[นิยายแปล(WN)] สาวดุ้นตัวร้าย ผมที่กลับชาติมากเกิดใหม่เป็นตัวร้าย ♂ แต่ฉันจะไม่ยอมแพ้กับการTSหรอก - ตอนที่ 53 สาวดุ้นจริง และ ความร่วมมือ
- Home
- [นิยายแปล(WN)] สาวดุ้นตัวร้าย ผมที่กลับชาติมากเกิดใหม่เป็นตัวร้าย ♂ แต่ฉันจะไม่ยอมแพ้กับการTSหรอก
- ตอนที่ 53 สาวดุ้นจริง และ ความร่วมมือ
ตอนที่ 53 ความจริงและความร่วมมือ
มิซุฮิ、มาที่โรงพยาบาลที่ดูแลโดยโรงเรียนมิคาเงะ
จุดประสงค์มีอย่างเดียวคือ、เพื่อตรวจสอบความปลอดภัยของมิโรคุ เพื่อนสมัยเด็กของเธอ และประธานสภานักเรียนของโรงเรียนสหศึกษา เฟกตอม
『เธออยู่ในโรงพยาบาลมาระยะหนึ่งแล้วเน๊ะ แล้วทั้งที่นักเรียนชายอีกคนกลับมาที่โรงเรียนแล้วแท้ ๆ』
มิซุฮิกำลังนึกถึงคำพูดที่โซลเซียลาพูดกับเธอเมื่อคืนนี้
(ตอนที่มาครั้งแรก ฉันโดนบอกว่ามีความเป็นไปได้ที่เธอจะปนเปื้อนด้วยพลังเวทมนตร์ของโซลเซียลา พอมาลองคิดดูตอนนี้แล้วก็แปลก)
ครั้งก่อน、มิซุฮิเองก็เคยสู้เคียงข้างโซลเซียลามาแล้ว
ตอนนั้นมีเพียงการตรวจร่างกายเล็กน้อยเท่านั้น และไม่มีอะไรทำอีก ไม่ต้องพูดถึงการนอนโรงพยาบาลเลย
เหนือสิ่งอื่นใด เคย์ซึ่งอยู่ที่ด้วยกันก็โดยปล่อยกลับมาโรงเรียนแล้ว
(ฉันมัวแต่ตื่นเต้นที่หนี้ลดลง……คุโซ、ให้ตายเถอะ ฉันควรจะปกป้องทุกคนแทนอาจารย์)
ฉันส่ายหัวเพื่อสลัดความรู้สึกอ่อนแอออกไป
ไม่นาน ชื่อของมิซุฮิก็ถูกเรียกโดยแผนกต้อนรับ
ห้องที่มิโรคุเข้ารักษาในโรงพยาบาลดูเหมือนจะมีอุปกรณ์ค่อนข้างเยอะ แม้แต่การจะเข้าไปเยี่ยมก็ต้องผ่านขั้นตอนต่าง ๆ ผ่านทางแผนกต้อนรับก่อนเท่านั้น
「ขอโทษที่ทำให้ต้องรอนะคะ เรื่องนี้、เอ๋โตะ」
เจ้าหน้าที่แผนกต้อนรับมองมิซุฮิ ก่อนกล่าวขอโทษแล้วพูดต่อ
「อาโอโฮชิ มิโรคุซัง……คนนั้น、ออกจากโรงพยาบาลได้สามวันแล้วค่ะ」
「……ห๊ะ?」
มิซุฮิได้แต่ขึ้นเสียงไม่เข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร
จนถึงตอนนี้ มิโรคุก็ยังไม่ได้กลับไปที่โรงเรียนสหศึกษา เฟกตอมเลยสักครั้ง
ถ้าอย่างงั้นแล้ว、เธอจะไปที่ไหนได้ล่ะ
「นั่นไม่มีทางเลย โปรดตรวจสอบอีกครั้งด้วยค่ะ!อาโอโฮชิ มิโรคุจากโรงเรียนสหศึกษา เฟกตอม!」
「กะ、ก็บอกว่าออกจากโรงพยาบาลไปแล้วไงค่ะ มีนักเรียนมารับไปแล้ว」
「พูดอะไรกันคะ!? ก็ทั้งฉันทั้งโทอา、หรือแม้แต่เคย์รอที่จะมารับเธอ……」
ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่
ไม่เข้าใจสถานการณ์เลย
(ปฎิเสธไม่ได้เลยว่าโรงพยาบาลอาจกำลังโกหกเพื่อไม่ให้ไปเยี่ยมเธอ เกิดอะไรขึ้นกับมิโรคุกันแน่)
