้วยก็ต้องมีอาวุธที่เหมาะสมจริงไหม？】

【มีบางอย่างผิดปกติกับฮารุจัง】

【คุสะ】

 

” ――แต่ประเภทบินกับประเภทโกสต์นั่นเร็วจริง ๆ เน๊ะ”

 

มอนเตอร์ประเภทที่เคลื่อนไหวได้อย่างรวดเร็วรับรู้ถึงการโจมตีของผม และพุ่งเข้ามาที่ผมจากทิศทางของเสียง

 

ผมสามารถปล่อยผ่านไปได้ 1 รอบหากซ่อนอยู่หลักก้อนหิน และง่ายยิ่งว่าหากหันหลังกลับไปและโจมตีจากที่นั่น…….แต่การขยับร่างกายทุกครั้งก็ปวดทุกครั้ง ดังนั้นทางที่ดีที่สุดคืออย่าขยับตัวให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้โดยคำนึงถึงความสามารถในการต่อสู้ เนื่องจากผมไม่ได้มีกำลังกายมากนัก

 

“แต่พวกเขาจะโจมตีเข้ามาตรง ๆ ดังนั้นกลับกันก็ง่ายที่จะเอาชนะ”

 

【……เอ๊ะโตะ เฟรมฮอคกับเรพิสแบทระดับสูงใช่ไหม？ ฮารุจังทำไมถึงเล็งทีละเป้าแล้วยังจัดการได้ทันด้วย……. ？】

【แปลกจริง ๆ แถมยังแทบไม่ได้ขยับร่างกายมากอีก】

 

【นักวิจารณ์จากต่างประเทศบอกว่า「หินหลายก้อนถูกวางไว้พร้อมยิง  ยิ่งไปกว่านั้นดูเหมือนว่าจะทิศทางที่แตกต่างกันได้ถูกคำนวณไว้แล้ว」】

 

【ว่าแล้วแปลกจริง ๆ ฮารุจัง】

【นั่นคือคำชมสินะ？ หรือหมายถึงกลายเป็นศัตรู？】

【ใจเย็น ๆ ฉันเข้าใจความรู้สึกของคนมาใหม่ดี】

 

【ไม่ว่าจะเป็นในแง่ของการชมเชยหรือในแง่ของความผิดหวัง…….ยังไงก็ตาม ข้าก็สูญเสียความมั่นใจในงานสอดแนมของตัวเองไปแล้ว…….】

 

【คุสะ】

【ฮารุจัง……เด็กบาป……】

【เด็กผู้หญิงบาป…….】

【เด็กผู้ชายบาป！！】

 

【ฮารุจังต้องติดอยู่ใน 100 อันดับแรกอย่างแน่นอน ในนั้นมีคนที่ซ่อนตัวอยู่ประมาณ 20 คน อาจจะเป็นหนึ่งในนั้นก็ได้】

 

การต่อสู้ในแบบของผมใช้เวลาสั้น ๆ

มันง่ายเพราะสั้น และเพราะง่ายจึงสามารถทำได้ด้วยร่างกายนี้ของผม

 

ผมยังใช้พลังเวทมนตร์เพื่อเสริมสร้างความแข็งแกร่างทางร่างกายด้วย

 

แล้วถ้าเหนื่อยล่ะ?

 

ผมจะหาโพรงในผนังที่สูงกว่าพื้นดินมากกว่า 1 เมตร เข้าไปข้างใน อ่านหนังสือ และพักผ่อนในขณะที่ระมัดระวังตัวไว้ตลอด

 

“ตอนนี้ผมจัดการพวกเขาทั้งหมดได้แล้ว กำลังจะเก็บรวบรวมของดรอปครับ ……แต่สัมภารระเต็มแล้ว น่าจะถึงเวลาล่าถอยแล้ว”

 

【สังหารทันทีตามปกติ】

【สำหรับพวกตูข้าก็เป็นเหมือนปกติล่ะนะ】

【นี่แตกต่างจากสไนปกติ มีบางอย่างที่แตกต่าง 】

【โลลิเฮดช็อต………】

 

