[นิยายแปล(WN)] สาวดุ้นตัวร้าย ผมที่กลับชาติมากเกิดใหม่เป็นตัวร้าย ♂ แต่ฉันจะไม่ยอมแพ้กับการＴＳหรอก - ตอนที่ 31 เข้าใจได้เลยว่าสาวดุ้นก็คือสาวดุ้นถึงแม้ว่าจะไม่แสดงตัวก็ตาม

ตอนที่ 31 เข้าใจได้เลยว่าสาวสวยก็คือสาวสวยถึงแม้ว่าเธอจะไม่แสดงตัวก็ตาม

 

งานพาร์ทไทม์ดำเนินไปด้วยดี

การรับมือกับพวกเด็ก ๆ ไม่ใช่เรื่องยาก และเหนือสิ่งอื่นใด ฉันก็มีรุ่นพี่มิโรคุก็อยู่เคียงข้างเพื่อช่วยเหลือ

 

「ถ้าอย่างงั้น、ผมไปกินข้าวก่อนนะครับ」

 

「จ๊าー」

 

ประมาณสามชั่วโมงหลังจากที่ฉันพบกับพวกโทรัคคุง ก็ถึงเวลาพักทานอาหารกลางวันของฉัน

ส่วนรุ่นพี่มิโรคุพึ่งกลับมาจากพักกลางวันก่อนหน้านี้

 

ฉันตัดสินใจหยุดพักเนื่องจากมีการเปลี่ยนแปลงตารางงาน แต่ฉันได้รับคำสั่งให้เรียกหาคนที่จะมาสวมชุดแทนซะก่อน

นักเรียนนักสำรวจที่ได้รับการว่าจ้างให้เป็นพนักงานพาร์ทไทม์สวมชุดคอสตูมแบบเดียวกัน ดูเหมือนว่าจะอยู่ในโหมดสแตนด์บาย

 

「เอ๋ーโตะ、ประตูเฉพาะสตาฟ ที่นี่สินะ」

 

ฉันเปิดประตูสำหรับพนักงานเข้าไปทั้งที่ยังสวมชุดมาสคอตอยู่

มืดไปหน่อยน๊า

 

คนที่จะมาเข้ากะแทนฉัน……อะ、อยู่ล่ะอยู่ล่ะ

 

ฉันเดินเข้าไปใกล้ร่างที่สวมชุดคอสตูมนั่งอยู่ตรงหัวมุมโถงทางเดิน

ทำไมถึงมาแตนด์บายอยู่ในที่ที่มีเพียงอุปกรณ์ทำความสะอาดอยู่ด้านหลังล่ะ

ถึงจะมีห้องพักผ่อนอยู่ด้านหน้า……

 

「อาโน……ไม่สิรอก่อน」

 

นั่นคือตอนที่ฉันเริ่มมีความคิด

 

สาวสวยไม่ใช่แค่รูปลักษณ์ภายนอกเท่านั้น

เสียงเองก็เช่นกัน、การฝึกฝนก็เป็นสิ่งจำเป็น

 

ถ้าเป็นเช่นนั้นแล้ว ในสภาพที่ไม่ได้เปิดเผยหน้าตาแบบนี้ฉันจะสามารถกลายเป็นสาวสวยจากการได้ยินเพียงแค่เสียงได้ไหมนะ

 

เพราะยังไงก็คงเป็นคนที่จะไม่ได้เจอกันอีกแล้ว ฉันทำพาร์ทไทม์ที่นี่แค่วันนี้เท่านั้น สงสัยจังว่าจะทำให้เขาคิดว่ามีสาวสวยอยู่ข้างในได้ไหมน๊า！

 

「――ถึงเวลาเปลี่ยนกะแล้วนะคะ」

 

「ッ！？ ……อะ、คุณคือ？」

 

ชุดคอสตูมตรงหน้ากระโดดขึ้น ๆ ลง ๆ อาจเป็นเพราะตกใจกับเสียงสาวสวยของฉัน

 

