[นิยายแปล(WN)] สาวดุ้นตัวร้าย ผมที่กลับชาติมากเกิดใหม่เป็นตัวร้าย ♂ แต่ฉันจะไม่ยอมแพ้กับการＴＳหรอก - ตอนที่ 47 สาวดุ้นที่กลับมา และขายดุ้นใช้หนี้สิน

ตอนที่ 47 การกลับมา และหนี้สิน

 

ฉันไม่เคยคิดเลยว่าจะไม่ได้กลับมาที่โรงเรียนสหศึกษา เฟกตอมเป็นเวลากว่าหนึ่งสัปดาห์หลังจากที่ทำงานพาร์ทไทม์ที่สวนสนุก

และด้วยเหตุผลบางอย่าง ฉันต้องเข้าไปพัวพันกับพวกโทรัคคุง และโรคุฮาระซัง แต่ฉันก็สามารถผ่านมันมาได้อย่างปลอดภัย และฉันรู้สึกเติบโตขึ้น

ในสัปดาห์ที่ผ่านมานี้、ฉันใกล้เหมือนจะเป็นสาวสวยขึ้นอีกหนึ่งก้าวแล้ว……！

 

『ปลอดภัย……？ เอ๊ะ、การตัดสินช่วยให้ผ่านพ้นไปได้อย่างปลอดภัยด้วยสิ่งนั่น……？』

 

ทำไมคุณถึงบ่นเกี่ยวกับสาวสวยลึกลับของคนอื่นกันล่ะ

 

ม๊า ช่างเถอะ

ฉันอารมณ์ดีเพราะกำลังจะได้เจอรุ่นพี่มิซุฮิ และโทอาจังเป็นครั้งแรกในรอบสัปดาห์

ความขุ่นเคืองในระดับนั้นฉันให้อภัยได้

 

ในที่สุดฉันก็กลับมาที่โรงเรียนสหศึกษา เฟกตอมแล้ว

เนื่องจากฉันกับรุ่นพี่มิโรคุไม่อยู่、ดังนั้นในช่วงเวลานี้ทั้งสองคนต้องบริหารโรงเรียนด้วยกันเอง

 

กำลังจะจบสิ้นอีกครั้งแล้วสิน๊า、โรงเรียนสหศึกษา เฟกตอม

นี่น่ะ、กะแล้วจะดีกว่าไหมถ้าฉันจะขายตัวเองในฐานะโซลเซียลา……？

 

『เธอ ถ้าเพื่อสาวแล้วไม่มีความลังเลเลยเน๊』

 

แต่สาวสวยลึกลับนั้นไม่ควรปล่อยให้ถูกจับได้ง่าย ๆ น๊า

มันยากที่จะตัดสินใจในส่วนนั้น

เพราะเป็นสาวสวยลึกลับจึงต้องมีบุคลิกที่แข็งแกร่งเน๊

 

『เป็นวิถีชีวิตที่ยากลำบากแท้……』

 

ถึงอย่างนั้นฉันก็ยังอยากจะพ่ายแพ้ในสักวันหนึ่งเน๊♥

มันน่าตื่นเต้นมากเมื่อตัวละครที่แข็งแกร่งแบบนี้พังทลายเน๊♥

ช่วงเวลาที่การแสดงออกที่เยือกเย็นตามปกติของเธอพังทลายลงคือ ช่วงเวลาที่ดีที่สุดเน๊♥

อ้าー、ความพ่ายแพ้ของสาวสวยล๊า♥

 

『ฮี่ッ』

 

ด้วยเหตุผลบางอย่างไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาว、ก็แสดงท่าทีหวาดกลัวและถอยกลับเข้าในส่วนลึกของจิตใจ และสมองของฉันก็เงียบลง 

ทำไมกันล๊า、ไม่สามารถเข้าใจได้งั้นเหรอ？

 

แม้แต่สาวสวยลึกลับก็ยังสามารถแพ้ได้เมื่อแพ้

แน่นอนว่า、จำกัดแค่เมื่ออีกฝ่ายเป็นสาวสวยเท่านั้นน๊า

 

นอกเหนือจากนั้นจะเอาชนะให้ได้ทั้งหมด

ต้องทำลายให้หมด โดยเฉพาะศัตรูของสาวสวย

 

「ซ้าซ้า、เดาว่าตอนนี้ทั้งสองคนน่าจะอยู่ที่ห้องสภานักเรียนสิน๊า」

 

ทันทีที่กลับถึงโรงเรียน ฉันก็ตรงไปยังอาคารเรียน

น่าจะอยู่ในห้องสภานักเรียนกันจริงไหม

 