ในขณะที่กำลังคิดถึงความเป็นไปได้ที่จะใช้กำลังบังคับเพื่อทะลวงเข้าไปจนกว่าจะถึงที่มิโรคุน่าจะอยู่
「――อาร๊า、หรือว่าบางทีคุณจะเป็นนักเรียนจากโรงเรียนสหศึกษา เฟกตอม?」
เสียงที่ไม่คุ้นเคยดังมาจากด้านหลัง
เมื่อฉันมองย้อนกลับไปก็พบหญิงสาวคนหนึ่งที่มีรูปร่างหน้าตาทั่วไป
จากชุดเครื่องแบบก็บอกได้ทันทีว่าเป็นนักเรียนโรงเรียนมิคาเงะ
「……ใช่แล้ว คุณต้องการอะไร」
「อิย๊า、ไม่จำเป็นต้องแสดงท่าทางแบบนั้นหรอกนะคะ เพราะเห็นส่งเสียงโหวกเหวกอยู่、ฉันเลยคิดว่าอาจจะพอช่วยเหลืออะไรได้บ้างคะ」
พูดจบหญิงสาวก็เดินเข้ามาหามิซุฮิด้วยรอยยิ้มที่เป็นมิตร
เป็นท่าทางบรรยากาศแปลก ๆ ที่ไม่ทำให้อีกฝ่ายรู้สึกระแวดระวัง
「เนื่องจากที่นี่คือโรงพยาบาลของโรงเรียนมิคาเงะ、ดังนั้นในฐานะนักเรียนของโรงเรียนมิคาเงะ ฉันอาจจะพอช่วยเหลืออะไรได้บ้างค่ะ」
「……ที่จริง、ฉันมาเพื่อเยี่ยมเพื่อนสมัยเด็ก แต่ว่า、ฉันได้รับแจ้งว่านักเรียนคนนั้นได้ออกจากโรงพยาบาลแล้ว」
「เฮ๋」
ดวงตาของหญิงสาวหรี่ลงเล็กน้อย
「นักเรียนคนนั้นคือ、อาโอโฮชิ มิโรคุ?」
「っ、อ้า ใช่แล้ว!」
「งั้นเหรองั้นเหรอ……อืม」
หญิงสาวพยักหน้าแล้วจับมือมิซุฮิ、ก่อนเริ่มเดินออกไปจากแผนกต้อนรับ
「โอะ、โอย!」
「มันจะเป็นปัญหาหากคุยกันที่แผนกต้อนรับเน๊ー ซ้าซ้า、มาคุยกันทางนี้ดีกว่าค่ะ ……อะ、จริงด้วย ฉันยังไม่ได้บอกชื่อของตัวเองเลยเน๊ะ」
หญิงสาวหันกลับมาแล้วพูด
「ฉัน อากากิริ รินกะค่ะ!ฉันเป็นแค่นักเรียนธรรมดา ๆ ของโรงเรียนมิคาเงะที่คุณสามารถเจอได้ทุกที่」
■
มิซุฮิถูกนำทางมายังลานกว้างของโรงพยาบาล、ก่อนที่จะพากันนั่งลงบนม้านั่งใกล้ ๆ
(เป็นสถานที่ที่ต้องใช้เงินเป็นจำนวนมากเลยน๊า อย่างที่คิดเลย สมกับเป็นโรงเรียนมิคาเงะล่ะ)
ด้วยสายลมที่น่ารื่นรมย์ และดอกไม้สีสันสดใส ค่อย ๆ ทำให้ความคิดฉันสงบลง
「แล้ว、เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอคะ คุณจะบอกว่าอาโอโฮชิ มิโรคุหายตัวไปอย่างงั้นเหรอคะ」
「……พวกเขาบอกว่าเธอออกจากโรงพยาบาลแล้ว、ตั้งแต่สามวันก่อนน่ะ แต่ว่า、เธอไม่ได้กลับไปที่โรงเรียนสหศึกษา เฟกตอม」
「เป็นอย่างงั้นสินะคะ แต่ว่าน๊า、เธออาจจะมีธุระเล็ก ๆ น้อย ๆ บางอย่างก็ได้、หรือไม่ก็อาจจะกำลังดำดิ่งลงดันเจี้ยนก็ได้นะคะ?」
มิซุฮิส่ายหัวให้กับคำพูดของรินกะ