จะว่าไปแล้ว、เสียงนี่……ซ้า คุณเป็นสาวสวยเหมือนกันสินะ！

เสียงสดชื่นที่แตกต่างไปจากม็อบอย่างสิ้นเชิง、ฉันได้พบกับสาวสวยชื่อดังใช่ไหม！

 

หากเป็นเช่นนั้น ฉันจะพยายามทำให้ดีที่สุดเพื่อเป็นสาวสวยเช่นกัน

 

「ไม่ตกใจมากเกินไปหน่อยเหรอคะ ฉันแค่ส่งเสียงเรียกคุณเท่านั้นเอง」

 

เมื่อฉันพูดแบบนั้นและทำท่าทางเกินจริง สาวสวยในชุดคอสตูมก็หายใจเข้าลึก ๆ ด้วยความโล่งใจ

เอ๊ะ、หรือว่ามีปัญหาอะไรอยู่รึเปล่า？

 

「……ฮ้า、อย่าทำให้ตกใจสิคะ」

 

สาวสวยในชุดมาสคอตนั้นดูไม่มีชีวิตชีวาอย่างเห็นได้ชัด

การเคลื่อนไหวขาดความสดใส

นอกจากนี้ อาการตื่นตกใจจนเป็นสถานการณ์แปลก ๆ เมื่อกี้นี้

ฉันเข้าใจทันที

 

อะฮ้าー、คน ๆ นี้พึ่งมาทำงานพาร์ทไทม์เป็นวันแรกสิน๊า？

 

นอกจากนี้、เดาว่าเธอคงโดนล่อลวงด้วยเงินค่าจ้างแสนพิเศษมาสินะ บางทีเธอคงเป็นคนประเภทเดียวกันกับโทอาจังที่ไม่ชอบปรากฏตัวต่อหน้าคนอื่นหรือเปล่าน๊า？

 

คงกังวลที่กะของตัวเองกำลังใกล้เข้ามาสินะ

……ดีล่ะดีล่ะ、ฉันจะให้กำลังใจคุณสักหน่อย

 

อะไร、ทางนี้คือมืออาชีพที่กล้าแต่งหญิงออกไลฟ์สดเชียวน๊า！

แค่พลักหลังสักนิด、ฉันทำได้ล๊า！

 

「น่ากลัวใช่ไหมล่ะเน๊ะ」

 

「っ」

 

「ฉันเข้าใจความรู้สึกนั่นดี」

 

「คุณ……หรือว่าบางที」

 

ฉันพยักหน้า

 

「ใช่ ตอนแรกฉันก็เป็นแบบนั้นเหมือนกัน」

 

ฉันสงสัยว่าตัวเองจะเป็นสาวสวยได้หรือเปล่า

มีช่วงเวลาที่ฉันต้องดิ้นรนกับเรื่องนี้

แม้กระทั่งตอนนี้ ฉันใช้เวลาทุก ๆ วันเพื่อตามหาความหมายของการเป็นสาวสวยที่แท้จริง

 

ถึงอย่างนั้นฉันก็จะไม่หยุดเดิน

 

「……ถ้าอย่างนั้นคุณก็เข้าใจ ตอนนี้มันเป็นไปไม่ได้แล้ว ถึงตอนนี้ฉันแค่อยากจะทิ้งทุกอย่างไว้ข้างหลังแล้ววิ่งหนีไป」

 

「แล้วคุณจะรอดงั้นเหรอ？」

 

ไม่มีการผลัดในงานพาร์ทไทม์ 

เพราะเราจ่ายเป็นเงินสดที่นี่

ไม่ใช่การโอน

 

「รอด？ฉันหลอกผู้คนมาเยอะมากพอแล้ว！？ไม่มีทางที่ฉันจะรอดได้เลย！」

 

เอ๊ะ、จู่ ๆ ก็พูดอะไรน่ากลัวขึ้นมาน่ะ……

คุณเป็นคนประเภท NGกับคนแต่งชุดมาสคอตในสวนสนุกหรือเปล่า？

 

