[นิยายแปล(WN)] สาวดุ้นตัวร้าย ผมที่กลับชาติมากเกิดใหม่เป็นตัวร้าย ♂ แต่ฉันจะไม่ยอมแพ้กับการＴＳหรอก - ตอนที่ 5 สาวดุ้นลึกลับรับประกันความแข็งแกร่งระดับหนึ่ง

ตอนที่ 5 สาวสวยลึกลับรับประกันความแข็งแกร่งระดับหนึ่ง

 

ฉันกำลังร่วงลงไปพร้อมกับเศษซากที่พังทลายลง

 

ถือว่าเป็นโชคดีที่ความสามารถทางกายของนักสำรวจนั้นน่าทึ่งมาก  ฉันสามารถกลับตัวกลางอากาศได้ทันทีที่ร่วงลงมา

นอกจากนี้ฉันยังสามารถลงจอดได้ราวกับว่าบินลงมาเอง ซึ่งเหมาะกับชุดโกธิคโลลิต้าชุดนี้ม๊ากมาก สงบใจดีเหลือเกิน

 

ใช่แล้ว มันต้องความรู้สึกแบบนี้แหละเน๊！

 

ฉันลงจอดตรงจุดนั้นอย่างราบรื่น

ราวกับนางฟ้าที่ถูกส่งลงมาจากสวรรค์！

 

「――――อะ、คุณเป็นใครกันคะ！？」

 

「เอ๊ะ」

 

มีใครอยู่ด้วย！？

เมื่อฉันหันกลับไปก็มีเด็กสาวคนหนึ่งที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน

ทรงผมตัดสั้นที่ถัดเป็นตาข่ายสีทองและสีม่วงที่เห็นก็รู้ทันทีว่าย้อมชัดเจน

 

และเครื่องแบบสีดำนั้นมาจากโรงเรียนคิโซสินะ

 

โรงเรียนคิโซ เป็นโรงเรียนที่เป็นศัตรูกับ โทรัคคุง และเป็นโรงเรียนที่มีขนาดใหญ่

ความประทับใจของฉันต่อโรงเรียนคิโซ คืออาณาจักรแห่งความชั่วร้ายล่ะ

 

「จู่ ๆ ก็มีอะไรร่วงลงมาจากเพดานที้ถล่มลงมา……โอโจ้ซัง(แม่หนู)、เธอมีชื่อว่าอะไรเหรอ」

 

「แม่หนู……？」

 

ที่ฉันถูกถามคำถามแบบนั้นก็เป็นเรื่องที่เข้าใจได้

เห็นได้ชัดว่าเธอกำลังเข้าใจผิดเพราะว่าฉันกำลังแต่งตัวเป็นเด็กผู้หญิง อีกทั้งยังมืดมากด้วย ดังนั้นฉันเดาว่าเธอแทบไม่รู้สึกถึงความไม่เข้ากัน โดยส่วนตัวแล้วฉันช่างกลัวความสุดยอดของเลเวลสาวสวยของตัวเองเหลือเกิน

 

และในเวลาเช่นนี้ ฉันก็พยายามอย่างเต็มที่เพื่อเป็นสาวสวย

ไม่ผิดอะไรที่จะหลอกลวงนักเรียนคนหนึ่งจากโรงเรียนชั่วร้ายอย่าง โรงเรียนคิโซ

 

จงเข้ามามีส่วนร่วมกับบทบาทสมมติของฉันซะเถอะ

 

「เป็นคุณเองเสียมากกว่า ที่มีใบหน้าที่ฉันมิเคยเห็นมาก่อนเลย หากฉันจำไม่ผิด นี่ควรจะเป็นดันเจี้ยนสำหรับผู้เริ่มต้นของโรงเรียนสหศึกษา เฟกตอมจริงหรือไม่」

 

เมื่อฉันพูดอย่างนั้นและจ้องมองไปที่เธอ เด็กสาวก็รีบเบือนหน้าหนี

 

「ฉะ、ฉันแค่ทำสิ่งที่เรียกว่าสำรวจดันเจี้ยนที่มีข่าวลือค่ะ……ทำสิ่งที่เรียกว่าไลฟ์สดค่ะ」

 

「ไลฟ์สด？」

 

「กะ、ก่อนหน้านั้น！」

 

