[นิยายแปล]Lightning Empress Maid - บทนำ Ch.2 การใช้หัวหางาน

Ch.2 การใช้หัวหางาน

 

ถ้าโลกที่นานากิอาศัยอยู่นี้เป็นเหมือนในนิยายล่ะก็ บางทีเจ้าชายอาจจะรับและโอบกอดนานากิไว้ได้อย่างสวยงาม แต่ในคืนเดือนหงายนี้เป็นโลกแห่งความจริงอย่างไม่ต้องสงสัยเลยค่ะ  เสียงของความเจ็บปวดดังออกมา ในขณะที่หัวของนานากิกระแทกเข้าที่หน้าอกของเจ้าชายผมทองเต็มๆ

“อั่ก!?”

แล้วก็ลอยออกไป ประมาณสามเมตรได้ค่ะ

แย่จังเลยนะคะ คุณแม่ เฮดบัตของนานากิโหดร้ายอย่างคาดไม่ถึงเลยล่ะค่ะ

นานากิวิ่งไปหาเขาอย่างตื่นตระหนก ถึงนานากิจะไม่รู้อะไรเกี่ยวกับอัศวินหลวงแบบนานากิที่ฝึกฝนอยู่ทุกวันก็จริง แต่นานากิรู้ค่ะ ว่าไม่มีทางที่คนธรรมดาซึ่งไม่ได้ฝึกฝนร่างกายจะยังสบายดีหลังจากที่โดนหัวโขกจนปลิวไปสามเมตร อย่างดีที่สุดก็คงแค่ซี่โครงหัก แต่ในกรณีที่เลวร้ายที่สุดคงเป็นหัวใจหยุดเต้นค่ะ

อิลแวง-นาซกูล หัวเราะลั่นใส่ฉันที่กำลังตื่นตระหนก นานากิจอมโขกหัว นี่คืออะไรคะ ถึงฟังดูดีแต่ไม่ได้หมายความว่าจะเป็นเรื่องน่าภูมิใจนะคะ ไม่ใช่ว่าคุณคือต้นเหตุหรอคะ มากกว่าครึ่งนี่ไม่ใช่ความผิดของนานากิเลยนะ

“ขอโทษเรื่องหัวฉันด้วยนะคะ คุณบาดเจ็บตรงไหนรึเปล่าคะ!?”

“ผะ-ผมไม่เป็นอะไร…”

ยังคงตอบได้อยู่ ค่อยโล่งอกหน่อย แต่น้ำเสียงดูอ่อน และการหายใจเองก็ดูเจ็บปวดมากเลยค่ะ โปรดอภัยให้นานากิด้วยนะคะ ทีนี้ให้นานากิได้แสดงความจริงใจสำหรับการยกโทษให้ด้วยค่ะ ถ้ายังไม่พอล่ะก็ นานากิจะก้มหัวขอขมาเลยค่ะ นานากิทำเรื่องไม่ดีแบบนี้ คงไม่มีหน้าไปพบคุณแม่หรอกค่ะ

“ขออภัยด้วยนะคะ”

หลังจากที่กล่าวเช่นนั้น นานากิก็ฉีกเสื้อผ้าเขาออก มองจากด้านข้างนานากิจะเหมือนพวกโรคจิตไหมคะ?

ถึงจะดูไม่ดีก็ตาม แต่ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากปล่อยมันไปและยอมรับชะตากรรมแล้วล่ะค่ะ นานากิวางมือลงบนหน้าอกของเขาเพื่อเช็คอาการ

ตามที่คาดไว้ ซี่โครงโผล่ออกมาตรงนู้นตรงนี้ นานากิอยากจะกดตรงจุดพวกนั้นที่เขาบอกว่าไม่อะไรซะจริงเลยค่ะ แต่ตอนนี้นานากิต้องปล่อยให้เขาแสดงความเข้มแข็งออกมา และทำการรักษาก่อน

มนุษย์คนอื่นนอกจากนานากิแล้วล้วนแต่อ่อนแอค่ะ เพราะแบบนั้นพวกเขาจึงไม่ควรทำเรื่องที่เป็นไปไม่ได้