【แต่ก็นั่นแหละน๊า ถ้าลงดันคนเดียวก็แบบนี้ เสียเปล่าสุด ๆ ที่ต้องทิ้งดรอปเยอะ ๆ ไว้ข้างหลังแหละน๊า】

 

【เพราะแบบนั้นแหละปกติถึงไม่โซโล่กัน อย่างแรกมีอันตรายถึงชีวิต ถึงขั้นให้เขียนคำสาบานเป็นลายลักษณ์อักษรว่า「ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในดันเจี้ยน ฉันก็จะไม่ฟ้อง」】

 

【โดยปกติเราจะสามารถผลัดกันป้องกันซึ่งกันและกันได้ และจะแบ่งการป้องกันออกเป็นสี่ทิศทางได้ด้วย……】

【ถ้าต้องใช้เวลาหลายชั่วโมงโดยไม่ได้พูดกับใครในถ้ำอันมืดมิดแบบนี้ ต้องรู้สึกเหมือนชีวิตตัวเองสามารถตกอยู่ในอันตรายได้ตลอด ตูข้าไม่ไหวเด็ดขาด】

【ไม่ต้องกังวลไป เป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว ยกเว้นคนแปลก ๆ กลุ่มเล็ก ๆ】

 

【จะบอกว่าฮารุจังแปลกเรอะ！！】

【แล้วไม่ใช่รึไง？】

【ตรงเป๊ะต่างหาก】

【คุสะ】

 

“อะ หีบสมบัติสีเงิน”

 

【ดูสิ】

【สุดยอด นั่นไม่ใช่เรื่องที่เกิดขึ้นบ่อยเลยจริงไหม? สีเงิน】

【ก่อนอื่นเลยมันจะไม่ปรากฎเว้นแต่จะอยู่ในพื้นที่ที่เลเวลมากกว่า 50 】

 

【เอ๊ะ หรือก็คือฮารุจัง ไปจนถึงระดับที่มอนสเตอร์เวลถึง 50 แล้ว？】

【จากเท่าที่ดูในไลฟ์สด เป็นไปได้ว่าจะเป็นชั้น 25 หากไม่มีกับดัก…….】

【บางทีอาจจะเป็นอิทธิพลของรุรุจังก็ได้】

【แต่ก็ข้ามมาได้ทุกชั้นสบาย ๆ จริงไหม งั้นเป็นการคุกคามแบบไหนกันล่ะ】

 

【แม้แต่การไลฟ์สดของรุรุจังเองก็มาไม่ได้ถึงขนาดนี้เลยนิ？

【บางที：คำสาปซามะอาจจะเปลี่ยนไปจริง ๆ เนื่องจากเหตุการณ์มังกร】

 

【คุสะ】

【น่าสงสาร…….】

【น่าสงสาร】

【เด็กนั่นน่าสงสารจริง ๆ】

 

“หีบสมบัติ……ของอะไรประมาณนี้ ถ้ามองเห็นอย่างแน่วแน่ ผมจะสามารถมองเห็นกับดักที่ต่ำกว่าเลเวลของผมได้ ถ้ามองไม่เห็น ที่เหลืออยู่ก็คือ……วิญญาณ?”

 

【เดี๋ยวก่อนนะ ฮารุจัง เดี๋ยวก่อน ใช้แรงแบบนั้นเพื่อเปิดหีบสมบัติ！？】

【ข่าวร้าย ฮารุจังสมองกล้ามเนื้อ】

【พะ พลังตามธรรมชาติ……】

 

“แล้ว ดูเหมือนจะไม่มีกับดับอะไร ดังนั้นผมจึงเปิดทันที …….นี่คืออะไร”

 

หีบสมบัติสีเงิน

 

เป็นของดีที่จะปรากฎเดือนละ 1 หรือ 2 ครั้ง

 

ผมค่อย ๆ เปิดหีบซึ่งมีขนาดประมาณร่างกายของตัวเองออกอย่างระมัดระวัง และได้รับถุงแปลก ๆ

 

“นี่อะไร สกปรก”

 

【คุสะ】

【ก็จริงแหละนะ แล้วคืออะไรกัน！】

【ฮารุจัง！ อย่าหยิบของสุ่มสี่สุ่มห้าสิ！】

 

