[นิยายแปล(WN)] สาวดุ้นตัวร้าย ผมที่กลับชาติมากเกิดใหม่เป็นตัวร้าย ♂ แต่ฉันจะไม่ยอมแพ้กับการＴＳหรอก - ตอนที่ 52 สาวดุ้น กับ เวทีคาบาเร่ต์

ตอนที่ 52 สาวสวยกับเวที

 

เพียวริจัง

ด้วยเหตุผลบางอย่าง เธอคนนี้มักจะนำมาซึ่งสิ่งที่ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในการเคลื่อนไหวของฉันเสมอ

เธอไม่ใช่ตัวละครจากผลงานต้นฉบับ และดูเหมือนว่าจะเป็นเพียงนักเรียนธรรมดา ๆ ที่ไม่มีความสำคัญในใจกลางเรื่อง

 

กล้าพูดออกไปได้、ฉันเดาว่าเธอกำลังถูกเจ้าหน้าที่ฝ่ายบริหารกับ โรคุฮาระซังตามไล่ล่าอยู่ เพราะพฤติกรรมการไลฟ์สตรีมที่มากเกินไปสินะ

ม๊า、ถึงอย่างงั้นเธอก็ยังเป็นนักเรียนของโรงเรียนคิโซที่สามารถพบเห็นได้ทุกที่

 

 

「ชื่อของโซลเซียลา、ตอนนี้ดูจะไม่เหมาะนัก」

 

「อะ、ต้องเป็นนาตากิ เคย์อย่างงั้นสินะ ไม่สิ、ขอโทษด้วย ฉันเห็นคุณอยู่ที่นี่ เลยอดไม่ได้ที่จะเรียกหา」

 

「จริง ๆ เลย……การถูกรู้ตัวตนที่แท้จริงช่างเป็นเรื่องยุ่งยากเสียจริง」

 

ฉันถอนหายใจอย่างตั้งใจ

 

「แล้วสงสัยจังว่าเธอมาทำอะไรที่นี่」

 

「ความถี่ของการลักพาตัวเพิ่มขึ้นแถว ๆ นี้น่ะ ยังไงก็เถอะ、ฉันหวังว่าฉันจะสามารถหาเบาะแสบางอย่างได้ ม๊า、ฉันปล่อยให้หน้าที่การค้นหาหลักฐานเป็นของมาーจังล่ะ ในขณะที่ฉันจะออกไปชอปปิ้งปะปนอยู่ร่วมกับฝูงชนー」

 

ลักพาตัว？

อ้า、มีเหตุการณ์แบบนั้นในงานต้นฉบับด้วยนิเน๊ะ

ถ้าฉันจำไม่ผิด、ศาสตราจารย์กำลังมองหาใครสักคนที่เหมาะกับโมเดลดีมอนเกียร์ ที่สร้างขึ้นใหม่

แต่สุดท้ายแล้ว มันก็เป็นแค่ของปลอมที่ดูไม่เหมือนดีมอนเกียร์ดังนั้นมันจึงล้มเหลว、หลังจากนั้นก็ถูกค้นพอโดยพวกโทรัคคุงและเข้าทำลายเน๊

 

อีกไม่นานจะได้รับการแก้ไข ดังนั้นจึงปล่อยทิ้งไว้อย่างงั้นได้เลย

แล้วทำไมไม่กลับบ้านซะล่ะ？

 

「แล้วจะไม่แย่รึหากเจ้าหน้าที่ฝ่ายบริหารมาพบเข้า？ บอกไว้ก่อนนะว่า、ฉันจะไม่ให้ยืมเด็ดขาด」

 

「ม๊ายเป็นไรหรอกー มาーจังคอยจับตาดูทุกชั้นของอาคารนี้และพื้นที่โดยรอบไว้แล้ว หากมีอะไรเกิดขึ้น、ก็จะระเบิดตู้มใหญ่ไงล๊า」

 

