ตอนที่３【อาจารย์ผู้อ่อนโยนเป็นอัศวินหญิงแรงค์ S】★

 

จากนั้นอาจารย์ประจำชั้น อาจารย์ฟรันเบลก็มาถึงห้องเรียนในที่สุด

 

 

 

「สวัสดีนะคะทุกคน อรุณสวัสดิ์ยามเช้าค่ะ」

 

 

 

เธอคนนี้พูดจานุ่มนวลคืออาจารย์ฟรันเบล

 

เธอนั้นงดงามมาก ดวงตาสีฟ้าอ่อนและผมสีบลอนด์พร้อมกับมีกลิ่นคล้ายดอกไม้

 

 

 

เธอสวมชุดเกราะมิลธิลสีน้ำเงินและเสื้อคลุมฟ้าสีอ่อน

 

มาพร้อมกับคันธนูขนาดใหญ่แบบพับได้

 

ความพิเศษของอาจารย์ฟรันเบลคือความแม่นยำในการยิงที่ไม่มีใครเทียบได้ และผมยังได้รับการช่วยเหลือจากเธอหลายครั้ง

 

 

 

แต่ที่มากกว่านั้น

 

หน้าอกและบั้นท้ายที่ใหญ่หลุดโลกนั่นแค่เห็นก็เป็นอาหารตาชั้นเลิศ

 

ส่วนผสมที่แสนลงตัวนี่มันอะไรกัน

 

ยอดเขาทั้งสองที่เน้นเอวกระชับแน่นทำให้เธออวดหุ่นได้อย่างเต็มที่

 

 

 

โรเอะและคาเทียเองก็ดีไปคนละแบบ แต่ความอุดมสมบูรณ์ของอาจารย์ฟรันเบลอยู่เหนือไปหนึ่งก้าว

 

 

 

　ความงามของเธอดึงดูดวัยรุ่นสุขภาพดีทั้งหลาย「อรุณสวัสดิ์ครับ！」 ทักทายกันออกไปแบบนั้นทุกคน(แน่นอนว่าผมเองก็ด้วย)。

 

 

 

「อาระ ดีใจนะคะที่ทุกคนยังอยู่กันครบแบบนี้ วันนี้มีเรียนหนักไปหน่อย แถมยังต้องฝึกร่างกายอีกด้วย【อาณาจักรเอลกันดี(エルガンディ王国)】มุ่งหวังว่าพวกเธอจะเป็นอัศวินที่คู่ควรนะคะ～」

 

 

 

หลังจากพูดแบบนั้นเธอก็ปรบมือราวกับนึกอะไรออก

 

 

 

「อาระ ทุกคนมี【ข่าวดี】กับ【ข่าวร้าย】ถ้างั้นขอเริ่มต้นด้วยข่าวดีก่อนละกันนะคะ เซคุโดคุง」

 

 

 

「ครับ？」

 

 

 

「ช่วยออกมาข้างหน้าทีนะจ้ะ？」

 

 

 

「ครับ！」

 

 

 

【ข่าวดี】ทันทีที่รู้ว่ามันคืออะไร ผมก็มายืนอยู่ข้างหน้าโต๊ะอาจารย์

 

จากนั้นอาจารย์ฟรันเบลก็มายืนข้างผม

 

อา กลิ่นหอมหวานชวนให้หลงใหลนี่

 

 

 

「เซคุโดจากห้อง『A ปี 1』เมื่อวานนี้ได้รับการเลื่อนขั้นเป็น【อัศวินแรงค์S 】คนล่าสุดแล้วค่าา！」

 

 

 

กึก……

 

 

 

「แถมเซคุโดคุงยังได้เข้าร่วมกับ【กองกำลังล่ามังกร】อย่างเป็นทางการแล้วด้วยน้า～！」

 

 

 

　กึก……

 

 

 

「เฮ้ย ไม่คิดจะพูดอะไรหน่อยเหรอพวกนาย！」

 

 

 

พอผมพูดแบบนั้น ทุกคนก็ปรบมือราวกับตั้งใจ

 

 

 

「ยิ่นดีด้วย」「ยินดีด้วย」「ยินดีด้วย」「ยินดี…」

 

 

 

บรรยากาศแบบนี้มันอะไร

 

ทำเอาตรูจะร้องไห้เลย

 

 

 

「ในอนาคตอันใกล้นี้เอ้ย ข้าพเจ้าขอวิ่งวอนให้ไอเวร เซคุโด โดนมังกร แรงค์ A กินด้วยเถิด ไปตายซะ!」

 

 

 

「เฮ้ยตรูให้พูดอะไรสักอย่างก็จริง……」

 

「น่าอิจฉาชะมัดเลยโว้ย！」  

 

 

 

「ฮะฮะฮะ ทุกคนยังคงเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันเลยนะคะ」