หากถามว่าทำไม、ก็แพราะนั่นคือห้องที่ดีสุดที่เหลืออยู่แล้ว

กระจกไม่แตก พื้นไม่แตก มีปลั๊กไฟ 4 จุด

 

ตรงกันข้ามกับส่วนอื่น ๆ ของอาคารเรียนที่อันตรายเกินไป

อาー、ฉันหวังว่าเราจะเปลี่ยนให้กลับเป็นอาคารเรียนที่เหมาะสมได้เร็ว ๆ นี้น๊า

ตูข้า、ต้องการให้สาวสวยเติบโตในสภาพแวดล้อมที่ดีที่สุด 

 

ขณะที่คิดเรื่องนี้อยู่ ฉันก็มาถึงหน้าห้องสภานักเรียนและเคาะอย่างสง่างาม

ไม่นาน、ฉันก็ได้ยินเสียงของโทอาจังว่า「เชิญค่ะ」

ยิปปี้、นี่คือเสียงโทอาจังครั้งแรกในรอบสัปดาห์ล๊า！

จะว่าไปแล้ว、ทำไมพวกเธอถึงไม่มาเยี่ยมฉันเลยล่ะ？？？？？

 

『ทำไม อยากให้มาเหรอ？』

 

ไม่ล่ะ、ฉันรู้สึกแย่ที่ต้องให้สาวสวยมาสละเวลาให้กับฉัน

ขอปฏิเสธการเยี่ยมด้วยความเคารพ

 

『เธอนี่มันอะไรกัน』

 

「――ขอรบกวนด้วยครับ ไม่ได้เจอกันสักพักเลยนะ、โทอาจัง」

 

เมื่อฉันเปิดประตู และเข้าไปในห้องสภานักเรียน ฉันก็เห็นใบหน้าที่คุ้นเคยมองมาที่ฉัน

เธอยังคงเต็มไปด้วยความน่ารักของสัตว์ตัวน้อยเช่นเคย และสีหน้าของเธอก็สดใสขึ้นทันทีที่เห็นฉัน

 

น่าร๊ากกกก

รอยยิ้มแบบนั้น、คุณไม่ควรมอบให้กับคนอื่นที่ไม่ใช่สาวสวยล๊า ไม่ดีเลยน๊า？

หรือก็คือ、ไม่ควรทำแบบนั้นให้ฉันตอนนี้เน๊ะ？

 

『เธอช่างเป็นคนที่น่ารำคาญอย่างมหัศจรรย์ยิ่ง』

 

「ยะ、ยินดีต้อนรับกลับค่ะ เคย์คุง！」

 

โทอาจังที่รีบวิ่งเสียงต๊อกแต๊กเข้ามาหาฉัน ดูโล่งใจมากเมื่อเห็นว่าเป็นฉันจริง ๆ

ทำให้กังวลซะแล้ว

 

แต่ไม่เป็นไรแล้วล๊า

ฉันกลับมาพร้อมกับพลังสาวสวยใหม่เอี่ยมเน๊

 

「ขอโทษเน๊ะ ที่ฉันไม่ได้เข้าไปเยี่ยม โรงพยาบาลปฏิเสธไม่ให้เข้าเยี่ยมล่ะ」

 

「เอ๊ะ、เป็นอย่างงั้นหรอกเหรอครับ？」

 

「อืม พวกเขาบอกว่าไม่สามารถอนุญาตให้ติดต่อกับนักเรียนของโรงเรียนสหศึกษา เฟกตอมที่เข้ารักษาตัวได้ เพราะแบบนั้นฉันก็เลยไม่สามารถเข้าไปเยี่ยมมิโรคุจังกับเคย์คุงได้ล่ะ」

 

จ๊า แปลว่ามาเยี่ยมกันสินะ

คุโซ、ฉันอยากจะได้รับการเยี่ยมจากสาวสวยน๊า

 

『ไหนว่าหากมิใช่สาวสวยแล้วได้รับการเยี่ยมจากสาวสวย จะถือว่าเป็นบาปไง？』

 

เรื่องนั้นก็ส่วนเรื่องนั้น！

เซฟー！

 

「แล้วก็ฉันได้รับแจ้งว่าที่ต้องทำแบบนั้นก็เพื่อตรวจสอบความผิดปกติที่อาจจะเกิดจากเวทมนตร์ของโซลเซียลาน่ะ เคย์คุง、ไม่เป็นไรใช่ไหม？」

 

「ไม่เป็นไรหรอก แต่ถ้าถามล่ะก็ ก็โดนให้ทดสอบค่อนข้างเยอะเลย」

 