「เรื่องนั้นเป็นไปไม่ได้หรอก มิโรคุเป็นประธานสภานักเรียน、เหนือสิ่งอื่นใดเธอเป็นคนที่มีความรับผิดชอบสูงมาก ไม่ใช่คนประเภทที่จะให้ความสำคัญกับดันเจี้ยนมากกว่างานที่สะสมในขณะที่ตัวเองไม่อยู่」
ฉันรู้ดี เพราะฉันอยู่ข้างเธอมาหลายปีแล้ว
การที่มิโรคุหายไปโดยไม่บอกอะไรแบบนี้、ก็เป็นได้เพียงสถานการณ์ที่ไม่ปกติเท่านั้น
「ฟุーอือ จริงด้วยสิ」
รินกะสร้างคีย์บอร์ดเสมือนจากไดฟ์เกียร์ของตัวเอง และเริ่มพิมพ์อะไรบางอย่าง
ก่อนที่มิซุฮิฮิจะทันถามว่ากำลังทำอะไรอยู่ รินกะก็พูดขึ้น
「ฉัน、ได้คุยกับอาโอโฮชิ มิโรคุตอนที่เธอยังอยู่ในโรงพยาบาลค่ะ」
「จริงเหรอ!?」
「อืม เป็นแค่งานเล็ก ๆ น้อย ๆ เน๊ะ ตอนนั้นเธอดูสบายดี เลยไม่คิดว่าจะเป็นไปได้ที่จะอยู่ในโรงพยาบาลนานขนาดนั้นเลยน๊า」
เมื่อได้ยินคำพูดรินกะ、มิซุฮิก็มั่นใจมากขึ้น
กะแล้ว、มีบางอย่างเกิดขึ้นกับมิโรคุ
「คุณมีความคิดอะไรบ้างไหมคะ? อย่างมีการเปลี่ยนแปลงอะไรบางอย่างที่อาจเกี่ยวข้องกับอาโอโฮชิ มิโรคุ」
คำพูดเหล่านั้นทำให้ฉันนึกถึงบทสนทนาของฉันกับโซลเซียลาเมื่อคืนนี้
『ดูเหมือนหนี้จะลดลงอย่างมาก……แต่ว่าประธานสภานักเรียนที่นี่ดูจะมีความสามารถมากทีเดียวเน๊ะ』
หนี้ของโรงเรียนสหศึกษา เฟกตอมที่ลดลงอย่างกะทันหัน
โซลเซียลาบอกให้ฉันคิดถึงความหมายของสิ่งนั้นใช่ไหมนะ
「……หนี้ของโรงเรียนเราลดลง ดูเหมือนว่ามิโรคุจะเจรจาต่อรองได้สำเร็จ」
「หนี้?คุณกำลังเรียนอยู่โรงเรียนที่ค่อนข้างลำบากเลยเน๊ะ」
「อ้า ฉันพยายามใช้ชีวิตในแต่ละวันให้ดีที่สุด……แต่ว่า、เมื่อไม่นานมานี้ หนี้ก็ลดลงเหลือไม่ถึงครึ่งแล้ว」
ไม่ทราบวิธีการ
ยังไงก็ตาม、มันเป็นความสุขครั้งใหญ่ที่หนี้สินลดน้อยลงไปมากมาย
เป็นเพราะเหตุนั้นเอง、ที่ทำให้มิซุฮิมองข้ามข้อสงสัยเล็ก ๆ น้อย ๆ เหล่านั้น
「คงมีบางอย่างอย่างเกิดขึ้นกับมิโรคุ、ฉันคิดได้แค่นั้น」
「เข้าใจแล้วค่ะเน๊ ……อันที่จริง、มีเหตุการณ์ที่กำลังเป็นปัญหาอยู่ในขณะนี้ที่สภานักเรียนโรงเรียนมิคาเงะเช่นกันค่ะ」
รินกะพูดแบบนี้ขณะที่ยังใช้งานคีย์บอร์ดอยู่
「เมื่อเร็ว ๆ นี้เกิดการลักพาตัวบ่อยมากขึ้นค่ะ ดูเหมือนว่านักเรียนของทางนี้บางคนเองก็ตกเป็นเหยื่อเช่นกัน」
「ลักพาตัว?」
「อืม อาโนซ้า、ใครคือคนที่เจ้าหนี้กันคะ……ใช่โรงเรียนคิโซหรือเปล่าคะ?」
มิซุฮิประหลาดใจกับคำพูดที่ดูเหมือนอ่านใจได้
ตั้งแต่แรกแล้ว、หนี้สินของโรงเรียนสหศึกษา เฟกตอมก็เป็นผลมาจากการทำธุรกิจลับ ๆ
หากหนี้นี้เปิดเผยต่อสาธารณะ、โรงเรียนคิโซจะไม่มีทางเลือกอื่นนากจากต้องตัดการสนับสนุนโรงเรียนสหศึกษา เฟกตอม