 

 

 

　มองไปทางไหนครับอาจารย์！？

 

เป็น 【อัศวินแรงค์ S】 แล้วพวกนี้มันยังไม่เคารพผมด้วยซ้ำ

 

 

 

「เอาล่ะ ถ้างั้นมาฟัง【ข่าวดี】อีกอย่างนะคะ ตั้งแต่วันนี้ไปอาจารย์จะเป็นลูกทีมของเซคุโดคุงค่า」

 

 

 

「ว่าไงน้าาาาาาาาาา！？」เพื่อนร่วมชั้นทุกคนกรีดร้องออกมาราวกับจะตาย

 

 

 

ไม่สิ ทำไมพวกแกถึงต้องตกใจขนาดนั้น！

 

พวกแกก็น่าจะรู้นี่？

 

　อาจารย์ฟรันเบลเองก็เป็นหนึ่งใน【กองกำลังล่ามังกร】แถมยังเป็น【อัศวินแรงค์ S】อีกด้วย

 

 

 

「น่าแปลกใจที่เซคุโดได้รับการแต่งตั้งให้เป็นหัวหน้าหน่วย【กองกำลังล่ามังกร】ที่จะจัดตั้งในอนาคตนี้ และอาจารย์เองก็เป็นหนึ่งในสมาชิกของกลุ่มนี้ จากนี้ไปก็ฝากตัวด้วยนะจ้ะ เซคุโดคุง」

 

 

 

อาจารย์ขยิบตาให้ผมและพูดด้วยน้ำเสียงหวานเจี๊ยบ

 

นะนะนะน่ารักโฮก

 

 

 

ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะมีผู้หญิงแสนสวยแบบนี้มาเป็นลูกน้องของผม

 

นอกจากนี้ยังเป็นอาจารย์ประจำชั้นของผมอีกด้วย

 

　สุดยอดเกินไปแล้ว！

 

 

 

แม้จะยุ่งยากก็เถอะ แต่ก็ดีแล้วที่ได้เป็นหัวหน้าทีม!

 

แต่เดี๋ยวก่อนนะ?

 

 

 

「เอ่อ อาจารย์ครับ ผมที่อายุน้อยกว่าอาจารย์เป็นหัวหน้าทีมจะดีเหรอครับ？」

 

 

 

「นั่นสินะ อาจารย์รู้จักความสามารถของเซคุโดคุงเป็นอย่างดีเลยล่ะ อาจารย์ไม่มีอะไรจะติหรอกค่ะ เซคุโดคุง」

 

 

 

「อะ ฮะฮะขอบคุณครับ！」

 

 

 

เธอนั้นเป็นที่รักของทุกคน

 

งดงามทั้งกายและใจ

 

 

 

「ให้ตายเหอะ อาจารย์ของพวกเราฟรันเบล ต้องมาเป็นลูกน้องให้เซคุโดเนี่ยนะ！？」

 

「ไอ้เวรเอ้ย อิจฉาโว้ย……」

 

「ไปลงนรกซะเถอะไอ้คนเป็นที่รักของสาวๆ」

 

 

 

หา『ที่รักของสาวๆ』เหรอ

 

ต้องบอกว่าผมเป็นพวก『ขี้หลี』ดีกว่านะ

 

 

 

「ทุกคนต่อไปคือ【ข่าวร้าย】ค่ะ ดังนั้นตั้งใจฟังให้ดีนะคะอาจจะเคยได้ยินจากเซคุโดคุงแล้ว แต่ในหลายๆที่ตอนนี้【มังกรแรงค์ S】ถูกค้นพบแล้ว ซึ่งตอนนี้มีทั้งหมด 4 ตัว ที่เป็น【คลาส S】ที่ได้รับการยืนยัน」

 

 

 

จากนั้นอาจารย์ฟรันเบลก็จริงจังผิดปกติ

 

ทุกคนรู้ว่าอาจารย์จะจริงจังกับเรื่องแบบนี้มากๆ

 

นั่นเป็นสาเหตุที่ทุกคนหันมาฟังอาจารย์

 

 

 

「นั่นเป็นเหตุผลที่ราชาได้ก่อตั้ง【กองกำลังล่ามังกร】ขึ้นมาซึ่งประกอบด้วย【อัศวินแรงค์ S】ที่น่าภาคภูมิใจของ【อาณาจักรเอลกันดิ】แห่งนี้ เซคุโดและอาจารย์ โรเอะ และคาเทียจะเป็นหน่วยโจมตีหลัก เพราะงั้นฝากเหล่าอัศวินแรงค์ A ช่วยซัพพอร์ตกันด้วยนะจ้ะ」

 

 

 

แล้วได้รับการสนับสนุนจากทางฝั่งรัฐบาลอย่างเหมาะสมไหม?