เด็กสาวพุ่งตรงเข้ามาหาฉันอย่างเร่งรีบ

หยุดนะ อย่าเข้ามา ถ้าเรื่องแต่งหญิงความแตกขึ้นมาจะทำยังไงกันย๊า

 

「ชั้น、ชั้นถูกไล่ล่าค๊า！ บางที、ชั้นคิดว่ามันคงเป็นส่วนหนึ่งในกลไกการป้องกันตัวของพื้นที่นี้ค๊าแต่ว่า……」

 

เด็กสาวคนนั้นพูดด้วยเสียงอันดัง และชี้ไม้ชี้มือไปที่ประตูที่เธอหนีเข้ามาดังพึ่บพับ

อะ、ประตูถูกซัดปลิวไปแล้ว

 

「ฮี่ぃっ！」

 

เด็กสาวได้แสดงความหวาดกลัวออกมาจนทำให้ฉันก็เริ่มกลัวขึ้นมานิดหน่อยเหมือนกัน

แต่ยังไงก็ตาม มันคงจะไม่งามน่าดูหากคนอื่นรู้ว่าฉันกลัว บทบาทสมมติของฉันที่เป็นสาวสวยลึกลับจะต้องไม่หวาดกลัว ดังนั้นฉันจึงพยายามรักษาสีหน้าให้สงบเข้าไว้ด้วยความกล้าทั้งหมดที่มี

 

เงาคล้ายมนุษย์ที่คืบคลานอย่างเชื่องช้าปรากฏขึ้นจากด้านหลังประตูที่ถูกทำลาย

 

……หืม？ฮิวแมนนอยด์？？？？？

 

「อะ、เจ้านั่นแหละที่กำลังไล่ตามฉันอยู่ค๊า！ โปรดระวังตัวด้วยนะค๊า！」

 

「เหรอ」

 

เจ้านั่นคือ、บอสที่รุ่นพี่มิซุฮิพูดถึงไม่ใช่รึไง？

 

ฮิวแมนนอยด์ที่ยาวรวมสามเมตรกว่า ๆ ผิมหนังสีเนื้อที่บวมเป่งทุกที่

 

พูดอีกอย่างคือ ฮิวแมนนอยด์ที่ดูน่าขยะแขยง

 

ไม่ว่าจะมองยังไงก็บอสล่ะ

หากพูดเช่นนั้นแล้ว นี่ก็คือเหยื่อของฉัน ฉันอยากจะใช้โอกาสนี้เพื่อแสดงให้เห็นว่าสาวสวยคนนี้ใช้ดาบสั้นอย่างไร

 

「นั่น、คุณจะรังเกียจหรือไม่หากฉันจะลงมือสังหาร？」

 

「ฆะ、ฆ่าได้งั้นเหรอคะ！？ขนาดชั้นยังฟันแทบไม่ไหวเลย」

 

ฮะโฮー、แม่นี้ก็เป็นมือใหม่เหมือนกันใช่ไหม？

ใช้ไม่ได้เลย ต้องฝึกฝนให้ดีสิ นอกจากนี้ก็แต่งข้ามเพศด้วย

 

「ระดับแค่นี้ไม่มีปัญหาอะไรเป็นพิเศษหรอก」

 

ฉันปล่อยเด็กสาวไปก่อน แล้วลงไปยืนอยู่ต่อหน้าบอส

จากนั้นฉันก็ส่งพลังเวทมนตร์ไปยังอุปกรณ์ไดฟ์เกียร์ของฉันและเรียกดาบสั้นออกมา！ ――ฉันจะลองทำอะไรสักอย่างดู

 

「เคียว、สีดำ？」

 

ฉันได้ยินเสียงของเด็กสาวจากข้างหลัง

 

ใช่แล้ว ฉันถือเคียวอยู่ในมือ

อาเร๊ぇ！？

ก่อนที่ฉันจะรู้ตัว กำไลสีแดงก็ปรากฎขึ้น นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย！

ไดฟ์เกียร์คุง กรุณาตอบกลับด้วย！

 

「ฮี่っ、มันมาแล้ว！」

 

「ไม่มีปัญหา」

 

มันเป็นปัญหาใหญ่ต่างหากกกกกก！

 

แต่ฉันไม่มีทางเลือกนอกจากต้องลุยกันสักตั้ง！ฉันไม่เคยใช้เคียวมาก่อน แต่ยังไงฉันก็จะสู้！