“มันจะเจ็บนิดนึงนะคะ แต่กรุณาอดทนด้วย”

“…ผมไม่ได้อดทนอะไรทั้งนั้น”

โดยปราศจากการออมมือ

ถ้าให้พูดตรงๆ ซี่โครงของเขาเข้าขั้นวิกฤตไปแล้วค่ะ เวทมนตร์ธรรมดาไม่สามารถรักษาได้ แต่ไม่เป็นไรค่ะ เวทมนตร์ของนานากิแตกต่างจากคนอื่น เพื่อเป็นการพิสูจน์ ให้นานากิยืมมือหน่อยนะคะ เพื่อนของฉัน

ฉันเป็นเพื่อนกับเทพที่ครอบครองพลังที่มนุษย์ไม่อาจจินตนาการได้ค่ะ นั่นคือเหตุผลว่าทำไมพวกเรา ห้าจักรพรรดิ ถึงถูกเรียกว่าตัวตนอันเหนือชั้น การที่มีเทพมารับใช้คุณได้เนี่ย คุณจะต้องเอาชนะพลังที่มนุษย์ไม่อาจจินตนาการนั้นได้ค่ะ

ตอนแรก อิลแวง-นาซกูล ดูลังเล แต่เขาก็ฟังคำขอของฉันค่ะ ขอบคุณนะคะเพื่อนของฉัน ฉันชอบความใจดีของคุณจังเลยค่ะ นั่นคือเหตุผลว่าทำไม นานากิอยากจะเป็นนานากิที่ชอบคุณอยู่ค่ะ นอกจากเรื่องนั้นแล้ว มันมีบางอย่างที่นานากิยอมรับไม่ได้ค่ะ นานากิขอบอกเลยนะคะ คนที่เป็นต้นเหตุก็คือคุณค่ะ

ในระหว่างที่กำลังรักษา ฉันและเพื่อนได้สาปแช่งกันอยู่ในใจค่ะ

——–

คุณแม่ที่เคารพคะ วันนี้นานากิได้เรียนรู้ว่าบางครั้งสิ่งต่างๆในชีวิตก็ไม่เป็นไปด้วยดีเท่าไหร่ ตอนคุณแม่ยังเด็กก็เป็นแบบนี้หรือเปล่าคะ? หรือเป็นเพราะนานากิยังขาดพลังอยู่คะ? ตอนที่นานากิพยายามรับใช้เมืองหลวงนั้น นานากิได้รับการปฏิบัติราวกับศัตรูเลยค่ะ ตอนที่นานากิพยายามจะหาเงิน นานากิก็ถูกเมินค่ะ ตอนที่นานากิจะพยายามเคารพคุณหนูพวกนั้น นานากิก็ดันเอาหัวโขกกับเจ้าชายค่ะ

นานากิต้องทำอะไรถึงจะกลายเป็นอย่างคุณแม่ได้คะ?

หลังๆมานี้นานากิล้มเหลวติดต่อกันหลายครั้งเลยค่ะ คุณแม่ช่วยสอนนานากิได้ไหมคะ? นานากิรู้ว่ามันจะทำให้เสียนิสัย แต่คุณแม่ช่วยมอบรางวัลให้กับลูกสาวที่ก้าวข้ามความทุกข์ทรมานคนนี้ได้ไหมคะ? แค่ครั้งเดียวก็ได้ นานากิอยากจะพึ่งพาคุณแม่ค่ะ

นานากิรู้ดีค่ะ อย่างแรกต้องจัดการเรื่องตรงหน้าให้เสร็จก่อน แต่นอกเหนือจากนั้น นานากิขอบคุณคุณแม่อย่างสุดซึ้งที่ให้กำเนิดร่างกายที่แข็งแกร่งนี้ หัวของนานากิไม่เป็นไรค่ะ

“ฉันต้องขออภัยจริงๆนะคะที่สร้างปัญหาให้”

ก้มขอขมาหัวโขกพื้น

“อ่า ไม่เป็นไรหรอก”

“แต่ว่า”

“ก่อนอื่นเลย หัวเธอไม่เป็นไรใช่มั้ย?”

หมายถึงกายหรือใจคะ?