 

ดูเหมือนว่าจะเป็นปฏิบัติการขนาดใหญ่ด้วยสิ

 

เดาว่าทุกคนกำลังจริงจังกับเรื่องนี้

 

 

 

「ตอนนี้ไม่เพียงแต่【อาณาจักรเอลกันดี】ประเทศอื่นเองอย่าง 【อาณาจักรริงค์เรส(リングレイス王国)】【อาณาจักรอาร์ครุม(アークルム王国)】【อาณาจักรออร์เบรฟ(オルブレイブ王国)】ในขณะเดียวกัน【อัศวินแรงค์ S】ได้สร้างกองกำลังล่ามังกรเพื่อกวาดล้าง【มังกรแรงค์ S】ให้สิ้นซากค่ะ」  

 

 

 

นี่ถือเป็นการกวาดล้างอย่างแท้จริง

 

ไม่เคยคิดว่าทุกประเทศจะทำงานเป็นหนึ่งเดียวกัน

 

เราทุกคนต่างทราบเรื่องราวเกี่ยวกับโศกนาฏกรรมเมื่อ 10 ปีที่แล้ว

 

ซึ่งตอนนี้ได้เวลาเอาคืน

 

 

 

「ดูเหมือนว่าจะใช้เวลาสองสามวันในการเตรียมตัว แต่ได้โปรดจำไว้ว่าการต่อสู้ครั้งใหญ่กำลังจะเริ่มต้นขึ้น ซึ่งบุคคลที่เกี่ยวข้องโดยตรงคืออาจารย์กับเซคุโดคุงค่ะ แต่อาจารย์เองก็อยากให้ทุกคนได้ทราบสถานการณ์」

 

 

 

「ครับ！」ทุกคนส่งเสียงพร้อมกัน

 

 

 

แน่นอนว่าพวกกรีต้าและทุกคนเป็น【อัศวินแรงค์ C】ไม่มีโอกาสได้ต่อสู้กับ【มังกรแรงค์ S】

 

แค่ชื่อมันก็บ่งบอกถึงภาระอันใหญ่หลวงแล้ว

 

พวกนักเรียน【แรงค์ C】อาจจะช่วยจัดการพวกลูกมังกรหรือไข่มังกรได้

 

 

ขณะที่คิดแบบนั้นผมก็กลับไปที่นั่งของตัวเอง

 

 

 

「นี่…เซคุโด」

 

「หา？」

 

 

 

กรีต้าที่นั่งอยู่ข้างๆพูดกับผมด้วยเสียงแผ่วเบา

 

 

 

「อย่าตายนะ？」

 

 

 

「เป็นอะไรไป」

 

 

 

จากนั้นแม้แต่ทุกคนที่นั่งด้านหลังเองก็พูดกับผม

 

 

 

「ระวังตัวให้ดีละเซคุโด」

 

 

 

「เอ๋? อืม……」

 

 

 

นี่มันอะไรกันเนี่ย

 

 

 

「ทุกคนรู้สึกขอบคุณนายนะ อย่าตายจนกว่าพวกชั้นจะได้ใช้หนี้คืนนายหมดล่ะ」

 

 

 

　เอ๋？

 

ขอบคุณ?

 

ทำไมกัน?

 

 

 

ผมไปทำอะไรให้

 

 

 

「……นี่มันอะไรกันเนี่ย? ทุกคนเป็นอะไรไปงั้นเหรอ」

 

 

 

เมื่อผมพูดแบบนั้นกรีต้าก็หัวเราะ

 

 

 

「พวกเขาล้วนเป็นหนี้บุญคุณนายนะ แต่ว่านายก็งี่เง่าเกินคาด นายช่วยทุกคนไว้จากมังกรแรงค์ A ที่เข้ามาโจมตีพวกเรานะ」

 

 

 

「อ๋อ ตอนนั้นเองเหรอ หลายคนที่เพิกเฉยคำแนะนำของผมและไปท้าทายกับมังกรแรงค์ A จนแพ้ยับเยินอะนะ」

 

 

 

「ก็แบบนั้นแหละ เพราะมีคนคิดแบบนั้นเยอะ แต่นายก็ไปช่วยเอาไว้ทำให้ไม่มีใครตาย」

 

 

 

「ก็เพราะผมอยู่ตรงนั้น เรื่องธรรมดาที่จะช่วยกันนี่！」

 

 

 

ผมพูดออกมาอย่างมั่นใจ

 

และไม่มีใครต่างปฏิเสธ

 

 

 

「……แค่นั้นแหละเซคุโด」

 

 

 

「เอ๋？」

 

 

 

ไม่เข้าใจว่าหมายถึงอะไร

 

จากนั้นอาจารย์ฟรันเบลก็หัวเราะออกมา

 

 

 

「เอาล่ะ ถ้างั้นเรามาทบทวนบทเรียนกันดีกว่านะ～」