 

ดูเหมือนว่าดันเจี้ยนของผู้เริ่มต้นได้รับการออกแบบมาเพื่อไม่ให้มีใครตาย ดังนั้นความท้าทายจึงเป็นสิ่งสำคัญ

และสิ่งสำคัญที่สุดคือด้วยรูปลักษณ์นี้ ฉันไม่สามารถพ่ายแพ้ได้

 

ฉันหลบหลีกการโจมตีของบอสที่เข้ามาหาฉัน

เป็นการโจมตีที่เรียบง่าย วงสวิงกว้างมาก จะว่าไงดี ค่อนข้างช้า

 

「ราวกับการละเล่นของเด็กเลยเน๊ะ」

 

ถ้าแค่ระดับนี้ล่ะก็ ต่อให้เป็นเคียวนี่ก็น่าจะเพียงพอแล้ว

คุณกลัวอะไรแบบนี้บ้างไหม？น่าเสียดายที่ฉันไม่สามารถเป็นนักสำรวจแบบนั้นได้

 

ฉันควงเคียวไปมา ขณะหลบการโจมตี

 

สนุก เด็กสาวกำลังเฝ้ามองฉันที่สวมชุดโกธิคโลลิต้าต่อสู้อย่างน่ารัก……โดยไม่สงสัยอะไรเลย

　

ฉันรู้สึกขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างในช่วงเวลานี้

ใช่แล้วแหละ ฉันอยากจะทำอะไรแบบนี้มาตลอด！！！！

 

ความแข็งแกร่งของบอส กระจอกมาก

ภายในเวลาประมาณสองนาที ฉันได้ตัดแขนขาของบอสออกจนกลิ้งไปตามพื้น

 

ซ่า บัดนี้ข้าจะโจมตีครั้งสุดท้ายได้อย่างไรดี ว่าแล้วก็ต้องหัวใจสินะ？ ……แล้วหัวใจของเจ้านี้อยู่ตรงไหนล่ะ

 

「เจ้านั่น、มีความสามารถในการฟื้นฟูที่สุดยอดมากเลยค๊า！ไม่ว่าจะตัดออกไปสักเท่าไหร่ก็จะงอกกลับมาได้ตลอด！」

 

「เหรอ」

 

ขอบคุณสำหรับข้อมูล ……ด้วยท่าทางแบบนั้น บางทีเธออาจตัดมันไปหลายรอบแล้วก็ได้สินะ？ เธอ、จริง ๆ แล้วเป็นนักสำรวจที่แข็งแกร่งพอสมควรใช่ไหม？

 

 

ม๊า ตอนนี้ยังไงก็ช่าง ฉันสามารถเอาชนะบอสตัวนี้ได้ ดังนั้นจึงไม่เปลี่ยนความจริงที่ว่าฉันแข็งแกร่งขึ้น

เป็นในตอนที่ฉันรู้สึกกังวลเกี่ยวกับการโจมตีครั้งสุดท้ายนั้นเอง

 

『■■■■■』

 

บางอย่างเหมือนกับไฟฟ้าช็อตวิ่งผ่านสมองของฉัน หรืออาจเรียกได้ว่าเป็นเสียง

ในเวลาเดียวกัน ฉันก็เข้าใจวิธีใช้เคียว

และชื่อของเคียวนี้ก็เช่นกัน

 

「――ไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาว(โซลเซียลา)」

 

นั่นคือชื่อของเจ้าสิน๊า

 

……ไม่สิ ถึงจะทำให้รู้ชื่อก็เถอะ แต่อย่ามาป้อนข้อมูลเข้าสู่สมองของคนอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาตเซ้

 

ฉันเตรียมพร้อมตามความรู้ที่ฉันได้รับมา

แทงปลายเคียวลงไปที่พื้น และชี้ปลายด้ามจับที่อยู่ตรงข้ามใบมีดไปทางบอส

ที่ปลายด้ามจับที่กำลังชี้ไปทางนั้นคือ ปากกระบอกปืน

 

จากนั้นด้ามจับพร้อมไกก็ปืนยื่นออกมาจากด้านข้างของด้ามจับไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาว จนดูเหมือนกับปืนขนาดยักษ์

 

ฮาฮ๊าーสิ่งที่ต้องทำ ก็แค่จับตรงนี้แล้วเหนี่ยวไกสิเน๊

 