คุณอยากแสดงเป็นตัวละครประเภทที่ไม่ต้องสวมชุดมาสคอตหรือเปล่า？

จริงจัง？　เป็นคนจริงจัง？

 

「แม้แต่คุณ 、ถ้าคุณเป็นเหมือนฉัน ทำไมคุณถึงมาที่นี่！สุดท้ายคุณไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องมาที่นี่เพราะคุณกลัว！」

 

「……ฉันมาเพราะนั่นคือหน้าที่ของฉัน」

 

สาวสวยในชุดคอสตูมลุกขึ้นเดินเข้ามาใกล้ฉัน ฉันจึงหยุดเธอด้วยมือเพื่อทำให้เธอสงบลง

ใจเย็น ๆ

 

ขอเวลาให้ฉันคิดเช่นกัน

 

สาวสวยคนนี้กำลังทึกทักอะไรกัน？

ไม้เท้าเสียงกระซิบแห่งดวงดาว、เธอคิดว่ายังไง？

 

 

『■■？』

 

 

ไม่เข้าใจเหมือนกันสิน๊า

 

เสียงของเธออู้อี้และฉันก็ไม่สามารถบอกรายละเอียดใด ๆ ได้ สิ่งเดียวที่ฉันบอกได้ก็คือเธอเป็นสาวสวย

ภายหลัง ฉันเดาว่าสำหรับผู้ชื่นชอบสวนสนุก การใส่ชุดมาสคอต＝คิดว่าตนกำลังหลอกเด็ก 

 

มืดมนจังน๊า นักเรียนคนนี้คืออะไรกัน

เธอเป็นนักเรียนสาวสวยธรรมดา ๆ จริง ๆ เหรอ？

 

「สงบสติอารมณ์ลงหน่อยได้ไหม」

 

「……ขอโทษค่ะ ในสถานการณ์แบบนี้การโทษคุณไป ก็แก้ไขอะไรไม่ได้」

 

「นั่นสิเน๊ะ ฉันเองก็ช่วยแก้ให้ไม่ได้ อยู่ที่คุณจะตัดสินใจเอง」

 

ท้ายที่สุดแล้ว อยู่ที่ว่าคุณจะยอมรับความรู้สึกของตัวเองได้ยังไง

ฉันหมายถึงว่า ถ้าคุณจะมีความขัดแย้งแบบนั้น คุณไม่ควรทำงานพาร์ทไทม์นี้ตั้งแต่แรก

คุณมีเสียงที่ไพเราะ ลองหาเงินด้วยการเป็นสตรีมเมอร์ดูสิ

ฉันแน่ใจว่ามีโรงเรียนที่เชี่ยวชาญด้านความบันเทิงสำหรับนักสำรวจ

 

「การตัดสินใจของฉัน……」

 

「ถูกต้อง」

 

ถ้ายากขนาดนั้นทำไมไม่เลิกล่ะ？

ฉัน、ปกติฉันกินแต่ถั่วงอก ดังนั้นช่วงนี้ฉันเลยไม่ค่อยได้ทานอาหารมื้อเที่ยงเลย？

เป็นไปได้ไหมที่จะทำงานแบบนี้โดยไม่ต้องหยุดพัก？ ไม่เลย

 

「ไม่ใช่สิ่งที่คุณควรทำ แต่เป็นสิ่งที่คุณต้องการจะทำ ฉันคิดว่ามันโอเคที่จะทำตามสิ่งที่คุณเชื่อ」

 

「……ฉันสงสัยว่าจะง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ」

 

โอ้、เดาว่าเธอตัดสินใจลาออกจากงานพาร์ทไทม์แล้วสินะ 

 

ไม่ต้องกังวลไม่ต้องกังวล！

ถ้าเป็นสาวสวยที่หนีไป ฉันจะพยายามปกปิดให้เธอให้ดีที่สุด

แต่ถ้าเป็นไอ้สารเลว ฉันจะพาเขากลับมาแม้ว่าเขาจะตายก็ตาม ขอโทษเรื่องงานน๊า

 

「ไม่เป็นไรหรอก โฮร่า、หลังจากนี้ก็แค่ทำตามหัวใจของคุณ」

 