คำพูดของมุนษย์เข้าใจได้ยาก นานากิเข้าใจดีว่าเขากำลังเป็นห่วงนานากิอยู่ ช่างเป็นสุภาพบุรุษเสียจริงค่ะ แต่นานากิไม่เข้าใจว่าเขาเป็นห่วงอะไร หัวของนานากิปกติดีค่ะ ทั้งสองอย่างเลย ขอบคุณที่เป็นห่วงนะคะ

“ฉันไม่เป็นไรค่ะ ต้องขอบคุณคุณเลยนะคะ ขอบคุณค่ะ”

“ถ้างั้นก็ดีแล้วครับ”

ถูกเลี้ยงดูมาอย่างดีเลยนะคะ คนที่ยังเป็นห่วงคนอื่นได้ทั้งๆที่ตัวเองเกือบจะโดนเขาฆ่าตายเนี่ย หาได้ยากมากเลยค่ะ ยิ่งไปกว่านั้น นานากิยังไม่รู้สึกถึงความโกรธในน้ำเสียงเขาเลยค่ะ ที่จริงมันค่อนข้างสงบแล้วก็ฟังเพลินมากค่ะ 

คุณแม่คะ นานากิพบคนแปลกๆด้วยค่ะ

“นี่มันคงจะพูดยากสักหน่อย แต่ตอนนี้ฉันกำลังถังแตก ฉันไม่สามารถเตรียมอะไรให้เป็นการขอโทษได้เลยค่ะ”

นานากิตัดสินว่าเขาเป็นคนดี เพราะว่านานากิไม่ต้องการที่จะเมินใส่ความปรารถนาดีของเขา ความภาคภูมิใจของนานากิไม่อนุญาตให้ทำแบบนั้น นั่นคือเหตุผลว่าทำไมนานากิถึงบอกออกไปตรงๆ ความน่าละอายมันไม่ได้อยู่ที่รูปร่างหน้าตา ความน่าละอายไม่ได้อยู่ที่ทรัพย์สมบัติ ความน่าละอายตอนนี้คือการเหยียบย่ำเจตนาดีของเขาและโกหกต่างหาก

“ไม่จำเป็นต้องขอโทษหรอกนะ เงยหน้าขึ้นเถอะ ไม่ต้องคุกเข่าด้วย ถ้าผมให้ผู้หญิงทำอะไรแบบนั้น ผมคงไม่มีหน้าไปพบท่านพ่อแน่”

“แต่ฉันก็ไม่มีหน้าไปพบท่านแม่เหมือนกันนะคะ”

นานากิจะไม่ยอมแพ้กับเรื่องนี้ คนที่ผิดคือนานากิ นานากิจะรับเจตนาดีของคุณไว้ค่ะ คุณสุภาพบุรุษ

“….เข้าใจแล้ว ถ้างั้นช่วยฟังเรื่องที่ผมจะพูดหน่อยนะ”

“เข้าใจแล้วค่ะ”

หลังจากเงียบไปชั่วขณะ เขาก็ยอมแพ้ ฉันรู้สึกซาบซึ้งมากค่ะ เฮดบัตสำหรับอิลแวง-นาซกูล ที่กำลังหัวเราะค่ะ

“ที่จริงคือ ตอนนี้ผมกำลังมีปัญหาอยู่นิดหน่อยน่ะ”

เพราะนานากิหรือคะ?

“ผมกำลังมองหาคนรับใช้อยู่ แต่ตระกูลของผมค่อนข้างอ่อนแอจนแทบจะล่มสลายเลยน่ะ ในเมืองแห่งนี้ มีชนชั้นสูงอยู่เต็มไปหมด ผมมีเงินพอจะเรียกได้ว่าเป็นค่าจ้างกับเงินเดือนอีกไม่มากนัก มันไม่มีใครอยากจะรับใช้ตระกูลแบบนี้สักเท่าไหร่”

ดูเหมือนจะไม่ใช่การถ่อมตัว เขาน่าจะกำลังพูดความจริงอยู่ หลักฐานก็คือสีหน้าของเขาไม่เปลี่ยนไปจากก่อนหน้าเลยแม้แต่นิดเดียว