บอสเริ่มงอกแขนขาใหม่เหมือนกับที่เด็กสาวได้บอกไว้

 

แต่ มันสายไปแล้ว

 

「คุณเคยเห็นแสงระยิบระยับแห่งดวงดาวบ้างไหม？」

 

ฉันในตอนนี้มีเวลามากพอที่จะพูดเรื่องแบบนี้ได้

 

สาวสวยลึกลับที่ยืนหยัดด้วยพลังอันเหลือล้น

นี่แหละนี่แหละนี่แหละ！ ต้องแบบนี้แหละดีย์

 

ฉันเหนี่ยวไกด้วยความสุขสูงสุด

ทันใดนั้นเอง แสงเรืองรองสว่างวาบเต็มห้อง ทำให้เกิดภาพลวงตาที่ให้ความรู้สึกราวกับว่าเวลากลางวันมาถึงแล้ว

 

กว่าที่ฉันจะรู้ว่ามันเป็นแสงสว่างจากลำแสงที่ปล่อยออกมาจากปลายด้ามเคียว ทุกอย่างก็จบลงแล้ว

 

อาจใช้เวลาไม่ถึงสามวินาทีด้วยซ้ำ ฉันตกใจกลัวจนเอานิ้วออกจากไกปืน แต่พื้นดินและกำแพงที่รอบตัวบอสละลายไปจนหมด และไม่มีร่องรอยเหลืออยู่เลย และดูเหมือนว่าลำแสงจะเจาะทะลุกำแพงอีกหลายชั้น และลึกลงไปถึงส่วนลึก

 

…………แย่แล้ว

 

「ฟู๊ว」

 

ＯＫ、ก่อนอื่น หายใจลึก ๆ

จากนั้นก็――

 

「สะ、สุดยอด นั่นมันบ้าอะไรกัน？」

 

ใช่แล้ว ยังมีคนอื่นอยู่ที่นี่ด้วย

 

ฉันไม่ได้เกลียดพฤติกรรมตื่นเต้นแบบนั้น แต่โปรดอย่าทำแบบนั้นในตอนนี้ได้ไหม

เพราะความจริงที่ว่าฉันทำลายดันเจี้ยนสุดสำคัญของโรงเรียนทันทีที่ย้ายมา นั้นโคตรแย่แล้ว 

 

「คุณพูดว่าโซลเซียลาสินะ แต่นั่นคือชื่อของเคียวนั่นเหรอคะ？ หรือต้องถามว่าคุณอยู่โรงเรียนไหนคะ！？ ไม่สิ ก่อนอื่นเลยแรงค์ของคุณคือ――」

 

「ไม่มีเหตุผลที่จะต้องตอบ」

 

ฉันขัดจังหวะคำพูดของเด็กสาว และทำให้เธอเงียบลง

บางทีอาจจะสัมผัสอารมณ์ของฉัน และอ่านบรรยากาศเป็น เคียวจึงหายไปและสร้อยข้อมือก็หายเข้าไปในร่างกายของฉันตามเดิม 

 

อย่าพึ่งหายไปน๊า ช่วยอยู่ด้วยกันก่อนสิ

 

ยังไงก็ตาม การอยู่ที่นี่นานเกินไปมันอันตราย

รีบหนีกันเถอะ！

 

「ถ้าเช่นนั้น、ฉันขอตัวเพียงเท่านี้ คุณเองก็ควรรีบกลับได้แล้ว ที่นี่ไม่มีอะไรอีกต่อไปแล้ว」

 

ฉันเอาชนะบอสได้แล้ว ดังนั้นจึงไม่มีประโยชน์ที่จะอยู่ที่นี่ต่อ

บ๊าย บายเน๊！

 

ฉันเพิกเฉยต่อเด็กสาว และออกจากสถานที่นั้นไปทันที

 

…………หืม？ จะว่าไปแล้ว、ตั้งแต่แรกเลย ทำไมนักเรียนของโรงเรียนคิโซถึงมาอยู่ที่นี่ได้กัน？ ม๊า ช่างเถอะ  จำนวนนักเรียนทั้งหมดของที่นั่นมันเยอะมากเกินไป จนสามารถเจอพวกเขาอยู่ทุกหนทุกแห่ง

 

 

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ 

{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}

 

ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ

ขอบคุณงับ