นั่นแหละ、พูดไปก็มีเรื่องแบบนั้นล่ะ

ไม่กลัวเกี่ยวกับโซลเซียลามากกันเกินไปหน่อยเหรอ？

 

เธอเป็นเพียงสาวสวยลึกลับธรรมดา ๆ เองเน๊

 

『เน๊ー』

 

「อะ、ว่าไปแล้ว รุ่นพี่มิซุฮิล่ะครับ？ ผมหายตัวไปสัปดาห์หนึ่งแบบนี้、แปลว่าเธอต้องจัดการคำขอกู้ภัยทั้งหมดด้วยตัวเองเลยใช่ไหม？」

 

「อืม วันนี้เองก็ออกไปด้วยความกระตือรือร้นเหมือนกัน ……อะ、จริงด้วย！ เคย์คุง、มีเรื่องน่ายินดีเกิดขึ้นล่ะ！」

 

「เอ๊ะ？」

 

สงสัยจังว่าเรื่องอะไร

เมื่อโทจังดูมีความสุข ฉันก็มีความสุขไปด้วยเน๊

 

「ยังไงไม่รู้、พวกเราอาจจะสามารถชำระหนี้ของโรงเรียนสหศึกษา เฟกตอมได้แล้วล่ะ！」

 

「เอ๊ะ、จริงเหรอครับ？」

 

ไอ้จำนวนเงินบ้าบอนั้นอะนะ？

เป็นหนี้ราวกับว่ากำลังเล่นเกมชีวิตที่ทุกอย่างผิดพลาดเลยไม่ใช่รึไง？

 

「ดูเหมือนว่ามิโรคุจังจะไปเป็นคนเจรจาให้ล่ะ หนี้เลยลดลงเยอะมากเลย」

 

「จริงด้วย……สมกับเป็นรุ่นพี่มิโรคุเลยน๊า」

 

จำนวนเงินที่เขียนบนกระดาษที่โทจังยื่นให้นั้นลดลงไปกว่าเมื่อก่อนมาก

 

รุ่นพี่มิโรคุน่าทึ่งมากเลยไม่ใช่รึไง ที่เจรจากับโรงเรียนคิโซจนลดหนี้ได้มากขนาดนี้？　

คน ๆ นั้นกำลังสร้างโรงเรียนขึ้นมาใหม่、ในขณะที่ฉันเอาแต่ทำตัวเป็นสาวสวยลึกลับ

 

เราจำเป็นต้องสร้างรูปปั้นรุ่นพี่มิโรคุและอนุรักษ์ไว้ให้คนรุ่นต่อ ๆ ไป……！

 

「ผม、จะช่วยจัดเอกสารเองครับ」

 

「เอ๊ะ、จะดีเหรอคะ？ พึ่งออกจากโรงพยาบาลเองไม่ใช่เหรอ？」

 

「สบายมาก ขนาดรุ่นพี่มิโรคุยังพยายามทำงานอย่างหนัก ผมเองก็ต้องทำงานอย่างหนักเพื่อชดเชยด้วยเหมือนกัน」

 

「งั้นเหรอค่ะ อืม！ พวกเรามาพยายามให้ดีที่สุดด้วยกันเน๊ะ！」

 

ดูเหมือนว่าฉันจะไม่จำเป็นต้องแกล้งก่อเรื่องเพื่อให้ได้เครดิตจากการแก้ปัญหาแล้วล่ะ

ในกรณีนั้น、ฉันก็จะยังสามารถเพลิดเพลินไปกับสาวสวยลึกลับต่อไปได้เน๊

 

ฉันอยากเปลี่ยนชุดเร็ว ๆ แล้วล๊า

ฉันต้องการให้โกธิคโลลิต้าเป็นเครื่องหมายการค้า ดังนั้นฉันจึงต้องการให้มีสีที่หลากหลายเน๊

 

คราวหน้าฉันคิดว่าจะจับคู่สีดำกับสีแดงล่ะน๊า

 

『และช่วยซื้อชุดชั้นในให้ฉันด้วย แน่นอนว่าต้องเป็นชุดที่มีทั้งท่อนบนและท่อนล่าง』

 

เฮะๆๆๆ、ถึงไม่บอกฉันก็รู้อย่าแล้วล๊า！

 

ถ้าจำไม่ผิด เดรสตัวปัจจุบันก็น่าจะมาจากร้านค้าแห่งหนึ่งในเขตปกครองตนเองของโรงเรียนคิโซล่ะมั้ง

ครั้งที่แล้วฉันซื้อมันทางออนไลน์ แต่คราวนี้ฉันต้องการเห็นด้วยตนเองก่อนที่จะซื้อ

 