เอ๊ะ、ตึกนี้เต็มไปด้วยระเบิดเหรอ？

ไม่อันตรายไปรึไง？

 

……ไม่สิ、ถ้าเป็นโซลเซียลาก็ไม่มีปัญหา วะฮ่าๆๆๆ

 

「เหรอ เช่นนั้นก็มิมีปัญหา」

 

เพียวริจังเป็นคนรู้จักที่ดีสำหรับการออกไปเที่ยวกับสาวสวยลึกลับ

เธอไม่ใช่ตัวละครงานต้นฉบับ、และไม่ใช่นักเรียนของโรงเรียนสหศึกษา เฟกตอม

 

สาวสวยธรรมดา ๆ ที่สามารถพบได้ทุกที่

เป็นตัวตนที่สะดวกมาก

 

『ไหน ๆ ก็เป็นเช่นนี้แล้ว、ทำไมไม่ให้เธอมาช่วยเลือกชุดซะล่ะ？ความคิดเห็นของบุคคลที่สามเกี่ยวกับโซลเซียลาน่าจะเป็นประโยชน์จริงไหม』

 

เห็นด้วยเลยน๊า

ดีล๊า、ถ้าอย่างนั้นลองฟังดูสักครั้งแล้วกัน

 

「เน๊、คุณช่วยเลือกชุดให้ฉันหน่อยได้ไหม」

 

「……เอ๊ะ？」

 

「บางครั้ง、ฉันคิดว่าคงจะดีถ้ามีคนอื่นเลือกชุดให้」

 

เพียวริจังมีสีหน้าประหลาดใจ

ฉันก็ว่าอย่างนั้น

 

สาวสวยลึกลับ、จู่ ๆ ก็โผล่มาและแสดงด้านหนึ่งในฐานะเด็กผู้หญิง

 

「ฉะ、ฉัน？」

 

「ใช่ คงไม่ได้สินะ」

 

「กะ ก็ไม่มีปัญหาหรอก ก็แค่ดีแล้วเหรอที่เป็นฉัน？ จะเรียกว่า……ส่วนตัว？」

 

เพียวริจังฟังสิ่งที่ฉันพูด ดูเหมือนเธอจะคิดว่าฉันมาที่นี่เพื่อซื้อเสื้อผ้าเท่านั้นจริง ๆ

อืมー

 

แม้แต่สาวสวยลึกลับเองก็ยังขาดความเป็นสาวน้อยไม่ได้ แต่ก็ไม่อยากให้เข้าใจแค่ว่ามาซื้อเสื้อผ้าอย่างเดียวเลยน๊า

ไม่อยากให้ดูเป็นสาวน้อยขนาดนั้นอยู่ดีน๊า

 

『ถึงฉันจะเป็นคนแนะนำเอง、แต่ไหงยุ่งยากแบบนี้ล่ะ…… ที่จริง、ก็มาที่นี่เพื่อซื้อเสื้อผ้าจริงไหมเน๊ะ？』

 

ก็ใช่อยู่หรอก、แต่ไม่อยากเพิ่มความหมายให้ชุดที่ซื้อหน่อยเหรอ？

 

『ก็ยังอยากให้ช่วยเลือกเสื้อผ้าอยู่จริงไหมเน๊ะ？』

 

อืม

แต่ก็อยากให้เป็นการเลือกเสื้อผ้าที่มีความหมายด้วย

 

ทว่าฉันเองก็อยากไปช้อปปิ้งเสื้อผ้ากับทุกคนที่โรงเรียนสหศึกษา เฟกตอมเหมือนกัน

ประมาณก่อนตอนที่ 5 ของซีซั่น 2

 

『เธอแยกชีวิตของตัวเองเป็นคอนเทนต์เนื้อหาเน๊ ยิ่งไปกว่านั้น、ในสมองของเธอยังมีถึงซีซัน ２ แล้วด้วยเน๊』

 

ไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาวพูดเหมือนราวกับประทับใจ

ฮ่าๆๆๆ

ที่จริงมีถึงซีซั่น ５ และมี OVA ด้วย

 

ไม่ใช่สิ、เป็นข้อแก้ตัวสำหรับสาวสวยลึกลับในการซื้อเสื้อผ้าล่ะ

 

อืมー……ใช่แล้ว！

 

「เร็ว ๆ นี้、จะมีเวทีใหญ่ ที่นี่、ในโรงเรียนคิโซเน๊ะ」

 

「เวที？」

 

「ใช่แล้ว เวทีประหลาดที่เกิดจากโชคชะตาแห่งดวงดาว มันช่างดูน่าสนใจ ฉันก็เลยตัดสินใจขึ้นเวทีด้วย เป็นเวทีใหญ่ ดังนั้นต้องแต่งตัวให้เหมาะสม」

 

ฉัน ยังไงก็ต้องพูดให้ดูมีความหมายไว้

ท่าทางและการจ้องมองให้มีความหมาย และมุ่งตรงไปที่อาคารนอกหน้าต่าง

ฉันสงสัยว่าทำไมอาคารทรงแหลมนั้นถึงได้แหลมขนาดนั้นกันเน๊ะ นั่นเป็นการออกแบบเหรอ？

 

「……เร็ว ๆ นี้、จะมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้น」

 

เพียวริจังพูดอย่างงั้น、หลังจากฟังคำพูดของฉันจนจบ 

 

แต่คงจะน่าอึดอัดใจน่าดูหากเธอรู้ทีหลังว่ามันเป็นเรื่องโกหกเน๊

ฉันควรจะพูดถึงตัวละครหลักในงานต้นฉบับสำหรับเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นในอนาคตอันใกล้นี้

 

「――ศาสตราจารย์、ถ้าพูดอย่างนั้น ฉันสงสัยจังว่าคุณจะเข้าใจหรือไม่」

 

「っ！？」

 

อะ、ดูเหมือนจะเข้าใจล่ะ

ในทีเดียว、ต้องทำให้เธอเชื่อที่นี่เท่านั้น 

 

หลังจากนี้มาทำให้สาวสวยลึกลับดูคูลขึ้นกันดีกว่าเน๊ー

 

「……เรื่องนั้นจริงเหรอ？」

 

「ใช่แล้ว」

 

「กรุณาบอกวันและเวลาที่แน่นอนให้ฉันด้วย สมาชิกคนอื่นนอกจากโซลเซียลาแล้วมีใครอีก？ อย่างแรกเลยคุณจะฆ่าเขายังไงกัน！？」

 

「เอ๊ะ」

 

แย่แล้วแย่แล้ว

บางทีฉันอาจจะกดสวิตช์แปลก ๆ เข้าอีกแล้ว

 

ฉันไม่ได้คาดหวังว่ามันจะมาไกลขนาดนี้เลย

ฉันคิดว่าปฏิกิริยาจะเป็น「เข้าใจแล้ว……สมกับเป็นสาวสวยลึกลับล่ะ」อะไรทำนองนั้น

 

คุณกำลังกินไข่อย่างบ้าคลั่งเน๊

เธอ、บางทีอาจจะเป็นคนที่เกี่ยวข้องกับศาสตราจารย์หรือเปล่า？

 

「งั้นเหรอ……ในที่สุดฉันก็จะฆ่ามันได้แล้ว」

 

แต่ฉันได้ยินอะไรบางอย่างเหมือนบอกว่าจะฆ่า、จะฆ่า？

เอ๊ะ、เวที＝ฆ่าได้ไง？

ฉัน、จะได้ซื้อชุดเพื่อก่อเหตุฆาตกรรมเหรอ？

ฉันไม่ใช่สาวสวยบ้าคลั่งสักหน่อย

 