“ผมพูดเรื่องนี้ขึ้นมาเพราะเห็นเธอบอกว่ากำลังถังแตกอยู่ แต่พูดตรงๆ ผมไม่ได้จะบังคับให้เธอชดใช้หรืออะไรหรอกนะ สังคมของชนชั้นสูงเป็นอะไรที่ภาพลักษณ์สำคัญยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด มันมีความแตกต่างอย่างใหญ่หลวงสำหรับคนที่สามารถรักษาภาพลักษณ์ไว้ได้ กับคนที่ทำไม่ได้ล่ะนะ ผมเองก็ไม่เก่งเรื่องนี้ตั้งแต่แรกอยู่แล้วด้วย”

คุณแม่คะ นี่คือเส้นทางสู่โลกที่หนูสามารถรักได้หรือเปล่าคะ?

“ขอฉันถามสักสองข้อนะคะ”

“ได้เลย”

นานากิจะทำการยืนยันค่ะ ได้โปรดคอยดูนานากิด้วยนะคะ

“ฉันคืออดีตห้าจักรพรรดิแห่งอาณาจักรฟรอส จักรพรรดินีสายฟ้า นานากิ หลังจากได้รู้ความจริงแล้ว คุณยังจะจ้างฉันอยู่ไหมคะ?”

“ไม่มีปัญหา”

ไม่มีแม้แต่เศษเสี้ยวของความลังเล

“คุณได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้นในเมืองหลวงหรือเปล่าคะ?”

“ผมรู้ ได้ยินว่ามีหลายคนที่ตาย”

ตอบในทันทีอีกแล้ว

“เช่นนั้น————”

เหมือนเห็นเดจาวูเลยค่ะ ตัวตนของเขาช่างคุ้นเคยสำหรับฉัน

“ถ้าการไล่ล่าจากจักรวรรดิมาถึง คุณจะทอดทิ้งฉันไหมคะ?”

เขาเป็นคนดี

เพราะแบบนั้น นานากิจึงต้องถามคำถามสุดท้ายนี้ ด้วยเหตุผลบางอย่าง นานากิรู้อยู่แล้วว่าคำตอบของเขาคืออะไร

อ๊ะ เข้าใจแล้ว คนคนนี้————

“ผมจะทิ้งเธอแน่นอน”

————เหมือนกับคุณแม่เลยค่ะ

ด้วยสีหน้าที่แทบจะไม่เปลี่ยนไปเลย เขาตอบมาในทันทีทันใดขณะที่ยังคงสงบอยู่

เขาเป็นพวกนอกคอกค่ะ นานากิคิดถึงสิ่งนี้อย่างช่วยไม่ได้ มันเหมือนน้ำตากำลังไหลออกมาเลยค่ะ

ทั้งหมดนั้น เขาช่างคล้ายกับคุณแม่เหลือเกินค่ะ

เราไม่เกี่ยวข้องกับโลกนี้ อันตรายร้ายแรง ราวกับกระจกเงา ความรู้สึกที่ช่วยไม่ได้นี้เอ่อล้นอยู่ในใจของนานากิ มันเหมือนบางสิ่งที่นานากิทำหายไปมาปรากฏอยู่ตรงหน้าค่ะ

“ชื่อของคุณ————นายท่าน”

คุณแม่คะ นานากิไม่รู้ว่าเส้นทางนี้มันถูกต้องรึเปล่า นานากิอาจจะเสียใจทีหลังก็ได้ แต่นานากิคิดว่ามนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่เสียใจภายหลังได้ถึงแม้ว่าพวกเขาจะถูกก็ตาม ดังนั้น นานากิคิดว่าจะเดินไปตามเส้นทางนี้ดูค่ะ ที่ตรงนี้ ที่ที่มีเงาของคุณแม่อยู่

นานากิขอโทษที่เป็นลูกสาวที่นิสัยเสียอยู่เสมอนะคะ นานากิขอโทษที่ทำให้คุณแม่ต้องคอยเป็นห่วงอยู่ตลอด นานากิขอโทษที่เป็นลูกสาวที่ไม่ได้เรื่องค่ะ

————หนูไปแล้วนะคะ

“ผมชื่อ ซีน อัลเฟรด”