หากเป็นเช่นนั้นแล้ว、ในที่สุดตามโครงสร้างแล้ว โรงเรียนสหศึกษา เฟกตอมจะเดือดร้อนมากที่สุด
ดังนั้น、จึงได้มีการปลอมแปลงปลายทางของหนี้ไม่ได้ระบุชัดเจน
ถึงอย่างงั้น、หญิงสาวที่อยู่ข้างหน้าฉันก็เดาได้อย่างง่ายดาย
「ทำไม、ถึงได้」
「ดูนี้สิคะ」
พูดจบ、รินกะก็เปิดหน้าจอไดฟ์เกียร์แล้วหันมาให้มิซุฮิ
「ฉันเจาะเข้าไปในเซิร์ฟเวอร์ของโรงพยาบาล และได้รับสิ่งนี่มาค่ะ ภาพวงจรปิดที่บันทึกไว้ของอาโอโฮชิ มิโรคุ、และ S แร๊งค์ของโรงเรียนคิโซ โรคุฮาระ」
ในหน้าจอที่กำลังแสดง、เป็นภาพจากเมื่อสามวันก่อน
ภายในห้องผู้ป่วยของโรงพยาบาลที่มองเห็นได้จากโถงทางเดิน、มีหญิงสาวผมสีคุ้นเคย และชายผมสีแดงอีกคนสวมชุดนักเรียนของโรงเรียนคิโซ
ดูเหมือนมีคนอื่นอยู่ด้วย แต่ก็ยากที่จะมองเห็นเพราะพวกเขาอยู่ภายใต้เงาของชายคนนั้น
「เป้าหมายของการลักพาตัวคือนักเรียนที่มีพลังเวทย์มนตร์ในระดับหนึ่งค่ะ ดูจากข้อมูลของอาโอโฮชิ มิโรคุแล้ว、ปริมาณพลังเวทย์ค่อนข้างสูงเน๊ะ」
「……โรงเรียนคิโซ、ลักพาตัวมิโรคุงั้นเรอะ」
「หากพูดให้ตรงกว่านั้น、ขายตัวเองมากกว่าล่ะมั้งน๊า」
พูดจบ、รินกะก็ปิดหน้าจอลง
แม้ว่ารินกะจะได้เห็นความจริงอันน่าสะพรึงกลัว เธอก็ยังสงบอย่างน่าประหลาด
「มิโรคุ เธอ、แค่คนเดียว……!」
มิซุฮิถูกดึงมือขณะที่พยายามลุกขึ้น
รินกะกำลังมองมาที่ฉัน
「ตอนนี้เคย์อยู่ที่ไหนคะ」
「ทำไม」
「ฉัน、กับเขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นกันตอนที่เขายังเรียนอยู่ที่โรงเรียนมิคาเงะค่ะ ฉันพอจะรู้รูปแบบการเคลื่อนไหวทั่วไปของเขาอยู่บ้างเน๊ะ เพราะเราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันเน๊ー」
「เป็นอย่างงั้นเหรอ」
นั่นคงจะเป็นเหตุผลที่พอเธอเห็นชุดเครื่องแบบของโรงเรียนสหศึกษา เฟกตอมแล้วถึงได้ตัดสินใจเรียกฉันเอาไว้
เป็นที่เข้าใจได้ว่าหากคุณพบว่าเพื่อนร่วมชั้นที่สนิทของคุณย้ายไปโรงเรียนอื่น คุณอาจต้องการหนทางติดต่อกับพวกเขาต่อไป
「นี่เป็นการคาดเดาของฉันเน๊ะ、เขาน่าจะเคลื่อนไหวในเร็ว ๆ นี้ค่ะ」
「……ไม่มีทาง」
มิซุฮิเปิดไดฟ์เกียร์、แล้วเลือกโหมดสื่อสาร
ปลายสายคือ นาตากิ เคย์
หากเป็นในเวลานี้ เขาน่าจะกำลังไปทำงานกู้ภัยดันเจี้ยนแทนมิซุฮิอยู่
หลังจากนั้นไม่นานสายก็เชื่อมต่อ
มิซุฮิถามโดยไม่รอฟังคำพูดของอีกฝ่าย
「เคย์、ตอนนี้อยู่ที่ไหน」
มีช่วงเวลาแห่งความเงียบงัน
『……เอ๊ーโตะ』
เป็นเรื่องที่ไม่คาดคิดสำหรับเคย์งั้นสินะ