ฉันจับมือสาวสวยในชุดคอสตูมแล้วชี้ไปที่ประตู

 

「ไม่เป็นไร โลกนี้ใจดีและสวยงามกว่าที่คุณจินตนาการไว้มาก」

 

ในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า คงกลายเป็นเรื่องที่ตลกดีที่วิ่งหนีจากงานพาร์ทไทม์

แต่สำหรับพวกสารเลวนั้นไม่ดีเลย ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปีคนที่วิ่งหนี อีกฝ่ายก็จะไม่มีวันลืมความแค้นนี้

 

「……ขอบคุณค่ะ ฉันคิดว่า บางทีตัวเองน่าจะเข้าใจสิ่งที่ต้องการทำขึ้นมาบ้างแล้ว」

 

「เป็นอย่างงั้นสินะ ดีแล้ว」

 

สาวสวยในชุดคอสตูมมุ่งตรงไปที่ประตู

จากนั้นเมื่อเธอยืนอยู่หน้าประตู เธอก็หันกลับมาหาฉัน

 

「ฉันขอถามชื่อคุณได้ไหมคะ」

 

ฉันตัดสินใจว่าไม่ดีแล้ว เพราะทางนี้ทั้งหมดเป็นเรื่องโกหก

 

「……ขอโทษด้วยค่ะ เรื่องนั้นเน๊ะ อืม、ฉัน、จะพยายามให้ดีที่สุดค่ะ！」

 

ยังไงดี เหมือนเธอจะเข้าใจอะไรไปเอง

ม๊า、ช่างเถอะ

 

「จ๊ะ ขอให้โชคดีเน๊ะ」

 

สาวสวยในชุดคอสตูมเอื้อมมือไปที่ประตู โค้งคำนับฉันแล้วจากไป

 

……หืม？ เธอว่างหนีไปโดยไม่ถอดชุด！？

หรือว่าจะเป็นของเอามาเอง？

 

ม๊า ช่างเถอะ、หากเกิดอะไรแบบนั้นขึ้น ฉันก็จะไม่มีเวลาหยุดพักเช่นกัน ดังนั้นรีบหน่อยดีกว่า ฉันจะได้กลับไปหารุ่นพี่มิโรคุ

ก่อนหน้านั้น ฉันคิดว่าอย่างน้อยฉันควรจะทำให้ตัวเองชุ่มชื้น

 

ฉันเปิดประตูก่อนถึงมุมที่สาวสวยในชุดคอสตูมอยู่ก่อนหน้านี้

 

น้ำน้ำ

 

「อะ、คุณมาพักเหรอครับ？」

 

「เอ๊ะ？」

 

พอเข้าไปก็พบนักเรียนชายคนหนึ่งกำลังจะสวมชุด

 

เอ๊ะ？

 

「จ๊า、ผมต้องเข้ากะแทนคุณสิเน๊ะ สถานีที่ต้องไปคือ Ｄบล็อก หน้าน้ำพุสินะครับ？」

 

「อะ、ครับ」

 

「จ๊า、ไปแล้วนะครับ」

 

「……ขอความกรุณาด้วยครับ？」

 

ฉันส่งต่อชุดมาสคอต

 

หืม？

คนนี้คือคนที่มาแทนที่ฉันใช่ไหม？

จ๊า、แล้วเมื่อกี้คือ？

ภาพลวงตาที่เกิดจากความเหนื่อยล้าโดยไม่รู้ตัว？

 

 

『■■■■■■■』

 

 

นั่นสิเน๊ มีอยู่เน๊！？

 

สรุปมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่……

 

「…………กินข้าวเที่ยงกันเถอะ」

 

วันนี้เป็นเบนโตะถั่วงอกที่โทอาจังเป็นคนทำล่ะ（ละทิ้งความคิด）

อิย๊า、กำลังรออยู่เลย！

 

 

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ

{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}

 

ขอบคุณ MR KRITTAPAS กรุงไทย X-8453มาก ๆ ครับ

ขอบคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ

ขอบคุณงับ