【เพราะเป็นเด็กจะหยิบอะไรก็ได้……】

【รายงานแล้วนะเฟ้ย】

【รอก่อน】

 

【ถ้ามองแค่ส่วนนี้ก็ดูเหมือนเด็กจริง ๆ ……แค่รูปลักษณ์ภายนอกที่ทำอะไรเหมือนเด็กแบบนี้ พอคิดแล้วยังไงก็แปลกจริง ๆ ………..】

 

“…….กระเป๋าเหรอ? ถ้าไม่ใช่กับดักก็ไม่น่าผิดพลาดอะไร………”

 

【『……ก็อาจจะ ยังไงก็ตามน่าจะเป็นกระเป๋าเก็บของระดับไฮเอนด์ไม่ใช่เหรอ？』】

 

【รู้สึกจะมีชาวต่างชาติเข้ามาเยอะตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว】

【อะ รอเดี๋ยวก่อน！ รู้สึกจะมีคำพูดที่น่าทึ่งออกมา！】

【ขอคำแปลด้วย】

 

【กระเป๋าเก็บของระดับสูง……เอ๊ะโตะ เป็นแรร์ไอเทมหายากสุด ๆ ที่สามารถเก็บดรอปที่ตกได้ในลักษณะที่มากกวากระเป๋าเก็บของทั่วไป ใหญ่ที่สุดที่คอนเฟิร์มได้หลายตัน……. ？】

 

【ห๊ะ？】

【นี่มันอะไรกัน นั่นคือที่หมายถึง？】

【โฮร๊า เป็นตรอปประเภทกระเป๋าเป้ที่ทำให้รู้สึกว่าสัมภาระเบาลง อันนั้นอยู่ในระดับสูงสุดด้วย ตามใน Wiki】

 

【กระเป๋าขาดรุ่งริ่งนั่นน่ะเรอะ？】

【ขนาดพอดีมือทั้งสองข้างของฮารุจังเองใช่ไหม？】

 

“อะ ยังไงดี รู้สึกใส่ของได้ดีเลยล่ะ”

 

เมื่อได้กระเป๋ามาผมก็พยายามใส่ของที่ไม่จำเป็นลงไป

 

แต่เมื่อลองเอาของเข้าออกดู ก็รู้สึกว่าน้ำหนักกระเป๋าไม่เปลี่ยนแปลงเลย สงสัยว่าจะเป็นกระเป๋าเป้ที่ที่ช่วยให้เก็บดรอปได้โดยสนใจต่อกฎแห่งฟิสิกส์ และสามารถเก็บได้ปริมาณมากด้วยอย่างงั้นหรือเปล่านะ?

 

เรตของดีพิเศษขนาดนี้ผมไม่เคยเจอมาก่อนสำหรับดรอปดันเจี้ยน

 

ม๊า หากดูกันตามจริงแล้ว ด้วยความสามารถทางวิทยาศาสตร์ในปัจจุบัน เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันคืออะไร และในทางปฏิบัติก็มีความเป็นไปได้มากมาย

 

ดังนั้นผมจึงสุ่มรวมรวบดรอปที่น้ำหนักเยอะ อุปกรณ์ที่น่าจะมีราคาใส่เข้าไป……แต่ก็ไม่ใหญ่ขึ้นเลย แถมยังเบามาก

 

“ดูเหมือนว่าผมจะได้ของอะไรดี ๆ ขึ้นมาบ้างแล้ว และยังพึ่งลุยมาได้แค่ 3 ชั่วโมงเอง……ตามปกติผมจะทานอาหารกลางวันราว ๆ ตอนนี้ แล้วลุยต่อ”

 

【น่าทึ่งมากที่เธอไม่รู้ตัวเลยสักนิด…….】

【สมบัติอันเหลือเชื่อเป็นแค่「ของอะไรดี ๆ」】

【คุสะ】

 

【นั่นเป็นเหตุผลที่ฮารุจังคอมเมนต์…….อืม ไม่อ่านอยู่ดี………】

【ม๊า ก็ไม่ได้ใช้ผิดวิธีสักหน่อย ดังนั้นก็ไม่เป็นไรหรอก】

【โลลินี่จะลงไปลึกแค่ไหนกัน】

 