เป็นความสับสนที่ไม่ธรรมดาสำหรับเขา
เมื่อดูจากสถานการณ์แล้ว มิซุฮิ ก็เชื่อมั่น
「งั้นเหรอ อยู่ที่โรงเรียนคิโซแล้วสินะ」
『……ครับ』
เคย์ตอบเหมือนจะบีบเสียงออกมา
เขารู้ตั้งแต่เมื่อไหร่
ทำไมล่ะ、ทำไมถึงได้ตัดสินใจไปคนเดียวกัน
ฉันไม่เข้าใจ
แต่ฉันรู้ชัดเจนว่าสิ่งที่ฉันต้องทำตอนนี้ไม่ใช่ตำหนิเขา
ถ้าอย่างงั้นแล้ว、คำพูดต่อไปจากนี้ของมิซุฮิก็ถูกกำหนดไว้แล้ว
「ฉันเองก็จะไปเหมือนกัน」
『เอ๊ะ?』
「แน่นอน、ฉันจะพาโทอาไปด้วย จากนี้、เป็นปัญหาของโรงเรียนสหศึกษา เฟกตอมแล้ว」
เคย์คงพยายามช่วยมิโรคุด้วยตัวเอง
เขาเงียบไปสักพักหลังจากได้ยินคำพูดของมิซุฮิ、จากนั้นก็มีเสียงหายใจเข้าลึก ๆ
『……ขอโทษด้วยจริง ๆ ครับ』
「ไม่ต้องขอโทษน่า ฉันผิดเองที่ไม่ทันสังเกต ช่วยส่งพิกัดตำแหน่งปัจจุบันมาให้ฉันที ฉันจะรีบไปที่นั่นทันที」
『……ครับ』
หลังจากตรวจสอบพิกัดที่ส่งมาจากเคย์แล้ว、มิซุฮิก็ต้องแปลกใจ
ที่นั่น、เป็นเขตใจกลางเมืองของโรงเรียนคิโซ
ถ้าช้ากว่านี้อีกไม่กี่นาทีก็คงไปช่วยมิโรคุด้วยตัวเองแล้ว
「ถ้าอย่างงั้น、ไว้เดี๋ยวเจอกัน」
『……ครับ』
การโทรจบลงด้วยเสียงที่หม่นหมองของเคย์
มิซุฮิวางสายแล้วเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า
ฉันเข้าใจดีว่าฉันต้องสงบสติอารมณ์
「……อากากิริ รินกะ、ขอบคุณมาก ไว้ฉันจะตอบแทนเธอทีหลัง、บางทีเราอาจหลีกเลี่ยงสิ่งที่เลวร้ายที่สุดได้แล้ว」
「เป็นอย่างงั้นสินะคะ โล่งอกไปที」
รินกะยิ้มกว้างและหัวเราะ
เป็นรอยยิ้มที่เป็นมิตร
รินกะมองไปที่มิซุฮิแล้วพูดว่า
「โปรดให้พวกเราช่วยคุณด้วยได้ไหมคะ」
「ดีแล้วเหรอ?」
「อืม ก็แบบ、พวกเราเป็นเพื่อนกับเคย์เน๊ะ แล้วก็、การลักพาตัวก็เป็นปัญหาของโรงเรียนมิคาเงะเช่นกัน หากเราได้รับหลักฐานจากเรื่องนี้แม้แต่ชิ้นเดียว มันก็จะกลายเป็นข้ออ้างในการเริ่มสงครามกับโรงเรียนคิโซได้ทันที……อะ、ครึ่งหลังเป็นความลับเน๊?」
รินกะหัวเราะเหมือนเด็กซุกซนหลังพูดแบบนั้น
「อ้า ขอบคุณมาก」
มิซุฮิพยักหน้าอย่างแข็งขัน กล่าวขอบคุณแล้วจากไป
รินกะโบกมือตามหลัง เมื่อไม่เห็นแผ่นหลังของมิซุฮิอีกแล้ว เธอก็เริ่มโทรหาใครบางคน
「……อะ、โทรัคขอโทษน๊า ฉันแน่ใจว่าวันนี้คุณจะออกเดท――」
ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー
คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ
{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}
ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ
ขอบคุณงับ