ก็ไม่ใช่ความคิดที่แย่ที่จะฆ่าศาสตราจารย์ไอ้สารเลวนั่น

แต่วิญญาณของเขามีความพิเศษตั้งแต่แรก ดังนั้นเขาจะไม่ตายน๊า

 

『ฉันฆ่าได้น่ะ』

 

เอ๊ะ

 

『ขั้นตอนค่อนข้างยุ่งยาก แต่ก็ไม่มีใครที่ฉันไม่สามารถฆ่าได้เน๊』

 

เป็นเวลานานแล้วที่รู้สึกกลัวเธอขึ้นมา

ฉันไม่เคยมีอะไรเกี่ยวข้องกับศาสตราจารย์ ดังนั้นเอาความสามารถนั้นออกไปเถอะ

 

「นั่นหมายความว่า、ในที่สุดแผนของคุณก็เริ่มต้นขึ้นแล้วเน๊ะ」

 

「………………นั่นสิเน๊」

 

พูดได้แค่นั้น

ม๊า、ฉันมั่นใจว่าโทรัคคุงจะช่วยดูแลศาสตราจารย์ในอนาคตอันใกล้นี้ให้เอง

 

ฉันจะซื้อชุดแล้วรีบกลับบ้านเร็ว ๆ

ถ้าฉันอยู่ที่นี่ต่อ ฉันรู้สึกเหมือนกำลังจะพูดอะไรที่ไม่จำเป็น

 

「――ฉันควรต้องทำยังไงบ้าง」

 

เพียวริจังถามพร้อมจับมือฉันไว้

 

ทรงพลัง……

ดวงตาไม่เปร่างประกายเกินไปหน่อยเหรอ

 

……อาー、ลองคิดดูแล้ว ก่อนหน้านี้ฉันคงไม่ได้พูดอะไรอย่างเช่นว่าจะเรียกหาเพียวริจังตอนวางแผนด้วยสิน๊า

 

『เธอพูดแบบนั้นแน่นอนเน๊』

 

ทำไมถึงพูดจาไม่ระมัดระวังเช่นนี้เน๊

ฉันสงสัยว่าตัวเองในอนาคตจะมีปัญหาเพราะเหตุนี้อีกหรือไม่น๊า

 

「ตอบมาสิ ฉันจะทำทุกอย่างเพื่อฆ่ามันให้ได้」

 

ก่อนที่จะรู้ตัว ภาษาสุภาพก็ปลิวหายไปแล้ว ตัวตนธรรมชาติที่แท้จริงกำลังปรากฏออกมา

 

「อย่ากังวลไป、ใบหน้าอันน่ารักของคุณจะเสียได้」

 

「อย่ามาเบี่ยงเบน บอกฉัน――」

 

ฉันเอาปลายนิ้วแตะไปที่ริมฝีปากของเพียวริจังเบา ๆ ให้เงียบลง

 

「จงใจเย็นลงหน่อย」

 

หัวหน้าผู้พิพากษา！ตอนนี้ฉันเป็นสาวสวย、ดังนั้นฉันอ้างความบริสุทธิ์！

 

『โอเค、บริสุทธิ์』

 

ช๊าโอร๊า！

 

「ฉันเข้าใจความรู้สึกของคุณ เพราะงั้นฉันจะเตรียมเวทีที่เหมาะกับคุณมากกว่านี้ให้ นี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น ยังไม่ถึงตาของคุณ」

 

「เวทีสำหรับฉัน……？」

 

「ถูกต้อง มันจะเป็นความปรารถนาของคุณที่แท้จริง เพื่อให้สิ่งนั้นเป็นจริง、เน๊ะ」

 

ฉันพูดแบบนั้นแล้วยิ้มกว้าง

ไม่ใช่รอยยิ้มเหมือนดอกไม้บาน

แต่เป็นรอยยิ้มลึกลับราวกับพระจันทร์ที่ทำให้ผู้คนหลงผิด

 

「คุณจะเชื่อฉันไหม」

 