【เดิมทีตั้งใจที่จะไลฟ์สดแบบจำกัด แต่ตอนนี้ไลฟ์แพร่กระจายไปยังผู้ชมในต่างประเทศเยะแล้วด้วยสิ แบบนี้จะไม่แย่เหรอ？】

 

【เรื่องนั้นไม่เป็นไรหรอก ตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว ฉันเห็นคอมเมนต์รุนแรงเริ่มถูกลบและแบนไป ดังนั้นบางทีรุรุจังน่าจะเข้ามาช่วยจัดการให้แล้ว】

 

【ฮารุจัง ก็น่าดีใจหรอกนะที่เธอได้รู้จักกับรุรุจังกับเอมิจัง…….แต่ว่าก็เป็นความผิดของรุรุจังมาแต่แรกแล้วอยู่ดี】

 

【คุสะ】

【สุดท้ายก็วกกลับมาหารุรุจัง คุสะจริง ๆ】

【ทุกสิ่งเริ่มต้นและจบลงด้วยรุรุจัง……..】

 

【แต่ว่านา ออกไปไหนมาไหนคนเดียวในสถานที่ที่ทำทุกคนกังวล พอหิวก็กิน และเมื่อการผจญภัยจบลง ก็กลับบ้านพร้อมผู้ปกครอง

นี่ไม่แย่แล้วเหรอ ภารกิจแรกก็สเกลใหญ่เกินไปแล้ว】

 

【คุสะ】

【ภารกิจแรก คุสะ】

 

【ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยนะว่าการออกไปทำภารกิจเป็นครั้งแรกจะมีเพื่อนกลุ่มใหญ่เกือบ 3 ล้านคนตามดูแบบนี้ คุสะ】

【อย่างน้อยก็จนกว่าฮารุจังจะรู้ตัว และคืนค่าการตั้งค่าไลฟ์สดล่ะน๊า……】

 

【หรือถ้าจะให้ง่ายกว่านั้น ถ้าให้เอเจนซี่มาช่วย ก็น่าจะทำกลับคืนได้ใช่ไหม？】

【ก็คงมีเหตุผลบางอย่างที่ทำไม่ได้ล่ะจริงไหม เว้นแต่ฮารุจังจะทำเอง】

 

【เป็นไปไม่ได้ ไม่มีทางที่เธอจะรู้ตัวหรอก เพราะนี่คือฮารุจังของพวกตูข้าไงล่ะ？】

【อ้า แม้แต่ในช่วงเวลาแห่งการรอคอยก็อ่านหนังสือ ทั้งที่ถ้าลองหันมาดูสักหน่อยก็จบแล้ว……..】

 

【ปฐมกาลยังยอมแพ้ คุสะ】

 

 

 

 

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

ขอบคุณมากสำหรับการอ่านตอนที่ 18

 

งานนี้เดิมตั้งใจโพสต์หลายเรื่องพร้อมกัน จากนี้ไปจะโพสต์ประมาณ 3,000 ตัวอักษรวันละครั้ง

ฉันเริ่มเขียนเรื่องนี้เพราะต้องการอ่านเรื่องเด็ก TSไลฟ์สดในดันเจี้ยน（อิทธิพล）

 

“การไลฟ์สดในดันเจี้ยนควรจะได้รับความนิยมมากกว่านี้”

“อะไรก็ได้ อยากเห็นโลลิ TS”

 

หากคุณคิดเช่นนั้น เราจะยินดีอย่างยิ่งหากคุณสามารถเปลี่ยนการให้คะแนนด้านล่างจาก [☆☆☆☆☆] เป็น [★★★★★] และเปิดการแจ้งเตือนสำหรับบทล่าสุดโดยการบุ๊กมาร์ก ฉันยังขอขอบคุณความคิดเห็นที่สนับสนุนและติดตามของคุณ

https://ncode.syosetu.com/n1479ik/18/

 

 

 

 

แปลโลลิคลั่ง 2-3 ตอน ต่อ 1 โลลิเฮดช็อต