『จะตั้งตารอเลยเน๊』

 

อืมอืม、จ๊า ไว้ไปโรงเรียนคิโซกันเร็ว ๆ นี้กันเลย

 

「……เคย์คุง、เป็นอะไรไปเหรอคะ？」

 

「เอ๊ะ？」

 

โทจังที่กำลังจัดเอกสารก็มองมาที่ฉันอย่างแปลก ๆ

 

「เห็นพูดถึงอะไรบางอย่างเกี่ยวกับโรงเรียนคิโซนะคะ」

 

「อ้า、ไม่มีอะไรเป็นพิเศษหรอกครับ」

 

「……เหรอคะ、เข้าใจแล้ว」

 

เกือบไปแล้วー

ความคิดของฉันรั่วไหลออกมาอีกครั้งล่ะ

 

『เพราะสมองและปากของเธอเชื่อมโยงกันโดยตรงเน๊』

 

ห๊ะ？

ฉันพยายามที่จะเป็นคนสุขุมลุ่มลึกแล้วนะ？

 

ถึงอย่างงั้นก็เถอะ โรงเรียนคิโซสิน๊า

ยัไงงก็ตาม ฉันตั้งตารอที่จะไปที่นั่นจริง ๆ

 

โรงเรียนคิโซได้จัดการความสงบเรียบร้อยของประชาชนส่วนหนึ่งเสร็จสิ้นไปแล้ว、แต่ไม่ต้องกังวลเนื่องจากมันใหญ่มาก อะไร ๆ ก็เป็นไปได้

ทั้งเนื่องจากหลายบริษัทสนับสนุนโรงเรียนคิโซ、ดังนั้นจึงมีร้านค้ามากมายในพื้นที่ท่องเที่ยว

มีแม้กระทั่งไอเทมรุ่นลิมิเต็ดที่สามารถซื้อได้ที่โรงเรียนคิโซเท่านั้น

 

ฉันสงสัยว่าจะมีชุดโกธิคโลลิต้าเวอร์ชั่นลิมิเต็ดของโรงเรียนคิโซไหมน๊า 

 

『สาวสวยลึกลับท้องถิ่น？』

 

สาวสวยลึกลับไม่ใช่คนประเภทที่จะใกล้ชิดกับคนในท้องถิ่นได้

 

แต่ว่าภาพลักษณ์ด้านมืดของโรงเรียนคิโซก็เข้ากันได้ดีกีบสาวสวยลึกลับเน๊

ฉันหมายถึงคุณลักษณะที่แบกรับความมืดนะ

แต่ฉันไม่อยากเป็นนักเรียนของที่นั่นแน่นอนเน๊ะ

 

『เป็นสถานที่น่ากลัวขนาดนั้นเลยรึ？』

 

แย่มากเลยล่ะ

รู้สึกเหมือนเป็นความชั่วร้ายก้อนใหญ่

 

ในบรรดาคดีต่าง ๆ ที่พวกโทรัคคุงต้องเข้าไปไล่ตาม ก็มีมีคดีที่เกี่ยวข้องกับโรงเรียนคิโซอยู่มากมายเลยล่ะ

เช่น เหตุการณ์ที่น่าจะเกิดขึ้นในอนาคตอันใกล้นี้ คือ การลักพาตัวนักเรียนจากโรงเรียนอื่นเพื่อการทดลองกับมนุษย์

 

ในงานต้นฉบับ โทรัคคุงจะไขคดีนี้ในช่วงฤดูร้อน ดังนั้นยังไม่น่าถึงเวลาล่ะ

ต้องรีบไปชอปก่อนอีเว้นต์จะเกิดขึ้น……！

 

ยังไงก็ตามฉันไม่อยากมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้

จะมีศัตรูที่น่าขยะแขยงจะปรากฏขึ้น แต่พูดตามตรง ฉันเองก็ไม่มั่นใจว่าจะหาเขาเจอเหมือนกัน และฉันไม่ต้องการที่จะพรากโอกาสในการเติบโตของโทรัคคุงไป

 

ทำให้ดีที่สุดนะ ตัวละครหลัก……！

ฉันจะเปลี่ยนชุดชั้นในเป็นของเด็กผู้หญิงในครั้งต่อไปที่เราจะเจอกันให้เองเน๊

 

 

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ

{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}

 

ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ

ขอบคุณงับ

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

วันนี้ไปขายของช่วงบ่ายแล้วเจอความร้อนอบอ้าว กลับมานี้ตัวร้อนรุ่มไปหมดเลย พอกินยาดันรู้สึกแย่หนักกว่าเดิมด้วย ฮา…………