「……ฉันเดาว่าฉันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเชื่อ มีหลายสิ่งหลายอย่างที่ฉันไม่สามารถทำได้มากนักเมื่อเทียบกับคนอื่นเช่น โซลเซียลา นอกจากนี้、นี่จะทำลายโรงเรียนคิโซใช่ไหม？」

 

「ใช่」

 

โดยโทรัคคุงล่ะน๊า！

 

「ถ้าอย่างงั้น、ฉันเชื่อคุณ」

 

พอพูดจบ、เพียวริจังก็หัวเราะ ฉันรู้สึกเหมือนดวงตานั่นมีความซับซ้อนอยู่ แต่ฉันจะแกล้งทำเป็นว่าไม่เห็นมัน

 

ยังไงดี ยังสามารถทำให้เข้าใจผิดว่าเป็นสาวสวยลึกลับได้อยู่น๊า、โยชิ！

 

『ว่าไปแล้ว ไหนเธอว่าต้องระวังคำพูดและการกระทำแบบนี้ที่อาจจะทำให้ทรมานได้ล่ะเน๊』

 

ไม่สิไม่สิ、จริง ๆ แล้วยังไงโรงเรียนคิโซก็ต้องถูกทำลายโดยโทรัคคุงอยู่แล้ว、และศาสตราจารย์ก็จะถูกจับกุม、สิ่งที่พูดก็จะถูกต้อง ดังนั้นจึงไม่เป็นไร ไม่เป็นไร

 

แย่ที่สุดก็แค่ลักพาตัวศาสตราจารย์แล้วกลิ้งหนีไปต่อหน้าเพียวริจังก็ได้

 

『เธอหากกับคนที่ไม่ใช่สาวสวยนี่ไม่ลังเลเลยจริง ๆ เน๊』

 

ศาสตราจารย์เป็นพวกล้อเล่นกับชีวิตสาวสวยไงล่ะ

เขามันไอ้เลวที่สุด

 

ซ้า、ฉันคิดว่าได้เวลารวบรวมสติและให้เพียวริจังเลือกชุดให้ฉันได้แล้วเน๊

 

「ถ้าอย่างงั้น、ต่อจากเมื่อ――หืม」

 

ฉันได้รับการแจ้งเตือนจากไดฟ์เกียร์ของฉัน

 

อะไรนะ จังหวะไม่ดีเลยน๊า

ในเวลาแบบนี้、ใครกัน

 

……ว้าก、รุ้นพี่มิซุฮิล่ะ

 

『มีลางสังกรณ์ไม่ดีเลย』

 

ฉันขอตัวจากเพียวริจัง、และมารับสายในจุดที่ห่างออกมา 

เสียงไล่ต้อนดังขึ้นจากอีกด้านหนึ่ง

 

「เคย์、ตอนนี้อยู่ที่ไหน」

 

「……เอ๊ーโตะ」

 

เอ๊ะ、ความแตก？

ความแตกว่ากำลังมาช็อปปิ้งที่โรงเรียนคิโซงั้นเรอะ？

นั่นเป็นสิ่งที่เลวร้ายที่สุดที่ฉันจินตนาการได้

ช่างเป็นความคิดที่ดีที่ไปซื้อของในโรงเรียนชั่วร้ายที่ขโมยเงินจากพวกเรา และแม้กระทั่งหักหลังเราด้วย

 

『ก็ยังจิตสำนึกในตนเองเน๊ะ แล้วจะแก้ตัวว่ายังไงล่ะ』

 

มะ、ไม่มีทาง

ฉันแน่ใจว่ารุ่นพี่มิโรคุปลอดภัยหรือติดต่อมาว่าอะไรทำนองนั้น

 

「งั้นเหรอ อยู่ที่โรงเรียนคิโซแล้วสินะ」

 

「…………ครับ」

 

ทราบสถานที่แล้ว……！？

 

ใช่、ฉันจบสิ้นแล้ว

 

 

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ

{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}

 

ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ

ขอบคุณงับ